ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Zondag 03 oktober 2010: Wemeldinge De Hoek

Na een drukke week op het werk en in Leicester is het genieten van een rustig duikje in Nederland met Jurgen. In Leicester was een collega van Timo getrouwd op vrijdag en enkele mensen uit België waren uitgenodigd om naar de plechtigheid te komen daar, dus daarom dat de week tamelijk druk was. Twee keer een trip van meer dan acht uur en pas zaterdag laat thuis. Eerst had ik geen zin om te gaan duiken omdat het dan toch iets te druk zou geweest zijn, maar omdat ze zondag een lekker nazomerweertje voorspelden heb ik me toch zaterdagavond laten overtuigen door Jurgen om wel te gaan. Het gras maaien en het huis kuisen zal dan voor de volgende dagen zijn. Al relatief vroeg met slaperige ogen komt Jurgen me oppikken tegen half tien om zo naar Wemeldinge te rijden. De wind zit goed om daar te duiken (aflandige) en het is hoog water om 11:40, dus dat moet wel voor een goede duik zorgen.

We zijn er goed op tijd, want we moeten eerst nog onze duikflessen laten vullen bij Oktopussy en dan gaan we naar de duikplaats. Het is er wel druk en enkelen gaan al te water, maar wij doen op ons gemak en maken ons klaar. Tegen tien over elf wandelen we de dijk over en gaan te water. Oeps, dat is al best frisjes. Wanneer Jurgen zijn tweede vin wil aantrekken, trekt hij het bandje kapot. Eerst nog even proberen het te maken, maar dan beslist hij om toch maar zonder bandje te gaan duiken. Als hij dat ziet zitten, is dat dik OK. Normaal gezien zit zijn vin tamelijk strak al aan zijn voet. Het is wel te hopen dat we niet mega-hard moeten palmen. We'll see. De eerste meters kijkt Timo goed naar de vinnen van Jurgen en ziet dat het precies wel allemaal vlotjes gaat. We duiken eerst tot een diepte van 12 meter en dan naar rechts. Er staat wel een beetje tegenstroming, maar niet echt veel. We duiken over zand en zien al direct heremietkreeften. Eén ervan wil zich echt niet laten fotograferen, het was de grootste, maar verstopte zich altijd net wanneer Timo wilde afdrukken.

Ondertussen zijn er hier in de Oosterschelde al een hele hoop hooiwagenkrabben bijgekomen. In het begin van het seizoen zagen we er praktisch geen, maar nu de laatste tijd zien we ze bij de vleet, grote en kleine en alles door elkaar. Misschien is dit de manier van moeder natuur om alles terug in orde te zetten na de strenge winter van 2009-2010. We hebben relatief goed zicht, maar dan ineens weer niks meer. Dat heeft waarschijnlijk te maken met andere duikers of hele grote kreeften die te veel stof maken. Het waait snel over. Dan komen we na het zand op de oesterbanken en zien we veel meer: botervisjes, meloenkwalletjes en dan ziet Timo een legsel van een naaktslak. Iets verderop zitten er twee bruine plooislakken op elkaar. En dan zien we lichtflitsen in de verte en zien we twee duikers afkomen. Die duiken met de stroom mee, maar maken een stofwolk van jewelste. We proberen nog even te blijven hangen, maar het baat niet. Het stof is te veel aanwezig nu. Timo ziet nog net de kant om één van die duikers een POW te verkopen (Penalty Onder Water), wat een zeikerds.

Tegen een half uur duiktijd keren we om en blijven bijna constant tegen de 12 meter hangen. We zien nog een kleine zeenaald over het zand zwemmen en een wandelende zeester. Dat is wel leuk te zien hoe die zich voortbewegen, met die kleine dingetjes op hun armen en dan maar racen over de bodem. Op het einde voor we onze stop doen ziet Jurgen een wulk op wandel. Dat is ook wel best knap en iets wat we nog niet zo vaak hebben gezien. We doen onze safety stop en keren dan terug richting kant. Net voor we de kant bereiken ziet Timo een kompaskwalletje. Ik schrijf -tje, want de hoed van de kwal kan tot 30 centimeter worden en deze was amper 10. We blijven uit de buurt van de tentakels. Hoewel de steek niet gevaarlijk is voor de mens, kan het wel een stekende pijn en lichte verwondingen veroorzaken, dus we houden afstand. Onze duik zit erop rond 54 minuten en we gaan terug naar de auto. We zijn uitgekomen bijna direct ter hoogte van onze instapplaats en klauteren de dijk over.

Alles is goed gegaan zelfs met een vin zonder bandje, dus we zijn blij dat we deze duik nog kunnen doen hebben. Het is nog 23° boven water en de zon schijnt lekker, echt een goed idee om toch nog naar Nederland te gaan. Het wordt wel stilaan tijd dat het seizoen erop zit, want Timo heeft zich serieus pijn gedaan enkele weken geleden, vorige week is zijn lamp kapot gegaan en nu het bandje van de vin van Jurgen. Alles heeft precies een grondig nazicht nodig voor we alles voor de winter opbergen. Voor Jurgen is dit de laatste duik in de Oosterschelde van het jaar, misschien kan Timo nog verder doen met zijn andere buddies. We zien wel. Na de duik nog genieten van een Duveltje op het zonnige terras van Hotel Smits en dan naar huis, lekker niks meer doen eens het materiaal is afgespoeld.

Zondag 26 september 2010: Wemeldinge De Hoek

Het is vandaag kentering om 11:55, dus we moesten niet echt heel vroeg uit de veren om te kunnen gebruik maken van de kentering. Afspraak bij Roel, die in laatste instantie toch nog meekon, om half tien. Alle materiaal was er al, dat van Eef stak al in de auto en nu ook dat van Roel. Eef wordt opgepikt aan de Ikea in Wilrijk, dan moeten we het stad niet in en daarmee winnen we een beetje tijd. Eens in Wilrijk stopt het met regenen, want het was de laatste dagen serieus slecht weer geweest: regen, wind, zelfs regelmatig storm. We rijden op ons gemak naar Wemeldinge (Steldijk) en zien dat er toch wel wat auto's staan. Niet echt de massa zoals enkele weken geleden, maar toch een auto of tien. Wanneer we in Nederland zijn, begint de zon er toch eens door te komen en dat zal het iets aangenamer maken. Alles OK. We tuigen snel op en wachten nog even op de kentering. Timo informeert Roel en Eef over de andere duikplaatsen hier in de buurt. Je ziet duidelijk de Tetjes liggen en iets verder aan Kattendijke staan de kranen, die de dijken aan het versterken zijn. Dit stuk is al gedaan, dus hier kan je al terug duiken. Langs de andere kant zie je de punt waar je te water kan gaan om op duikstek Camping Linda te duiken, dus een korte briefing en ook meer info dan strikt noodzakelijk. Het duikplan hier is met laag water naar links duiken, de kentering afwachten en dan terugkeren.

We zijn om 11:15 al klaar om te water te gaan, dus we gaan dan ook langzaamaan naar het water en we voelen direct dat het iets frisser aan het worden is. Tja we zijn al eind september. Vorig jaar hadden we rond deze tijd op diepte nog 18°, maar nu zal het al wel wat minder zijn, vorige week was het al kouder. We doen onze vinnen aan, zetten onze maskers op en doen de handschoenen aan en zijn klaar om te vertrekken. Even eerst wat verder van de kant, want langs de kant is er een bruine zone van wel 5 meter, dus pas daarvoorbij beginnen we. We zitten direct op 6 meter en we zijn goed bij elkaar gebleven, dik OK. Dat was vandaag niet makkelijk, want het zicht zag er niet zo goed uit. Timo heeft al direct een probleem, want hij ziet dat het kleine verklikkerlichtje van zijn lamp oranje is. Het beschermplastichoesje is weg en er komen luchtbelletjes uit de lamp, dat ziet er niet goed uit. Hij zal dus moeten vertrouwen op de lampen van zijn buddies.

Op minder dan tien minuten duiken zitten we al op serieuze diepte. Dat is hier wel makkelijk, je bent direct diep. Ze zeggen wel dat je hier alleen iets kan komen doen  als je naar het wrakje wil, maar wij duiken gewoon de kant af. Eerst duiken we een hele tijd over zand. Er zitten veel krabben en heremietkreeftjes, veel kleine pladijzen en kokerwormen. Daarvan zie je enkel een klein stukje van de koker boven het zand uitsteken. Het zicht valt uiteindelijk nog mee hier, maar er hangen veel partikels in het water. Na een duiktijd van 17 minuten ongeveer komen we stilaan de eerste oesters tegen, maar die staan hier nog wat verspreid. Tussen de eerste oesters ziet Timo een kleine sepia en we blijven hier even bovenhangen. Ik val in herhaling, maar het is altijd wel tof sepia's te spotten. Dan verder de kant af aan de linkerschouder en Timo leidt de duik enkel op natuurlijke navigatie.

Het eerste deel van de duik stond er wel een beetje stroming en de stroming is tegen ons in het begin. We komen een kleine ronding linksweg in de bodem voorbij en dan is de stroming minder en stilaan komt die langs achter ons. Dat is makkelijker. Over de oesterbanken is het veel leuker om te duiken. We zien veel hooiwagenkrabben en twee zeedonderpadden. Ook enkele kreeften hebben hier hun hol verlaten om over de bodem te gaan marcheren. Leuk. Op iets minder dan een half uur keren we stilaan terug en gaan ook iets minder diep duiken. Roel had Timo al een keer of twee, drie vastgenomen bij de arm, want het zicht is enkele keren beneden alle peil. Er hangt veel zand in het water, dus op die plaatsen wordt het zicht tot nul herleid. Meestel zijn die stukken niet lang, maar echt leuk is het niet. We hangen lang zo rond de 7 meter en ineens zien Eef en Timo tegelijkertijd een hele grote zeenaald. Wel veertig centimeter. De ogen van het beestje zijn echt mooi, dus we bekijken het even.

Dan moeten we onze safety stop doen en dat wordt niet echt makkelijk. Door het zand en het sediment wordt opnieuw het zicht beperkt. Eef en Roel houden zich een beetje vast aan Timo, die toch constant contact probeert te houden met de bodem. En dan ineens wordt het zicht (na drie minuten) terug een beetje beter. De duik is bijna ten einde, want we moeten bijna aan de trap terug zijn. Dan krijgt Roel ineens kramp, laat Timo los en probeert zijn kramp kwijt te geraken. Maar hij verliest even de controle over zijn buoyancy en gaat naar boven. Timo had Roel zien hangen met de fles naar beneden, maar was hem uit het zicht verloren. Eef en Timo wachten even en zoeken naar Roel, maar we veronderstellen wel dat hij al aan de oppervlakte is. Timo doet teken dat we de duik gaan afbreken, duiken naar de kant en gaan dan naar de oppervlakte. We zien direct Roel hangen, dus we zijn gerust: Alles OK? Yep alles in orde.

Het was weer een avontuur door de stroming, het slechte zicht en ondertussen de 15° op de bodem. We zijn wel heel erg blij dat we nog gedoken hebben. Misschien voor sommigen al de laatste van het seizoen, maar we zien wel wat dat geeft. Naar aloude gewoonte gaan we naar Hotel Smits om nog iets te drinken en een klein hapje te eten. Tegen ongeveer twee uur keren we terug naar Antwerpen en dan doen we nog een tussenstop in Café Coolhem in Kalfort. Timo rijdt dan naar huis en spoelt het materiaal. Drogen zal het niet echt goed doen, want het weer is niet zo goed, vochtig en weinig of geen zon.