ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

28 juli 2012: Vuilnisbelt nog eens proberen na de werken van vorig jaar

In 2011 was de duikplaats Vuilnisbelt, Vuilbak lange tijd dicht voor werken aan de oevers. We willen nu eens een kijkje gaan nemen om te zien wat er allemaal veranderd is in die tijd. Naar het schijnt zijn er twee trappen bijgemaakt zodat het makkelijker is te water gaan. Nu zou het zelfs met laag water te doen zijn, terwijl dat vroeger een groot probleem was omdat de oever steil was en glibberig in natte omstandigheden. We vertrekken op tijd, ik rijd naar Jurgen, dan naar Roel en dan kunnen we doorrijden naar Scherpenisse, want daar bevindt de duikplaats zich. Gatweg of Westkerkseweg in Tholen is waar je moet zijn. We vinden de weg goed, zonder veel problemen en er staan wel wat duikers klaar om hier te water te gaan. We parkeren de auto en maken ons direct klaar om de duik te kunnen beginnen. We komen hier als laatste toe, maar gaan wel als eerste het water in. We stappen het stukje omhoog en lopen dan langs de dijk en zien inderdaad dat er helemaal in de hoek een trap is bijgebouwd, maar ook achter de dijk staat er een tweede trap bij. Zalig makkelijk om nu met de trap te water te gaan. We hopen op goed zicht en in principe zit de wind goed, als er die al is en het is hoog water, maar de laatste dagen heeft het tamelijk hevig geregend, dus we vrezen er een beetje voor. We'll see.

En inderdaad we zien of beter gezegd we zien het niet. Onze hoofden onder water en we merken al onmiddellijk dat het zicht echt niet goed is. In het begin een halve meter, iets dieper een meter, maar meer dan anderhalve meter wordt het nooit. We starten, ik neem de duikleiding, Jurgen hangt rechts en Roel links. Roel is even het noorden kwijt, want hij hangt in het begin helemaal naast Jurgen, of neen, is Jurgen even alles kwijt of ben ik het. Doet er niet toe. We zorgen dat we terug in formatie raken en kunnen dan starten. Het is een duik van heel veel en mooi onderwaterleven. De baksteenanemoontjes zijn echt volop aanwezig, misschien heeft dit te maken met het duikverbod van vorig jaar. Elke oester, elke steen staat vol met anemonen, het is echt een heel erg mooi zicht. En dan de eerste naaktslak wordt gespot. Het is helemaal niet moeilijk om nu een naaktslak te zien, want we zien wel een stuk of twintig blauwtipjes. Het eerste blauwtipje op de duik is natuurlijk schitterend, maar als je er meer dan een dozijn ziet, dan wordt het al snel gewenning en tonen we alleen de grote nog. Ik leidt ons drietal naar beneden, richting zuiden en we stoppen rond een diepte van tweeëntwintig meter. Daar is het zicht het beste, maar is eigenlijk nog niet schitterend. We genieten wel van de duik, dus dat is het belangrijkste.

Op minder dan een half uur keren we op onze passen terug, blijven nog even op twintig meter en gaan dan heel rustig, maar echt heel rustig iets minder diep duiken. De bedoeling was eigenlijk om de ronding van de dijk te volgen, dus dat probeer ik ook te doen, hoewel ik totaal geen idee heb, hoe lang ik moet rekenen om daar te geraken. Zal wel een uur duren of zo. We zien ook nog een tweede naaktslak, een groene wierslak, dus mijn duik is sowieso geslaagd. Een paar mooie zeedonderpadden liggen ook tussen de oesters en een grote tong passeert hier ook voor onze ogen. Al bij al is het een heel kalme duik. Voor de rest genieten we gewoon van het onderwaterlandschap van de Oosterschelde. Zeker de anemonen vallen ons op, maar dat was al van het begin van de duik het geval. We zien erg veel kreeft, zowel kleintjes als grote en die vinden we ook nog steeds leuk, behalve als eentje ervan zich vasthoudt aan de externe flitser van de camera. Die moet wel snel loslaten, want met een kleine beweging van de camera en flitser laat die zijn grip los.

We anderen stilaan de vijftig minuten en ik denk dat we ondertussen al de ronding van de dijk gevolgd hebben, dus we duiken een beetje verder, ergens tussen noord en oost, zodat we straks de dijk langs onze rechterkant tegenkomen. De stroming is hier ondertussen al wel wat beginnen opzetten en af en toe gaat het tegen de stroming in. Dat is na ongeveer tien minuten het teken dat we niet volle bak goed bezig zijn, dus op het uur beslis ik om even een kijkje te gaan nemen aan de oppervlakte om te zien waar we zijn. Onze safety stop is al gedaan, dus we kunnen zonder problemen gaan zien. We merken dat we drie meter naast de trap uitkomen, dus we zaten helemaal niet in de kom zoals we vermoed hadden. Voordeel is wel dat we vlakbij de trap zijn, dus vinnen uit en we kunnen er dan makkelijk uit en terug naar de auto wandelen. Een leuk duikje, maar dan ben ik toch niet zo goed gezind. Blijkbaar heb ik mijn nekseal van mijn droogpak bij het klaarmaken niet heel goed in orde gebracht en heel mijn T shirt is vochtig. Niet goed bezig, maar als het dat maar is, is het geen groot probleem. Volgende duik eens nakijken. Dan nog eentje gaan drinken en naar huis, in Bornem ook nog ene drinken en dan gewoon nog een leuke avond hebben met eiegenlijk niet eens zo'n slecht weer.

Zondag 19 september 2010: Vuilnisbelt, nu eens bij hoog water

Vorige week was het op VUilnisbelt een groot succes. Jurgen en Timo waren echt blij met de duik, iets minder met het zicht, maar heel blij met de naaktslakjes en de andere dingen die ze gezien hebben. Nu vandaag - één week later - is de enkel van Timo al wat genezen en kan hij duiken. Roel gaat ook mee, dan kan die ook eens kennismaken met deze duikplaats. Hopelijk valt het even goed mee als vorige week. We'll see. Timo gaat Jurgen ophalen tegen half twaalf, ze rijden dan verder naar Roel om zo te vertrekken tegen kwart voor twaalf richting Scherpenisse. We kiezen nu Westkerkseweg op de GPS en rijden op ons gemakske door. We zullen er goed op tijd zijn, want we hebben een extra half uur gerekend om er op tijd te kunnen zijn. We hebben dit jaar al enkele keren anderhalf uur geteld om te vertrekken en dan is het soms toch wel een beetje krap. Nu verkiezen we dus iets sneller te vertrekken zodat we tijd genoeg hebben.

Op een klein uurtje zijn we er en het is veel en veel drukker dan vorige week. Nu staan er ongeveer 25 auto's, maar de duikplaats hier is echt wel groot genoeg om zoveel duikers te kunnen bezighouden zonder in elkaars duikwater te komen. The usual drill: alles klaarmaken (vanalles op het dak van de auto leggen), buddy check, even wachten op de kentering en dan te voet naar de punt om daar te water te gaan. Het waait hier heel erg, er staan serieus hoge golven, dus zelfs nu met hoog water zal het niet simpel zijn in het water te gaan. We doen langs de kant ons masker al op, doen onze handschoenen aan en zelfs de vinnen. Aan onze linkerkant is een club aanwezig en die hebben een lang touw meegebracht om het aan een paal te kunnen vastknopen en zo achteruit wandelend te water te gaan. Is wel iets makkelijker, maar wij kiezen de weg van de 'Die Hards'. We zetten ons neer, doen onze vinnen aan en kunnen dan naar beneden glijden: de stenen zijn echt heel erg glad en laten het ons toe om het zo te doen. Leuk. Eerst is Roel klaar, dan Jurgen en als laatste komt Timo aangeschoven.

Ready to dive, iedereen is klaar en we kunnen weg. Jurgen in het midden met de navigatie en de duikleiding, met aan zijn rechterkant Timo en aan de andere kant Roel. We zakken en staan versteld hoe goed het zicht wel is. We hadden slecht zicht verwacht door de harde wind, maar we zien direct 6 meter ver. We hopen dat dit de hele duik blijft. Diepte opzoeken, tamelijk snel naar 22 meter en dan de wand volgen, die af en toe moeilijk te zien is. Hier is het echt op en neer over de bodem van de Oosterschelde. We duiken tamelijk ver naar links en dan terug verder dieper de Oosterschelde in. Op een half uurtje vindt Jurgen dat we ver genoeg zijn en gaan terug naar de wand. Dat duurt al snel een kleine 10 minuten en het was even toch een opluchting dat we de wand terugzagen. Maar steeds op je kompas vertrouwen. Als je duikt en het gaat op de weg terug steeds over kleine zandheuveltjes en dan terug iets dieper een kleine dalletje in, moet je gewoon de terugkeerkoers weten en die volgen - dan kom je altijd terug aan de kant.

We vinden het leuk om het hier eens te bekijken en zelfs hier op 22 meter is het zicht bangelijk goed en is er nog best wel veel leven. De verscheidenheid die we tijdens deze duik zien is niet zo erg groot, maar we zien het normale Oosterschelde-leven: kreeft, krab, anemoontjes (zonder anemoonvissen), heremietkreeften, hooiwagenkrab, de vele oesters en zakpijpen, maar echt iets speciaals zien we niet. We zijn ondertussen op terugkeerkoers naar ons beginpunt van de duik en Timo heeft zijn oog weer laten vallen op een groene wierslak en dan zijn er nog enkele tientallen wierslakjes: ideaal voor de foto, hoewel het zicht hier op een meter of 6 al iets minder is. We duiken tot onze computer aangeeft dat we 56 minuten hebben gedoken en keren dan terug naar de kant. We zitten bijna perfect op hetzelfde punt van de dijk waar we erin gegleden zijn. Timo ziet tussen de stenen nog een kleine zeedonderpad, maar dan is het over met de pret. Het begon ook stilaan een beetje frisjes te worden. Vorige week was het water nog 17°, nu vandaag op diepte 15°, maar we negeren zoals steeds temperatuur.

Terug naar de auto, waar we geluk hebben, Roel tenminste, dat zijn computer nog op het dak lag. Hij was die blijkbaar vergeten mee te nemen voor de duik, een gelukje dat er die niemand heeft zien liggen of niemand die heeft meegenomen. Cool. Na de duik zoals steeds iets gaan drinken en dat doen we vandaag ook in Brasserie De Zeester in Gorishoek. Weer een coole duik en waarschijnlijk ook stilaan bij de laatsten van 2010, want zonder droogpak zullen we het geen weken meer volhouden. Mercu Ju en Roel voor de toffe duik en leuke dag.

Voor diegenen die zich graag bezig houden met wetenschappelijk onderzoek aan de toog van De Waggel (of andere cafés). Hieronder onze bijdrage aan de wetenschap (dwz: Roel, Jurgen en Timo):

GSD . a . (- Pi.r²/4) . D² = sZ - f

Waarbij:

GSD = gemiddelde drinksnelheid

a = snelheid van de armbeweging

(- Pi.r²/4) = lengte van curve tussen glas en mond (afhankelijk van lengte voorarm)

D = Duvel

sZ = serieus Zat

f = fond

Eat this, Einstein!

Zondag 12 september 2010: Vuilnisbelt: rare naam voor een duikplaats

We spreken al lang om eens op Vuilnisbelt te gaan duiken. De naam van de duikstek werd gekozen omdat er hier vroeger een vuilnisbelt gelegen was, vlak op de hoek van de dijk aan de Oosterschelde. Aan onze rechterkant zien we de duikplaatsen van Gorishoek liggen, maar die zullen moeten wachten tot een andere keer. We hebben hier nog nooit gedoken, dus we bereiden ons goed voor om deze nieuwe duikplaats eens te gaan verkennen. Het is volgens Duikersgids een plaats voor de iets meer ervaren duiker, maar met de ervaring die we de laatste twee jaar hebben opgedaan, denken we dat het wel moet lukken. Jurgen komt Timo thuis oppikken en tegen half elf vertrekken we naar Scherpenisse. Enkel het laatste stuk zetten we de GPS aan en die brengt ons enkele keren op de foute plaats. We zouden volgens GPS uitkomen vlakbij een andere duikplaats Strijenham en van daar moeten kunnen doorsteken naar de Gatweg, maar dat lukt niet. Die is afgesloten en wordt een baantje langs de dijk dat enkel geschikt is voor tractors. Blijkbaar zijn de kaarten niet echt actueel. Dus volgende keer Westkerkseweg ingeven, dan de straat helemaal uit en dan moet je in de Gatweg komen. Daar kan je zo ver mogelijk doorrijden tot de weg stopt, hier parkeren en daar kan je dan te water.

We komen er ruim op tijd toe en gaan eens kijken hoe het water erbij ligt. Volgens een ander buddy-team (uit het Brusselse) zou er niet te veel stroming staan, want er waren al een paar duikers uit het water. Wij kiezen om op de kentering te duiken en niet echt een stromingsduik te maken. Het mooiste is hier aan de linkerkant naar het schijnt, dus dat zullen we proberen, hoewel aan te raden is met laag water naar rechts te duiken. We'll see. We maken ons klaar en stappen met al ons materiaal naar de hoek van de dijk. Daar willen we te water gaan. Het ziet er allemaal veelbelovend uit: het zicht lijkt ons niet al te slecht, maar dat kan je dikwijls niet van boven water zeggen. We klauteren over de stenen en proberen ongeschonden in het water te gaan. Dat lukt goed, maar Timo doet zijn enkel pijn bij het aandoen van zijn vinnen. We zien straks wel of het ernstig is, nu eerst duiken.

We zakken tot een meter of 5 en merken direct dat de stroming van links komt en dat die er toch niet licht staat. Dus snel duikplan aanpassen, naar rechts duiken, de kentering afwachten en dan terugkeren. We communiceren goed onder water en dat zorgt niet echt voor een probleem. We maken ons wel de bemerking dat het waarschijnlijk een stuk makkelijker is om hier met hoog water te duiken, zeker omdat je er dan makkelijker ingaat. En wijle weg dus. We zorgen dat we steeds tussen de 10 en 15 meter blijven, want daar zou het meeste te zien zijn. Eerst is er een mooie begroeiing van de wand met vele oesters, zeeanjelieren, weduwroos, veel sponzen: een beetje typisch voor de Oosterschelde. Dan is er een heel stuk dat gekenmerkt wordt door kleine eilandjes in een woestijn van zand. Het onderwaterleven speelt zich hier dan ook af. De krabben concentreren zich op de kleine eilandjes van oesters die zich hier bevinden. Een beetje raar dat er geschreven wordt dat dit zo'n mooie duikplaats is. Maar het beste moet waarschijnlijk nog komen.

Na een kleine tien minuten hebben we blijkbaar het 'hoofdrif' bereikt, want hier is het inderdaad een heel erg mooie begroeiing en heel uitbundig. Een kleine sepia passeert ons; deze is al een beetje groter dan die we eerder deze week op Oesterdam zagen. We houden die even in het oog, want we hebben eigenlijk nog niet echt veel gezien deze duik, maar dan komt het allemaal goed. Eerst spot Jurgen een zeedonderpad, dan Timo nog één. Er zitten hier ook wat hooiwagenkrabben en heremietkreeften. We zien er eentje die zijn kop in zijn schelp heeft, komt even kijken en verdwijnt dan terug. Wat een zotte duikers zal die denken. Het is zo ongeveer na 30 minuten duiken dat we heel erg goed de kentering voelen. Ineens stopt de stroming, blijft even weg voor een minuut of vijf en dan steekt die opnieuw de kop op naar de andere richting. Die moet ons terugbrengen in de richting van waar we gekomen zijn. Perfect.

Timo wijst Jurgen iets later nog op een mini-spookkreeftje en op een zeenaaldje dat vrij rondzwemt in het groene water. Het is echt rustig en makkelijk duiken nu, de stroming heeft ons heen gebracht en brengt ons nu ook langzaamaan terug. We zien nog een naaktslakje, maar daarvoor moeten we nog opzoeken welke soort dit is. We twijfelen zelfs een beetje of het wel een slak is. Als we het niet vinden wordt zoeken op een duikforum. Het is een Goniodoris castanea, aka bruine plooislak. Dan komt er ineens een groene wierslak naar beneden gedwarreld. We zitten ondertussen na onze safety stop slechts op een meter of 2. De bodem stijgt hier niet echt veel meer, dus we denken dat we op het ondiepe stuk tussen deze punt van de dijk en die van Gorishoek beland zijn. We duiken nog wat verder uit en steken onze kop eens boven want het is ondertussen maar 0.9 meter. De wierslakken zijn hier volop aanwezig en Timo neemt foto's bij de vleet. Schitterend.

Na 56 minuten duiktijd en 10 minuten snorkelen gaan we het water uit. Er is aan deze kant van de dijk een stukje open gemaakt tussen de stenen om makkelijker in en uit het water te gaan. Alles vlotjes, een toffe duik en wel wat gezien uiteindelijk. Natuurlijk ook kreeft, maar dat is hier elke keer, maar toch zeker vermelden. Timo ziet nu dat hij een serieuze snee heeft op zijn enkel door een oester waarschijnlijk: toch wel drie centimeter lang, zal serieus pijn doen morgen. Alles terug in de auto en dan een Duveltje gaan drinken iets verderop in Brasserie De Zeester. Daar ontmoeten we opnieuw de twee buddies die we op de duikplaats hadden gezien. Die gingen ook iets drinken en de kans was wel aanwezig dat we elkaar hier zouden zien. Logisch want de duikers stromen hier toe. Blijkbaar komt elke duiker hier in de buurt nog iets drinken, want van duiken krijg je wel dorst. Twee Duveltjes en een bordje hapjes later vertrekken we terug naar huis. We kunnen het niet laten om in De Waggel nog een tussenstop te maken en ook daar nog iets te drinken. Dan naar huis en alles spoelen en een rustig avondje tegemoet.

Merci, Ju, om deze duikplaats mee te gaan verkennen. Het was weer de moeite. En wat hebben we nu heleerd vandaag:

1. Met laag water naar rechts duiken
2. Oesters zijn scherp
3. Van duiken krijg je dorst
4. De naam van de duikplaats heet ook nog Vuilstort of Tuttelhoekje (met dank aan anemoon.org en het forum van duiken.be)