ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Duikweekend Port Greve Nederland september 2019

Een aantal weken geleden, al bijna maanden eigenlijk, want het was nog voor onze vakantie naar Oostenrijk hadden we laten vallen om een duikweekend in Nederland bij de Grevelingen te organiseren. Ik had daarvoor een poll aangemaakt in onze privé groep op Facebook en het weekend van 28 en 29 september was er als winnaar uitgekomen. Naderhand bleek dat er een persoon zich vergist had, maar Evy en ik hebben dan maar beslist dit weekend te houden. No worries, komt zo wel goed. Er zal altijd wel iemand zijn die niet kan meegaan, dat is het spijtige. Ook Ilse en Ben konden er niet bijzijn, net als Nadia, maar voor de rest hebben we toch een grote groep en leuk wordt het sowieso. Wie is er mee: ik, Evy, Arne, Ronny, Elena, Elias, Greet, Vasco, An, Mark, Daan, David, Tuur, Vera en Roby. Dat kan niet fout lopen.

Vrijdag hebben Evy en ik de saus al gemaakt voor de spaghetti, wij hadden de donderdag ervoor een Collect & Go gedaan bij Colruyt en die klaargezette boodschappen vrijdagochtend gaan afhalen. Het is vooral om qua drank en eten toch al zeker vrijdag en ook een stuk zaterdag door te komen. We pakken alles al in vrijdagnamiddag, Ronny en Elena komen al 2 plooibakjes halen om die te verdelen over de twee villa’s en zij rijden rond twee uur al door; dan is er zeker al iemand op tijd. Wij rusten nog even en moeten tegen twintig voor vier Arne afhalen van school en dan direct vertrekken naar Nederland. We hebben het weekend niet echt goed gekozen wanneer we eerder deze week het weerbericht zagen: een heel weekend buien en felle wind, zondag zelfs met het WK wielrennen zou het de hele dag gieten en tot 6 (zes!) beaufort waaien. De rest van het weekend zou het ook zo’n drie à vier beaufort zijn, maar gelukkig komt de wind dan aflandig. Dat verschil zullen we straks goed zien aan de Zeelandbrug.

We krijgen echt een mega drash over ons terwijl we staan te wachten aan school, dus ik keer terug naar de auto en bekijk via onze app Waze de mogelijkheden al eens. Een van de mogelijke routes zorgt voor een extra rijtijd van 50 minuten tegenover een andere. Die andere is wel via de Westerscheldetunnel en dus ook met tol. Het was vooral de ring rond Antwerpen en ter hoogte van Bergen op Zoom dat er problemen zijn. Ik kies er dan maar voor om via Sint-Niklaas, zo binnendoor naar de E34 te rijden, dan in Zelzate naar het noorden, richting Terneuzen en daar gaan we de tunnel door. Het is slechts bij het uitkomen van de tunnel dat we 5 Euro betalen en zo rijden we verder naar de Zeelandbrug. Daar merken we dat de wind uit het zuiden komt en dus aflandig is voor het begin van de brug langs de kant van Goes. Hier staat het water tamelijk stil en is relatief plat. Aan de overkant echter komt de wind aanlandig en zie je duidelijk dat er hoge golven zijn en witte schuimtoppen, dus een groot en duidelijk verschil.

We zijn in Port Greve als tweede, want Ronny was hier al sinds een uur of vier; wij komen aan tegen half zes ongeveer, dus iets van aan half uur langer gereden dan anders zonder de file. We bellen aan bij de receptie en ze doen de bareel open voor ons zodat we binnen kunnen rijden. We wisten al dat het direct naar rechts was en dat het de voorlaatste en derde laatste villa in de rij was: 62 en 64. We waren hier een tweetal weken geleden al eens komen kijken. Dan komen stilaan de anderen ook aan, eerst David, dan Greet en An en iets later Vera en Roby. Wanneer iedereen er is, beginnen we even te bekijken wat de mogelijkheden zijn. Misschien vandaag al zeker een duik doen, dan hebben we er op z’n minst al eentje gehad dit duikweekend anders wordt het meer weekend dan duik. Een paar eten al een beetje spaghetti die ik al klaargemaakt had, maar voor een duik eet ik weinig of niets. We vertrekken tegen een uur of acht richting Den Osse Nieuwe Kerkweg. Dat is slechts een paar kilometer verder langs de dijk, daar op de grote parking parkeren, de straat en de dijk over en dan een duikje doen.

Zo gezegd zo gedaan. Ronny en ik rijden samen, David alleen en Vera en Greet rijden ook samen. Daan en An zien het niet zitten van mee te duiken, maar An komt toch eens kijken. Daan is op het moment dat wij vertrekken nog niet eens toegekomen. Wij maken ons klaar en zijn toch even verrast dat er zo veel volk staat hier om te duiken vandaag. Het regent, waait en is al goed donker ondertussen en er staan langs elke zijde toch twintig auto’s of zo. Vera en Greet zijn iets trager, of beter relaxter en komen iets na ons. Wij gaan de straat en de dijk over en de dijk terug af en aan het begin van de steiger gaan we naar het water, dat is makkelijker om ons voor de rest klaar te maken. Onze lampen zijn al aan, want het is donker.

Iedereen klaar, dus we zijn weg. Even koers nemen nog en afspreken dat David in het midden duikt en ik rechts en dus Ronny links. We duiken even uit en zien al direct een hele hoop groene wierslakken. Op sommige stukken wier zitten er wel twintig, echt niet te schatten hoeveel er hier zijn. Het zicht is goed en we zijn op ons gemak, het is een ideaal moment om nog eens een garnaal te proberen fotograferen. En dat lukt echt wel zalig goed, echt fier op mezelf. Verder nog een hele hoop groene wierslakken, we zien ook een kleine paling zijn kop van tussen de oesters steken. Ik probeer die te tonen aan David, maar die ziet het niet en Ronny hangt helemaal de andere kant, dus die heeft die ook niet gezien. Ik wou eerst David laten kijken en heb dus geen foto kunnen nemen. Het donkere water zit vol kleine blauwe half lichtgevende visjes, echt wel mooi en ook nog niet al te vaak gezien hier. Ook omdat je niet echt elke dag op Grevelingen duikt en zeker niet een nachtduik. De zeeanjelieren zijn ook super mooi. We hebben er op een bepaalde plaats wel een stuk of tien zien groeien. Tijdens de nacht in het licht van de duiklampen komen de meloenkwalletjes ook mooi tot hun recht. Zelfs de blauwe en grijze kleuren van de blonde grondel zijn zalig in het donker. Een klein, maar echt wel mooi visje.

Tussen de oesters en de stenen zwemt een bruine vis met witte brede strepen. Tijdens een nachtduik durven die wel eens te komen kijken en zwemmen dan iets vaker vrij rond dan tijdens de dag. Een steenbolk is deze vis met zijn kabeljauwachtige kop en voelsprieten, echt wel knap. Anders zie je die snel voorbij flitsen , maar nu nemen die iets meer de tijd, echt weer een leuke ontmoeting. Een bewoner die we de laatste tijd terug wat gezien hebben, zien we ook nu over het rif paraderen: een jonge kreeft zoekt haar weg en wordt dan opgeschrikt door mijn lamp, maar iets verder heb ik hem terug te pakken en ondertussen heeft David die ook gezien en nog een tweede zelfs ook. Ik had hier al een paar keer iets fluo-blauw gezien, iets klein, maar kon het niet echt goed thuisbrengen. Ik kan nu iets beter kijken en ik merk dat het een blauw waaiertje is van een kokerworm. Ernaast is er ook nog een witte en ze groeien precies op dezelfde oester. We duiken nu al meer dan een half uur en hebben dan ineens de reefballs bereikt. Is dat niet een beetje laat, want ik dacht dat die reefballs zich slechts op een kwartier duik bevonden.

We nemen een kijkje en zien direct dat het leven iets minder is geworden dan de laatste keer dat ik aan de reefballs was. Maar dat is precies een algemene trend onder water en zeker hier in de Grevelingen. We hangen langs de wand naast elkaar. Ronny wijst een schar aan en iets verder een grote noordzeekrab. Nog een kreeft, nog een paar noordzeekrabben en zo duiken we stilaan terug richting steiger. Er is een krab bij die een oester op haar kop heeft groeien. Echt hé, hoe tam kan je zijn dat er een oester op je groeit, dan heb je je toch al jaren niet meer verzet he. Nog een kreeftje en een paar grondels en dan komt het dier dat ik echt graag spot en ook vaak spot: een zeedonderpad. Die zitten hier dus ook nog, super! De kleuren zijn hier ook zalig, oranje begroeiing en paars en dan nog een paar sponsen ertussen, echt wel mooi en super relaxt. Dan komen we aan iets minder diep water en daar hebben we wederom zicht op honderden groene wierslakken, echt nog nooit gezien. Zalig! Tussen de slakken moeten we echt moeite doen om die ene grote zeenaald te zien en ook de zeeappel, want die waren we bijna vergeten.

Na een dik uur maken we een einde aan de duik. We stappen uit het zwarte gat van het meer, terug de dijk en de straat over, ons omkleden en dan terug naar de villa. Met onze sleutel doen we gewoon de slagboom open en kunnen we bij de villa parkeren. Dan nog even iedereen bij ons in de villa behalve An en Greet met Vasco, want de hond mag de ene villa binnen en de andere niet. Tja, spijtig, maar daar kunnen wij ook niet veel aan veranderen. Na het eten, praten en kaarten we nog wat en daarna is het bedje in. Het was al half elf wanneer wij terug thuis waren van de duik, dus het is al vlug middernacht voorbij. Een lekkere nachtrust gewenst en tot morgen. Hopelijk morgen een net zo goede duik als deze, maar we hebben hem toch al gehad, ook al is het weer morgen slecht.

De volgende dag: zaterdag 28 september: Dreischor en zwemmen relaxen. Op de originele planning die Vera en ik hadden opgesteld stonden 5 duiken, maar we hebben al snel door dat het er iets minder zullen zijn. Er zijn slechte voorspellingen voor het weer deze namiddag en morgen met rukwinden tot zelfs… Ah oei, dat had ik al verteld. We proberen zeker te profiteren en lekker snelle beslissingen te nemen om toch te gaan duiken in de voormiddag al zeker. We zorgen al wat voor stress bij Vera, want die heeft nog een drie kwartier tijd nodig om klaar te zijn voor de duik, maar we willen al binnen half uur vertrekken. Doe maar rustig Vera, geen stress. Ik rijd met Ronny mee en de andere verdeling van auto’s zijn dezelfde, nu gaan echter Daan en Mark ook mee als kantwacht, niet als duikers. Onze pakken waren nog niet droog van de duik van gisteren, dus David en ik nemen ons droogpak mee en doen een droog duikje, hopen we, want wanneer we klaar zijn om de duik te starten, komen er donkere wolken van over de velden. Dat is ook een geluk, want het is aflandige wind dan.

De wandeling naar de trap, dan de trap op en af is weer een marteling, zeker met een droogpak dat aan je nek nogal krap is. we raken perfect tot aan het einde van de steiger, daar doen we de laatste dingen zoals vinnen aan doen, kap opzetten, bril aan doen en dan kunnen we springen. Het is leuk dat we hier een commandosprong nog eens kunnen oefenen, hoewel er niet echt veel oefenen aan is. We zakken en komen direct bij de reefballs. Ik wist niet dat dat hier zo gemakkelijk was, want dit is de eerste keer dat ik hier duik. Verderop aan het gemaal had ik al gedoken, maar hier nog nooit. Wel leuk dat je direct op de reefballs komt, maar ik vraag me wel af wat er gebeurt als de parking hier vol staat. Het zicht is goed, maar lang niet zo goed als gisteren. Zeker wanneer er een paar duikers, of zeg maar stofmakers voor ons komen hangen, is het helemaal om zeep. Het zand dwarrelt op en neer en dan zien we nog maar weinig. De eerste reefball is al een leuke verrassing: oranje sponsen met veel kleine en grotere krabben erop en ertussen, leuk! Zoals steeds groeien er veel oesters op de reefballs en bevindt er zich wel wat leven erop en erin. Altijd nice.

We duiken van de ene naar de andere bal en ik moet wel toegeven dat er iets minder leven is dan vroeger. In elke reefball zag je vroeger een of meerdere kreeften, maar nu niet meer – of ben ik mezelf nu ook aan het herhalen. Mosselen! Mosselen, die zien we inderdaad ook veel hier. We hebben een bal of vijf, zes gezien en duiken nu een beetje verder uit. Daar wordt het zanderiger en dieper, maar er is ook veel minder te zien. Blijkbaar liggen de reefballs niet zo ver, dus na een minuut of vier keren we terug richting kant. We hebben alleen op twee plaatsen een grote oester en een spons gezien en voor de rest zand en stof. We keren blijkbaar goed recht terug, want we komen al snel de reefballs terug tegen. Hier en daar een krab en dat is het zo een beetje. Een zeeanjelier, een paar mosselen, een paar oesters, een gewone grondel, een blonde grondel.

Ik stel voor om even langs de wand te duiken en dan terug en David vindt dat OK, dus dat doen we ook. Even een kwartiertje verder met het rif langs onze rechterschouder en dan keren we terug. Echt veel en lang duurt het niet meer. Ik krijg even last van mijn keel en David kijkt eens raar, maar alles OK hoor, of toch bijna. Buiten de normale dingen zien we hier niets speciaal meer: een grondel, een kreeft, een krab en dat zal het wat zijn. We duiken de laatste tien minuten rond de vijf meter, dus veel drie-minutenstop moeten we niet meer doen eens we de palen van de steiger zien. We merken dat hier nog meer mosselen op de palen leven en dat hier echt mega veel vissen zwemmen, maar we zien ook dat er druppels op het water vallen. Nat zijn we toch, dus veel maakt dat niet uit. Of toch? Ah ja, want we hebben een droogpak. David doet teken dat hij naar boven gaat en ik heb het ook gehad. Wel een leuke duik, maar niets extra meer gezien ten opzichte van gisteren, in tegendeel, toch wel iets minder. Vlak voor de laatste paal zagen we wel nog een paar groene wierslakken, maar die hadden we gisteren in iets grotere getale gezien dan vandaag.

Het water uit, omkleden in de regen, dus schuilen in de auto en dan de auto terug in om echt de andere kleren aan te doen en dan komt de zon erdoor. We kunnen nog even genieten van de warmte, want de rest van de dag zal het donker en regenachtig blijven. We doen geen moeite om veel te laten drogen of veel op te ruimen. Voor mij alleen camera en computer en dat is het. We komen thuis net na de middag en eten iets klein en beslissen dan te gaan zwemmen in het tropisch zwembad. We genieten met volle teugen van het warme water en vooral de warme omgeving. Niet echt leuk om na gisteren een uur en deze voormiddag ook een uur, nog eens een tweetal uur in het water te hangen, maar er is een glijbaan en een stuk bubbelbad, dus we amuseren ons en ook de kinderen. Tuur, Elena en Arne zijn mee en die vinden het super! Tegen half vijf moeten we uit het bad, want we hebben een tafel gereserveerd tegen half zeven en we moeten ons allemaal nog klaarmaken.

We krijgen onze tafel, bestellen iets om te drinken en te eten en dan praten en genieten. Wij een fles rode wijn met Roby, en we eten schnitzel en zeebaars met mousseline saus en mesheften. Zalig lekker. Arne kon al direct naar het buffet voor de kids en neemt frietjes, groentjes, curryworst en gewone worstjes. Die kan al direct gaan spelen, dis moet niet meer wachten op ons. Na het eten en twee flessen wijn nog even in onze villa kaarten en dan op tijd gaan slapen, in goed humeur door het leuke gezelschap, de goede duiken en ook een beetje de wijn en de Duvel in de mens. Morgen uitslapen.

En inderdaad, op zondag staan we niet vroeg op, vooral omdat Arne ons tot half negen laat slapen, Ronny is ondertussen al naar de bakker geweest en alles al verdeeld over beide villa’s. David laat zijn eier-en-spek-bakkunsten zien en wij eten het met evenveel eier-en-spek-eetkunsten op. Daarna nog een afwasje, nog een paar spelletjes bij ons, maar ook de villa ernaast, want alleen in die mag Vasco zitten. Sorry hondje, maar we kunnen er ook niet aan doen. Dan wordt het middag en de beslissing is al gevallen dat er niet meer gedoken wordt. Het is al snel tijd dat er mensen vertrekken. David als eerste, daarna Greet en An en daarna de rest, bijna allemaal tegelijk. Hier en daar nog wat opruimen en inpakken, nog even snel gaan zwemmen en dan is het ook tijd voor ons om naar huis te rijden. Nog een ritje van anderhalf uur door wind en regen voor de boeg, echt wel vermoeiend, maar iedereen haalt het vellig thuis. We spreken al af om te proberen volgend jaar het weekend van Pinkstermaandag te reserveren en terug te komen. Misschien dan twee bungalows aan het strand, dan kunnen we van daar gewoon direct van de kamer het water in duiken.

Iedereen merci voor het leuke gezelschap en de super duiken en hopelijk tot volgend jaar.