ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Nog nooit zo goed zicht gehad op Goes: super zalig

Midden oktober, een flauw herfstzonnetje heeft zich 's morgens boven de Oosterschelde een weg proberen banen door de mist en de wolken. Net voor de middag is dat gelukt, maar de zon warmt het water en de omgeving niet meer voldoende op. Toch is het uit de wind zalig toeven op de dijk aan Goes Sas. Eerst een korte wandeling: Evy, ikzelf en Cartouche. We wandelen van de duikplaats Goes Sas over de dijk naar de volgende plaats. Cartouche heeft de tijd van zijn leven, graaft putten in het zand, snuffelt in het gras en loopt zijn kleine pootjes van onder zijn lijf. Afspraak is om twee uur met de club hier ter plaatse, maar wij waren er al tegen de middag. We waren gisteren toegekomen in Hotel Wemeldinge, waren al eens lekker gaan eten hier in Goes in "Het Loze Vissertje", echt een aanrader. Je zou het niet zeggen, want wij kennen het hier alleen als après-dive café, maar ze hebben hier duidelijk veel meer in hun mars. Na de korte wandeling doen we nog wat warmte op in het café en tegen twintig voor twee gaan we naar de dijk terug. Geen idee wie er komt, wanneer ze zullen komen, maar ik ga ervanuit dat er wel degelijk iemand zal komen, want het is uiteindelijk een clubduik. De wind begint stilaan weg te vallen, dus het is nog best aangenaam hier. De golven op de Oosterschelde zakken ook weg naarmate de tijd van de kentering nadert, dus alles ziet er hier leuk uit.

Om iets voor twee komt er al iemand toe van de club: Mark Vandereyd. Cool! Ik kan al zeker duiken en een duik met Mark is altijd wel zalig. We praten even wat over vanalles en nog wat, wie er nog komt enzo. Oei, wat moeten we vaststellen: het zijn Mark en ik vandaag. Waar zijn allemaal die Passioned leden van de Passioned Divers? Even hun passie aan het verliezen door de kou? Blijkbaar zijn er wel een aantal die een opleiding bezig zijn. OK dan: wij duiken zeker en gaan ervan genieten (hopelijk). We maken ons klaar en om drie uur zetten we ons recht om af te zakken naar de instapplaats aan de rotsblokken. Altijd gevaarlijk en goed opletten, hé Timo. Natuurlijk ga ik even op mijn knieën zitten voor ik de trap bereik. Alles OK? Ja hoor, alleen even vallen, rechtstaan, even een pijnscheut in de voet, maar verder niets aan de hand. Duiken blijkt gevaarlijker boven water dan onder water. Masker op, handschoenen aan, even wat verder stappen en dan vinnen nog aandoen en we kunnen weg. Ah ja, lamp niet vergeten ook niet he. Hoewel, dat lijkt niet echt nodig. We steken onze kop onder water en zien dat het zicht schitterend is. We zien wel zes meter ver, dus nog even geen lamp nodig, maar het biedt wel een duidelijker zicht.

De kleuren zijn hier zo op twee drie meter echt prachtig: het bruine van de wieren, het groen van de zeesla, het gele van de sponsen: Het lijkt op het eerste zicht zalig. Een paar krabben wandelen over de oesters, een grote noordzeekrab ligt rustig tussen de wieren en de kleurrijke omgeving. Mark spot al snel een grote zeenaald en toont me die. Er vlakbij kruipt een vlokkige naaktslak, maar die mist hij net. We duiken wel tien minuten hier op het ondiepe en genieten van elke seconde. Deze duik begint al op een zalige manier. Dan begint het stilaan naar beneden te gaan, we komen direct uit op de oude sepiastokken die hier rond een meter of tien staan en daarop groeien zakpijpen, een enkele pauwkokerworm en bovenop zitten de hooiwagenkrabben rustig te wachten op het voorbijkomende voedsel. Super. Dan maar wat dieper, hier een grote zeedonderpad, daar een kreeft en iets verder ligt een kabeljauw op de grond. Op het eerste zicht ziet die er niet echt gezond uit, want hij heeft wat witte stippen op zijn rug en hij blijft de hele tijd liggen. Ik kan er wel een paar mooie kiekjes van maken, da's wel een voordeel. Mark toont nog een paar noordzeekrabben en er zijn er wel een paar hele grote bij. Overal zien we galathea's wegspringen in en tussen de oesters en de rotsen: echt wel erg mooi. We hangen nu al even een beetje dieper en blijven een tijdje rond de twintig meter hangen.

Hier op twintig meter is een hele grote plaat met alleen zand. Een ideale speelplaats voor een kleine sepia, maar voorlopig zien we alleen een pitvis. Echt een schitterend exemplaar en een paar scharren: ook niet slecht. De pitvis lijkt wel de vleugels te hebben van een vlinder: het lijkt wel alsof er die bepaalde stof op zijn vinnen hangen die ook typisch zijn voor de vleugels van een vlinder. Echt wel mooi. En dan komt er een kleine sepia langs, ook wel zalig. We volgen die een paar minuten en doen even onze hand voor de lamp. Het zicht is vandaag zo zalig goed dat we zelfs zonder lampen de sepia kunnen volgen en zo zien we wat die doen zonder last te hebben van duikers. De zon komt niet helemaal tot deze diepte, maar het zicht is echt super. In één woord: genieten! Hier ook op het zand doe ik ineens teken naar Mark: een zeedahlia, niet zo'n prachtig exemplaar, maar dat maakt niet veel uit. Je ziet duidelijk de voet van deze anemoonsoort en de tentakels die in het groene water een gooi doen naar voedsel. Iets verderop, al iets minder diep ondertussen zien we een noordzeekrab die een zeester in zijn klauw heeft (of heeft iemand die ertussen gestoken?). Tot nu toe had alleen ik die ene slak gezien, maar dan toch nog een tweede en Mark is echt kei blij: een blauwtipje. Het eerste dit seizoen en echt wel erg mooi. De witte slak, met blauwe puntjes, echt super. Iedereen kei blij. En dan nog een toppunt: een galathea die arrogant op de oesters blijft zitten: ideaal voor een prachtige foto. En ja hoor, je ziet duidelijk de kraaloogjes van het kleine rode kreeftje. Hoewel, klein? Dit is echt wel een groot exemplaar.

We duiken nu toch al iets meer dan zeventig minuten en mijn lucht begint stilaan te minderen: even bij Mark wat lucht lenen en nog even verder duiken. We hangen nu constant tegen de tien meter en blijven hier nog een half uurtje genieten. Dit is echt een buitenkans en geen van ons beide wil eigenlijk de duik al stoppen. Maar dan begint bij Mark (ah ja voor twee) de lucht ook te minderen en moeten we stilaan denken om de duik te stoppen. We doen onze safety stop, duiken de wand nog even af tot we aan het zand terug komen en zo bereiken we terug de twee meter waar we gestart zijn. We blijven hier nog even van het prachtige zicht genieten en moeten dan onze hoofden boven water steken. We hebben even de indruk dat we wat ver van de instapplaats zijn, want de wieren die we zien zijn niet typisch voor de zanderige bodem. Even hoofd boven water dan en terugzwemmen naar waar we in het water gegaan zijn. Yep, we waren effectief een beetje ver. Niet getreurd, want we hebben er een zalige duik opzitten van toch honderd en acht minuten. Zalig, super, bangelijk: woorden schieten te kort voor deze schitterende duik op Goes. Het kan hier spoken, maar kan hier blijkbaar ook super zalig zijn. Wij dus het water uit en nog even napraten bij een pintje. Mark gaat na het drankje naar huis en wij gaan iets eten bij Hotel Smits met Cartouche en keren dan terug naar het hotel.

Voor zij die het gemist hebben, heb maar spijt, want dit is één van de beste duiken in de Oosterschelde ooit geweest qua zicht en leven. Heel erg bedankt Mark voor deze zalige duik. Met plezier ook het pintje betaald voor de lucht die ik kon lenen.

In september wordt het al wat frisser in de Oosterschelde

In extremis beslissen we om toch nog te gaan duiken met de club. Roel en Ju konden niet mee, maar ik zag het volle bak zitten om nog eens in de Oosterschelde te hangen. We gaan vandaag naar Goes Sas. Het is al even geleden dat ik hier nog gedoken heb. Vorig jaar was de duikplaats dicht, dus werd het hoog tijd om hier nog eens een kijkje te gaan nemen. We komen er aan en de meesten zijn er al: die waren er al vroeg en goed op tijd. We hebben wel nog plaats bovenaan, dus we parkeren ons hier snel. Er is wel wat volk en ook wat leden van ScubaLibre die hier komen voor hun diepduik voor hun AOWD. Eigenlijk wel geestig dat ze dat nog steeds hier komen doen en dat ik nu zie dat anderen in dat stadium van hun opleiding zitten. Wij spreken ondertussen af wie met wie gaat duiken. Na een beetje over en weer gepraat, duiken Mark en ik samen. Geestig: dat is altijd heel erg rustig en op het gemak duiken met Mark, dus dat zie ik wel zitten. Ik hoop dat hij het ook ziet zitten. We maken ons klaar en zien al veel duikers te water gaan iets voor de kentering eigenlijk. Het kan hier nog een beetje trekken door de stroming, maar uiteindelijk kan je hier wel een tijdje duiken. Op een kwartier zijn we klaar, we vertrekken naar de kant, maken ons voor de laatste dingen op ons gemak klaar en kunnen dan verder het water in gaan. De wind staat wel wat fel, maar die komt uit de juiste richting, het water van de Oosterschelde ligt er rustig bij en dat hebben we wel graag.

Mark neemt de duikleiding en ik beperk me tot volgen. Ik weet wel wat de koersen zijn die we moeten volgen, dus ik kan wel terug naar de kant indien we elkaar kwijt spelen of zo. Maar daar gaan we niet van uit. Het zicht is niet schitterend, maar ook niet slecht en ik heb er het volste vertrouwen in dat het een leuke duik wordt. We zakken en kijken eerst even op de verschillende soorten wieren en planten of we in het ondiepe stuk iets zien. Hmm, buiten een paar krabben niet veel te zien vandaag. En dan beginnen we te zakken. Mark loodst ons direct naar de oude sepia stellingen die heel erg mooi begroeid zijn, maar ook hier niet veel te zien, buiten een botervis die ons even komt aanstaren. Dus we zetten onze weg verder. Al snel zien we een stuk of drie vier grote zeedonderpadden, echt wel erg mooie exemplaren. Daar houden we natuurlijk erg van. En dan krijg ik mijn eerste sepia te zien dit najaar. Echt wel zalig zo'n baby sepia van ongeveer vier centimeter. Hij (of zij) gaat ten aanval tegen ons, maar ziet dat het onbegonnen werk is en zoekt dan dekking tussen de oesters en stukken steen of hout hier op de bodem. Toch al één sepia gezien vandaag. We zetten rustig onze duik verder en het is echt zalig op deze manier in de Oosterschelde hangen met iemand die al zoveel ervaring heeft op deze plaats. Al merci he Mark. Een paar minuten later zien we een pitvis en dan nog een en dan nog eentje. Het zijn er in totaal een stuk of tien die we deze duik zien. We hebben er in het verleden nog niet zo veel gezien en ik zie er tijdens deze duik evenveel als tijdens al mijn duiken hier. Deze vis wordt 25 tot 30 cm lang en heeft een afgeplatte buik. De ogen bevinden zich boven op de kop. Bij mannetjes is de voorste rugvin sterk verlengd en heeft de tweede rugvin een karakteristiek patroon met blauwe lijnen en vlekken op een geelachtige ondergrond. Vrouwtjes en onvolwassen vissen hebben duidelijk drie donkerbruine banden over de flank en zes bruine vlekken. Op het kieuwdeksel zitten vier stekels. De eerste rugvin heeft 4 stekels, de tweede rugvin 8 - 10 vinstralen. de aarsvin heeft 9 vinstralen. Mannetjes zijn mooier van kleur dan de vrouwtjes en hebben langere vinnen. Tevens worden mannetjes iets langer. Elke keer weer zalig om die te zien hier.

We zien ook keiveel platvissen hier, grote en kleintjes en iets verderop wijst Mark een Milleniumslak aan. Ook nog niet heel vaak gezien, hoewel veel duikers zeggen dat het een plaag is. Maar ja, het hangt er altijd vanaf wat er te zien is en of je dan effectief ook ziet wat er zich hier bevindt. Een nogal saaie verschijning met overal bruin, maar een naaktslak is een naaktslak en daarvoor ben ik altijd in mijn nopjes. Een andere verschijning die je hier op Goes vaak ziet is de pauwkokerworm en ze zien er schitterend uit: die vormen een waaier die uit een koker komt en we zien er een tiental mooie en grote exemplaren hier. Hier en daar een grote zeenaald (twee zien we er vandaag) en dan nog een tweede kleine sepia. Deze is al even mooi als de andere en die beestjes zijn echt de clowns van de Oosterschelde: een zalig zicht. We zijn ondertussen al bijna een uur onderweg, ik heb net teken gedaan dat ik al op 100 bar zit en iets later op 50, dan duiken we al 72 minuten. Mark heeft eigenlijk nog niet veel zin om te vertrekken, dus geeft even zijn tweede octopus om daar wat lucht te nemen. Echt wel neig merci. Maar hij deed het ook uit eigenbelang, want dan kon hij blijven duiken. Zo duiken we nog een twintig minuten verder en zien nog een pitvis, een grote zeedonderpad en dan wijst Mark de eitjes aan van de bruine plooislak. Hij had alleen niet gezien dat vlak ervoor de slak zelf zat, dus dat wijs ik hem even snel. Die bruine slakken met een kroontje op hun rug zijn echt wel moeilijk te zien. Twee slakken op een duik: een goed gemiddelde. Tegen de 90 minuten begint het zelfs in droogpak wat fris te worden, dus we gaan stilaan onze safety stop doen.
Het blijft genieten zelfs de laatse minuten en na in totaal 94 minuten duiken, komen we uit het water. We waren er bij de eersten in en zijn er bij de laatsten uit. Omkleden en nog even genieten van de zon en het aperitief dat Jos heeft meegebracht. Het is vandaag zijn verjaardag en trakteert voor iedereen hier aanwezig. Wij gaan dan nog even naar Wemeldinge, waar we daarnet de fles kwamen vullen, reserveren voor het weekend van 11 oktober in Hotel Wemeldinge met ons drie en dan gaan we iets eten en drinken in de Smits. Daar komt iedereen nog samen, want er zijn er nog een paar die een tweede duik gaan doen, maar wij gaan naar huis en doen het de rest van de dag rustigaan. Merci buddy Mark voor deze zalige duik, zeker nog eens over doen.

Zaterdag 04 juni 2011: Sas van Goes afgesloten door gras-maaiende boer

Afspraak bij Roel thuis is om half negen. Normaal was het een half uurtje later, maar we moesten eerst nog flessen vullen. Roel had er vrijdag niet aan gedacht om de flessen te laten vullen bij Bram, dus we moeten even naar Wemeldinge om te vullen bij Oktopussy. We zullen de kentering dan wel halen zonder probleem denken we. Bij ons vertrek uit Klein-Brabant staat er niet veel wind: iedereen content want dan zal het misschien nog meevallen op Goes Sas. Dat is tenminste ons plan om daarnaartoe te rijden. Eerst afrit Wemeldinge, flesjes vullen, dan verder over de Steldijk naar Goes, maar daar zien we dat de dijk is afgesloten. Eigenlijk best wel schandalig, niks aangeduid, gewoon de dijk afgesloten met een slagboom. We kijken even snel op de GPS en er bestaat misschien een andere en kleine weg om toch nog naar de duikplaats te kunnen rijden of tenminste toch in de buurt te raken. We rijden even terug langs het kanaal en nemen dan een klein wegje naar rechts om zo richting Oosterschelde-dijk te rijden. We zijn precies niet de enigen die dit proberen, want er staan iets van een twintig auto's te wachten. Een duikclub uit West-Vlaanderen dacht hier vroeg genoeg toe te komen en voldoende plaats te hebben, maar dat lukt dus niet. Uiteindelijk merken we dat ook hier een slagboom is die de toegang tot de dijk verspert. Via via horen we dat een boer het gras op de dijk aan het maaien is en daarom alles is afgesloten. Dat zouden ze toch iets beter mogen vermelden, want nu wist eigenlijk niemand van iets.

Wij beslissen terug te rijden tot de parking van 'Het Loze Vissertje', daar te parkeren en even de dijk op te wandelen om toch hier nog te duiken. We waren hier ondanks de vul-stop nog relatief vroeg. We wilden iets vroeger dan de kentering te water om zo te zorgen dat we voor de hele drukte hier konden starten. Nu staan hier maar een stuk of tien duikers (ons inclusief) en we hopen dat dit een goede invloed heeft op het zicht. Terwijl wij duiken zal Veerle even met Cartouche wandelen en ook de auto's in het oog houden, toppie. We stappen op ons gemak de dijk op en starten de duik op de normale plaats. Even opletten voor de stenen en dan kunnen we vertrekken. De bedoeling is om samen te blijven met vier, maar al snel merken we dat dit niet zal lukken. Het zicht is niet slecht hier in het begin, maar ook niet om over naar huis te schrijven. Timo neemt de duikleiding en ziet na twee minuten dat Eef al niet meer mee is. Die kan niet zakken of niet onder blijven neter: terug naar boven iets uitzwemmen en dan ineens tot iets dieper dan drie meter zakken. De eerste sighting van de dag is een bruine plooislak en dan reeds bemerkt E dat haar camera onder water staat. Even boven water gaan kijken en merken dat die om zeep is. Tja dat is dan haar tweede al. Deep shit. Zij mag beslissen of we eruit gaan of verder duiken, maar we duiken verder.

De volgende naaktslak doemt dan ook al op: een groene wierslak. We voelen dat het nog net te doen is met de stroming, maar die komt wel uit verschillende hoeken en kanten. Eigenlijk niet zo straf want we zijn bijna een uur voor de kentering te water. We spotten enkele zeedonderpadden, een hele grote galathea-kreeft, de grootste die we ooit al gezien hebben. Het lijkt ons wel of die groter is dan vijf centimeter, hoewel we goed weten dat onder water alles iets groter lijkt dan het in werkelijkheid is. We zien meerdere keren sepia tentjes: één met heel erg veel eieren op, de andere met heel veel inktvis-eieren op. De sepia's zelf zien we echter niet. We gaan niet te diep omdat we maar met één lamp duiken en dat is niet echt aangenaam als je dan beneden de tien meter hangt. Even is het wel schrikken van de stroming. Die komt ineens vanaf de kant en trekt ons naar de diepte van de Oosterschelde. Niet echt OK, maar we houden het hoofd koel en blijven goed aan de wand hangen.

Omdat we iets voor de kentering te water zijn gegaan, is de stroming nooit volledig weg, maar die komt wel uit verschillende richtingen. Als je beslist om voor de kentering te duiken, moet je dit toch alleen maar doen wanneer je weet waar je mee bezig bent. In totaal zien we veel bruine plooislakken en een paar heel erg grote kreeften. Er ligt eentje in haar hol te schuilen en we zien dat die een grote schaar heeft en aan de andere kant een kleintje. Dat moet wel handig zijn als je je schaar kwijt speelt dat je dan toch een nieuwe kan laten aangroeien. We zitten tegen het half uur en we duiken nog steeds verder en tegen de veertig keren we stilaan terug iets minder diep en naar de kant. Spijtig genoeg zien we geen baby-snotolfjes en ook geen sepia's, maar Timo ziet wel de mooie verschijning van een waaierkokerworm. Heel ondiep, op slechts een meter of drie groeit die en heeft de waaier volledig uitgespreid. Timo neemt een foto vanop afstand, want als je te dicht komt trekt die worm de waaier naar binnen en blijft er alleen de koker over. Het lijkt op een klein schoorsteentje. De tentakels zijn gevederd en staan in een kring open. Deze is niet zo groot, maar daarom niet even mooi. Op de basis van de koker groeit een druipzakpijp.

Nog even for the record: veel slangesterren, één baby-zeedonderpad, twee grote zeedonderpadden, zeedruifjes: het normale leven dat we regelmatig zien in de Oosterschelde, maar geen specifieke zeldzame soorten of zo. We komen na vijftig minuten en kijken waar we ongeveer zijn en moeten nog een afstand doen, dus we keren terug naar vijf meter diepte en duiken nog een dikke tien minuten verder. De stroming is nu wat minder op diepte, maar op een twee meter staat er zoals steeds toch wat meer. Na een dik uur komen we uit het water en net als we onze kop boven steken zien we dat Ju en Roel ook net boven zijn. Jurgen verliest even zijn evenwicht en daarmee ook één van zijn vinnen, maar een vriendelijke Nederlandse duiker vindt die voor hem terug. Al bij al toch nog een leuk duikje hoewel er toch wat problemen waren om hier te raken en in het begin van de duik. Duikspullen allemaal terug in de auto en een lekker Duveltje drinken op het terras. Het zonnetje schijnt nog heel goed en we hebben een leuke zaterdag. Merci buddies! Op het terras is het genieten van de zon en Cartouche is bekaf, want Veerle was er een uurtje mee gaan wandelen. Zij zijn al van de zon aan het genieten wanneer we terug aan de auto komen. Een dik uur later keren we terug naar huis om daar wat te rusten en de zaterdag nog leuk verder te zetten.

Zondag 15 augustus 2010: Duik met wind en golven op Goese Sas

Het is vandaag laagwater kentering om 14:00. We hebben ons de vorige keer iets te veel moeten haasten om in het water te geraken, dus deze keer vertrekken we in Bornem iets vroeger dan de andere keren. Timo vertrekt thuis om kwart over elf 's morgens. Hij heeft de koffer volgeladen met duikmateriaal en gaat dan Roel oppikken bij hem thuis in Kalfort. Roel zijn dames zitten zich te amuseren op de tonen van 'Dos Cervezas' van Tom Waes dat dit jaar een echte zomerhit is geworden. We laden het materiaal van Roel bovenop de rest dat er al instaat en dan pikken we Jurgen op en dan kunnen we vertrekken naar Goes. We hebben altijd al de indruk gehad dat Goes een heel eind verder is dan bijvoorbeeld Oesterdam, maar eigenlijk is het vanaf de afslag Tholen maar een 20 minuten rijden tot de eigenlijke duikplaats. Als je dan naar Oesterdam zou rijden, dan zou het toch ook nog een kwartiertje duren eer je daar zou zijn. Dat moeten we volgende keer eens bekijken.

We zijn goed op tijd op Goese Sas en zien dat het hier erg druk is. We waren wel een beetje nieuwsgierig hoe druk het zou zijn en dat valt een beetje tegen. Het weer is niet ideaal om te duiken: er is weinig zon, veel bewolking (zelfs zwarte wolken af en toe), er staat een erg strakke wind (4-5 beaufort) en zelfs in deze omstandigheden is het nog tamelijk druk hier. Het is wel een heel erg populaire duikplaats, maar dit hadden we toch niet verwacht vandaag. We parkeren ons langs de kant van de weg en beginnen eigenlijk direct alles klaar te maken. We moeten niet meer eens gaan kijken, want ondertussen kennen we deze duikplaats al wel tamelijk goed. Op een half uurtje zijn we klaar, doen een goede buddy-check en wandelen dan de dijk over naar het water. We zien al direct dat er heel hoge golven staan, dus makkelijk zal het niet worden. We komen over de top van de dijk en daar krijgen we ineens een serieuze tegenwind: even opletten met al dat gewicht op je rug. Rustig naar beneden wandelen, oppassen voor de rotsen onder water wanneer we het water ingaan en dan alles klaarmaken. Één duiker stond daar te wachten samen met zijn buddy tot er een vriend langs de kant zijn loodgordel kwam brengen. Dat is niet echt een goede buddy-check geweest, hé.

Wij zijn klaar om te vertrekken, zwemmen een beetje uit door de hoge golven. Hier zie je je kompas op 5 centimeter afstand nog niet eens, zo veel zand en andere vuiligheid hangt er in het water. We denken dat het 5 minuten later OK zal zijn, dus we proberen het eens. Jurgen navigeert en heeft de duikleiding, Timo hangt rechts van hem en neemt foto's, Roel aan de andere kant en volgt alles goed op (diepte en koers). We geraken zonder veel problemen tot op de bodem. Boenk, wat oesters geraakt, want je zag de bodem pas nadat je er met je neus op lag. Ju neemt koers en dan neemt Roel zijn lamp en heeft hij ons 5 seconden niet dicht genoeg in het oog en we zijn elkaar kwijt. Timo had de vest van Jurgen vastgepakt om zeker samen te blijven, maar Roel liet enkele seconden los en dreef weg door de stroming en we vonden elkaar niet meer terug. Dus terug naar boven, geen tijd verspillen met een minuut te zoeken, nog wat verder uitzwemmen - nog steeds door de golven - en dan nog eens proberen. Nu zakken we perfect samen en merken dat het zicht hier al stukken beter is. De eerste keer 5 centimeter, nu toch al 2 meter ongeveer, maar nog steeds heel erg veel partikels in het water.

Jurgen neemt de koers op ongeveer 60° en we zijn weg. Vanaf nu is het dik OK. We moeten wel heel erg goed op elkaar letten, maar dat zijn we gewend en dat lukt ons nog tamelijk goed ook. We bereiken al snel wat diepte (max 16) en genieten van het onderwaterlandschap. Zoals veel duikers weten is deze plaats heel erg uitbundig en mooi begroeid. We zien de typische kreeften en de krabben, botervisjes en zwarte grondels. Dit zijn dieren die je elke duik in de Oosterschelde wel tegenkomt. Jurgen keert een beetje naar links en neemt verder koers zo ongeveer 330° en dan doet Timo teken dat er hier een kleine sepia zit. Die beestjes zijn al wel wat gegroeid tegenover de vorige duiken, wanneer we ze zagen. Ze zijn nu een 3 à 4 centimeter groot en we bekijken het beestje enkele minuten. Het is schitterend om hier onder water die kleine beestjes te kunnen observeren en daar genieten we dan ook erg van. Verder in dezelfde richting en Timo probeert deftige foto's te maken wat eigenlijk niet makkelijk is vandaag. Dan vraagt Jurgen expliciet de lucht van Timo, want die was maar met 150 bar te water gegaan. Bij Cowa in Tisselt had hij een O-ring laten vervangen omdat de kraan een beetje aan het lekken was en dan was de fles gevuld. Die was echter maar tot 150 bar vol, dus dat moeten we eens laten checken. Tegen een half uur duiktijd heeft hij nog ongeveer 100 bar en dat zal dus niet echt voor problemen zorgen.

Jurgen keert schuin terug naar de kant 210° om zo stilaan wat hoger te gaan duiken. Onze aandacht wordt getrokken door een immens grote kreeft en erboven ligt een zware steen. Dit is een grafsteen ter nagedachtenis van Frans Blind. Dit is de eerste keer dat we die zien, dus even een minuut stilte en dan verder richting kant. We zien op een meter of 7 diepte nog een baby-sepia en ook nog een mooie grote zeedonderpad. Voor de rest zien we niks speciaals meer, maar merken wel weer op dat hier erg veel brokkelsterren zitten. Dat is typisch voor deze duikstek. We duiken nog een tien minuten verder en dan begint het echt wel ondiep te worden en het zicht nog slechter en we voelen de golven al goed, zeker vanop 4 meter diepte al. Het zijn ook heel erg hoge vandaag. Op 55 minuten beëindigen we onze duik en het is niet echt makkelijk geweest, maar we hebben weer veel ervaring opgedaan. Elke duik leren we hier iets bij en zeker als het onder niet ideale omstandigheden is. Uit het water gaan is wederom niet makkelijk, omdat de stenen hier overal verspreid liggen en je moet oppassen dat je niet strompelt. Het lukt ons wel om veilig terug aan de auto te komen, spoelen ons snel af en leggen al het duikgerief terug in de bakken om dan nog even tijd te maken om een Duveltje te drinken in 'Het Loze Vissertje'. We praten nog wat na over de duik en over vanalles en nog wat en rijden tegen ongeveer half vijf terug richting België. Weer een leuke duik op ons konto. Op naar de volgende.

Zondag 25 juli 2010: Goes Sas, een drukke duikplaats, maar wel erg mooi

Het is zondag vroeg opstaan, want het is te vertrekken uit Bornem tegen 07:45, om Roel op te pikken bij hem thuis tegen acht uur. Het is een uurtje rijden naar Goes en we moeten te water rond 09:40, want de kentering is om 10:15. We zijn allemaal ter plaatse om 09:15, dus we moeten toch niet te veel talmen om de kentering niet te missen. In Goes heb je wel een groot 'window' om te duiken, maar we moeten niet té veel buiten de kentering duiken hier ook niet, want op hoog water wordt er ten strengste afgeraden om op Goes Sas te duiken (zie buiten kentering duik Strijenham). Op een klein half uurtje zijn we klaar, Eef en Timo vertrekken als eerste, wandelen de dijk op en dan de dijk af richting instapplaats van de Oosterschelde. Snel vinnen aan, masker op en dan vertrekken. Eef heeft even moeite om onder te blijven en het is pas bij de derde poging dat we samen onder kunnen blijven: daar zaten we al op een diepte van 4.5 meter, dus dat was al wat makkelijker. Timo leidt de duik en bij de andere buddies doet Jurgen dat. Timo navigeert uit op 90° en bereikt al snel een diepte van 22,9 meter. Een wand is hier niet echt meer aanwezig, maar op diepte is er altijd wat anders te zien dan in het ondiepe gedeelte.

We zien al snel een hele hoop grote kreeften, een heremietkreeft van wel 8 centimeter, enkele scharren en een tongetje. Die staat deze keer wel goed op de foto denkt Timo. Een tong zien we niet echt heel erg veel in de Oosterschelde, het is nog maar de tweede keer, maar wel een heel kleintje. Eef spot tussen de rotsen een paling en het is best wel donker hier. Zonder lamp zou het helemaal niet te doen zijn, want het is hier echt stikdonker. We blijven een vijf of tien minuten zo diep, hebben ondertussen al de koers gewijzigd om naar links pal noord te duiken. Dat doen we tot iets over het half uur duiktijd en gaan dan wat hoger en keren stilaan terug richting kant. Een beetje schuin op 240°, dan 180° en naar de kant helemaal terug is 270°. Er is wel wat te zien, niet echt heel erg veel vis en krabben, maar op Goes is elke plaats heel erg mooi begroeid. Op diepte is het meer zand dan wat hoger, maar er is altijd wel iets te zien. Een hooiwagenkrab staat op de lange slierten van het wier en filtert eten uit het zilte water.

De stroming is op de moment dat we omkeerden tot stilstand gekomen en verder is er heel erg weinig. Het duurt lang eer we merken dat we terug in de andere richting (zuidwaarts) gestuwd worden. Dan gaan we rond de 5 meter duiken om te vermijden dat we voorbij de dam uit het water zouden komen, want dan kom je in de havenmond terecht en daar wil je niet zijn. De duik verloop heel erg rustig, maar na afloop blijkt het opnieuw niet de spot van Eef te zijn. Die heeft eigenlijk geen liefdesrelatie met deze stek en deze duik heeft er eigenlijk niks aan veranderd. Het is dikwijls niet makkelijk het water in te gaan met allemaal die rotsblokken, maar omdat alles hier zo fel begroeid is, vinden Timo, Ju en Roel dit best wel een mooie divespot. Eigenlijk zien we buiten wat hierboven al vermeld is niet erg veel speciaals: the usual stuff van in de Oosterschelde, maar lekker relaxt een duikje doen is altijd heel erg tof.

Tegen het uur stoppen we ermee, maar we zijn best nog een eindje uit de kant. Het zou eigenlijk eens leuk zijn om via GPS of zo eens te zien welke route we uiteindelijk altijd hebben gevolgd, zeker omdat de koers regelmatig wijzigt deze keer. Timo heeft altijd wel alles onder controle, maar het traject zien zou wel eens toppie zijn. We komen uit het water en het begint stilletjes te regenen. Eef en Timo zijn klaar met alles terug in de auto te zetten en dan komen Roel en Jurgen ook uit het water. We blijven niet in de regen staan, maar rijden al door naar 'Het Loze Vissertje' om er na te praten over de duik en om een Duveltje te drinken. Niet te veel, want we moeten nog een uurtje terug naar huis en stoppen dan nog eens in de Galgestraat, in de Waggel en terug in de Galgestraat om een pitta te eten. Een leuke dag die goed eindigt, maar niet voor Timo, want die heeft erg veel last van de kebab. Ondanks zijn maagprobleem erbij is het toch nog een toffe dag geweest, een leuke duik in tof gezelschap.

Nederland Goes: Duikstek Goese Sas

Het is vandaag een feestdag: Onze Heer Hemelvaart valt op donderdag 13 mei dit jaar en dan moeten we niet werken. We maken dus van de vrije dag gebruik om een duikje te doen op Goes Sas. Het is laag water om 09:55, dus we moeten er ongeveer 20 minuten op voorhand het water in kunnen. Al om 07:45 gaat Timo Jurgen oppikken, Eef gaat niet mee. Die heeft wat schrik van de kou en vindt eigenlijk Goes Sas niet echt een makkelijke duikplaats. Het weer is niet echt ideaal, in België is het wel goed aan het regenen, maar eens de grens over is het gedaan met het miezeren. We wachten wel nog steeds tot een aangename zonnige dag om te duiken dit jaar. Dat is al een rode draad geweest: koud water, regen, zware bewolking.

Het is een drukte tot en met op de duikplaats: de auto's staan in een lange rij aan te schuiven om een plaatsje te vinden. Mark, Dirk, Frans en André zijn er ook bij: die duiken hier echt geregeld op Goes Sas en kennen heel goed hun weg. Frans geeft ons nog wat tips: uitduiken op 30°-60°, niet dieper dan 15 meter, dan een 330° en de kant is 240°-270°. Dat is echt heel belangrijk om de kant terug te vinden, anders duik je verder tot Putti's Place (de volgende duikplaats) ietsje verder richting Zeelandbrug. We maken ons klaar en zijn al snel op tijd aan het water. Deze keer is het water tot onder de kleine rotsen gezakt en is het makkelijk in het water te geraken: echt top! We starten en verliezen elkaar geen enkel moment uit het oog, deze keer geen valse start. Dat gebeurt eigenlijk niet zo erg dikwijls meer.

Uitduiken volgens plan en we blijven inderdaad niet te diep: zo'n 13-14 meter is voldoende om vanalles te zien. Zeedruifjes geven hun prachtige kleuren prijs in het donkere water. Botervisjes spotten we deze keer in grote getale. Een groene zeedonderpad, enkele kleinere en grotere kreeften en een gigantische noordzeekrab zijn de zaken die we hier zien. We passeren nieuwe sepiastokken, maar zien geen sepia erbij, spijtig. We kiezen iets later 330° en worden door de heel erg lichte stroming meegevoerd. Een heremietkreeft, een joekel van bijna tien centimeter, zit op een broodpsons terwijl die vanalles uit het water aan het filteren is. We beslissen richting kant af te zakken, want in een natpak (dubbel 7 mm) is het na een 30 minuten toch al best fris. We zien nog enkele kleine platvissen, gevlochten fuikhoorn en vinden onze weg door het Japans bessenwier, soms is het echt redelijk moeilijk om niks te beschadigen. Ook enkele viltkokeranemonen passeren we op onze terugweg en iets wat lijkt op een dikkopje, niet zeker van welke dier dit zou kunnen zijn. We duiken nog enkele minuten op een diepte van 0.9 meter, als je dat al duiken kan noemen. Dan gaan we het water uit en hebben er weer een heel erg mooie duik opzitten. Het was eigenlijk de eerste keer dat we zonder begeleiding op Goes Sas doken, maar het is ons wel goed gelukt.

We klauteren de dijk op: tussen de wieren zien we heel erg veel kwallen liggen, die hun laatste reis door de Oosterschelde hebben gemaakt. Eens boven is het nog enkele meter terug naar beneden langs de dijk waar de auto geparkeerd staat. Alles wordt afgetuigd, in de auto gezet. We hebben wederom warm water mee om ons mee af te spoelen en op te warmen. Vandaag is het niet zo erg: er staat weinig wind en het is vooral die wind die het koud en lastig duiken maakt. We stappen naar 'Het Loze Vissertje' en drinken aan de toog daar een Duvel. Zeker nooit de traditie vergeten. Dan gaat de weg terug naar Sint-Amands en eten we een klein snackje en drinken een paar Duvels op onze wel leuke duik.

Zondag 19 oktober 2008: Nederland, Oosterschelde, Goes Sas

We vertrekken 's morgens rond 10:30 van bij ons thuis en rijden naar Goes om daar waarschijnlijk onze laatste duik te maken van dit jaar. Het is al 19 oktober en de Belgische en Nederlandse wateren worden stilaan kouder en kouder en zijn al bijna te koud om überhaupt nog onder water te gaan. We zullen er dan maar vanuit gaan dat dit de laatste is. We zijn net op tijd om de briefing te missen en krijgen Danny als buddy. Die heeft hier al eens gedoken (wij ook, maar dan al volgend en in opleiding) en hij heeft toch iets meer ervaring om de duikleiding te nemen dan wij. We maken ons klaar en het is best frisjes hier langs de dijk. Er staat een serieuze wind en het is hier helemaal niet beschut dus dat doet het allemaal al veel kouder aanvoelen ook. We zijn op tijd klaar en Flor zal eerst duiken en Danny zal dan proberen hem te volgen samen met ons. Dat lukt niet echt goed. Ik hang op een bepaald moment vlak tussen Flor die al op de bodem is en Eef die nog aan de oppervlakte hangt. Ik zie ze nog even allebei, maar ik blijf zoals steeds flink bij mijn buddy Eef en verlies dan alle contact met de anderen.

We zakken helemaal naar de bodem, kijken wat in het rond en zwaaien met onze lampen, maar kunnen niemand vinden. Na ongeveer een minuut komen we terug naar boven en even later komt ook Danny aan de oppervlakte. Ze waren beneden op ons aan het wachten, maar we kwamen niet. Swat, Danny zal dan met ons afdalen terug en zo met z'n drieën onze tour te doen. Het zicht is niet heel goed, de vorige keer was het een beetje beter, maar het gaat toch vlotjes. Wel wat aanpassen na Egypte en nu terug in de Oosterschelde, andere temperatuur, andere zichtbaarheid en terug duiken met lampen. We zien de typische bewoners van de Oosterschelde: kreeften, krabben, hooiwagenkrab, garnalen, schol, zeedonderpad (denken we), brokkelster, zeeappel, zeester, anemonen. Timo is als eerste bij de 100 bar, dus we gaan een beetje hoger hangen.

We gaan langzaam naar boven en met 90 bar komen we uit het water na 32 minuten. Het zicht was op geringere diepte niet echt goed meer dus we breken de duik af. Een beetje spijtig dat we nog zoveel lucht hebben, maar het was stilaan een beetje fris aan het worden ook. Danny voelde er niet veel van, want hij dook met een droogpak. Wanneer we boven komen hebben we nog een stukje te wandelen, we komen over de dijk, doen alles uit en gaan iets drinken in zaak vlakbij. De meerderheid van de groep moet nog komen en die hebben geen plaats meer en verzamelen allemaal bij Wemeldinge. Een korte duik, maar toch nog eens gedoken hier in de Oosterschelde. Het was weer een leuke ervaring.