ScubaTimo
Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland
Website about scuba diving and traveling around the globe
Oostenrijk Lermoos bij Haus Eberle (Linda en Herbert)
Van 13 augustus tot 21 augustus 2017
Oostenrijk, Lermoos
Lermoos is een gemeente in het district Reutte in de Oostenrijkse deelstaat Tirol. De verschillende dorpsdelen zijn Gries, Untergarten en Obergarten. Lermoos ligt op het kruispunt tussen de Lechtaler Alpen, Ammergauer Alpen en het Wettersteingebergte. Het ligt in het door de Loisach doorstroomde Lermooser Moos, een voormalig moerasgebied. Het hoogste punt van het dorp is de Grubigstein, een berg van 2223 meter hoog.
Het dorp is een van de oudste in de Außerfern. Reeds in 1020 werd het officieel vermeld. Vanwege de ligging langs de weg over de Fernpas had het een economisch belangrijke positie in de omgeving. Na de bouw van betere wegen over de Arlberg verloor Lermoos deze positie langzamerhand. Na de Tweede Wereldoorlog begon echter het toerisme belangrijk te worden en Lermoos groeide uit tot de grootste toeristengemeente van de hele Außerfern.
Lermoos maakt thans deel uit van de Zugspitz Arena, een uitgestrekt skigebied. Een groot deel van de toeristen die in totaal een half miljoen overnachtingen in Lermoos doorbrengen komt echter ook om te wandelen in de zomer. De in 1984 geopende Lermooser Tunnel heeft ervoor gezorgd dat het doorgangsverkeer over de Fernpas niet langer door het dorp trekt. Lermoos heeft een station langs de Außerfernspoorlijn.
Zondag 13 augustus 2017: vertrek en eerste wandeling
Zaterdag is eigenlijk een dag van inpakken, overal dag gaan zeggen en vertrekken naar Lermoos. We vertrekken vanuit Tienen rond negen uur ’s avonds en rijden direct richting Luik. Vandaar richting zuiden Saarbrücken, maar net als de voorbije jaren hebben we daar geen geluk. Autostrade volledig afgesloten en we moeten door kleine dorpjes en daar verliezen we ongeveer een half uur in totaal. Veel slaap krijg ik niet, maar Evy rijdt goed door en de regen maakt het niet makkelijk. Dikke twee uur later wisselen we even, dan rijd ik bijna twee uur tot we stilaan moeten tanken. Nog niet veel tankstations gezien die we kunnen kiezen, maar dit is een Esso, dus stoppen en even benen strekken. Ik heb nog niet zo veel gereden, maar het is stom om nu stuur niet af te geven en binnen een uur of sneller al terug te moeten stoppen. Dus Evy rijdt verder. We zijn nog maar vijf uur van onze bestemming, dus we hebben al goed gereden.
Ik heb het even lastig om te slapen, maar dan geraak ik toch in dromenland en krijg eigenlijk weinig mee; achter in de auto blijft het ook steeds stil. Evy rijdt nog een dikke twee uur of bijna twee uur en een half en dan is het echt te lastig, dus ze maakt me wakker en ik doe het laatste anderhalf uur, nog 122 kilometer en dan zijn we er. Het laatste stuk net voorbij Ulm gaat altijd vlotjes: lekker rechte baan tegen 135 en zo gaat het vlot. Arne raakt niet meer in slaap dus Evy slaapt ook niet veel. Dan komen we via de Grenztunnel in Oostenrijk en dan is het echt niet ver meer. De snelheid gaat naar beneden, maar alles gaat nog vlotjes. Om 05:15 zijn we er en gaan de sleutel halen bij Linda en Herbert en we nemen de belangrijkste dingen uit de auto en gaan nog even slapen.
Om half negen staan we op, want Arne is wakker, slapen in dezelfde kamer, dus dat betekent Arne wakker, iedereen wakker. We hebben deze ochtend al de pistoletjes binnen gepakt, want Herbert had die 10 minuten voor we toekwamen al aan de deur komen hangen. We halen de rest van de bagage uit de auto, eten iets, want beleg en dergelijke hadden we allemaal bij en dan pakken we uit. Even nakijken wat we kunnen doen vandaag. Alles klaarmaken en even langs Herbert passeren om onze Gästekarten te krijgen en de bestelling voor morgen door te geven. We nemen de auto want we doen een wandeling in Mitteregg: Wasserspiele für Kinder beim Naturerlebnisweg Mitteregg. Even de weg naar Bichlbach, daar naar Berwang en we vinden het dorpje tamelijk snel. Probleem is echter dat er maar 20 parkeerplaatsen zijn in de drie straten hier. Naast een schuur vinden we een steil stukje waar we ons toch kunnen zetten en dan kunnen we aan de wandeling beginnen. Een kwartiertje met zijn brommer tot we aan de eerste stops komen.
De wandelweg is eerst gewoon langs een bergwegje, het logo van de wandeling is hier een arend, Horsti en dat vinden zowel Evy als Arne wel super. Misschien zien we er hier nog eentje ook. Om de zoveel meter staat er een bord met vragen. Elk antwoord op een vraag is een letter om erna een woord te vormen. Bij de eerste 2 (M en I) hebben we al een goed idee wat het kan zijn. Constant zijn er hier spelletjes of dingen te zien voor kinderen, ook daarom doen we deze wandeling he. Het eerste is een molenhuis met een houthakker en hert die binnen en buiten gaan doordat een rad aangedreven wordt door water. Deze heet Jausenstation Wechner, waar we ook onze auto moesten parkeren. Straks komen er nog meer. Iets verder is hetzelfde concept, maar nu water dat ervoor zorgt dat een hamer constant klopt. Het uitzicht is hier super. Dan passeren we de houtspelbaan, maar we kunnen de bal niet betalen op dit moment, want het werkt alleen met een stuk van twee Euro. Maar Horsti heeft hier wel een super hoge en lange glijbaan laten zetten, dus dat is ook dolle pret. En dan komen we aan het leukste onderdeel van de wandeling. Via drie verschillende manieren komt er water toe in verschillende bakken, dat je kan stoppen met blokken en dan ineens alles laten stromen. Arne en de andere kinderen vinden het super en we kunnen hier niet weg voor een half uur.
Langs de ene kant staan allemaal die banen en bakken voor het water en langs de andere hebben ze geprobeerd een arend na te bootsen met een aantal grote veren aan stokken die door een rad en het water op en neer gaan, echt wel super gedaan. We stappen nog even verder en vinden de antwoorden op alle vragen. De laatste is een G, dus we kunnen het woord Mitteregg vormen. Wat een verrassing. Maar echt wel super gedaan. Onderweg vraag ik een paar mensen of ze 2 stukken van 1 Euro kunnen wisselen en de vierde keer heb ik succes. Een balletje met een arend en het logo van de wandeling en daarmee kunnen de kinderen een heel parcours doen, echt wel super. We kunnen dit pas doen op de terugweg, maar zo wordt de weg een beetje leuker. In totaal zijn we toch een dikke drie uur bezig geweest en dan kunnen we nu terugkeren naar het appartement.
We douchen ons en gaan even dag zeggen tegen Linda en Herbert, dat hadden we zo afgesproken. We drinken iets en tegen zeven uur gaan we naar Juchhof, ons vast adresje hier. Altijd lekker, de obers kennen ons al, maar we moeten toch even bellen om te zien of er plaats is. Herbert doet dat voor ons en wanneer we er toekomen is er direct een plaatsje voor ons voorzien. We eten wederom lekker en de dames beginnen met een schnitzel, ik met een rostbraten en Arne een hamburger, echt super lekker. Wij genieten van het avondeten en drinken er vanalles bij.
Maandag 14 augustus 2017: Moosle’s Zauberwald en Grubigsteinbahnen
We zijn wakker tegen acht uur, dus we hebben wel tijd om nog het een en ander te doen voor we vertrekken. We eten pistoletjes, drinken koffie en tegen ongeveer half tien vertrekken we naar de liften van de Grubigsteinbahnen. Voor we de lift naar boven nemen, doen we eerst een korte wandeling. Vorig jaar deden we Moosle’s Forscherpfad en het jaar ervoor ook, dus nu doen we iets anders. Sinds begin dit jaar hebben ze hier het Moosle’s Zauberwald opgezet, dus dat doen we dan dit jaar even. Het pad begint aan de lift, dan gaan we richting Lermoos Oberdorf en dan naar boven, even hetzelfde pad als Forscherpfad en op een bepaald moment gaan we naar rechts. De eerste stop is een fotostop met een pinguïn, die hier op een hut is geschilderd. En dan is het de eigenlijke eerste stop van het pad: Moosle’s Hütte. Echt iets super voor de kinderen: de hut waar je in kan en via een kleine tunnel naar de weg, dus constant op en neer. Er staat ook een houten beeld van Moosle zelf met zijn toverketel. We zien onderweg al prachtige bloemen, Evy spot een bruine kikker en het ochtendlicht schijnt echt prachtig op een paar bedauwde spinnenwebben. Paddenstoelen groeien hier ook veel en Arne doet vlotjes mee om van spel naar spel te stappen en daar zich wat te amuseren.
Op punt twee hebben we al letter 2 en 3 – eerste letter Z hadden we al – A en U. Dit wordt ook weer een makkie, maar het is niet voor ons bedoeld natuurlijk. Hier kunnen we vanalles bijleren over de bergen en Lermoos in het algemeen. Een kleur draaien met een rad en dan moet je van die kleur een vraag beantwoorden. Lermoos ligt op 1004 meter hoogte en nog een aantal dingen. De verschillende doe-opdrachten volgen elkaar snel op. Het volgende is Baumstamm balancieren. Veel Duits moet je hier niet voor kennen. Je draait aan een rad met getallen of codes en je mag zoveel stappen op de palen zetten. Arne draait direct Moosle, dus hij vindt dat hij ineens de hele ronde mag, direct gewonnen. Arne ziet een paar keer een klein stroompje over de weg lopen en ook de occasionele kleine waterval. Het duurde even voor hij mee was, maar nu loopt hij van het ene naar het andere, echt wel super. Naast boomstam stappen is er ook Herrenpilz Hüpfen. Moosle is allergisch aan vliegenzwammen, dus je mag over elke paddenstoel behalve die rode met witte stippen. Natuurlijk moet er weer iemand het spel anders spelen dan bedoeld. Tic tac toe is de volgende en dan kunnen we op melkvaten kloppen om muziek te maken. Alé, muziek kan je het moeilijk noemen he. Iets verder toch even stoppen bij een beetje waterpret. Vergelijkbaar met gisteren doet het stromende water een hamer kloppen en dat is wel leuk.
De zevende stop is het gooien van dennenappels in emmers die hier tot op wel 5 meter afstand staan. Echt wel leuk, tenzij er iemand met stukken dennenappel of steen naar beneden in plaats van naar boven begint te gooien. Dit duurt niet lang, want we zetten ons terug in gang naar nummer 8. Nu moeten we het stuk tot stop 9 afwandelen en onderweg een paar schatten van Moosle vinden. Langs de kant van de weg staan beeldhouwwerken van een paddenstoel, veer, toverketel, bezem, toverstaf, dennenappel. Ze hebben hier echt heel veel tijd en moeite in gestoken, want het ziet er allemaal super uit. We vinden ze allemaal en kunnen dan in het zonnetje bij nummer 9, de toverbezem. De bezem is eigenlijk een schommel voor twee, dus Arne en Zoë kunnen zich even amuseren en we rusten hier ook even om wat te drinken en een klein stukje te eten. Nu duurt het nog een kleine twintig minuten om terug te keren naar de start van de liften.
De laatste 50 meter is Arne echt wel moe dus hij mag even in papa zijn nek zitten. We kopen snel een Z-Ticket voor 8 dagen en krijgen blijkbaar geen korting meer met onze Gästekarte, maar dat houdt ons niet tegen. Die korting geldt blijkbaar niet in het hoogseizoen. Eerst de rode liften in naar het Mittelstation, daar even overstappen in de blauwe liften en dan helemaal naar boven. Daar kunnen we iets drinken, cola, cola, cola en een pintje. Hier krijg ik het wel lastig op 2050 meter hoogte. Opgestaan met neus dicht en sinussen toe en hier wordt dit alleen maar erger. We blijven hier niet al te lang, want het was gewoon om direct het Z-Ticket te gebruiken en de liften te kunnen doen naar boven. Iedereen blij en wij dus iets later naar beneden. Gewoon de lift terug naar beneden, Arne bij het Mittelstation nog even laten spelen en dan terug naar het appartement. Daar moet ik toch even rusten, want anders haal ik de avond niet. Snel wat medicijnen in mijn gilet en dan ander half uur slapen.
Tegen half zeven naar Juchhof en daar iets eten: steak, pepersteak, pasta en Juchhofpfandl, en dat het smaakt na een lange dag. We drinken er nog wat bij en hebben een iets duurdere rekening dan gisteren, nu 100 Euro en gisteren 74, dus voor 4 personen ca va eigenlijk nog wel. We rijden met de auto terug en gaan na even TV kijken Arne direct in zijn bed steken. Zoë houdt het iets langer vol, maar ook wij blijven niet te lang op. Zeker niet met mijn mega verkoudheid.
Dinsdag 15 augustus 2017: Zugspitzi am Gaisbach en Ehrwalder Alm
Zeven uur en onze wekker is er. Eigenlijk wederom een beetje te vroeg naar onze zin. Maar we staan dan maar op en eten iets en kunnen zeker op tijd vertrekken vandaag. Vandaag doen we nog een natuurleerpad voor de kids, hopelijk valt het mee en leren ze effectief ook iets. Of misschien is het voor Arne een beetje te snel. Twee jaar geleden hadden we deze toer ook al eens gedaan maar toen ben ik, Arne en Cartouche moeten terugkeren na een kwartiertje. Nu is Cartouche er niet meer bij en we missen hem wel, maar nu kunnen we deze wandeling zeker nog eens doen. Als ik onderweg niet te veel aan de afwezigheid moet denken van mijn grote vriend. We nemen de auto naar Ehrwald, parkeren bij de liften naar boven, wandelen naar de Brentalm en daarvoor naar rechts om onder een boog van Griass Enk het bos in te gaan en de wandeling te starten. Eerst is het een stukje gewone grindweg en komen we bij een waterspel. Die zijn hier bijna altijd aanwezig bij een leerpad en die stroompjes door de bergen bieden de ideale gelegenheid om dit te doen. We volgen lang de kleine stroom naar boven en stoppen een paar keer om een cijfer te noteren. Wanneer je alles hebt, kan je iets krijgen/kopen in Ehrwald, waarschijnlijk een pin of zo, maar we zijn er tot op heden nog niet geraakt.
Een eerste onderdeel is om blootsvoets door een afgedamd stukje rivier te wandelen, maar het water is veel te koud nog op dit uur. Arne doet goed mee en al snel hebben we drie cijfers. We genieten van de wandeling: het is niet te warm en niet te koud, want we zijn echt wel vroeg vertrokken. Het langste moeten we stoppen bij de ligbedden om daar een cijfer te vinden. Uiteindelijk toch gevonden. En van hieruit zien we de waterval al heel erg makkelijk. In het laatste stukje bos kropen ook ongelooflijk veel mieren die hier een mierenhoop hebben gemaakt. Ze krioelen hier met duizenden door het dennenbos. Uitkijkpunt voor de waterval, maar je moet echt goed kijken om ze te zien. Een geluk dat er de laatste dagen en weken veel geregend heeft zodat je het water duidelijk van de rotstoppen kan zien stromen: echt een zalig uitzicht hier. En dan komen we in een bos waar Arne naar uitgekeken heeft, het bos van de woudgeest waar je ook erg goed verstoppertje kan spelen. Eerst poseren bij het houten beeld van de woudgeest, nog een cijfertje zoeken en dan elkaar zoeken. Eerst zoekt mama, Arne en papa verstoppen zich achter een boom, dan zoekt Arne de rest en zo komen we aan een alpenweide en kunnen we onze toer verderzetten.
Een tractor die het gras aan het keren is, nog een laatste cijfer zoeken en even genieten van de zon. Hoewel door het opvliegend gras blijven we niet te lang op de weide. Nog even verder stappen, onze oplossing nakijken en die is juist. Super! Nog even de stempels van de vier schatten zetten en nu blijkt dat we de stempel ergens halverwege gemist hebben. Maakt niet veel uit, dus nog een laatste stukje waar we met water kunnen spelen. We hadden net voorbij het bos met de mieren al iets gegeten, dus hier gewoon wat met water spelen en genieten. Met de voeten in het water is minder, want dit is ijskoud, Arne vindt het niet leuk, want echt te koud. Van hier wandelen we naar de liften, eerst in de Brentalm even stempelen en dan de lift in naar boven. De Ehrwalder Almbaan gaat in een kwartiertje naar boven en daar wandelen we zoals elk jaar wel eens naar de Almsee. Het is mooi weer en er is hier dus heel veel volk. Een paar riskeren zich zelfs om te zwemmen. We eten de rest van de picknick hier op, genieten van het water aan onze voeten en dan doen we een rondje rond de Almsee.
Oei, vergeten dat we niet direct naar de Almsee gegaan zijn, maar eerst in Tiroler Haus nog iets gedronken. De thee vorig jaar was hier erg lekker: Kräutertee met Erdbeeren, echt super en mega verfrissend. Lang hebben we hier niet gezeten, maar de frisse ijsthee en een ijsje deden ons goed. En dan uiteindelijk toch naar de Almsee en van de Almsee terug naar Ehrwald. Op het appartement douchen en ons klaarmaken om naar het Juchhof te gaan, deze keer gaan we te voet want de komende dagen zou het wel eens frisser en regenachtig kunnen zijn. Op twintig minuutjes zijn we er en eten en drinken er iets. Zoë is ondertussen verliefd op Almdudler en wij drinken een gin en bacardi, Arne neemt een limonade. We eten spaghetti, hamburger, steak en cordon bleu. We kunnen niet ten volle genieten, want het krioelt hier van de wespen, dus constant een jacht erop, want die komen naar het zoetige van de drankjes en natuurlijk ook de praiselbeeren. Na het eten nog wat spelen hier in de speeltuin en dan terug naar huis langs dezelfde weg als we gekomen zijn. Arne mag nog even TV kijken en dan relaxen wij ook nog een beetje. Ik voel me nog steeds niet zo goed, dus vandaag niet te lang opblijven voor ons. Morgen hopelijk beter voelen en dan de rest van de week door zo fris als een hoentje.
Woensdag 16 augustus 2017: Garmisch-Partenkirchen en Lusspark
Het gaat normaal vandaag in de voormiddag niet zo fantastisch weer zijn, maar dat zien we seffens wel. Een wandeling riskeren we dus niet, maar een uitstap naar Garmisch net over de grens wel. We vertrekken met de auto, want de treinrit is niet meer gratis met Z-ticket of de Gästekarte. Dus dan maar met de auto, da’s sneller en gratisssssser. Of neen, sneller waarschijnlijk niet, want vijf kilometer over de grens zijn ze aan het werken en zo verliezen we eens vijf minuten en dan eens een kwartier, maar we geraken er en hebben weer geluk dat er plaats is op de parking vlakbij het centrum. Wel snel een ticketje kopen voor twee euro vijftig en dan de stad in. We drinken eerst iets en het weer klaart volledig uit, het is zelfs warm. Als we nog een half uur later vertrokken waren, hadden we waarschijnlijk de keuze gemaakt om in Lermoos te blijven. Maar we zijn er nu en maken er het beste van: de twee dames wilden toch even shoppen hier, dus ja wat doet de mannen dan: een koffie drinken.
Van hieruit wandelen we zoals we steeds doen in Garmisch naar de H&M en de C&A om eens te kijken of er iets te vinden is. Evy koopt schoenen en een paar T shirts voor Arne en Zoë koopt wat voor haar broertje Zlatan. We lopen hier nog een beetje rond en krijgen ondertussen toch een beetje honger. We beslissen van iets te eten bij het Kurpark, net als vorige keer in Pavillon. Toen was het daar lekker en niet duur, dus we doen het opnieuw. We eten een paar kleine dingen: frietjes, quiche, bruscetta en pasta carbonara. Eigenlijk neemt iedereen van alles een beetje. Daarna kunnen we nog even langs de winkeltjes wandelen terug naar de auto, want we willen wel nog iets doen vandaag, hopelijk lukt dat nog want het is al half drie geweest. Even terug wat vertraging op de weg naar Lermoos door de wegenwerken, maar deze keer iets minder. We zoeken nog een lift die open is en geen open liften zoals in Biberwier en ook niet de liften die we al gedaan hebben. Als je zoveel eisen stelt, vind je natuurlijk niets naar je zin. Dan maar naar het Lusspark. We parkeren de auto aan de tennispleinen en aan de kindercrèche waar ook een kleine speeltuin is, maar wij stappen er voorbij en dan naar links en komen dan over het water in het grote park. Hier kan Arne zijn hartje eens ophalen met alle speeltuigen die hier staan, echt geestig. We komen hier niet vaak tijdens onze vakanties, maar het is altijd leuk het juiste pad te vinden om je kind gelukkig te zien en dat kan hier in het Lusspark.
Daarna rijden we naar het Juchhof, bestellen er pasta salmone, forel met aardappelen, pasta en Grillteller. Het smaakt natuurlijk weer zoals elke dag en laat maken we het wederom vandaag niet. Thuis nog even TV kijken, iets drinken en op tijd ons bed in. Morgen nog andere plannen en naar het schijnt is het weer nog OK de komende dagen. We’ll see.
Donderdag 17 augustus 2017: Bichlbach liften en Heiterwangersee
We rijden vandaag naar een lift die we tot op heden nog niet bezocht hebben in alle jaren dat we hier geweest zijn. Na het ontbijt rijden we naar Bichlbach met al ons drinken en alles wat we nodig hebben voor de dag. De liften hebben we gisteren al gezien toen ze gesloten waren, maar vandaag moeten ze open zijn vanaf 9 en we zijn daar tegen een uur of tien. De rode liften met beer in het logo van de Almkopfbahn brengen ons naar boven. Eerst gaat het heel steil, dan even plat en zelfs naar beneden en dan terug steil naar boven. Op een kwartiertje zijn we boven en kunnen een kijkje nemen. Van boven op de Almkopf zien we het dal richting Lermoos en aan de andere kant zelfs een stukje van de Heiterwangersee. Eerst een stopje bij de Hochalm: zelfbediening om iets te drinken en Arne wil en mag al een beetje spelen. We nemen erna een kijkje iets hoger, maar we zien nog steeds maar een klein stukje van de See. We kunnen naar het Jägerhaus, maar dat is een half uur dalen en even steil terug omhoog. Dat doen we vandaag niet, want we willen een stukje wandelen bij de Heiterwangersee. We nemen even een test, wandelen tien minuten naar beneden, maar het lijkt ons niet zo interessant.
Van boven hadden we een heel mooi zicht over het dal, maar deze weg over kiezels biedt niet veel van de zichten van boven. Daar was het echt super: zicht op Berwang, het dal erachter en de bergen errond. We keren dus terug naar de lift en van hier gaan we terug naar Bichlbach. We zijn dus eigenlijk alleen maar naar boven gegaan om iets te drinken en om het eens te bekijken. Als we ooit geen plannen hebben in de namiddag, kunnen we hier eens wandelen. Nu vertrekken we hier met de mooie vergezichten en rijden we naar de Heiterwangersee. Op de grote parking is nog wel plaats, zelfs nog in de schaduw. Super dus. We nemen de handdoeken en de zwemkledij mee voor Arne en eten eerst iets langs het water op het gras. Arne gaat hier even spelen en dan kunnen we al de boot op.
Al sinds vorig jaar stoppen de boten niet meer bij de brug op het einde van de See, maar dat wisten we dus niet. Wij varen verder tot Seespitze. Even overleggen wat we het beste doen. We kunnen op ongeveer anderhalf uur van de halte Seespitze terug naar het vertrek en onderweg genieten van het mooie landschap. De bootreis ernaartoe is echt wel zalig zoals we vorige keren ook al gemerkt hebben. Vanop het water is het altijd een ander zicht en ook vanop het water zien de bergen er ongelooflijk zalig uit, maar dat wisten we al. We varen een twintig minuten ongeveer tot aan de brug waar de boot dus nu niet meer stopt en vanaf hier nog tien minuten naar links naar de Seespitze. Dit is ondertussen al de Plansee en niet meer de Heiterwangersee, maar wie ziet het verschil. We stappen af, wandelen naar de brug naar de andere kant om zo op een half uurtje naar de andere brug te stappen die beide meren verbindt. Het is een smal pad langs het meer, dus Arne wil regelmatig eens stoppen om een steen of een tak in het water te gooien. We zien de boot vertrekken richting helemaal de andere kant van de Plansee, wij zetten onze weg verder naar de brug.
Het wandelen langs het meer is zalig en we genieten ook van de natuur hier. Het valt ons op dat er hier ongelooflijk veel vlinders zitten. Niet specifiek hier aan de meren, maar in het algemeen in deze tijd van dit jaar, precies meer dan andere jaren. Het gaat op en neer, maar nooit erg hoog of laag, dus we kunnen goed doorstappen. Het enige dat hier een beetje nadelig is, zijn de fietsers die hier mogen rijden. Maar ja, ze hebben het recht hier te fietsen, het is gewoon niet echt makkelijk. Al snel zijn we op de brug, daar doen we snel een babbel met een Vlaams koppel, want Arne wou de lange weg liever met hen doen. Hij komt toch mee met ons, wijle sjans, en dan twintig meter verder valt hij zijn knie mega open. Tja lap: kijken waar je je voeten zet he. Maar ook direct knie verzorgen en dan rustig terug vertrekken. Water genoeg om uit te spoelen he.
Tien minuten zelf stappen, twintig minuten op papa zijn schouders, dan even rusten, want Arne is moe, dan terug tien minuten stappen, even rusten, terug op de schouders en zo wandelen we het pad rond de Heiterwangersee af tot Fischer am See. Een super wandeling en de stukken die Arne moet wandelen gaan vlot vooruit. Zo geraken we er op anderhalf uur in totaal. Even afkoelen in het water, het is echt koud. Arne en Evy laten hun voeten goed afkoelen en dan keren we terug naar Lermoos. Thuis douchen en ons klaarmaken om iets te gaan eten bij Juchhof, tot nu toe niet echt veel zin in Hubertushof, dus elke dag Juchhof. We eten eens de andere soort knoblauchbrot, iets pikanter en de dames eten soep: Nudelsuppe, echt iets voor dit weer. Daarna steak, hamburger, Grillteller, echt allemaal weer erg lekker. En Arne is flink, want hij heeft een serieuze verwittiging gekregen vandaag. Maar alles vlot, dan mag hij even speeltuin in en tegen half acht naar huis, wat TV kijken en dan bed in.
Vrijdag 18 augustus 2017: Rotlechschlucht, Brettlalm
Een gokje vandaag, want dit zou tot nu toe de zwaarste wandeling worden van deze vakantie. Na het ontbijt maken we ons klaar en nemen de auto naar Berwang. We zitten nu aan de andere kant van de berg waar we gisteren liepen en zien nu het dorpje Berwang van beneden. Volgens de info die we hebben, moeten we vertrekken aan het Tourismusburo van het dorpje, maar we vinden eigenlijk nergens een aanwijzing waar we welke weg moeten nemen. Ik ga dus even een kijkje nemen in het bureau met Arne en al snel blijkt dat we nog even de auto moeten nemen naar Rinnen, daar de auto parkeren, te voet door het dorp naar beneden langs de rivier en dan naar de waterval. Ik bedank de dame voor de info en het foldertje (waar we uiteindelijk weinig of niets mee zijn, want is weer duidelijkheid zelve) en we rijden nog tien minuutjes verder naar Rinnen. Net buiten het dorp vinden we een parkeerplaats en hadden het al eerder gezien toen we hier naar Mitteregg voorbij gereden zijn.
We zetten de wandeling in langs een klein beekje dat uiteindelijk in de rivier uitmondt met de waterval die we willen zien. Net buiten het dorp buigt de weg steil naar rechts beneden, maar het is nog een gewone asfaltweg en blijft dat tot de stop voor de waterval. We stappen vlotjes door tot de laatste paar 100 meter, want dan is Arne al moe. Als dat maar goed komt straks. Op een overzichtsplateau zien we links van ons de waterval, echt super. Die duikt een dertig of veertig meter naar beneden: ik vind het moeilijk inschatten, maar dankzij mijn oude skills van bij de Scouts om kaart te lezen kan ik nu uitmaken dat het toch tussen de 40 en 50 meter moet zijn. En dat moeten we seffens naar beneden doen. We nemen eerst een beetje rust op het plateau om te genieten van het natuurgeweld. Zoals gezegd de waterval is links van ons en het water raast snel door een kloof en iets verderop zien we een klein brugje dat over de rivier hangt en we zouden ook daarover moeten.
Dan vertrekken we langs een steile weg naar beneden naar de rivier, eerst gewoon een pad naar beneden, lichtjes en dan gaat het met haarspeldbochten erg steil naar beneden. Wie hier erg veel hoogtevrees heeft, doet dit stukje niet. Zolang ik vaste grond onder mijn voeten heb, is het geen probleem. Evy doet het ook goed en Arne en Zoë hebben het precies gemist om zo een wandeling te doen. We horen hen niet en ze zeggen constant: amai mooi he. Het laatste stukje is makkelijker, want hier hebben ze een soort leuning gezet en zo komen we op de rotsen beneden langs de rivier. Echt wel super zicht op de waterval van hier. Snel de grote rotsen over, de bocht om en dan de brug op. Het stukje kloof dat we net gezien hebben, is echt prachtig, zeker ook dankzij het mooie weer. Even genieten en dan een wegje door de bossen naar boven. Het gaat weer zigzag de berg op en ook weer erg steil. Een geluk dat we in de schaduw kunnen stappen. Eerst is het wat moeilijk voor Arne, maar dan mag hij de weg wijzen en kan hij ons al waarschuwen voor losliggende stenen en voor we het weten, zijn we boven en kunnen we op een bankje in de zon genieten.
Van hieruit wandelen we links naar de rivier terug, daar nog even genieten van het stromende water en dan terug naar links omhoog naar het uitzichtplateau van de waterval. De wandeling was eigenlijk omgekeerd, maar wij doen gewoon hetzelfde stukje terug. Even stappen, dan Arne in mijn rug en dan terug stappen. Op die manier met af en toe wat te rusten en rustigaan naar boven te wandelen, komen we terug in Rinnen. Eens we opnieuw langs het kleine beekje lopen, is Arne gelukkig. Elk stukje een steentje in het water gooien en dan verder. Op een klein half uur zijn we terug aan de auto en rijden we terug naar huis. We stoppen eerst nog even aan de liften van de Grubigsteinbahnen, maken een ritje naar boven naar de Brettlalm. Daar drinken we iets, laten Arne even in de speeltuin spelen en genieten van het zicht op de Zugspitze. Het is al de vierde keer dat we hier komen en het verveelt helemaal niet. Ook van hier heb je een prachtig zicht op het Moos en op de mega berg die hier ineens uit het niets oprijst.
Dan terug naar het appartement en dan even bekomen van de wandeling, ons douchen en dan met de auto naar Juchhof. Tja, dat is blijkbaar ons vast adresje voor ons deze vakantie. Daar eten we hamburger, schnitzel voor 2 en steak. De ober weet al wat we drinken, alleen voor Evy is het af en toe anders, een knoblauchbrot als aperitief. Het is allemaal erg lekker en zeker genoeg ook. Zeker een echte aanrader hier Juchhof. Dan zoals anders naar huis, TV kijken en dan gaan slapen. Het begint hier ook ineens te onweren, echt niet te doen. De kerkklokken luiden, zou het door de wind zijn? Neen hoor, het zijn Wetterläuten, om het onweer weg te jagen door het geschal van de klokken. Het onweer gaat fel tekeer en de bliksemflitsen zijn echt ongelooflijk hier in de bergen, mooi, maar alleen van achter een raam. De parking staat al snel onder water en de WiFi en de TV geven af en toe geen signaal, dus laat maken we het niet. Het zal kwart over tien zijn of zo wanneer we gaan slapen.
