ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Woensdag 18 augustus 2010: Theorie sessie van de Specialty Navigatie

Het is al een hele drukke week geweest: elke dag op zwier en dan nog zelfs twee afspraken per dag. En dan heb je zoiets van: we doen er snel nog een specialty cursus bovenop. Dat moet echt wel kunnen denk ik dan. Afspraak op Schoonmansveld, 10, 2870 Puurs om 19:00 in de gebouwen van K Puurs Logistics. Dat is makkelijk dichtbij, dan moet ik niet helemaal tot in Mechelen rijden naar de Nekker, geen slecht idee Flor. Er staat al heel wat volk, wanneer ik er toekom, zeg tegen iedereen een goede dag. Er zijn toch wel gezichten die ik nog niet gezien heb. Dat is een goed teken, dan is de club goed aan het groeien. Ik ga ook veel te weinig naar de activiteiten van de club, dus dat zal er ook wat voor tussen zitten. De hele groep telt ongeveer 15 man en Flor en Paul zijn de instructeurs van dienst. We moesten bij ons hebben: kompas, potlood en gom, boek van Advanced cursus. Alles check, we kunnen beginnen.

Flor geeft een korte inleiding wat de bedoeling is van de cursus en begint dan na een kort technisch oponthoud een video van PADI te tonen. Het gaat in het begin vooral over wat je tijdens de Advanced cursus al geleerd hebt, maar dat is niet slecht want dat is ondertussen toch al enkele jaren geleden voor mij. Wat zijn de voordelen dat je goed kan navigeren.

• Het reduceert spanningen en verwarring
• Het voorkomt dat je lange stukken moet zwemmen aan de oppervlakte
• Het duikplan wordt erdoor effectiever
• Het voorkomt dat je je buddy kwijt raakt
• Het spaart lucht

 

De rest van de vragen en antwoorden kan je hier vinden: de kennistoets van de PADI Specialty Onderwaternavigatie.

 

Daarover gaat het eigenlijk lange tijd. De video wordt af en toe gestopt zodat Flor praktische voorbeelden kan geven en gaat regelmatig ook in op echte live-voorbeelden van duikplaatsen die de meesten al wel kennen. Het gaat over duiken in de Oosterschelde of in de Nekker, sommige voorbeelden van Egypte of de Noordzee, dus je merkt al direct dat je door navigatie wel wat problemen kan vermijden. Sommige van de tips heb ik al toegepast wanneer ik bij eerdere duiken de leiding pakte, maar er zitten er toch een aantal in die je zeker moet onthouden. Maar daarvoor moet je de cursus zelf volgen. Om goed te kunnen navigeren is het nodig dat je een afstand goed kan inschatten. Daar worden enkele mogelijkheden voor gegeven: vinslagen, tijd, flesdruk, zelfs een meetlint kan gebruikt worden. Heel belangrijk is ook de natuurlijke navigatie of je nu op een bekende plaats bent of op een nieuwe plaats duikt, het kan je altijd van pas komen: golven, stromingen, getijden, invalshoek van de zon en nog andere. En dan komt het belangrijkste deel waar Flor op hamert. In zijn woorden: "Mannekes, denk eraan: patronen, patronen, patronen!" We zullen dan maar geloven dat het dan belangrijk is zeker. En inderdaad door de praktische voorbeelden toont hij aan dat je in bepaalde situaties jezelf kan redden door die patronen te duiken. En een patroon moet niet enkel gezien worden als de driehoek, rechthoek of het vierkant, maar kan ook perfect zijn: in een rechte lijn naar het diepste punt en dan zigzaggend over 10 - 20 meter terug naar boven komen. Dat is een nieuwe, maar zeker nuttig als je een onbekende duikplaats gaat verkennen.

En dan komt een belangrijke tool voor de navigatie aan bod: het kompas. Daar doen we enkele oefeningen mee om het kompas beter te leren kennen. We doen die al zittend, want al rondlopend in de kleine meeting-room is het niet te doen met zoveel volk. Misschien doen we bij de eerste buitenwatersessie het eerst nog eens aan land. Een driehoek navigeren (een kompas kiest de buitenhoek, dus 120°), een vierkant (drie keer 90°), je kan met een kompas zelfs veelhoeken duiken en dan nog op dezelfde plaats uitkomen, als je het goed uitvoert natuurlijk. Een goede tip is een kleine afwijking inbouwen in je kompaskoers. Als je dan uitkomt waar je het object zou moeten vinden, weet je tenminste toch steeds welke kant je moet gaan zoeken.  De laatste oefening is de kennismaking met de NAV-finder. Een NAV-finder is een ideale tool bij het zwemmen van een uitgestippelde koers. Je tekent je gevolgde of te volgen route uit, telt vinslagen en tekent die op op de NAV-finder. Elk hokje erop stelt 5 vinslagen voor. Je duidt de gezwommen koers en afstand aan op de NAV finder, je zwemt dan een nieuwe koers met een bepaalde afstand en duidt ook dit weer aan. Zo ga je verder tot je wil terugkeren naar de beginplaats. Je legt het eindpunt waar je je nu bevindt in de juiste positie en je kan perfect aflezen welke koers je nodig hebt en ongeveer hoeveel vinslagen je erover moet doen. Echt een coole tool! Nu hopen dat de praktijk het ook uitwijst.

De belangrijke lessen komen voor het einde: gebruik alles wat je kan voor de navigatie, dus niet alleen een kompas, maar een combinatie van verschillende middelen en tools die je tot je beschikking hebt. Ken ook de grenzen van kompasnavigatie en pas je duikplan aan zodat je ten allen tijde binnen de redelijke grenzen blijft. En last but no least: Gebruik je gezond verstand en kijk!

De eerste sessie van de theorie zit er dus op en naar goede gewoonte gaan we een pint drinken, nu in den Ooievaar hier vlakbij in het industriegebied. Om iets over twaalf zijn de meesten al op weg naar huis en kunnen we in ons bedje kruipen. Zondag is al de eerste buitenwatersessie om half elf aan de Nekker.

 

Zondag 22 augustus 2010: Module 1: Specialty Navigatie

Afspraak aan het rond punt van De Nekker om half elf. Iedereen is er op tijd en het is een grote groep: 6 voor de specialty navigatie (Monique, Roger, Frans, Niels, Ronald en Timo). Dan zijn er nog enkele die hun advanced komen doen en nog een groep die dit jaar hun Rescue brevet komen halen. Die hebben volgende week examen: succes hé! Wij beginnen eerst met wat oefeningen aan land: een vierkant, een driehoek, een rechte lijn met een denkbeeldige rots waar je rond moet gaan. Dan moeten we voor Flor een scenario navigeren dat veel nodig is: een boot ligt 30 meter weg in den blue van een pinnacle. Hoe weet je wanneer je helemaal rond bent en hoe navigeer je terug naar de boot: vinslagen tellen, kompas, natuurlijke navigatie: dat heb je hier allemaal nodig. Dan is het tijd om ons op te tuigen en naar het water te gaan. Diederik assisteert Flor en helpt ons om onze tijd en vinslagen te tellen over een afstand van 30 meter. Diederik hangt in De Nekker en wij moeten langs de koord duiken: eerst boven water heen en terug en slagen tellen, dan weer heen en terug en tijd meten. Dan moeten we nog eens hetzelfde doen onder water. Meer vinslagen en tijd onder water dan aan de oppervlakte op snorkel. Logisch toch?

Dan begint de natuurlijk navigatie. Niet gemakkelijk. Eerst een vierkant: de eerste keer lukt het bij ons niet zo goed. Niels en Timo waren een buddy-team. De tweede keer is al beter, maar pas de derde keer lukt het perfect. Onder water lig je op de bodem in de zwemrichting vanwaar je kwam, dan draait er een buddy zich in een hoek van 90° tegenover de andere en dan zwem je evenveel slagen als het eerste stuk (10). Dat doe je drie keer en dan kom je normaal perfect uit waar je moet zijn. Een rechte lijn natuurlijke navigatie lukt eerst helemaal niet, want we zijn heel erg veel naar links afgedoken. Blijkbaar hebben we beiden dezelfde afwijking naar links, is perfect normaal volgens Flor. Die andere afwijkingen die we hebben niet, maar dat heeft niks met duiken te maken LOL! Dan beginnen we aan het gedeelte kompasnavigatie. We moeten op een boei navigeren, komen na 90 vinslagen op een rode boot en dan nog iets verder en dan komen we aan het wrak. Dat is de theorie die de tweede keer echt perfect wordt uitgevoerd. De eerste keer was een echte ramp: niemand weet waar we in de mist gingen, want we kwamen echt 10 meter verkeerd uit. Een slechte dag van Timo zeker. Tijdens de navigatieoefeningen zien we een karper en enkele baarsjes. Dat is niet zo goed om de tel van de vinslagen te onthouden, maar je kan er toch niet naastkijken, wanneer je dan eindelijk iets ziet in de Nekker.

We zijn al bijna drie uur bezig en dan wordt het tijd om alles af te tuigen, alles snel in de auto's te zetten en iets te gaan drinken en de debriefing te krijgen. Alles zat bij de meesten al goed: Flor vertelt dat hij in het verleden al drie lessen nodig had eer ze aan land alles al onder de knie hadden. Dat was bij ons niet het geval, dus we zijn nog niet zo slecht bezig. Het was een inspannende duik, uiteindelijk toch een duiktijd van 55 minuten en erg lang en veel gepalmd. We drinken nog iets in het watersportgebouw en keren dan terug naar huis. Ik denk dat iedereen echt wel goed zal slapen deze nacht. Op naar de volgende, ergens het weekend dat komt.

 

Zondag 29 augustus 2010: Module 2: buitenwaterduiken van navigatie

Het is al vroeg dag, want er was afgesproken om half tien aan het rond punt aan de Nekker. Iedereen is er op tijd, bijna toch en we rijden in kolonne naar de parking. Niels, Monique, Roger, Ronald en Timo doen al hun tweede module en de andere starten met de eerste. Het is een tamelijk grote groep en oneven getallen, dus Ives en de vader van Niels moeten inspringen om voldoende buddy-teams te vormen. Wij starten met de eerste oefeningen van module 2 en doen dan nog een paar van de module 1. Niels en Timo zijn net als vorige week een buddy-team en de eerste oefening is een vierkant duiken met zijden van 30 vinslagen. Je mag maar een paar meter afwijken van het startpunt. Timo doet de navigatie als eerste, Niels telt. We duiken recht vooruit vanaf het terras van het watersportgebouw, komen al snel op een diepte van 10 meter en daar is het erg donker en goed koud. De oefening lukt goed en dan wordt er gewisseld: Niels navigeert en Timo telt. Onderweg zien we een paar kleine baarsjes, maar we laten ons niet afleiden (tellen en navigeren primeert hier) en komen opnieuw goed uit bij het punt van vertrek. Heel erg goed.

De tweede oefening is een driehoek, wederom van 30 vinslagen. Het zicht begint al een stuk slechter te worden, want de anderen hebben hier ook al gedoken en dus houden we een diepte aan van net boven de stofwolk. Ondanks het slechte zicht lukt het perfect bij Timo en ook bij Niels. We zijn precies niet slecht bezig. Dan komt nog de natuurlijke navigatie van een rechte lijn. Vanaf de boei bij de Ford, langs enkele dikke houten palen, voorbij de WC en zo komen we aan bij de wand. Op de heenweg mogen we zo veel we willen terug omhoog komen om te zien of we goed bezig zijn. We doen dit om de 20 vinslagen tot we een totaal hebben van 80. Over de boot en de spiegel komen we aan het einde en duiken dan perfect de wand terug zonder boven te komen, vinden het einde van de wand en blijven op de 5 meter zoals we in het heengaan gedaan hebben. De WC vinden we nog goed, en een paar houten palen ook, maar dan wijken we een beetje af naar rechts en komen op een meter of 8 uit van de oranje boei van de auto. Goed genoeg om geslaagd te zijn.

Terug naar het terras en dan moeten we even van buddy-team wisselen. Timo doet de oefening kompas duiken in een rechte lijn met Ronald. De eerste keer lukt het niet zo goed: de afwijking is iets te groot om goedgekeurd te worden, maar de tweede keer met minder vinslagen lukt het wel goed. Ronald stopt de oefening op driekwart van de terugweg, want zijn lucht is op door de vorige lange oefeningen. Dan wederom een buddy-wissel. Niels en Timo zoeken de duikfles langs de wand, komen naar de oppervlakte en doen een kruispeiling op de berk naast het watersportgebouw en op de witte boei. De coördinaten worden genoteerd en volgende week moeten we die fles met deze gegevens terugvinden.

Timo doet nog een oefening: 80 vinslagen op kompas in een rechte lijn. Dat lukt perfect vandaag, vorige week was wat anders, maar nu echt bijna een perfecte oefening. Nice! We zitten ondertussen al 2.5 uur in het water en het begint al best vermoeiend te worden en ook al wel wat frisser. Flor en Nele overtuigen Timo om toch nog de laatste oefening te doen. Hij krijgt 7 koersen en 7 aantal vinslagen en moet die volgen en na de laatste koers terug boven komen op het vertrekpunt. Het zicht is nog veel slechter dan in het begin, maar het lukt niet slecht. De laatste koers is er echter te veel aan. 292° met 18 vinslagen had ons terug naar de kant moeten brengen, maar Timo kan de koers op zijn leitje niet goed lezen door het slechte zicht en navigeert 192° in plaats van de noodzakelijke 292°. Dan kom je natuurlijk niet uit waar je moet zijn. En eigenlijk wist Timo wel dat hij niet goed bezig was met deze laatste koers, maar ja, volgende week eens overdoen en dan wel goed.

Na bijna drie uur in het water, komen we eruit en gaan we in het watersportgebouw er ene op drinken. Eigenlijk twee ook. We krijgen eerst een de-briefing van Flor en Nele en iedereen heeft het eigenlijk best goed gedaan. Na de briefing is het nog wat babbelen over koetjes en kalfjes en rond een uur of drie gaat iedereen naar huis. Volgende week module drie en dan op naar de vierde en laatste module. Flor heeft die er nog extra ingelast, zodat we tijd genoeg zullen hebben om alles tot een goed einde te brengen.

 

Zondag 5 september 2010: Module 3 van onderwaternavigatie specialty

Afspraak al vroeg in Mechelen aan het rond punt van de Nekker. Iedereen is goed op tijd. Flor1 en Flor2 zijn er met de ScubaLibre-bus. Monique is er, Niels en Anita (moeder van Niels), Peter, Hans en Cedric, Roger, Ann, Pascal, Mark. Annemie die voor haar laatste OW duik gaat zal die proberen te beëindigen met Andy. Veel geluk, meisje. Woensdag had Niels een buddy-team gevormd met Monique, dus vandaag werden de teams een beetje omgewisseld. Roger duikt met Timo. Eerste oefening: We krijgen zeven koersen en zeven aantal vinslagen en die moeten we perfect voltooien. Het aantal vinslagen varieert van 10 tot 18, dus het is best wel een afstand die overbrugd worden. Als we alles correct uitvoeren komen we boven op de plaats waar we vertrokken zijn. Eerst navigeert Timo en dat lukt perfect, aankomst binnen de meter van het vertrekpunt en Anita zag dat het goed was. Zij staat samen met Flor1 en Flor2 op het terras van het watersportgebouw en kijken of iedereen alles goed doet. Dan is het Roger zijn beurt om te navigeren en ook dat lukt perfect. De laatst proef van module 2 is dus al goed afgerond.

Dan komt er een oefening met de NAV-finder. Drie koersen, drie keer aantal vinslagen: 55° 10, 180° 8, 200° 10. Als je dat aanduidt op je NAV-finder moet je op het einde van deze drie koersen ergens in de Nekker hangen. De taak is dan om alles perfect goed georiënteerd te houden, de laatste koers af te lezen en dan ook het aantal vinslagen te tellen en ook deze keer moet je dan aankomen waar je vertrokken bent. Zo gezegd zo gedaan. En inderdaad de laatste koers is dan 310° en we moeten 14 vinslagen doen om te stoppen waar we vertrokken. Dat is eigenlijk best wel tof: je hebt er heel erg veel voldoening van dat het dan ook effectief bijna perfect lukt. Timo communiceert onder water naar Roger dat hij de 14 vinslagen moet tellen en Flor wenst ons proficiat hoe goed dit gelukt is. Dat kost ons een Duvel op het terras straks. We moeten even terug naar het ondiepe stuk van het terras aan het watersportgebouw komen, want er was een pen in het water gevallen. Dat kost Flor dan weer een Duvel en we staan quitte. Straf dat die ertussen is kunnen vallen, want die spleten tussen de bakirai zijn echt smal.

Als tweede doet Roger ook deze oefening en wederom lukt het ons goed uit te komen waar we moeten zijn. De laatste oefening van module 3 is de fles op de kant van de wand terugvinden. We hadden vorige week een kruispeiling gedaan op de fles en nu moeten we met deze coördinaten de fles terugvinden. Geen probleem, alles verloopt vlotjes. We komen terug naar de oppervlakte om te zeggen dat het OK was en doen dan nog 15 minuten een vrije duik. We vertrekken aan de fles, gebruiken geen kompas. Timo leidt en Roger volgt. We komen de spiegel tegen, een verkeersbord richting Brussel, een oude pombak, de WC en op natuurlijke navigatie brengt Timo ons veilig terug naar de slipway. Dat was nog eens een goede oefening. Met plezier gedaan en dan gaan we debriefen, Roger en Timo krijgen al de briefing voor 'the ultimate navigation' voor volgende keer en dan is het wat babbelen over vakanties en spannende duiken op het terras met een natje en een droogje. Weer een aangename dag doorgebracht in tof gezelschap. De laatste module navigatie doen we woensdag en hopelijk lukt het even goed als de voorbije keren.

Annemie breveteert trouwens vandaag met haar OWD en Niels en Monique brevetteren als eerste voor de specialty navigatie. Zij betalen er ene en we wensen hen allemaal een dikke proficiat. Aan allen: clear waters to you and navigate away (and back)!

 

Woensdag 8 september 2010: Laatste module: ScubaLibre voegt een vierde module toe

Afspraak aan de Nekker om 18:00, maar het kon ook een beetje later zijn. Roger moest van Charleroi komen en Timo moest eerst nog over huis om Cartouche, de jack russel buiten te laten en iets te eten te geven. Het is 18:20 wanneer Timo op de parking toekomt en Roger staat al in zijn startblokken: die heeft er precies wel zin in. Het weer is echt slecht geweest de laatste dagen, dus we hopen er niet op dat het zicht goed gaat zijn en dat zal blijken. De oefening die geldt ter brevetatie voor de specialty ziet er als volgt uit: boven water vertrek je aan de oranje boei boven de For Sierra, vandaar neem je de koers op het platform en tel je de vinslagen boven water, je doet hetzelfde vanaf het platform naar de piramide. De piramide is een groot buizenstelsel dat hier neergepoot is en dat mag je zeker niet missen. Vanaf de piramide doe je nog eens hetzelfde (koers nemen en vinslagen tellen) tot de eerstvolgende rode boei. Voor de laatste boei te vinden moeten we dan nog een keer boven water op snorkel verdergaan en vinslagen tellen. Tot zover gaat alles goed. En dan komt er nog een lang stuk vanaf de laatste boei naar het platform en daar moeten we in het midden van de vier boeien boven komen. We doen dit allemaal eerst boven water en dan moeten we alles overdoen op kompas en natuurlijke navigatie onder water. Bij de twee laatste boeien kijken we eens wat er ligt en hoe diep het daar is. We kunnen alleen maar voelen dat er een ronde steen ligt en de diepte is er 10.7 en 10.2, maar het zicht beneden de 7 meter is ook beneden alle peil, zoals wel waker hier.

We palmen boven water terug naar de boei van de Ford, Flor 1 wenst ons nog succes en dan begint onze oefening. Timo navigeert, Roger telt de vinslagen en we proberen samen de diepte in het oog te houden. Zakken op de Sierra en dan op weg naar het platform. Alles verloopt vlotjes. Timo had een kleine afwijking ingebouwd, want we wisten dat er een koord was gespannen tussen het platform en de piramide. Dit hangt op 7,8 meter en als we dat tegenkomen moeten we naar links terug naar het platform. Dat lukt heel goed. Wanneer Roger teken doet dat het aantal vinslagen, ziet Timo een meter verder de koord hangen. Ze zijn een meter of 5 rechts van het platform toegekomen, maar de truck met de koord is gelukt. Even een 5 vinslagen terug naar het platform en dan gewoon de koord verder volgen naar de piramide. De koord volgen lukt perfect, die hangt goed strak gespannen tussen beide objecten. We komen dan ook zonder enig probleem aan op het tweede object. Het had trouwens serieus fout geweest moesten we de koord niet gewoon kunnen volgen hebben. OK.

Van daar gaat het 240° naar de eerste boei. We vertrekken perfect aan de koord van de rode boei die ook hier vasthangt en nemen koers. Dik OK. Ook hier telt Roger de vinslagen, we houden een diepte aan van ongeveer 7 à 8 meter en bij het einde van de vinslagen ziet Roger in het schijnsel van zijn lamp aan zijn linkerzijde op een afstand van slechts één meter de koord hangen die de steen met de boei verbindt. Perfect gedaan. Hier wederom dezelfde drill: koers nemen en tellen. Nu lukt het iets minder goed, maar dat is niet zo'n groot probleem zal blijken. We palmen en palmen, Roger doet teken dat zijn vinslagen op zijn, we doen er nog een paar bij, maar zien de koord niet hangen. Het begint al wat donkerder te worden ook, dus dat maakt het allemaal nog moeilijker. We beginnen dan maar met een uitdeinend vierkant te duiken. Timo start met 2 vinslagen, dan 90° naar rechts draaien, dan weer twee en weer draaien. Dan vier vinslagen twee keer en zo voort en zo verder. We beginnen aan de serie van 14 vinslagen, maar hebben het touw nog steeds niet gevonden en dan ziet Timo het niet meer zitten. Roger wil nog verder, maar bij de serie van 16 vinslagen geeft Timo er de brui aan. Hij gaat naar de oppervlakte. we zitten dan ook goed fout. We zijn een kleine tien meter van de boei terechtgekomen, palmen naar de boei, zakken daar en doen onze laatste koers naar het platform terug.

Het platform is nog een serieus eind zwemmen en we passen opnieuw de truck van de koord toe. Een kleine afwijking naar rechts en dan moeten we het touw zien. Dat lukt ook perfect. We zien terug op dezelfde diepte duidelijk het touw hangen en keren naar links richting platform. Ook hier een kleine vijf meter ernaast, maar dat is niet zo erg veel als je over een afstand van 60 meter begint te duiken. We komen naar de oppervlakte in het midden van het platform en horen bij Flor of het goed genoeg is geweest. Hij twijfelt even, want één boei niet gevonden en twee keer niet op het platform. Timo herinnert hem aan zijn eigen woorden: alles gebruiken wat er is, dus eigenlijk mochten we bewust ook een kleine afwijking inbouwen en het touw zien. Omdat de navigatie naar het platform twee keer toch in een rechte lijn is gebeurd (bewust met een afwijking) keurt hij de oefening in samenspraak met Nele goed. Yes, weeral geslaagd. Merci hé Roger.

Het is ondertussen beginnen te regenen en we kleden ons om en wachten nog even tot iedereen uit het water is. Frans De Backer deed aan duikje alleen. Pascal deed zijn derde module van de specialty samen met Diederik en Ann deed een deel van de derde en haar laatste met Mark. Iedereen cum laude en met een kus van de instructeur en instructrice geslaagd. Joepie! Monique had op hetzelfde moment een nachtduik met Gunther en die hebben er ondanks het slechte zicht toch nog van kunnen genieten. Nog een drankje in de kantine van De Nekker zelf en tegen iets voor elf gaan we naar huis. Weer een toffe specialty met een leuke groep. Dit smaakt naar meer. Proficiat aan de geslaagden.

 

De Specialty Opleiding  E(nriched) A(ir) D(iver) - Nitrox duiker

ScubaLibre organiseert een Nitrox cursus op zaterdag 12 september 2009. De provincie Antwerpen heeft dezelfde dag uitgekozen om in De Nekker een dag van de provincie te houden. Dat is dikke pech dus, want we kunnen geen les krijgen in het sportwatergebouw, dus moest de club in laatste instantie nog een andere plaats zoeken. Die wordt gevonden bij de "Koninklijke  Racing Tennis Club Mechelen" www.racingtennis.be. Afspraak ter plaatse om 09:30 en we kunnen om 09:50 beginnen aan het theorie-gedeelte van de cursus. De theorie wordt gegeven door Paul Bal en Frankie De Beule: daar hebben we dit jaar al eerder eens mee in de cursus gezeten. Eerst is het in het algemeen waarom willen we Nitrox gebruiken? Om te duiken in de eerste plaats, maar zeker om minder stikstof op te nemen en dus de nultijden te verlengen. We bekijken de voor- en nadelen van Nitrox, langere nultijden en gezonder duiken, dat staat tegenover een beperkte diepte. Je moet opletten dat je met bepaalde mengsels Nitrox een bepaalde diepte niet overschrijdt. Daarvoor zijn drie tabellen gemaakt en die tabellen kunnen we gebruiken om de maximum diepte en de nultijd te bepalen. Na een dik uur hebben we al een korte koffiepauze en dan gaan we verder met rekenen met allemaal die tabellen.

Wat zijn de doelen van deze cursus: Waarom gebruiken duikers verrijkte lucht? Wat is er speciaal aan de uitrusting voor duiken met verrijkte lucht? De blootstelling aan zuurstof - wat is partiële druk en wat is zuurstofvergiftiging? Hoe analyseren we het zuurstofgehalte van ons mengsel? Onze duikcomputer? Duikongevallen met verrijkte lucht? Gebruik van RDP mét en vóór verrijkte lucht, hoe plannen we herhalingsduiken? Welke formules bestaan er en voor wat? We spreken over de volgende stap: technisch duiken.

We kunnen enerzijds de normale RDP gebruiken om de nultijd te berekenen of we kunnen in het geval van EANx32 of EANx36 de speciale RDP's gebruiken. Indien je mengsel buiten EANx32 of EANx36 gebruikt moet je de verschillende tabellen gebruiken om de tijden van de normale RDP om te rekenen. Dat is wel niet zo simpel, maar met enkele duidelijke voorbeelden uit het boek lukt het iedereen om dit te doen. Voor sommigen is het niet makkelijk de berekeningen te doen, want het is een hele tijd geleden dat ze nog met de RDP in contact zijn gekomen. Je gebruikt dit vooral bij de cursus OWD en eventueel bij het uitvallen van de duikcomputer. Als het al een tijdje geleden is dat je de OWD hebt gedaan en nooit meer gebruik hebt moeten maken van de RDP kan het inderdaad een beetje tegenvallen.

's Middags eten we iets hier en houden we een pauze van zeker een uur. Dan is het opnieuw een deeltje theorie en ook wat oefeningen en wat formules. We hebben een omrekentabel om de ELD te berekenen, maar die loopt enkel van EANx30 to EANx40. Als dus met een mengsel duikt van beneden de 30, maar hoger dan 21, moet je de formules gebruiken om de ELD, de partiële druk en de nultijden uit te rekenen. Voor de middag hadden we een tussendoor kennistoets na hoofdstuk één en nu na hoofdstuk twee hetzelfde. We lossen alles op, zorgen dat we alles begrijpen wanneer we fouten maakten en dan is het tijd voor het examen.

Het examen duurt lang en het gaat hem over meer dan twintig vragen. Eer die allemaal door iedereen beantwoord zijn is het wel al serieus laat. Maar het goede nieuws is dat iedereen geslaagd is en dat is natuurlijk het belangrijkste. We waren trouwens met een grote groep, wel 16 duikers en twee instructeurs, en natuurlijk is het een leuke boel. In de cursus inbegrepen zijn twee Nitrox-vullingen bij Belgian Diving Center en wij gaan als eerste daar gebruik van maken. We gaan naar Eddy samen met Paul en krijgen een 15 liter fles op EANx30 mee en een 12 liter fles op 300 bar met EANx28. We hebben ons materiaal bij en rijden om 18:15 nog naar Oesterdam om daar nog een avondduikje te maken. Daar keken we al de hele dag naar uit en je kan het verslag daarvan lezen op de pagina van die duik.

 

Veel plezier!

 

Enkele begrippen verklaard:

* ELD: Equivalente Luchtdiepte: Eigenlijk betekent dit dat we de werkelijke diepte kunnen gelijkstellen met een mindere diepte omdat we een mengsel gebruiken dat minder stikstof bevat en meer zuurstof.

*  Partiële druk: De partiële druk van een gas in een mengsel, is dat deel van de druk van het mengsel dat afkomstig is van dat gas.

*  RDP: De Recreational Dive Planner is een hulpmiddel voor duikers om hun duiken en vervolg duiken veilig te plannen. Hierbij wordt rekening gehouden met de maximale diepte van de duik, de totale duiktijd en de tijd tussen twee duiken, de zogenaamde oppervlakte interval.

 

Formules:

ELD= (1-percentage EANx) x (Diepte - 10)  -10.

                               0.79

Partiële druk= (Diepte+10) x percentage EANx

                         10

Maximum diepte: (14/percentage EANx) - 10

Absolutte maximum diepte: (16/percentage EANx) - 10

De Opleiding  Rescue Diver

 

Een cursus Rescue diver, wat houdt dat precies in. Eigenlijk wisten we het niet echt zo goed.

 

Op hun site heeft ScubaLibre het als volgt beschreven:

 

• Een ernstige cursus, doch die met de meeste fun!
• De PADI Rescue Diver cursus is een belangrijke stap in de leercurve van een duiker. Rescue Divers leren om ook na te denken over de veiligheid van andere duikers.
• Een brevet als Rescue Diver is dan ook vereist voor deelname aan alle professionele PADI-opleidingen.
• De OWD-basisvaardigheden voor het oplossen van problemen en het omgaan met ongevallen worden uitgebreid.
• Op het niveau van Rescue Diver leer je om te gaan met meer ingewikkelde noodgevallen en welke reddingstechnieken je kan toepassen.
• Hoewel de aard en context van de reddingstraining ernstig zijn, is het ook een leuke uitdaging die het zelfvertrouwen van de duiker vergroot.
• De PADI Rescue Diver cursus leert ook dat er vaak meerdere 'goede' manieren zijn om een redding uit te voeren. Er zijn juist vele variabelen om te overwegen en vele middelen om, afhankelijk van het scenario, uit te kiezen. Hoe groot de redder in verhouding tot het slachtoffer is, maar ook de omstandigheden, beinvloeden welke reddingstechniek het meest effectief is.
• De doelstelling van de PADI Rescue Diver cursus zijn:
  • Duikers zich meer bewust laten worden van hun eigen veiligheid.
  • Problemen zien aankomen, voorkomen en ermee omgaan.
  • Aanleren van effectieve, specifiek duikgerelateerde technieken voor redding en het geven van eerste hulp.
  • Duikers laten oefenen in het omgaan met duiknoodgevallen.
  • Vergroten van kennis ter voorbereiding op de professionele PADI-opleidingen.
• De EFR opleiding bestaat uit twee delen: Primaire Zorg (CPR) en Secundaire Zorg (Eerste Hulp).
• De Primaire Zorg module leert ons hoe te reageren op een levensbedreigende situatie, en bevat naast een deel theorie, het ontwikkelen van vaardigheden zoals kunstmatig beademen en hartmassage, en deze toe te passen in realistische scenario's. Deze kennis en vaardigheden kan men zowel toepassen in duikomstandigheden, alsook in het dagelijkse leven.
• De Secundaire Zorg omvat het behandelen van niet-levensbedreigende situaties, zoals verwondingen en ziektes, en leert je symptomen en tekens te herkennen, en deze adequaat te verhelpen tot de hulpdiensten zijn gearriveerd.

 

Op woensdag 18 maart 2009 gingen Eef en Timo eens kijken bij Eddy Tambuyser (Belgian Diving Center) in het trainingszaaltje wat de instructeurs allemaal te zeggen hadden over de cursus, wat het allemaal inhoudt, wat het kost en wat er allemaal bij komt kijken. We krijgen een goede inleiding van Paul, Frankie en Andy. Alles wordt heel leuk voorgesteld, dus we krijgen eigenlijk al veel zin om mee te doen. Er is heel veel interesse voor deze cursus: Eef, Timo, Mark (met K), Jurgen, Roger, Vanessa, Ilse, Greet, Jelke, Freya, Niels. Na de algemene inleiding wordt de kalender vastgelegd. Iedereen krijgt inspraak wanneer de theorie-lessen, zwembadlessen, EFR-lessen en openwaterlessen gegeven zullen worden. Het is niet echt gemakkelijk om dit allemaal in orde te krijgen, maar na een dik uur komen we toch aan een aanvaardbare kalender. Het is een heel intensieve kalender, soms wel tot drie keer per week en om het iets makkelijker te maken wordt de groep soms in twee verdeeld. Wijzelf waren eigenlijk niet direct van plan, om deel te nemen, gewoon eerst eens komen horen en kijken wat het allemaal inhoudt, maar eens we dit gezien en gehoord hebben, kunnen we niet anders meer dan effectief te starten met de Rescue cursus. Er is nog één klein detail: de prijs, voor EFR 125 € en voor Rescue zelf 320, indien we inschreven als koppel. Dat is toch niet goedkoop, maar in deze crisistijden mogen we zeker niet tegen de economie zijn :-), dus WE DOEN MEE. Na de info-avond kunnen we niet anders dan een pintje te gaan drinken. Vlakbij station Nekkerspoel zijn enkele café's en we drinken een paar blonde Grimbergen en zijn thuis tegen ongeveer 23:30.

 

Het is een druilerige woensdag 8 april 2009 en onze cursus Rescue start vandaag met EFR 1. Vorige week was normaal de eerste les, maar dat is niet gelukt wegens ziekte van de instructeur. Vandaag is iedereen terug gezond en we komen allemaal samen bij Belgian Diving Center in Mechelen. We racen naar boven naar de trainingszaal en zien dat de meesten er al zijn: Mark, Andy, Roger, wij komen net toe en achter ons staat Jurgen. We wachten nog even tot Vanessa erbij komt en dan zijn we compleet om de training EFR 1 te starten. Andy start onmiddellijk met de eerste dingen uit te leggen, maar we gaan eigenlijk bijna direct over tot de oefening, blijkbaar is dit het belangrijkste van deze cursus. Je leert eerst de situatie inschatten, het slachtoffer benaderen en kijken of die persoon nog ademt en nog bij bewustzijn is. Roger is slachtoffer, maar trekt het zich niet aan, hij ligt goed op de grond en amuseert zich kostelijk. Iedereen moet eens proberen het na te doen en op alles te letten – zeker de beschermende kledij niet vergeten – terwijl Roger zich blijft amuseren en blijft liggen op de grond.

Beademen, hartmassage geven, voor sommigen is het een herhaling van vroeger, voor anderen is het compleet nieuw. Sommigen willen tussen de tepels hartmassage geven J. Het is natuurlijk een man die deze commentaar geeft en het is toevallig een vrouw die de hartmassage moet ontvangen. Toeval? Swat, we gaan verder met de cursus EFR 1 en komen tot het moment dat we een deken over iemand moeten leggen om een shock te behandelen: thermisch deken met de witte kant naar beneden in koude omstandigheden en met de gouden in warme, goed onthouden en nooit meer vergeten. Één van de laatste dingen die we moeten doen is een EAD gebruiken. Gelukkig is het geen echt werkende, enkel een showroom-model, anders had Jurgen er niet zo goed meer uitgezien, in hoeverre dat nu wel het geval is. Als laatste deel moeten we nog eens zuivere zuurstof ademen, sommigen willen direct de fles meenemen, want naar het schijnt zou dat helpen als je een glaasje te veel op hebt. Dit is onze eerste nieuwe aankoop, als we nog "duik"-materiaal kopen. Nadat Andy alles heeft uitgelegd, moeten we nog een testje doen over wat we op de DVD gezien hebben en in het handboek gelezen hebben en vandaag in de les geleerd hebben. Dat is moeilijk want enkelen hadden de DVD net in het begin van de les gekregen, dus het wordt een half-open-boek-examen.

Iedereen is geslaagd, de meesten halen zelfs meer dan 30 op 35, which is quite good. Iedereen is moe en gaat naar huis zonder eerst nog iets te gaan drinken, want het is 00:05 wanneer iedereen de winkel verlaat.

Op donderdag 9 april 2009 is het weer al iets beter dan de dag ervoor. Het is raar, gisteren was het druilerig, vandaag staat de zon verschrikkelijk goed te schijnen. Iedereen is er op tijd – we zijn met de hele groep vandaag – en we kunnen in het leslokaaltje beginnen, sommigen met een dwaze kop, hé Eef, Timo en Jurgen. Ah ja die hadden gisteren tot laat les gehad, moesten vroeg opstaan om te gaan werken en vandaag na een fulltime dag, snel iets eten, racen naar de les en dan nog de les zelf, nu de eerste van de Rescue zelf. Het is theorie gegeven door Frankie met regelmatig input en voorbeelden van de cursisten zelf. Er wordt goed gelachen, vooral met slechte grappen, die alleen maar beter worden door de vermoeidheid.

Één belangrijke les vandaag: STOP, ADEM, DENK, DOE. Waar hebben we dit nog gehoord? We vragen Frankie om de les niet zo lang als gisteren te laten duren en dat lukt vrij goed. Nadat hij het heeft gehad over verschillende duikersproblemen in paniek of vermoeid, gaat het over hoe we effectief te werk moeten gaan om duikers te redden. Tweede belangrijke les vandaag: breng nooit jezelf in de problemen, eigen veiligheid eerst. Op het einde van de les demonstreert Frankie met Mark nog enkele liefdevolle manieren om mensen in knelgrepen te houden en hij houdt er mee op om iets na 22:00. Goed gedaan. Nu op naar de volgende les, die volgende week dinsdag, de veertiende, zal zijn.

 

Onze tweede en laatste les EFR vindt wederom plaats in Belgian Diving Center in Mechelen net als de andere theoretische lessen. Het is vandaag dinsdag 14 april 2009, het is stralend weer en wij kunnen binnen EFR gaan leren en inoefenen, tof zenne. En inderdaad, we amuseren ons weer heel goed. Eef is er niet bij, die gaat eens met Cartouche wandelen en van het goede weer profiteren. Misschien als er tijd en goesting is, ook nog iets in de tuin doen. Timo vertrekt alleen naar Mechelen, komt daar als tweede toe na Paul en dan komt stilaan iedereen binnen. De tweede instructeur is grote Flor: de groep is compleet wanneer Vanessa rond 19:30 er ook bij is. Tegen dan hebben we al tien minuten theorie gekregen en al enkele verbanden leren leggen: arm, elleboog, pols, knie, enkel moet de revue passeren. Speciaal hiervoor is Marleen langsgekomen en die legt het goed uit en geeft het goede voorbeeld. Toppie. Het duurt bijna een uurtje, wanneer we aan het volgende deel van de cursus komen.

Eerst even theorie over de secundairy care (EHBO) met onder andere het letterwoord SAMPLE (het gaat over het herkennen van tekens en symptomen, vragen naar allergieën, medicamenten, medische verleden, wanneer de laatste maaltijd was, wat er eerder gebeurd is) en we krijgen de meest belangrijke dingen te zien en te horen over ziektebeoordeling en hoe we moeten spalken (heeeeeel kort). Na de behandeling van de theorie is het nog het moment om een volledig scenario na te spelen. We worden in 2 groepen verdeeld van vier. Er zijn twee slachtoffers, Freya en Jelke, Freya in onze groep en het is Jurgen die het scenario zal moeten doen, terwijl Vanessa, Ilse, Timo en Flor op zijn vingers zitten te kijken en commentaar mogen geven. Nadat het allemaal goed verlopen is moeten we nog een laatste test doen, die voor iedereen zonder problemen wordt ingevuld (of toch bijna zonder problemen) en dan is het gedaan, iedereen heeft zijn EFR brevet. Dan moeten we alleen nog de PIC enveloppe invullen, zorgen voor een foto volgende keer en we kunnen verdergaan met de Rescue cursus, donderdag de tweede les.

 

We schrijven donderdag 16 april 2009, een korte werkweek met paasmaandag, maar een heel intensieve week als het op duiken en duiklessen aankomt. We zitten voor de tweede keer deze week in Mechelen, Eef is er terug bij, want het is nu Rescue theorie deel twee. Vanessa komt als voorlaatste binnen (niet eens laatste) en Ilse en Greet zijn de laatste om binnen te komen. Er moet iemand laatst zijn, hé. Eerst een stukje over stress, dan een langer stukje over de uitrusting, is wel heel belangrijk dat dit allemaal goed in orde is en dat het goed en regelmatig onderhouden wordt. We bespreken de jacket, de ademautomaten, de eertse trap (piston of membraan), de alternatieve luchtvoorziening; eigenlijk komt heel de uitrusting aan bod. Er wordt nog eens de nadruk op gelegd dat een degelijke buddycheck echt heel belangrijk is. Paul is de instructeur vandaag en die geeft heel wat nuttige informatie mee voor de mensen die al hun uitrusting hebben of toch een deel ervan.

Het laatste onderdeel van de les is het omgaan met ongevallen door de onderwaterwereld. Een klein kegelslakje kan serieuze problemen veroorzaken en sommige neteldieren zoals een portugees oorlogsschip kunnen duikers ook in de shit helpen. Gouden regel: steeds zoveel mogelijk je lichaam beschermen, want de netelcellen van bijvoorbeeld kwallen kunnen niet of nauwelijks door een pak doordringen. En voor de bangeriken onder ons: verwondingen door haaien zijn niet echt veel voorkomende, tenzij de beesten uitgedaagd worden. Great White, here we come!

Als laatste onderwerp komt naar boven hoe een mens moet reageren op duikongevallen (part 2). Dit bouwt verder op de zelfredzaamheid van Rescue les 1. Ten allen tijde moet je ervoor zorgen dat je jezelf op de eerste plaats stelt. Het is NOOIT de bedoeling om een tweede slachtoffer te gaan maken door te snel of te overmoedig te werk te gaan. Over de theoretische werkwijzen gaan we snel over, want het belangrijkste is nog steeds het inoefenen van wat we leren en dat start morgen al in het zwembad De Druppelteen in Kapelle-op-den-Bos. We drinken nog snel een paar in het café vlakbij station Nekkerspoel en gaan net na middernacht terug naar huis.

Iedereen verzamelt vrijdag 17 april 2009 buiten aan het zwembad tegen 20:30. Eef en Timo zijn er goed op tijd en rara wie is er al. Vanessa is er als eerste vandaag, goed bezig meisje :-). Het is een hele groep: 11 van het BEAR team, enkele instructeurs, enkele mensen die een initiatie krijgen en dan nog de gewone wekelijkse training. Een hele hoop mensen en iedereen helpt mee al het materiaal uit de camionette te halen en naar het bad te brengen. Wij hebben enkele dingen mee van uitrusting, maar blijkbaar niet genoeg, want er zijn twee flessen te weinig voor Paul en Nele. Andy kon er niet bijzijn vandaag dus moet Nele hem vervangen. Frankie en Paul doen de briefing, we worden wat afgejaagd om alles op te tuigen en snel in het water te gaan - op voorhand al wat stress opbouwen - maar de meesten laten zich niet overstressen. Eerste oefening is op een zelfde hoogte blijven hangen en bij jezelf kramp verwijderen: een paar jojo's, maar over het algemeen wel dik OK.

Dan gaan we redden en gered worden. Eef, Ilse, Mark en Timo zijn bij Paul en oefenen de verschillende manieren om iemand te slepen, om een duiker in paniek en om een vermoeide duiker te benaderen. Sommigen maken het de redders serieus moeilijk, hé Mark, maar that's part of the fun. Alle verschillende scenario's moeten eens ingeoefend worden en een deel van de zelfredzaamheid komt op het einde van de les nog eens terug. Eerst de alternatieve luchtvoorziening aanbieden en gebruiken en dan lucht delen. Dat is een tijdje geleden en het is wel goed om dat terug fris in de vingers en het hoofd te hebben zitten. We moeten ook allemaal eens iemand redden door die langs onder te benaderen, met twee krachtige vinslagen gaan we naar boven, knieën rond de fles en laat ze dan maar spartelen en zot doen. Je moet wel zorgen dat je voldoende lucht in je jacket hebt, want anders krijg je een borreltje zwembadwater binnen. Of in De Nekker een beetje Nekkerwater, de lekkere Nekker.

Het is wel een inspannende cursus, maar het is leuk omdat je je goed amuseert en veel dingen leert. Je zal op het einde - dat voelen we nu al - je veel zelfzekerder gaan voelen, sommigen moeten daar wel mee oppassen dat ze niet te overmoedig worden. Alles terug aftuigen, snel douchen want ze willen de keet hier sluiten en we gaan iets drinken in Kapelle zelf, De Hoorn, want de cafetaria van het zwembad is niet open vandaag. Het is een drukke week geweest, maar een hele toffe. Timo en Jurgen moeten wel toegeven dat hun "quality" humor (lees niveau onder het vriespunt) op het einde van zo'n week niet door alle BEAR team leden meer gepruimd wordt. Zwak, hé. Woordspelingen zoals BEARE-goed zijn niet uit de lucht.

Volgende afspraak met BEAR team is dinsdag 21 april in Mechelen en met enkelen deze zondag al voor de Free Spring Check Dive met de club.

 

Vandaag is dinsdag 21 april 2009 and het is theorie-les drie van onze Rescue cursus. We doen nog een stap verder in onze ervaringen als duiker, eerst het theoretische gedeelte hier in het warme Mechelen, eigenlijk is het eerder terrasjes-weer, dan les-weer. We doorlopen dezelfde verschillende stappen maar nu op een ander niveau. We leren de verschillende stappen van een goed reddingsplan voor noodgevallen. Basic Life Support wordt ook aangehaald en besproken door Frankie en de heel belangrijke factor van tijd. We mogen niet in paniek slaan wanneer we het diagram zien van gevolgen op hersenen die een tijd zonder zuurstof zijn. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Toch blijft iedereen kalm en kunnen we zonder grote problemen verder met de les. We bespreken ook shock en de omstandigheden die hierbij een invloed uitoefenen en gaan iets dieper in op hitte-uitputting en hitte-beroerte, waar het tweede serieus ernstig is en eigenlijk alleen kan opgelost worden door professionals.

We houden een korte pauze en gaan buiten een fris luchtje scheppen. Het is goed weer en we horen de supporters van KV Mechelen tot hier: het is halve final van de beker van België tegen Cercle Brugge. Na de pauze wordt theoretisch uitgelegd hoe we een duiker moeten redden in verschillende omstandigheden. Die bepalen ook deels de techniek van het redden of het helpen zelf. Je gaat bijvoorbeeld anders te werk bij iemand die vermoeid is dan bij iemand die te snel is afgedaald of dan iemand die in complete actieve paniek is. Logisch toch, nee? We zetten ook de belangrijkste onderdelen uiteen van een reddingsplan wanneer een duiker vermist is. Simpel en logisch eigenlijk dat je begint boven water, maar als het je nooit gezegd geweest is, weet je het niet en zal je er ook de volgende keer niet aan denken. We ronden deel drie van deze cursus af rond 22:15 en kunnen dan naar huis. Deze week is het al veel kalmer qua duikbezigheden en volgende week helemaal kalm, dus we zijn goed bezig. Vrijdag is het zwembadles voor enkelen, maar niet voor Vanessa, Jurgen, Eef en Timo, die kunnen niet dan.

Oh ja, voor de volledigheid van de statistieken. Wie was er laatste in de les???????????

 

De volgende bijdrage is thankx to Greet Minne:

Tis vrijdag 24 april 2009, tijd voor de tweede zwembadsessie. Thuis alles klaargezet inclusief de flessen!! We vertrekken goe op tijd want meestal ist bij ons op't randje af van net te laat zijn. We arriveren deze keer bijzonder goed op tijd aan de Druppelteen. Paul staat iedereen al op te wachten. Al gauw is het een drukte en overrompeling. Al waren wij BEAR's met vier man minder, het zwembad zou weer goed vol zitten.

We laden de camionette mee uit en dan is't vollen bak gaan. Kleedjes uit, zwempakkie aan en ineens het materiaal optuigen. Niet meer treuzelen zoals vorige keer, oh neen daar doen wij niet meer aan mee. Nog voor de briefing van start gaat, liggen alle flessen netjes neer op de zwembadvloer. Franky geeft de briefing. Hij heeft zoveel gezegd van wat we zouden doen dat ik op 't einde niet meer wist wat hij als eerste had gezegd.

In iedere geval werden we opgedeeld in twee groepen want er waren vier mensen om ons les te geven!! Andy en Franky namen ieder een groep en werden dan op hun beurt bijgestaan door Hans en Dennis. De bedoeling was dat de twee groepen hetzelfde zouden zien maar uiteindelijk bleek dit bij de debriefing niet volledig zo geweest te zijn. Wat hebben we dan gezien? Wij begonnen met vermoeide duiker benaderen en slepen. Tof maar dat hadden we al eens gezien een beetje zo. Dan moeilijker, maar niet onoverkomelijk een duiker bewusteloos in het water met zijn gezicht naar beneden. De rest volgt want moet eerst gaan verhoren.....

Dus de duiker in nood ligt met zijn gezicht naar beneden in het water. De benadering is dezelfde als steeds. Als je erbij bent en je geen reactie krijgt dan draai je de persoon om zoals je zal aangeleerd krijgen. Dan positief drijfvermogen voor de duiker en jezelf. Lood afwerpen is ook heel belangrijk. Kijken zien en voelen kan alleen wanneer je de bril-kap-automaat hebt uitgedaan bij de duiker en bij jezelf. 5 tot 10 tellen kijken-luisteren en voelen. Geen ademhaling is roepen: NOODGEVAL BEL DE HULPDIENSTEN, GEEN ADEMHALING. Dan volgt de Quick step procedure. Niet makkelijk uit te voeren in het water. Nee niet de dans maar wel twee beademingen. Dan vijf tellen slepen en terug twee beademingen. Snelheid is niet echt van belang als het maar gelijkmatig gebeurd. Niet makkelijk in diep water. Proberen maar!!! We hebben wel wat afgelachen want het is de bedoeling dat je effectief op de kin blaast, als je er "per ongeluk" naast zou zitten....Ik ga nu eerst eten en straks nog wat verder vertellen. Smakelijk.

Zo mijn boterhammen zijn binnen. Nog even tijd om verder te laten weten wat we nog zoal hebben uitgespookt. Verder hebben we nog de duiker in paniek boven water aangepakt. Ook een kleine herhaling maar toch nog eens de moeite om te doen. Mark was echt zo hard in paniek maar ik had hem direct onder controle!! Dan nog een duiker die op de bodem ligt en niks meer doet. Voorzichtig benaderen. Trachten oogcontact te maken, geen reactie op het OK teken ne keer schudden met de duiker. Nog geen reactie dan moet ge hem/haar trachten naar boven te halen zonder al te veel problemen. Da is echt ni makkelijk en daar zal ik nog ne keer of 7 moeten op oefenen denk ik. Wel nice to know. Bij deze oefening is het belangrijk dat je de automaat in de mond van de duiker houdt door deze tegen te houden. Let wel op dat je hierbij NIET je volledige hand voor de automaat houdt want dan kan uw slachtoffer niet meer ademen he Mark!!! Ik was bena echt verdronken....Verder hebben we nog geoefend de "zonder lucht situatie". Best nog wel eens raar om te ervaren hoe het voelt dat je niet meer kan ademen. De andere groep heeft met Andy en Dennis nog kunnen oefenen op een "onervaren duiker" begeleiden en al de "stoten" dat die kan doen en hoe je dingen kan herkennen en voorkomen. Bijvoorbeeld snelle ademhaling, krabbelen op de grond, ineens van richting veranderen en dergelijke. Het is te zeggen dat we in feite wel veel gedaan hebben zene. We wilden nog oefeningen doen met een bezemsteel en andere attributen die Andy bij had maar daar was geen tijd meer voor. Het was ook de bedoeling om kennis te maken met een externe luchtbron, een kleine pony-bottel, maar die werkte niet echt....Spijtig....Het was een leerrijke les, weer veel te veel volk in het badje om zeer goed te kunnen oefenen maar ja, niks aan te doen. Voor degenen die per twee gaan, tzal beter zijn! Geniet ervan en tot gauw.

 

Grtjs Greet

 

Vandaag maandag 4 mei 2009 is het aan Eef en Timo om de tweede zwembadles te doen in het Maanhoevebad. In de namiddag was er nog even een discussie waar en wanneer het zou zijn, maar Hilde bevestigde Maanhoevebad (en niet Sint-Michielsbad zoals op de planning staat). Het zal privé-les zijn: Eef, Timo en Andy als instructeur. We zijn er iets te vroeg, kunnen pas het zwembad in om 21:00, kleden ons om en maken al onze spullen klaar om te duiken. Andy was in de gang al gestart met de briefing om straks in het zwembad tijd te winnen. We zijn net klaar om te starten als er complete chaos begint te heersen, want iemand heeft het eerste kleedhokje ingepalmd en daar is Eddy Tambuyser niet mee gediend. Eddy is instructeurs aan het opleiden en het eerste hokje is ZIJN hokje: "Da ist maan, hé". Timo dus terug vest uit, uit het water en ons materiaal uit het eerste kleedhokje (uitgeroepen tot heiligdom van Eddy) halen, alles een ander plaatsje geven en dan terug het water in. De tijd die we gewonnen hadden met gang-briefing al om zeep natuurlijk.

Swat eerste opdracht: duiken met een beginnende duiker. Dat is wel speciaal, want je moet er echt heel goed je aandacht bijhouden en constant de persoon in het oog houden. Andy fietst onder water, begint op de bodem te klauwen en is dan even aan het hyperventileren. Wij als toekomstige rescue divers moeten een goede manier vinden om hiermee om te gaan. Dan ineens een korte oefening: kort omdat Timo direct door had dat Andy stopte met ademen en naar ik heb horen zeggen is blijven ademen echt wel belangrijk onder water (boven water misschien ook). Heel snel en heel goed gereageerd. Andy had al twee keer niet meer geademd wanneer Timo al twee teugen had gedaan, tja dan is het niet moeilijk, maar je moet het wel zien. Oefening afbreken en korte tussenbriefing. Goe bezig. Dan is het verder doen met de oefeningen. Omdat we maar met z'n twee zijn, kunnen we alles wel goed doen. Leuk dat je dit in het zwembad kan oefenen, want in De Nekker zou je geen hand voor ogen zien. Volgende stap is een bewusteloze duiker benaderen, kijken of hij/zij reageert als je voor de ogen zwaait, indien niet aantikken, maar altijd voorzichtig, want die zou plots kunnen bijkomen en je vastpakken. Andy doet dit twee keer voor en dan oefenen we dit allebei eens in.

Next step: Die duiker (de bewusteloze van daarnet) naar boven halen tegen een goede snelheid, dus niet als een raket of een ballon naar boven laten schieten, want dat is niet echt bevorderlijk voor de longen van het slachtoffer. Dat lukt toch relatief goed, de moeilijkheid is enkel dat de controle in buitenwater toch goed moet zijn en dat je het slachtoffer steeds kalm kan begeleiden naar boven. Next: Als het slachtoffer positief drijfvermogen heeft en het lood is afgeworpen, is het belangrijk te checken hoe het staat met de ademhaling: Geen ademhaling? Iemand de 112 laten bellen en laten terug bevestigen dat dit gebeurd is. Dan komt het zwaarste van de hele avond: het slachtoffer moet naar de kant gebracht worden en moet terwijl beademd worden en de uitrusting moet stilaan uitgedaan worden. Dat zal een toffe oefening worden in het buitenwater. Heel belangrijk dat je het heel kalm moet doen, want anders ben je als Rescue'er zelf buiten adem en dus de pineut. Hiervoor is kleine Flor komen assisteren, want die was hier ook voor zijn cursus instructeur om de Rescue te geven: toevallig. Het was trouwens in het zwembad een heisa van jewelste, want er zaten in totaal wel 10 toekomstige instructeurs in het water en dat is wel veel in zo'n klein badje. Iemand slepen terwijl je moet zwemmen, beademen en vest uitdoen is best wel vermoeiend, maar kalmaan en stap per stap is het beste.

We gaan uit het water, tuigen af en zetten onze spullen aan de kant. We douchen ons en kleden ons om. Timo had alles in de gang moeten laten staan, wegens geen plaats meer in het eerste hokje en nu is het dan zoeken naar een vrije plaats. We pikken dan maar snel iemand anders zijn hokje in en zijn klaar om nog iets te drinken en te debriefen. Eerst alles snel in de auto en dan een duveltje en een pintje en Andy geeft de debriefing. We doorlopen nog eens de stappen die we allemaal geleerd hebben vandaag, een hele boterham. Het is goed dat we dit nu in enkele kleinere stappen gedaan hebben, want alles in één keer zou wel wat veel zijn. We drinken alles op, betalen en rijden terug naar huis. Tegen iets na 00:00 zijn we thuis en we slapen een uurtje later. Moe maar voldaan kruipen we in ons bedje.

 

Onze vierde theorie-les vindt plaats in Mechelen in Belgian Diving Center op donderdag 7 mei. Iedereen is er weer en dat is heel goed. We hadden gedacht dat er toch enkele keren mensen niet zouden komen of moesten afzeggen na de initiële afspraken, maar tot nu toe loopt alles vlotjes. Goe bezig BEAR's. Het staat nu ook al een tijdje vast dat onze groep van 11 BEAR-team zal heten. Buddy Evacuation And Rescue. Het logo is bijna klaar en dankzij Mark hebben we een privé homepageke (http://mvds.dyndns.org:8080/scubalibrerescuebears/index.htm), schitterend. Het enige wat we nu nog moeten doen is T-shirts laten maken en die tegen het afstudeerweekend eind mei hebben: dat wordt nog iets. Terug naar de les nu. Vanessa is niet als laatste binnen, nu is het Jurgen, Jelke en Freya. Dat is ook eens iets anders. Andy begint met de les en zal er snel, maar grondig doorfietsen, want Niels moet vroeg opstaan morgen en mag het niet te laat maken deze avond. Vroeg, is dat om 06:15?? Tja relatief zeker??

Critical Incident Stress is de eerste topic van de les en dan gaat het verder naar verschillende manier van een bewusteloze duiker te redden, hoe die te beademen en dan nog wat theorie over longoverdrukverwondingen, decompressie en dergelijke. Gewoon terug naar de basics: altijd blijven in- en uitademen, nooit onder water de adem inhouden. Er zijn nog steeds basics van tijdens onze Open Water cursus die terugkomen en die moet je - zeker als Rescue Divers - blijven onthouden, uitvoeren en aan anderen doorgeven. De theorie duurt tot ongeveer 09:30 en dan wil Andy de vragen van het hoofdstuk 4 nog eens overlopen met iedereen. Dat gaat vlot bij de meesten, maar volgende week bij het examen zullen we wel zien wie het heeft verstaan en wie niet. De vragen worden overlopen na een korte pauze, want in het leslokaal zitten we met gesloten ramen al snel zonder zuurstof, heel vervelend voor duikers.

We praten met enkelen nog eens na in het café De Dijle vlak aan Nekkerspoel station met Andy, Ilse, Greet, Mark, Eef en Timo. Het wordt niet te laat, want het is morgen toch nog werkendag en gaan zo rond half twaalf naar huis. Nu enkel nog een studeerinspanning leveren om het theorie-examen volgende week goed te doen en dit weekend is het De Nekker in, eindelijk praktijk. Joepie!

 

Op zaterdag 9 mei 2009 had de eerste groep hun eerste les in De Nekker. Ik weet niet of we daar ooit iets van horen. Als er iemand van die groep zich geroepen voelt, laat maar weten en we zetten het hierbij.

 

Voilà, Greet is weer op haar best en heeft wat in elkaar gebokst qua verheven literatuur en dat kan je hieronder lezen:

Zaterdagmorgend, goed weer, vertrek naar de Nekker. Iedereen is goed op tijd en uitgeslapen?? Andy komt ook op tijd aan en hij blijkt de enige lesgever te zijn voor vandaag...Oeioei...We rijden binnen nadat Jurgen zijn sportkar heeft geparkeerd want hij heeft geen badge om binnen te mogen staan (ocharme) De juffrouwen stappen in ons postautooke en Jurgen neemt plaats bij Andy in de kamionette. Briefing : duidelijk en serieus. Buddy teams : Greet en Ilse - Jelke en Freya -Niels en Jurgen. We mochten zelf kiezen, tof.

Terwijl we met onze gedachten even in de Oosterschelde zaten beginnen we op te tuigen en ons eigen aan te kleden. De mama van Niels was er ook bij en die voorzag ons van water. Het was goed weer maar niet overdreven zonnig.

Iedereen klaar, gebuddychequed (of hoe schrijfde da), klaar om naar het strandje te gaan. Dat gaan ging bij Jurgen net iets minder want hij had twee rechterbotjes aan.....Missing die niet juist was....Maar hij kon er niet aan doen...

We gaan te water en Andy legt de oefening nog eens uit vragende wie de DVD al had gezien...Slechts één iemand, juist Niels had hem al gezien. Toch te horen gekregen dat we die toch moesten bekijken dus .... We dalen af aan de boei van de auto. Ieder koppel kreeg een plaats op of naast de wagen, om zijn zelfredzaamheid te oefenen en het delen van de lucht. OK teken en zakken maar.... We zoeken de auto maar blijkbaar hebben we de verkeerde boei genomen  No probs...Gewoon doen.

Zelfredzaamheid is toch niet zo makkelijk. Ik nam mijn rechtervin vast en strekte mij linkerbeen, wat klopt er niet??? Goed gezien van Ilse.

Om verder te gaan de oefening lucht delen, het aanreiken van de reserveautomaat, geen probleem, dat ging vlot.

Vervolgens de groep terug bij mekaar brengen (goe gedaan van den Andy) en dan één per één naar boven langs de koord en duizelige duiker nabootsen. Hoofdje draaien en met ogen toe naar boven. Raar gevoel.

Dan hebben we elkaar wat gesleept in het water. Vermoeide duiker spelen is leuk maar zelf slepen is iets om vermoeid van te worden. Toch een goeie afstand afgelegd met de verschillende technieken. (arm - fles - benen)

Duiker in paniek....Ik kreeg de eer om deze te spelen, hoewel achteraf gezien het best wel vermoeiend was. Andy deed de oefening voor van benadering en dan onder water benaderen en dergelijke. Daarbij heb ik tegen Andy zijn brilleke getrapt maar dat was zeker niet per express. Dan per buddypaar oefenen onder het al toeziende oog van Andy. Bij iedereen lukte dit vrijwel goed. Wanneer het mijn beurt was om Ilse te redden lukte mij dit wel. Ze was gered maar ik had een probleem en verdronk bijna echt. Voordeel aan dit voorval is dat ik aan de levende lijve heb ondervonden dat je snel iets kan voorhebben en dat je daardoor ook echt wel in paniek kan geraken als je jezelf niet kan beheersen. Ik kon dat gelukkig wel en gaf aan Andy teken dat ik de oefening af ging breken. Wat was er gebeurd, eigen vest vergeten op te blazen en gezonken zonder automaat in de bakkes .... Dat vergeet ik dus nooit meer.

Verder verliep alles wel vlotjes hoor. 

Dan moest Andy een plaspauze nemen, dringend. Hij droeg zijn droogpak en was echt niet zinnes om daarin iets van waterige toestanden achter te laten.

Allen naar de kant terwijl we nog wat sleeptren of zo... Ik weet het niet zo goed meer?

Volgende oefening was een duiker redden van aan de kant door in het water te moeten. Niels hield zijn uitrusting aan en speelde vermoeide duiker. Eén per één de oefening uitgevoerd, perfect (toch bijna)

Drijver zoeken om mee te nemen bijvoorbeeld een opgeblazen trimvest!! Je moet er maar aan denken.

Ook nog een duiker in paniek die dan rustig wordt na het verkrijgen van de drijver en hem aan de kant brengen.

Vervolgens hebben we geleerd hoe je een duiker die omgekeerd in het water ligt moet omdraaien (verschillende manieren : gekruiste armen, met de flesgreep) en hoe je een duiker die op zijn rug ligt op jou rug krijgt!! Het ziet er moeilijker uit dan het is.

En dan, als kers op de taart, twee manieren om een duiker uit het water te halen. Lang uitgestrekt op je rug of met de heupgreep. Met iemand van je eigen grootte en gewicht lukken beide technieken...Met iemand die wat zwaarder is en wat groter is het al een ander paar mouwen. Degene die onze Jurgen eruit moet halen, veel succes, velen hebben het geprobeerd, weinigen zijn gelukt...

Uit de debriefing in de kantine van de NEKKER hebben we vooral geleerd dat niets is wat het lijkt en dat het belangrijkste is dat je goed tracht te beoordelen en je conditie toch vrij goed moet zijn.

Grtjs van Greet en tot donderdag....

 

Op zondag 9 mei 2009 is het dus aan de tweede groep om de eerste Rescue in Open Water te doen. We komen allemaal op tijd aan bij de ingang van De Nekker. Vanessa is er al en niemand is te laat, da's goed. We rijden de poort door met de auto (Timo rijdt sinds donderdag met de nieuwe firmawagen: Astra Break, stoef, stoef) en komen aan op een overvolle parking. We moeten de laatste plaatsen nemen en dus straks belachelijk ver te voet naar het strandje. Als Rescue divers mag dat geen probleem zijn, want onze fysiek staat op punt, hé BEAR's. Van de ene iets meer dan de andere :-). Iedereen maakt zich kalmpjesaan klaar voor onze cursus. Timo en Eef zijn als eerste weg met hun volledige uitrusting en raken al wat geacclimatiseerd in het frisse Nekker-water (15°). Daarna komt iedereen eraan en Paul steekt een fout in mijn uitrusting en één in die van Eef, zodat het moet lukken dat we die fouten eruit halen voor het vertrek. Tja, Eef haar fles stond dicht, dus dat is snel gevonden. Na wat moeite haalt Eef ook de fout uit Timo's uitrusting. Afgekoeld en gebuddycheckt of is het buddygecheckt, er zullen er wel bij zijn die wilden BODY-gecheckt.

Met de groep van 5, Mark, Vanessa, Roger, Eef en Timo, met de hulp van Paul, Peter en Yves (merci hé mannen) kunnen we naar de boei zwemmen boven de auto. Die wordt echter voor de advanced cursus gebruikt en Danny heeft de auto nodig, dus die krijgt hem. Wij dus naar de volgende boei en daar begint het. Eerst effe zorgen dat we allemaal in orde zijn, kramp verwijderen bij jezelf met hulp van je buddy om beurten en dan bij je buddy hetzelfde doen. Dat lukt kei-goed bij de meesten. Dan even afdalen, met je ogen dicht je volledig in de war brengen door rond je as te draaien en je te desoriënteren en dan nog steeds met de ogen toe naar de oppervlakte gaan. Dat is een vies gevoel, je hebt totaal geen idee van welke richting je uit moet. Uiteindelijk lukt dit bij iedereen. We oefenen ook de drie verschillende manieren om iemand te slepen, onder oksel, aan de voeten en aan de kraan. Amai, vermoeiend zeg. Iedereen moet ook eens met een onervaren duiker de duikleiding nemen. Yves speelt die heel erg goed. Hij zei zelf dat hij er niet veel moeite mee had :-). Het begint nu stilaan wat frisjes te worden voor enkelen en we gaan dichter bij het strandje.

Vanessa heeft het erg koud en kijkt nog even van de kant toe, terwijl de rest nog bezig is met een duiker om te draaien in het water, op drie verschillende manieren iemand aan land te brengen (brandweer, op rug dwars en op de rug in de lengte over de schouders). Dat is pas zwaar als je met mannen zoals Roger en Mark die oefening moet doen. Timo is ook niet een pluimgewicht, dus Eef heeft het lastig. Gelukkig is Peter er nog. Die is vanaf nu professioneel slachtoffer. En dan het moeilijkste van den hele boel. Iemand alleen de kant opkrijgen. Eerst met de handen op de kant leggen, dan op de handen als steun naar boven klauteren - Paul is precies een hinde, zo soepel dat die erop dardelt - daarna het slachtoffer in één, twee, drie naar boven trekken en op de kant verzekeren. Wel opgepast, want er staat een ijzeren steun vlak langs de kant en we zouden nu echt wel slachtoffers kunnen maken. Na bijna drie uur in het water gaan we er allemaal uit, kleden ons om en Eef, Vanessa en Timo willen zich gaan douchen, maar de cabines zijn al dicht, het zal voor een andere keer zijn.

Debriefing is in de cafetaria van De Nekker op het terras, lekker warm en lekker fris pintje. De zon schijnt en we zijn allemaal bijna verbrand na een uurtje op het terras. We overlopen alles nog eens en moeten zorgen dat we zeker de volgende keer de brevetteringsbladeren meehebben en donderdag zeker ook de antwoorden op de herhalingsvragen, anders zullen de instructeurs ons niet kunnen brevetteren. Tegen de avond kan iedereen terugkijken op een succesvolle cursusdag en op een leuke dag in Mechelen. Volgende afspraak in Belgian Diving Centre aanstaande donderdag voor theorie 5 en examen. Begin allemaal maar al te stressen en te blokken.

 

Het is donderdag 14 mei 2009 en we eindigen onze theorie-sessie zoals we de EFR sessie begonnen zijn, met een druilerige avond in Mechelen. De meesten zagen er echt vermoeid en gestresseerd uit na de nachtjes doordoen om de theorie te blokken. Sommigen hadden gebrost en anderen hadden een half dagje verlof of overuren genomen. En dat allemaal voor de duiksport, wat een commitment. Iedereen komt zo wat op tijd toe, iedereen levert ook de antwoorden op de herhalingsvragen in en dan begint Paul met de assistentie van Andy aan het laatste hoofdstuk van de theorie, hoofdstuk 5 dus. De belangrijkste thema's uit hoofdstuk 5 zijn het ongevallenrapport, omgaan met noodzuurstof en de verschillende technieken om mensen aan de kant te brengen en dit vooral in theorie. Zondag bleek uit de praktijk dat de ene techniek al makkelijker was dan de andere. Paul en Andy gaan er als de bliksem vandoor met het laatste hoofdstuk, we krijgen nog een beetje tijd om wat vragen te stellen, een korte adempauze nemen en dan het examen.

We krijgen 50 meerkeuzevragen voorgeschoteld en die zijn eigenlijk niet echt mega-moeilijk. Iedereen is geslaagd, de meesten hebben maar een paar kleine foutjes en er zijn er drie met 100 %, de strevers: Eef, Ilse en Jelke. Het is leuk, dat iedereen geslaagd is, want we gaan direct vieren in De Dijle. Iedereen behalve Niels is mee en we drinken er een paar, nemen nog enkele beslissingen over de T-shirts: Anne en Dirk (ACP prints) zullen de T-shirts en polo's drukken met het logo en de naam van onze groep. Het logo en waarschijnlijk ook later wat foto's met iedereen in vol ornaat zul je op de fotopagina kunnen vinden.

Perfecte afsluiter van een goede avond, iedereen geslaagd dankzij de goede zorgen van onze instructeurs. Amai, wat zijn die goed bezig!

 

Tweede buitenwaterduik voor onze Rescue-opleiding vindt plaats in De Nekker op zondag 17 mei 2009. Eef en Timo zijn er op tijd en er is nog niemand: pas om 10:28 komen er stilaan wat duikers doorgedruppeld en tegen 10:40 is iedereen er en kunnen we het terrein op. Eerst is er nog een dame aan het stuur van een kleine bestelwagen die ons de weg verspert. De kip kan er helemaal niet mee rijden en iedereen moet uit de weg of op haar wachten, want madam moet naar buiten en is te dom om door te hebben dat de poort automatisch opengaat wanneer je aan komt rijden. Vorige week ambras met ene die kloeg over de club-camionette die twee plaatsen innam en nu dit: we beginnen er een gewoonte van te maken. We zijn met z'n vieren vandaag: Roger, Vanessa en Eef en Timo. We zullen eens wat rescue'en. De buddy-teams worden anders ingedeeld door Andy: Eef met Vanessa en Timo met Roger. Dat is weer een extra moeilijkheid, want Eef en Timo zijn echt wel heel erg gewend om samen te duiken. Het zal zo ook wel lukken, hé.

Eef en Vanessa zijn als eerste klaar met hun buddy-check en iets later ook Roger en Timo. Iedereen stapt naar het strandje om daar te water te gaan en de eerste oefening is zonder masker. We oefenen de beademingen met het pocketmasker en het slepen van een duiker terwijl je het masker gebruikt. Dan een klein deeltje van een scenario al: bewusteloze duiker aan de oppervlakte en die tot aan het strandje terugbrengen terwijl hij constant beademd wordt. Dan is het tijd om ons masker terug op te zetten en alles te gaan doen vanaf de benadering van een duiker, over omdraaien, uitrusting uitdoen van het slachtoffer en ook van de redder. Andy doet dit voor met Timo, omdat die een speciaal vest heeft zonder clipsen op de schouderbanden. Dit is nog relatief goed te doen, blijkt uit zijn testje. Als dank krijgt Timo een kus op de mond van Andy. Bweik, dan liever bewusteloze duiker gebleven of gered worden door Eef. :-))

Timo moet Roger redden en op de kant leggen, Eef doet dit met Vanessa en dat lukt heel erg goed, ze is heel rustig en beheerst alle skills bijna perfect. Het is wel leuk dat het allemaal zo goed lukt. Dan redt Roger Timo, Vanessa oefent nog eens de grepen om een slachtoffer aan de kant te brengen, want vorige week kon ze dit niet doen, wegens te koud. Nu lukt het en dan moet ze Eef redden. De redder heeft constant hulp van de andere buddy's om maskers, vinnen, vesten en dergelijke niet te verliezen in De Nekker. Vandaag staat er veel wind en ook heel veel stroming, alles zou binnen enkele minuten van de kant naar het watersportgebouw waaien.

Andy moet even een korte pauze inlassen en dan is het voor Eef bijna gedaan. Haar automaat blaast af en ze moet met Vanessa even aan de kant blijven. Een klein beetje duikersstress voor Eef en Andy wil ze even laten opwarmen en uitrusten. Even later komen ze terug, maar met de automaat is niks te doen en een scheur in Eef haar vinnen maakt het nog wat vervelender en zorgt voor nog wat stress. Intussentijd heeft Timo Andy naar boven gehaald, Roger heeft dit ook gedaan en op dat moment kunnen de twee vrouwelijke rescue'ers terug het water in. Vanessa zal Roger redden, Timo helpt Eef om zijn trimvest aan te doen en zo de laatste oefening te doen met een andere vest en met veel te veel gewicht. Timo duikt namelijk met een 15-liter fles. Het lukt haar toch wel goed, hoewel de omstandigheden verre van ideaal zijn. Er staat belachelijk veel wind met zelfs schuimtoppen op het water, de lucht is donkergrijs en nodigt eigenlijk niet uit om te gaan duiken.

Om het niet te lang te laten duren zullen we een vermiste duiker zoeken met het U-patroon volgende keer moeten doen. Logistiek is het niet gemakkelijk, want Vanessa zit in de andere groep volgende week, maar het zal wel lukken. We gaan uit het water, tuigen af en willen ons douchen, maar opnieuw is de kleedkamer dicht en kunnen we er niet in. Blijkbaar heeft de club geen sleutel meer. Omkleden in de toiletten en dan naar het café om iets te drinken en te debriefen. We blijven daar tot ongeveer een uur of 17:00 (Peter komt er nog even bij) en dan rijden we terug naar Bornem. Een iets mindere sessie vandaag door omstandigheden, minder leuk dan vorige week, maar het kan niet elke keer kermis zijn hé.

 

Onze laatste kans om te oefenen hebben we vandaag op zondag 24 mei 2009. Dit is onze derde en laatste buitenwatersessie. Ilse en Greet hebben die vorige dinsdag al gehad en de anderen zaterdag. We rijden naar De Nekker en zien dat het schitterend weer is en dat zal het allemaal wat beter maken dan vorige week. De zon staat hoog; er zijn er zelfs enkelen die meekomen gewoon om van het goede weer te genieten. Onze groep: Roger, Mark, Eef en Timo moeten de laatste oefeningen doen, eerst zonder uitrusting en daarna met. Eef is in top-vorm na een klein dipje vorige week, dus we gaan ervoor. Deze keer heeft Peter in zijn uitrusting enkele fouten gestoken, die we met de buddy-check eruit moeten halen. Met een droogpak is dat allemaal wat specialer en we vinden ze allemaal (wel 7). Voor eentje moet Timo wat hulp inroepen van Eef, want hij krijgt de sluiting van de inflator niet goed aangesloten en dan als laatste was de snelontluchter verstopt, die was haast niet te vinden.

We vervolledigen eerst het laatste deel van het volledige scenario door het slachtoffer aan de kant te brengen, de hulpdiensten nog eens te roepen en de zuurstofkoffer te laten halen in de camionette. Dan het slachtoffer patiënt maken, de ademhaling nakijken, starten met beademing en hartmassage. Toevallig komt de patiënt bij na drie routines en dan komt de belangrijke vraagstelling: naam, buddy aanwezig en wie, familie aanwezig en wie, heeft die pijn en/of verwondingen, vragen naar duikprofiel en dan de SAMPLE. Die vragen stellen lukt natuurlijk niet goed van de eerste keer, dus oefenen, zodat het er van de tweede of derde keer goed inzit.

We doen dit eens met een bewusteloos slachtoffer aan de oppervlakte, dan met onze uitrusting aan met een slachtoffer op de bodem en zo terughalen, we doen dit ook met een slachtoffer die in paniek is en dan buiten westen gaat en oefenen een hele middag. We duiken ook even en dan ineens krijgt Peter (ons professioneel slachtoffer) een hartaanval omdat zijn droogpak kapot is en volloopt. Tja, naar boven halen en die binnen halen tot op het strand en helemaal alles doen tot de hulpdiensten erbij komen en die hulpdiensten briefen. Vermoeiend, vermoeiend, amai, mijn gat en vooral mijn spieren. Eef heeft het af en toe eens lastig om Timo op het strand te kieperen en Mark ook met Roger. Mark moet even de strijd staken door een spierscheurtje en hij moet niet meer tillen en slepen en sleuren vandaag. Verzorg u maar goed hé jong, dat ge volgende week beter zijt!

We oefenen nog specifiek eens om een duiker in paniek aan te pakken. Bij Eef lukt het niet direct zo goed, maar de derde poging is de goede: een schitterende taktiek was om Peter buiten adem te laten geraken. Bij Timo lukt het ook OK en dan is het het laatste wat er nog moet gebeuren: een redding vanop de kant met touw en een drijver. Dat lukt ook allemaal, dus we hebben alles geoefend in buitenwater, behalve het slepen en beademen met het pocketmasker. We halen even onze gemiste kans van vorige week in om een U-patroon te navigeren om een vermiste duiker te vinden en die zo naar boven te halen.

Tegen 15:00 klauteren we vermoeid uit het water en drinken nog ene op het terras in de cafetaria van De Nekker en krijgen een korte de-briefing: alles OK en de Paul is trots op iedereen en wij zijn ook een beetje veel trots op onszelf. Nog enkele dagen en we zijn allemaal Rescue-gebrevetteerd. Joepie!

 

Onze laatste loodjes beginnen te wegen, onze laatste verslagjes worden geschreven en gepubliceerd en ook nog onze laatste foto's worden opgeladen. Vandaag is het 'THE BIG BEAR DAY' zaterdag 30 mei 2009,  hopelijk toch. We spreken iets vroeger af aan De Nekker, want het is examen en iedereen moet op tijd komen en Eef en Timo hebben bij ACP-prints in Bornem-Eikevliet (www.acpinfo.be) T-shirts en polo's laten bedrukken. Vanessa kwam als eerste toe en Eef en Timo als laatste, wat dus bewijst: de laatste zullen de eerste zijn. Hilde en Vanessa, het komt dus in het verslag. De T-shirts worden verdeeld en betaald en de Rescue'rs mogen De Nekker al op. We zijn vandaag met het hele team en de hele groep instructeurs: Ilse, Greet, Niels, Jurgen, Vanessa, Freya, Jelke, Roger, Mark, Eef en Timo en als instructeurs: Andy, Flor, Paul en Frankie. We zijn met een hele groep van ScubaLibre op De Nekker want er worden vandaag ook nog OW en AOWD duiken gedaan. In totaal met 25 man, wow. We staan een tijdje te genieten van het mooie weer op de parking en dan beginnen we ons klaar te maken. Iedereen zorgt voor zijn eigen en kijkt ook al meer naar de anderen of die hulp of assistentie nodig hebben. Niels is extra punten aan het scoren bij Andy, door hem erop te wijzen dat zijn fles nog recht stond.

Op een klein half uurtje is iedereen klaar en gaan we en masse naar het strandje. Daar zijn nog twee professionele slachtoffers (Mike en Dennis) en één fotograaf, Peter. Die kon niet duiken vandaag wegens wat lastjes in de oren. Eef en Timo doen eerst de oefening met de onervaren duiker. Wat een concentratie en wat vinden de instructeurs het leuk. Ze doen alles om het ons moeilijk te maken en verstoppen vanalles fouten in de buddy-check, maar niet met ons hé. Dan spelen ze echt een spel: Andy zet eerst zijn bril op het hoofd, kan niet hoor, dan omgekeerd op zijn gezicht, dan met de kap er helemaal onder zodat er zeker water zou doorkomen en dan steekt hij zijn neus er half uit. Fjew, bijna alles gezien. Dan zwemmen we even uit en navigeren richting auto-wrak. Hij begint te stampen op de bodem, te fietsen, zich voort te trekken op de bodem en nog vanalles. Ineens is hij weg en moet Timo hem naar beneden trekken. Tja, als dat allemaal achter elkaar komt en je moet nog correct tot op het auto-wrak gaan navigeren da's geen makkie. Het lukt hem uiteindelijk tamelijk goed alles op te lossen. Dan zwemt Andy ineens over Timo recht tegen een paaltje dat hier staat. Eigenlijk best hilarisch, maar concentratie behouden want de beginnende duiker-instructeur heeft zijn hoofd pijn gedaan. Dus duik afbreken en naar boven. Wat doet dan die beginneling ook nog: zijn automaat uitspuwen als hij op 4 meter is. Timo niet gezien, dus even overdoen en dan natuurlijk perfect ah ja hij wist het al.

Eef is tegelijkertijd met Frankie weg en krijgt dezelfde lijdensweg af te leggen, ook naar het wrak, twee keer naar boven schieten, masker vol en naar boven, krabben op de grond, hoofdpijn krijgen en naar boven, automaat uitspuwen, poging tot dalen op snorkel. Ze zien op weg naar het autowrak een snoek van wel een dikke halve meter, straf, de dag kan niet meer stuk. De twee instructeurs zijn tevreden. Op het einde van de dag zullen ze de algemene opmerking maken dat niemand de hyperventilatie heeft opgemerkt, maar dat is geen ramp, dat is ook heel moeilijk te onderkennen. Zo doet iedereen deze oefening met Andy of met Frankie. Tegelijkertijd doen de anderen de oefening om een bewusteloze duiker uit het water te halen en aan de kant te brengen en dan op het strandje brengen, beademen en hartmassage geven. Dan komt de duiker bij en moeten we de correcte info uit de duiker halen en daarna de hulpdiensten briefen. Dat moet dus iedereen doen en daar zijn we een tijdje mee bezig. Tegen een uur of twee moeten we in twee verschillende groepen nog twee en drie vermiste duikers gaan zoeken. Dat lukt met snorkelaars en duikers en dan naar het strand en zo en dan is het douchen en debriefing.

Ze hebben voor iedereen een persoonlijke debriefing, maar met 11 lukt dat niet zo goed. We kunnen altijd op een ander moment die persoonlijke debriefing krijgen, maar iedereen is geslaagd. Sommigen kunnen nog niet gebrevetteerd worden door hun leeftijd en een paar moeten eerst nog wat duikjes doen en dan gebrevetteerd worden, maar principieel is er geen probleem. Joepie proficiat allemaal. Op naar de volgende. Op het gazon naast het strandje drinken we enkele flessen champagne en cava, lekker en leuk om de namiddag af te sluiten. En dan als laatste actie gaan we naar Het Battenbroek en gaan we met de hele groep iets eten. We zijn met bijna 30, want er zijn nog enkele partners bij ook. We krijgen allemaal de pic enveloppe in te vullen en doen de rest van de administratie: noodassistentieplan, foto's. Het eten komt heel snel en de pintjes zijn er nog niet. Na het eten doen de instructeurs nog een speech en ook Jurgen heeft iets voorbereid van de Rescue'rs. De instructeurs krijgen een T-shirtje en iedereen die heeft meegeholpen krijgt een collage van enkele foto's van ons BEAR team als aandenken.

 

Speech (Merci, J-BEAR)

 

Stop! (rechtstaan en stop roepen)

 

Adem (diep in en uit ademen)

 

Denk (concentratie)

 

Doe (de speech)

 

De voorbije weken waren beare-druk, maar het bear-team zou geen bear-team zijn, zonder den bear uit te hangen en er beare-hard tegenaan te gaan… (kan iedereen nog volgen?).

Het is niet de bedoeling dat ik hier een half uur ga beare-brullen, maar een paar woordjes zijn hier wel op zijn plaats, denk ik…

Het begon voor ons allemaal bij de leerrijke EFR, waaruit we toch een paar essentiêle lessen trekken:

• Hartmassage gebeurd tussen de tepels!
• Pure zuurstof helpt tegen een kater! (kunnen we straks misschien nog nodig hebben)

Rustig blijven, het koppeke erbij houden en alles komt in orde, want uiteindelijk komt het er bij EFR gewoon op aan om de juiste verbanden te leggen, niet waar?

Na het brevetteren voor de EFR, begint het echte rescue-werk…

We beginnen met een aantal theorielessen, waarbij een paar bears bewijzen dat ze echt den bear kunnen uithangen… en dan vooral de flauwe plezante-bear, waarvoor onze beare-excuses. Het was niet voor ons, het was voor de vermoeidheid…

Na de beare-zware theorieweken, gecombineerd met de zwembadlessen, komt dan uiteindelijk waar we zo lang naar uitkeken… de Lekkere Nekker…

Al snel blijkt dat alles niet zo evident is als het lijkt… zelfs links en rechts lijkt voor sommigen al een onbegonnen opdracht… wat een stressie bear lijden kan…

Maar geen nood, wij zijn een beare-sterk team en we hebben dan ook ons volle gewicht in de schaal gegooid om het tot een beare-goed einde te brengen...

Dit einde hadden we natuurlijk niet gehaald, zonder de beare-lessen van onze club-intructeurs.

Daarom ook een welgemeende beare-dikke “dank u wel” voor hen allemaal.

Ze krijgen dan ook als aandenken onze beare-coole Buddy Evacuation And Rescue-Team T-shirt.

 

Kortweg… BEAR-team!

 

(De bearinnen overhandigen de T-shirts)

 

Gefeliciteerd!!

 

En afsluiten doen we met de ABCD’S te onderhouden…

Allemaal

Bedankt

Coole

Duikers,

Santé!!!!!!!!!!!!

De Opleiding Advanced Open Water Diver

We waren met z'n drieën aan onze Open Water gestart: Mike, Eef en ikzelf. Ondertussen hebben we met een aantal vrienden een initiatie duiken gekregen van Scubalibre (Andy, kleine Flor en Frans - merci hé mannen) en enkelingen hebben zich toen laten verleiden om ook met de Open Water te starten. Dit zijn Jurgen, Aagje, Koen en Roeland. En zoals de Ju al vermeld had in ons gastenboek, starten we met onze advanced:

Wij kiezen voor onze eerste Advanced open water dive op zondag 6 juli in De Nekker in Mechelen. Wij dat zijn, Eef, Mike, Roeland, Koen, Aagje, de Ju en ikzelf. We hebben ondertussen zowat de hele vriendenkring kunnen overtuigen mee te doen; de rest (Sigi en Kate, voel jullie aangesproken) van de vriendenkring volgt ons niet. Ze zullen het zich nog beklagen.

We starten dus met 7 aan onze eerste module advanced open water. Er staan ons nu 5 duiken te wachten om een stapje verder te zetten in ons duikavontuur om wat advanced'er te worden in onze bezigheden: Peak Performance Buoyancy, Onderwaternavigatie, Nachtduik, Opsporing en berging, Diepduik. Onze eerste is Peak Performance Buoyancy op 6 juli in De Nekker. Het is echt schitterend dat je een uur kan oefenen en oefenen en verder nog eens oefenen om dat neutraal drijfvermogen onder te knie te krijgen. Er zijn verschillende oefeningen: zien dat het lood perfect is, uitgetrimd de vinger boven het wateroppervlak houden, 5 meter stop doen zonder referentie,  een plezierduik en tegelijk op het drijfvermogen letten en ze testen ons door van 3 meter naar 8 en tot 10  te gaan. Steeds moet dit allemaal lukken zonder te veel op en neer te jojo'en. Één van onze instructeurs laat ons ook even zien hoe we een referentie kunnen maken wanneer er geen is: namelijk door een boei op te laten en die draad als referentie te gebruiken. We hebben goed geoefend en nog een beetje een vrije duik gedaan. We waren bij de debriefing wel fier dat onze divemaster (Peter) tegen de instructeur (Andy) zei dat we goed horizontaal in het water liggen en dat het allemaal heel goed was. De 5 meter stop was wel even wat moeilijker, maar dat lukte uiteindelijk toch de tweede keer tamelijk goed. Veel geleerd en we duiken nu met serieus wat minder kilo dan daarvoor. Timo gaat van 8 naar 4.5 en Eef gaat ook van 8 naar 6. Toffe leerschool en toffe duik.

Onze tweede duik voor de advanced is Onderwaternavigatie op 13 juli 2008. Eef was wel een beetje nerveus voor deze duik, want windstreken, graden instellen en oriëntatie zijn niet echt haar ding. Zoals gewoonlijk zijn we op tijd in De Nekker en we oefenen eerst aan land: graden zetten, koers volgen, terugkeren, een vierkant navigeren, een driehoek lopen met een handdoek over het hoofd: niet gemakkelijk. Het lijkt ons vooral lachwekkend voor de toeschouwers: zeven mensen met een handdoek over het veld zien crossen en maar geometrische figuren navigeren. Na een uurtje het water in en als bij wonder lukt alles eigenlijk heel goed, zelfs van de eerste keer. Je bent wel zodanig met het navigeren bezig dat je je diepte niet zo erg onder controle hebt. Eerst is het altijd Timo die navigeert en Eef die de afstand telt. We moesten over een afstand van 30 meter een touw volgen en onze vinslagen tellen om zo ongeveer te weten hoeveel afstand je aflegt met hoeveel slagen. Timo doet 36 slagen over 30 meter en Eef slechts 26. Dan wisselen we de rollen van navigeren en tellen om en ook bij haar lukt het allemaal redelijk goed. Heen en terug, driehoek, vierkant. Een uur geoefend op navigeren en we hebben nog een halve fles over, ook dit krijgen we stilaan onder controle. We navigeren met ons twee nog eens naar het platform en terug en op één meter na komen we er perfect op uit. Timo kwam boven en botste bijna tegen de plastic flessen die boven water hangen zonder dat we het platform of de draad gezien hadden. Even snel afdalen, de thermocline duikelijk voelen aan het platform en terug. Weeral veel bijgeleerd vandaag, het was echt leuk.

Onze derde duik is een Nachtduik. Dat is al veel minder: we voelen wel serieus wat spanning, zelfs een klein beetje stress. In het donker onder water en dan alles nog onder controle houden en niet in paniek slaan. We komen samen tegen 20:45 aan de ingang van De Nekker. We laden onze spullen over in verschillende auto's en gaan naar de parking. Frankie zal deze keer briefen. Hij legt snel nog de belangrijkste zaken uit en dan is het duiken. Divemaster Denis (net als zondag) gaat met ons mee om ons wegwijs te maken in De Nekker. We nemen de kant waar normaal de vissers zitten en normaal komen daar geen duikers omdat vissers dat niet tof vinden: hoe komt dat nu? We starten net voor het helemaal donker is en we duiken met onze lampen, anders zou het toch iets te donker zijn. Het is eigenlijk een echt bevrijdend gevoel, helemaal geen stress, enkel een beetje gezonde spanning. De lichtbundels van onze lampen geven voldoende licht om elkaar in het oog te houden en om de vissen die nu iets actiever zijn, te kunnen bewonderen. Onze verwachtingen worden serieus overtroffen: tientallen rivierkreeftjes, twee snoeken (1 van 20 cm en 1 van bijna 60 cm) - eigenlijk is dat wel een heel mooi beest onder water. We zien veel baarzen en twee palingen of tenminste wij zien er één en Denis ziet er twee. Het geoefende oog ... We moeten vooraleer we uit het water komen nog een oefening doen: navigeren heen en terug. Dat lukt tamelijk goed, maar het is best wel moeilijk in het donker: kompas, lamp, luchtvoorraad in het oog houden en ook nog eens goed uitgetrimd zijn: eventjes is dat wat te veel van het goede, maar we krijgen het stilaan onder controle. Eerst navigeert Timo en telt Eef de afstand van 30 meter, heen en terug en dan doen ze het omgekeerd. Het lukt relatief goed; het is te zeggen we komen een meter of zo van onze vertrekplaats uit, we vinden dit niet slecht voor onze eerste navigatie oefening in het donker. Het belangrijkste is dat we terug aan de kant komen zonder al te veel problemen. Goed bezig. We drinken met de groep nog iets en gaan naar huis. Het is 01:30 als we thuis zijn.

Vierde duik in rij: Opsporing en (hopelijk ook) berging. We komen aan in Mechelen en het weer is niet echt schitterend, geen zonovergoten tropische stranden, wel een hoop donkere wolken waaruit af en toe een serieuze regenbui op onze nek terechtkomt. Maar geen nood: nat worden we toch vandaag. We zijn nog steeds met z'n zevenen en er zijn twee mensen bij in opleiding voor OWD. Veel succes onder begeleiding van Flor, kleine Flor en Danny. Onze taken voor vandaag: eerst maken we een kruispeiling op het hoofd van kleine Flor, die zal dan een fluo-oranje kegel laten zakken en dan zwemmen we 20 meter uit elkaar om zo samen te komen op de plaats waar Flor het kegeltje gedropt heeft. We moeten het kegeltje zoeken op een diepte van 6.5 meter. We zakken en zien het niet direct. Dus Eef blijft zitten op de Nekker bodem en Timo draait rondjes met een touw in de hand: na 3/4 toer heeft hij de kegel al: dik OK. Een luchtzak aan vastmaken en lucht indoen en dan stilletjes alles naar boven brengen. Volgende opdracht: Eef telt vinslagen en Timo navigeert om een uitdeinend spiraal te vormen. Volgens grote Flor is dat perfect verlopen. Hij kon het vanaf de kant vanop een tafel goed in het oog houden. Nog een laatste opdracht: navigeren op het platform: Eef volgt het kompas perfect, maar Timo is de tel kwijt. Het maakt niet veel uit, want het is gewoon ijskoud onder de thermocline en we komen eruit, maar we zitten wel in de juiste koers slechts drie meter van het platform, we zagen het natuurlijk nog niet door het slechte zicht. We doen nog even de oefening met een paar rondjes meer met de koord en dan na een lange les van toch bijna twee uur komen we uit het water. Weer een volgende module met succes afgwerkt. Ook onze vrienden deden het schitterend vandaag: buddy-team: Koen en Roeland, en team Aagje, Mike en Jurgen. Voor de verandering eens van buddy team verwisseld. We hebben ons weer goed geamuseerd. We merken wel dat deze duiken na elkaar serieus een hoop vertrouwen geven. In situaties waarin men vroeger licht zou panikeren of stressen, doen we dit nu veel minder. Alles weer kei-cool.

Onze laatste duik om onze advanced open water te halen: diepduik in het Nationaal Park Oosterschelde. Vanaf 8 mei 2002 is de Oosterschelde een nationaal park onder de naam Nationaal Park Oosterschelde. Het leven in de Oosterschelde is onder water namelijk zeer gevarieerd en uitbundig, voor veel soorten is het een belangrijke kraamkamer. Op de zandgronden is vaak nog wel het een en ander aan leven te zien, zij het wat minder dan op de dicht begroeide harde substraten van de dijken en andere werken van Rijkswaterstaat. In de Oosterschelde wordt om die reden veel gedoken door duikers vanuit verschillende delen van Europa (Bron: wikipedia). Dat klinkt veelbelovend, wat zal dit bieden: meer onderwaterleven dan we al gezien hebben en ook duiken tot dieptes die tot nu toe nog onbekend zijn voor ons. We rijden naar Goes Sas met een groot aantal duikers: Eef, Timo, Mike, Roel, Jurgen, Aagje, Koen, Denis, Yves, Nele, Flor, Flor, Danny, Chantal. De anderen (Paul, Hilde, Dirk, André, Jos) zien we ineens daar. We maken ons klaar om te water te gaan rond 15:25 - om 15:50 is het laag water vandaag. Dat lukt vrij vlotjes: Eef duikt links van Flor, dan Timo met rechts naast hem Mike en dan Dirk die de groep sluit. De eerste tien meter is een regelrechte ramp: zicht nihil. Dwars door stof en vanalles ondefinieerbaar palmen we naar iets grotere dieptes. We houden gewoon Flor vast bij zijn vest om hem niet uit het oog te verliezen. Eens we hierdoor zijn opent zich een totaal nieuwe wereld. We zwemmen over een invasie van brokkelsterren; het lijkt bijna een plaag; zoveel zijn er hier. We zoeken onder het goedkeurende oog van kreeften, noordzeekrabben en hooiwagenkrabben (veel vertegenwoordigd deze duik) de diepte van 24 meter op. Het licht is op de weg ernaartoe al stilaan uitgegaan, dus we hebben nu volop onze lampen nodig. We gaan niet tot de dertig meter, maar voor ons hoeft dit eigenlijk niet persé: het is ons vooral te doen om de schoonheid van de duik. Nadat we de diepte hebben gehaald, keren we stilaan terug naar minder diepe waters en we duiken enkel nog om wat te zien nu. Het gevoel dat we krijgen van de getijden is wel iets speciaals en het geeft ons weer meer vertrouwen en ervaring en dat is net waar het ons is om te doen. We zien tijdens onze duik ook nog: zeeanjelieren, slangsterren, zeesterren, een botervisje, een zwarte grondel, schol, zeeappels en je zou bijna vergeten te vermelden dat er heel veel oesters zitten. Er is nog één ding dat mij dan persoonlijk is opgevallen: wanneer je naar boven kijkt is het water echt schitterend groen. Ik vind die groene kleur zo mooi dat ik die nooit nog zal vergeten. Oosterschelde, we'll be back! Na 47 minuten en na een prachtige ervaring komen we terug boven water, tuigen alles af, spoelen snel al wat af en gaan iets drinken in de zaak net beneden de dijk. Voor ons was het een schitterende ervaring en we kunnen onszelf vanaf nu Advanced Open Water divers noemen: WE ZIJN GESLAAGD!

PADI Opleiding Open Water Diver

Zwembad en theorie

Op zondag 29 januari 2006 ging er op het 26ste vakantiesalon in Antwerpen een volledig nieuwe wereld voor ons open, nieuwe ervaringen of toch tenminste de eerste aanleidingen tot nieuwe ervaringen. We spreken er al jaren over om te leren duiken en nu hebben we de eerste stap gedaan in de goede richting. We krijgen informatie van een nieuwe duikschool Scubacollege in Walem (tegen Mechelen). Dat is niet zo ver en het is de ideale moment om aan zoiets te beginnen. We krijgen begin februari een mail om ons uit te nodigen voor een eerste kennismakingsduik in het zwembad van Sint-Katelijne Waver:

 

Beste kandidaat-duiker,

Hartelijk dank voor uw bezoek aan onze stand van Scuba College op het vakantiesalon van Antwerpen en voor het aangename gesprek. Zoals beloofd bieden wij u de kans om gratis en geheel vrijblijvend een proefduik te komen maken in het St. Michielsbad, Clemenceaustraat 160 te Sint-Katelijne-Waver.

 

U kan hiervoor kiezen uit een van onderstaande data :

Zaterdag 11 februari 2006 om 10u, 11u of 12u

Woensdag 22 februari 2006 om 22u

Zaterdag 4 maart 2006 om 10u, 11u of 12u

Zaterdag 11 maart 2006 om 10u, 11u of 12u

 

Gelieve ons telefonisch, per fax of per email te verwittigen wanneer u wenst te komen. Uiteraard mag u ook vrienden, vriendinnen en familie meebrengen. U hoeft ons enkel mee te delen met hoeveel personen u wenst te komen en wij voorzien de nodige instructeurs/instructrices zodat u een zeer aangename ervaring beleeft. De minimum leeftijd van de deelnemers is 10 jaar. Mocht u na deze proefduik beslissen om een duikopleiding te volgen dan kan u uiteraard hiervoor intekenen aan de  speciale promotievoorwaarden die wij u op het vakantiesalon geboden hebben :

 

Volledige opleiding tot PADI Open Water Diver

3 avonden theorie of via zelfstudie

5 zwembad modules

4 Buitenwaterduiken

Gebruik van alle duikmaterialen ( het enige wat u zelf dient mee te brengen: zwembroek/badpak en handdoek)

 

PADI Open Water Diver boekenpakket

Set met basisuitrusting van Mares

Jaarabonnement tijdschrift duiken

 

En bovendien; iedereen die zich inschrijft voor 31 maart maakt kans op één van de vele prijzen! Graag hadden wij dan van u een voorschot van 25 € per deelnemer ontvangen. Wij bestellen dan onmiddellijk uw gratis Mares basisuitrusting. Passen de bovenstaande data u niet. Geen probleem, bel ons even op en we vinden zeker een geschikte datum.

Wij verheugen ons nu al op uw proefduik en beloven u een unieke, plezante ervaring. Voor alle verdere vragen en/of informatie die u mocht wensen, staan wij steeds zeer graag ter beschikking.

 

Alvast : " Clear waters to you"

 

Met vriendelijke groeten,

Dimitri en Ilse Debrabandere - De Nijn en het Scuba College instructieteam

 

Wij kiezen voor onze eerste initiatie op zaterdag 11 maart in het zwembad van Sint-Katelijne Waver. Wij dat zijn, Eef, Mike en ikzelf. We hebben Mike kunnen overtuigen mee te doen; de rest van de vriendenkring volgt ons niet. Ze zullen het zich nog beklagen. Eerste initiatie dus. Het lijkt allemaal zo simpel eens onderwater denk je er eigenlijk niet bij na dat er onder water geen zuurstof is, raar eigenlijk. We zijn al onmiddellijk op weg om enkele oefeningen te doen onder water. Het gaat hier wel snel, dat hadden we niet verwacht. Al direct oefeningen zoals de automaat terugvinden, klaren. Dan kregen we de opdracht om ons masker vol water te laten lopen. Oei. Bij Timo lukt het niet direct, pas na de tweede keer, maar geen nood Mike en Eef hebben ook problemen, dus dat voelt wel goed. We moeten elk toch een paar keer proberen eer het goed of tenminste aanvaardbaar lukt. Ook een rare gedachte in het begin is de communicatie onder water. De enige middelen die je kunt gebruiken zijn gebaren, soms duidelijk, soms compleet gaga. De eerste les wordt gegeven door Dimi met Rudy als assistent. Rudy is al voor zijn brevet bezig om insctructeur te worden. Goed bezig. We blijven bijna 2 uur in het water en leren ons uit te trimmen (zorgen voor een neutraal drijfvermogen). Dat lijkt in het begin absurd, maar we zullen het door te doen en te oefenen wel leren.

We maken op het einde van de les kennis met andere mensen uit de club en spreken direct af om de volgende zwembad sessie en theorie sessie vlak na elkaar af te werken. 25 maart de 2de les in het zwembad en dan nog 3 weken in het zwembad met in de namiddag theorie-les. Dat zal nog wat geven, zoveel jaar na onze schoolervaring nog terug beginnen blokken.

De tweede les vindt opnieuw plaats in hetzelfde zwembad op 25 maart. Er wordt nu al verwacht dat we alles zelf (of toch bijna helemaal zelf) kunnen optuigen. Dat lukt wel met af en toe bij elkaar wat af te kijken. Dan doen we de buddy-check VLSLO (Vlugge Leeuw Schiet Lekker Op).

 

V(lugge)     vest

L(eeuw)      lood

S(chiet)      sluitingen

L(ekker)      lucht

OK             Is alles OK. Heb je alles bij, vliezen, mes, kap, snorkel en dergelijke?

 

So far so good. We kunnen dus gewoon te water gaan. Vandaag oefenen we het gewoon zijdelings te water gaan van de kant af. Niks aan. Dan beginnen de andere proeven. De bril vol laten lopen, maar dan komt het hé. De bril afnemen en zo ademen zonder bril. Bij Eef en Mike lukt het goed en bij Timo wil het maar niet lukken. Uiteindelijk is het toch OK en kunnen we verder met de andere oefeningen. We moeten gebruik maken van de alternatieve luchtvoorziening van onze buddy's. Dat lukt wel OK en je moet erop letten dat je NOOIT je adem inhoudt. Als je de automaat verliest moet je lichtjes uitademen en dan de automaat klaren ofwel door uit te ademen, anders met de waterloosknop. Ik ga hier niet alle oefeningen in detail beschrijven, want er zijn er nog veel meer.

De derde les in het zwembad is op zaterdag 01 april 2006. De meest toffe oefeningen vandaag zijn: ademen uit een defecte automaat (echt cool!), opnieuw zonder masker ademen, nu lukt het perfect bij iedereen. Da's goed. Iets moeilijker was de commandosprong voor Eef, maar dat was omdat ze het erger verwachtte dan het eigenlijk was. Opnieuw buddy-breathing geoefend, leren pivoteren en de gecontroleerde zwemmende opstijging. Alles perfect verlopen. Dan begint ook de cursus theorie. De Polle eerst instructeur in het zwembad en dan blijkt dat er iets foutgelopen is in de afspraken en die moet later nog afkomen om theorie te geven. Alles uiteindelijk geregeld. Kleine opmerking: Timo had tijdens de week met zijn snorkel in het bad zitten oefenen om zonder masker onder water te ademen. Een geluk dat er niemand thuis was behalve Cartouche en dat daar geen foto's van zijn.

De vierde les vindt plaats op 08 april 2006. Het is Danny nu die de lessen komt geven, zowel de zwembadsessie als de theorie. We leren zonder masker te zwemmen. Opnieuw heeft Timo hier problemen mee. Een paar keer moet Danny tussenkomen zonder verwittiging om zijn masker af te nemen en dat lukt perfect. Dan zwemt Timo zonder masker in de breedte van het zwembad en dan over de hele lengte met succes. Goe T! Ik moet mezelf toch wat aanmoedigen he. Allé, alles perfect. Het lijkt wel dat ik te veel over nadenk in plaats van het gewoon te doen zonder meer. Dan moeten we een tijdje zweven in het zwembad, steeds op dezelfde hoogte hangen zonder met je inflator en zo te werken. Lukt ook goed. Dan nog wat oefeningen met de snorkel, maar da's voor ons eigenlijk alleen 'for the record'. Maar alles moet getest worden. Dan ook nog om volledig te zijn: hoekduiken, hyperventileren en alles (snorkel, automaat, bril) meerdere keren klaren. In de namiddag is het een les theorie, het is wel lang dat we er nu mee bezig zijn. We zijn om 10:30 vertrokken en zijn pas tegen 19:00 terug thuis. Voor wat hoort wat. Een geluk dat het allemaal plezant is.

Dan de laatste 15 april 2006 en dan ineens ook examen theorie. Eerst het zwembad: trimvest uitdoen, zowel boven als onder water, lood verwijderen en terugplaatsen. Dat lukt allemaal wel; dan kunnen we een beetje fun-diving, uitgetrimd rondzwemmen in het bad en zo de laatste zwembadsessie met succes beëindigen. Dan theorie: Eerst nog een lesje van ongeveer 30 minuten en dan is het tijd voor het theoretisch examen. Alles bijna perfect. Mike en Timo hebben elk één fout en Eef twee, maar dat doet er niet toe. Het belangrijkste is dat we alledrie met glans geslaagd zijn.

Nu kan het echte werk beginnen!

Buitenwaterduiken: De eerste buitenwaterduik in De Nekker in Mechelen

Op 23 april 2006 is het uiteindelijk zo ver. Op naar De Nekker! Het is eigenlijk dit jaar nog geen lente geweest, eigenlijk nog geen enkele dag goed weer gehad, behalve deze week een paar. Dat is schitterend, want deze week is de temperatuur gestegen van 4° Celsius tot 10°. Dat was vooral voor Eef de grootste zorg. Die heeft dikwijls kou en zou zeker kou krijgen in het water. We vertrekken rond een uur of 13:00 naar Mechelen. We mogen gratis binnen in De Nekker en worden naar het Watersportpaviljoen gestuurd. Daar zou iemand van Scubacollege ons opwachten en verderhelpen om de duik te doen. Iedereen staat buiten op een parking ietsje verder dan het paviljoen en wij gaan daar dan ook naartoe. Flor is daar al en wacht ons op met een bestelwagen vol met duikmateriaal. We kiezen ons materiaal uit en gaan naar de kleedkamers van het watersportpaviljoen. Een pak van 7 mm, waterbotjes en die mogen we aantrekken in de kleedkamer om dan terug te keren naar de parking. Daar krijgen we de rest van de uitrusting, een trimvest, vinnen voor de botjes, een fles en alle andere noodzakelijke zaken, zoals een ademautomaat en zo. Alles wordt opgetuigd en dan zijn we klaar om te vertrekken. Het heeft allemaal toch bijna een uur geduurd eer we het water ingaan. Dan moeten we eerst nog een 500 meter stappen met alles op onze rug en dat is even afzien, maar het koude water zal ons wel snel afkoelen. Wij dus te water, ook met een aantal speciale tips van Flor en dan zijn we weg. Eef en ik gaan met Flor mee en Mike gaat met een andere duiker mee (Filip). Filip is zijn brevet aan het halen als Divemaster, al iets hoger dan wij :-). Het zakken en onderwater blijven blijkt iets tamelijk moeilijk te zijn. We zijn ook niet ideaal uitgelood. We krijgen er nog een 2 kilo bij en dan kunnen we vertrekken door een dikke mist van opgerakeld zand en slib. We zien vooral schelpjes op de bodem en deeltjes in het water zweven. We blijven dichtbij de instructeur, zo op een afstand van 20 à 50 centimeter, om hem zeker niet te verliezen in dit troebele water. We zwemmen even langs een gezonken boot en langs een aantal andere dingen, die ze in het water gezet of gesmeten hebben zoals een spiegel, een etalagepop (met zwembroek). Allemaal wel grappig. We realiseren ons dat het eigenlijk niet mega-koud is, of toch niet mega-koud aanvoelt. We doen niet veel nu deze keer, het is gewoon verkennen en een beetje watergewenning aan iets dieper water dan de 2 meter van het zwembad. Al bij al valt alles nogal mee, maar Flor feliciteert ons wel 5 keer dat we zo rustig gebleven zijn in zo troebel water, want zelfs voor De Nekker was het slecht zicht nu. Dan is het tijd om uit het water te gaan, af te tuigen, alles weer op zijn plaats te zetten en te hangen en dan te gaan douchen, in de kleedkamers is alles voorzien: echt goed georganiseerd. Dan de-briefing in de grote cafetaria van De Nekker met een Duveltje. Ons eerste onderwater avontuur is afgerond en met succes! Goe bezig.

Op 30 april gaan we opnieuw naar De Nekker in Mechelen om onze tweede openwaterduik te doen. Deze keer is het opnieuw Danny en Rudy die ons gaan begeleiden. Die kennen we al van in het zwembad en dat geeft al wat meer vertrouwen. Maurits en Betty gaan mee, zodat we eens foto's hebben van onze outfit en van De Nekker en dergelijke meer. Vandaag is het duiken naar het ponton op 8 meter diepte daar een paar oefeningen doen en dan terug naar de kant uitduiken voor het plezier. Eerst moeten we daar geraken. We moeten de instructeurs enkele meter slepen, we moeten ons goed uitloden. Het blijkt dat we nu nog een beetje te veel bij hebben, dus volgende keer zal het perfect zijn. We dalen in 2 keer, want Timo moet even naar boven; zijn loodgordel valt bijna over zijn heup en da's niet goed. Danny krijgt die niet goed terug onderwater, dus naar boven. Eef verliest haar snorkel net zoals in het zwembad een aantal keer, maar nu vindt ze die natuurlijk niet meer terug. Pech, een nieuwe kopen. Bij Mike gaat alles precies goed, wij zijn de enige die wat problemen hebben. Uiteindelijk geraken we toch op het platform en daar doen we een paar oefeningen: pivot, lucht delen met Danny, masker vol laten lopen en klaren. Dan kunnen we verder uitduiken en plots is Mike weg, die had te veel lucht in de jacket en was enkele meters van de instructeurs verwijderd, dus uit het oog verloren. Het zicht is opnieuw heel slecht, dus we moeten na een kleine minuut naar boven om Mike daar terug op te pikken. We zakken terug en we zwemmen naar de kant. Eef had nog wel wat lucht over en duikt nog verder langs de kant met Danny en wij gaan te voet terug vanwaar we te water zijn gegaan. Het uitgetrimd zwemmen heeft bij ons allemaal nog wat ervaring nodig, want dat hebben we nog niet helemaal onder de knie. Toch met succes module 2 van de buitenwaterduiken afgerond, maar we hopen dat het volgende week toch wat beter zal gaan. We houden de moed erin. Alles zal wel lukken, dat hopen we tenminste.

Onze laatste twee buitenwaterduiken moeten we normaal doen op 07 mei en op 14 mei. Scubacollege heeft opendeurdagen op 6 en 7 mei en er zijn geen instructeurs beschikbaar. Daarom wordt alles op de 14de gezet. We gaan dan alle oefeningen samen doen en dat gebeurt ook. Deze keer is het Dimitri zelf en Danny die ons begeleiden onder water. We doen de oefeningen op het platform zonder problemen, behalve 1.  Timo heeft natuurlijk weeral problemen met het afdoen van de bril. Dat probleem duikt weer op. De gecontroleerde opstijging lukt wel heel goed en alle oefeningen gaan OK. Timo wordt dan meegenomen met Dimi en die moet dan uiteindelijk eerst wat rondduiken en dan opnieuw de bril afzetten. Alles verloopt perfect nu. Hij kan het zelfs langer dan het moest. Dan duiken we nog een paar minuutjes rond en Dimi en Timo zien 2 enorm grote karpers. Die karpers zijn die beesten die in de Nekker vlakbij aan het brugje rondzwemmen. Echt diep zaten we dus niet meer. Ook moeten we allemaal eens door een ronde buis, die daar ergens in de Nekker ligt. We zijn gebrevetteerd als PADI Open Water. Proficiat Mike, Eef en Timo! Daar drinken we ene op in de cafetaria van De Nekker en krijgen we nog vanalles te horen over mogelijke volgende cursussen en eventueel lidgeld van de duikclub van Scubacollege zelf. Dat zien we wel als we terugzijn van de Cycladen, want dat kost allemaal wel wat.

Nu kunnen we eindelijk op vakantie duiken en daar hebben we het voor gedaan.