ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Duiken buiten de kentering op Zoetersbout op zaterdag 21 september 2019

Zoals de meesten al wel weten, kan je op de duikplaats Zoetersbout gewoon buiten de kentering duiken ook. Makkelijk, want de uren van de kentering waren niet echt mega goed, ofwel keivroeg opstaan en rond acht uur te water of anders rond twee uur in de namiddag nog te water gaan. Nu doen we geen van beide. We staan op, hadden gisteren alles al klaargemaakt en in de auto gezet. Rond acht uur zijn we in Heindonk waar we Ronny oppikken. De kinderen gaan in huis werken of zijn al vertrokken naar de karate. Dat in huis werken zal blijken later dat er niet veel gebeurd is. We nemen alle spullen mee van Ronny ook en stappen in de auto van een ritje van iets langer dan een uur. We rijden naar Bruinisse en slaan rechtsaf bij knooppunt Markiezaat, zo verder de A4 af om via de Philipsdam naar Bruinisse te rijden. Deze dam vormt de grens tussen de Oosterschelde en de Grevelingen. En na anderhalf uur rijden zijn we er. Er staan ongeveer een tiental auto’s, maar er zijn al duikers die uit het water gekomen zijn en al weg zijn wanneer wij nog moeten starten. We gaan zoals steeds eens kijken om te zien of het water er nog ligt en kijken ook eens naar de overkant, want daar zien we de duikplaats Anna Jacobapolder, misschien moeten we daar nog eens gaan kijken of we daar nog eens kunnen duiken.

We maken ons klaar, we duiken allebei nog in een natpak en het is best frisjes hier. De zon schijnt we, maar zo rond tien uur is het nog maar 15 graden en een strakke wind hier in de polders. Hopelijk is het straks beter, want anders gaan we het koud hebben. Even een korte check of we alles bij ons en mee hebben. Ik heb sinds vorige keer een extra musketon om mijn camera aan mijn pak te hangen en dat maakt het wel makkelijker om naar de waterkant te gaan, want en de vinnen en de camera, da’s wel een hoop gesleur. De Oosterschelde ligt er relatief plat bij, alleen wanneer er een boot of een schip passeert is er een beetje deining. Voor de rest ca va wel.

We dalen de trap af, doen onze vinnen en andere dingen nog aan en zijn dan klaar om de duik te starten. Even kijken hoe de stroming hier zit, maar die voelen we niet en dus duiken we naar het oosten, hetgeen hier naar links is. Het rif aan de rechterschouder en zo duiken tot een dik half uur en dan terug zodat we toch ongeveer ter hoogte van de trap kunnen uitkomen. De eerste spot van de dag zijn eieren van de bruine plooislak, de hadden we vorige week gezien, maar vandaag niet. Straks komt wel de groene plooislak nog langs. Volgende spot is een grote zeenaald. Zo zullen we er ook weer een stuk of twee zien, maar we zijn eigenlijk op zoek naar een zeepaardje, niet naar een zeenaald. Maar om de spanning al direct weg te nemen: nope, niet gespot vandaag, misschien volgende keer. Het zicht is iets minder dan vorige week op Sint-Annaland, maar het is nog te doen. We zien een heremietkreeftje in een slakkenhuis het water filteren voor eten en iets verder zitten weer ongelooflijk veel hooiwagenkrabben. Die soort is echt wel mega aanwezig de laatste duiken.

En dan ineens iets dat ik lang geleden al gezien heb, maar dat was toch een tijdje terug: een botervisje, zalig om die nog eens te zien en te zoeken tussen de oesters en de stenen. Een half volwassen zeedonderpad ligt te rusten op een oester. Ik denk ineens, amai, dat moet toch pijn doen zo lang op zo’n scherpe schelp blijven liggen. Het is een mooi exemplaar: donkerbruin met lichte bijna witten vlekken, echt schattig zo’n kleine versie. Een kreeft, een volwassen zeedonderpad deze keer, nog een kreeft en opnieuw zien we veel van die kleine kokerwormen, echt super tof. We moeten enkel opletten dat we niet te dicht gaan, want dan sluiten die zich. We zijn ondertussen al een tien minuten omgekeerd, terug richting trap en spotten nog een zeenaald, ook die zien we wederom veel, nog een heremietkreeftje en dan beginnen we al minder diep te duiken. Onze safety stop is al OK en we duiken nu over een rode begroeiing, een soort plant, met wier ertussen, hier en daar een oester en zo duiken we nog een beetje verder.

Ik denk dat we er stilaan moeten zijn, maar ik heb nog geen zin om de duik te stoppen, dus doen we nog een vijftal minuutjes verder. En ow yeah, zalig dat we dit gedaan hebben, want daar is ineens een sepia! Eentje van een paar centimeter die vlak voor mijn neus in het zand blijft zitten. Ik doe teken naar Ronny, maar die heeft het diertje pas gezien, wanneer die zich een beetje verzet. We kijken en genieten nog een paar minuutjes, nemen wat foto’s en gaan dan stilletjes onze duik beëindigen. We klauteren uit het water, gaan via de trap naar de dijk, steken de dijk over en kunnen ons dan met toch een beetje beschutting van de auto en de deuren omkleden. We hebben een minuutje minder lang gedoken dan vorige week, maar het was wederom super zalig! Merci buddy Ronny. We keren terug naar België, eten iets bij Ronny en keren dan terug naar huis. Wederom een geslaagde dag aan de oevers van de Oosterschelde!

Zondag 23 augustus 2009: Zoetersbout in Bruinisse

We wilden eigenlijk al een tijdje een andere duikplaats doen dan Oesterdam, maar we wilden eigenlijk geen rekening houden met de kentering, da's altijd zo'n gedoe met een hele hoop duikers tegelijk het water in en zo. Dan nog rekening houden waar je er met laag en waar je er met hoog water in moet, dus we zochten een plaats waar we daarmee geen rekening mosten houden. Grevelingen is wat te ver, want daar rijd je al snel anderhalf uur over. Timo doet wat opzoekingswerk op het internet en vindt Zoetersbout. Het bevindt zich aan de Zijpseweg in Bruinisse. We vertrekken bij Jurgen om 10:45, stoppen eerst even in Bornem om te tanken en zijn dan op weg naar Bruinisse. Dezelfde weg als altijd en dan niet richting Vlissingen/Goes, maar richting Rotterdam. We volgen gewoon de GPS en gaan even de autostrade af. Jurgen en Roel volgen ons en vragen zich af waarom. We veranderen de volgorde (ET volgen nu JR) en ineens zijn Eef en Timo volledig off-road aan het gaan. Schitterend: blijkbaar kende de GPS die route nog niet, daarom dat die door Bergen-Op-Zoom aan het rijden was.

Na een uur en 20 minuten komen we aan op de Zijpseweg en zien dat de parking goed vol staat. We gaan eerst even verkennen en we vinden het een hele mooie omgeving. We staan op de dijk tussen de polders, over de dijk ligt de Oosterschelde en er varen heel veel boten, zowel pleziervaart als containerschepen. Het maakt wel een grote indruk dat er hier zo veel boten varen, maar dat werd op de website van Ron Offermans ook vermeld. We zien hier vlak voor onze neus een kleine bocht in de dijk en duiken hier naar rechts, volgen de kant op een diepte van ongevveer 10-12 meter en keren tegen 100 bar of we het beu zijn terug naar de instapplaats. Dat is ons duikplan tenminste. We keren terug naar de auto en zien dat er wel al veel duikers uit het water aan het komen zijn. Van boven op de dijk hadden we gezien dat er nog veel mensen inzaten --> veel bubbels in het water.

We maken ons klaar en een half uurtje later zijn we in het water aan het stappen, het is bijna laag water, dus het is niet zo simpel tussen de rotsen, zeker voor Timo. Die was gisteren gevallen en had zijn knieën geschaafd en voet omgeslagen. Volhouden en duiken en hopelijk genieten. We spreken af dat we niet naar boven komen als we elkaar kwijtspelen, Ju en Roel zijn buddy en ook Eef en Timo. We dalen af en het zicht is echt miserabel, we zijn elkaar al kwijt na twee seconden, zien elkaar dan na 1 minuut even terug en zijn elkaar al direct terug kwijt. Het zicht is er zo slecht, niet te schatten. We dalen af tot ongeveer 13 meter en ineens denkt Timo dat zijn lamp kapot is, want het is stikdonker. Neen, we waren op de bodem gekomen, zonder die te zien en de lamp zat enkele centimeter in het slib. Dit om even te illustreren hoe slecht het zicht was. We keren even wat terug richting kant en gaan wat hoger duiken, daar is het zicht al wat beter, maar nog steeds beperkt tot één meter. We zien enkele kreeften, hooiwagenkrabben, grondels, zeedonderpad, zelfs met dit slechte zicht. Tja die beesten hebben zoveel last niet van het slechte zicht. Het is best spijtig dat dit zo druk bedoken wordt, want we komen wel 6 andere duikers tegen, drukker dan een kermis en de duikers hebben hier al serieus wat van de begroeiing beschadigd. Er hangen heel veel oesters en zakpijpen en dergelijke gewoon los te bengelen. Dat is echt niet zo tof.

Eef en Timo keren terug na een dikke 25 minuten, door het slechte zicht en de kou hebben die eigenlijk niet veel zin meer om verder te duiken. Perfect genavigeerd, dat wel, want ze komen 1 meter voor de trap boven met toch nog een duiktijd van 40 minuten. Tja trap, het eerste deel is een stuk klojen tussen de rotsen en dan is er een betonnen trap aangelegd naar de bovenkant van de dijk. This is not the place to be! We stuntelen uit het water en kleden ons om bij de auto. We zijn al snel klaar en Jurgen en Roel komen uit het water als we boven even op hen wachten. Ondanks het slechte zicht hebben die toch nog iets langer dan een uur gedoken, maar eigenlijk niets speciaal gezien. Jurgen en Roel maken zich ook klaar en we keren terug naar huis. De Waggel zit helemaal tjokvol, binnen en buiten is nergens plaats, dus eerst pintje drinken bij ET en dan naar Jurgen en Aagje om die hun Duvel af te drinken.

Deze duik was niet zo bijster goed, zeker niet als je weet dat je met 10 minuten verder rijden in Scharendijke zit en daar meestal goed zicht hebt. Misschien komen we later hier nog eens terug en wie weet is het dan beter, maar zeker niet voor onze volgende duik.