ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Vrijgezellige avond with friends

Zaterdag 18 juli trouwen Evy en ik. Een maand geleden hadden Ju en Roel gevraagd of ik wou dat ze iets regelden qua vrijgezellen toestanden. Het moest niet per se, maar ik vond het vooral belangrijk dat ze eraan dachten en ernaar vroegen. Vandaag gebeurt het dus, hoewel ik eigenlijk van niets af weet. Om vijf uur staan Ju en Roel aan mijn deur en moet ik een aantal dingen meenemen: vinnen, computer, logboek, masker, zwemshort. Geen pak? Neen geen pak. Ofwel is de Oosterschelde ineens keiwarm geworden of anders gaan we niet naar daar, maar eerder ergens een zwembad in Ukkel. Elke keer wanneer Ju met zijn nieuwe XC90 een bepaalde richting uitgaat, wordt mijn vermoeden bevestigd. Maar ik kan nog steeds mis zijn he. Wanneer hij echter effectief de afslag Ukkel neemt en aan het rond punt op de parking van Nemo 33 draait, ben ik er wel zeker van dat het geen Oosterschelde wordt en geen steengroeve of zo. En wie staat daar te wachten: Ronny en wie komt er iets later nog toe: Nadia. Ju is geen fan van de typische het-mag-alleen-met-mannen-zijn-vrijgezellen-feesten, obviously. Ik vind het allemaal top, want mag niet eens betalen. Ik moet me even verwijderen, want ze hebben iets te bespreken. OK dan maar even buiten.

Om kwart voor kunnen we met een kleine groep binnengaan, ons klaarmaken en dan luisteren naar de briefing. Enkel in het Frans, maar zoals steeds is het pour les Flamands la même chose. We kennen het hier ondertussen en doen eerst een tiental minuten apné en dan kunnen we ons materiaal klaar nemen voor de eigenlijke duik. Eerst moet iedereen nog even weg en ik maar wachten met een leuk onderwater zicht. Ah ja in zo’n bad is het toch wel 34 meter zichtbaarheid. En dan komt Ju mij briefen. Ze hebben alle vier iets weggegooid in het diepe troebele (Huh? Troebel) water van Nemo 33 naar analogie van Harry Potter die ook dierbare dingen kwijtgespeeld is. Ik moet dan naar die zaken op zoek: Evy, Arne, Cartouche en onze trouwring. Let’s go dan. Ik ga eerst eens kijken in het diepste deel, ik zie een playmobilleke dat Arne moet voorstellen al staan op één van de ramen. Ik denk bij mezelf: ik ga eerst dieper in de put kijken en dan terug naar boven. Ineens komt Evy naar mij gedreven en ik neem haar mee in het diepe. Daar vind ik echter niets, dus op ons gemakske naar boven op zoek naar Cartouche en naar de ring en dan op de terugweg Arne oppikken.

Cartouche staat op het platform van 15 meter op een buis te niksen, Roel zie ik de ring ergens neerplanten, die had die blijkbaar de hele tijd vast en dus moet ik enkel Arne nog terug gaan halen. Even onze koppen boven water steken in de luchtbel en dan naar 10 meter. Daar zie ik Arne nergens meer staan. Weer typisch hoor, is die in de put gevallen en op zijn eentje weg? Ju en ik dus terug de put in en inderdaad: daar ligt hij op 34 meter helemaal alleen. Even de redding doen van Arne door mezelf, Cartouche en Evy en dan terug naar boven voor onze safety stop. We zijn al dertig minuten aan het duiken, dus het zit er bijna op. Als laatste moet ik alles wat ik gevonden heb met een boei naar de oppervlakte schieten en dan ben ik super gelukkig: iedereen gered. Dan douchen en richting restaurant. Daar zijn ook Sigi, An en Greet aanwezig. We bestellen iets om te drinken en te eten, genieten van het gezelschap en babbelen een beetje. Lekker gezellig.

Het is tegen dan al tien uur geweest en we gaan nog een afdronk doen in de Blauwe Koe in Hingene, super. Daar nog een paar Duvels in super gezelschap, Sarah is daar ook en die komt even bij ons staan. Als vijfde en laatste komt de patron van De Blauwe Koe met een oude Duvel en al snel merk ik dat het een laatste lastige dronk gaat zijn. Maar ja, het smaakt toch ongelooflijk en op zo’n feestjes als deze kan je je als toekomstige echtgenoot alles permitteren. Tegen twee uur heeft iedereen het gehad en kunnen we afsluiten. Ju is super om me thuis af te zetten en bij deze wil ik iedereen bedanken voor de aanwezigheid en vooral Ju om op zo’n korte periode nog iets in elkaar te boksen. Binnen 2 dagen trouwen en dan begint de volgende van mijn duik- en reisavonturen.

Zondag 25 december 2011: Kerstduik Nemo 33

Kerstdag 2011. Wie gaat er dan duiken? Niemand? Toch wel. We zijn met vier die een plonsje willen doen in het nat van Nemo 33 in Ukkel. Terwijl het buiten lekker fris is en heel erg regenachtig, kunnen we binnen genieten van tropische warmte. Het water is rond de dertig graden en dat stemt ons steeds gelukkig. Afspraak bij Jurgen thuis om kwart voor drie in de namiddag. Roel komt naar hier en samen met Veerle rijdt Timo naar Ju thuis. Om iets voor drie kunnen we vertrekken naar Ukkel en dankzij het weinige verkeer zijn we daar ter plaatse op ongeveer een half uurtje. Zo gaat het goed, beter dan in de file staan door stakingspiketten zoals eerder deze week. De vakbonden vonden het nodig te staken terwijl we al in een economische probleemsituatie zitten met België en Europa. Wij gaan ons daar niks van aantrekken en willen gewoon nog even genieten van de gewichtloosheid en een duikje doen. We schrijven ons in en betalen tweeëntwintig Euro per persoon. We zijn nog een kwartiertje te vroeg en er zijn slechts twee andere duikers voor de sessie van vier uur. Dat zal kalm worden.

Wij dus om kwart voor vier de kleedkamers in: vier mannen en twee vrouwen, dat is het qua duikers vandaag. We hadden beneden in het restaurant al gezien dat ze iets nieuws in het zwembad hadden gelegd: een Smart. Daar moeten we straks een een kijkje gaan nemen. We krijgen een korte briefing en we moeten deze keer niet snorkelen. We kunnen gewoon starten met optuigen en duiken direct het water in. Ju en Roel zijn een buddy-team en Veerle en Timo ook. Dan kunnen die twee eens naar de bodem van de put en daarna kan Timo eventueel met één van hen nog eens mee zodat er ook iemand bij Veerle kan blijven. Goed geregeld en al snel klaar om te beginnen. Kalmpjesaan zakken tot een meter of vijf waar ook die Smart staat, even een kijkje nemen erin, maar alles is eruit gehaald en er is geen botten aan te zien. Het is wel leuk dat er nog iets anders te zien is hier onder water, anders was er echt niks te doen de hele tijd. Ju en Roel gaan naar de diepte, Veerle en Timo gaan even mee tot ongeveer twintig meter, juist een kleine twee meter dieper dan wat Veerle eigenlijk mag met haar OWD. Ze heeft in Mexico ook al beneden de twintig geweest, dus dat mag nu ook geen probleem zijn. Vanuit de hoogte zien we Ju en Roel helemaal diep in de koker gaan en wij kijken even toe, duiken wat rond en gaan dan even een praatje doen in één van de luchtbellen. We komen er na een paar hete minuten (de lucht is hier echt heet en vochtig) uit en tegen dat moment komen die andere twee al terug uit de put.

Afspraak in dezelfde grot, een afspraak dat Ju en Timo nog even naar beneden gaan en Roel blijft bij Veerle. We zakken tamelijk snel naar de diepte, zeker de laatste tien meter gaat echt snel. We moesten ook niet talmen, want Ju zou snel de decotijd benaderen omdat het zijn tweede duik in het diepe is. Al bij al valt het nog mee, want hij heeft nog drie minuten voor zijn deco, als Timo er nog zes heeft. We zoeken even het diepste punt van vierendertig meter komma zeven, dan doet Timo kopstand om eens iets anders te doen. Voor de zekerheid vraagt Ju of alles OK is en dat is het ook, gewoon een beetje onnozel doen. Tja wat doet een mens anders op een put met tegels op dertig meter. Na een paar minuten in de diepte gaan we rustig terug naar boven en al snel is de tijd tot deco meer dan een kwartier. Dat gaat snel. We zien Roel en Veerle boven aan de rand en we wisselen terug van buddy. En dan doen we nog wat oefeningen om onze buoyancy in orde te krijgen, kalm als Joda in het water hangen of gewoon op de rug op een zelfde diepte blijven. We amuseren ons.

We willen zeker de Smart nog eens gaan bekijken en zowel erdoor duiken van links naar rechts als van voor naar achter. Door de voorruit is het niet zo makkelijk, maar ja moeilijk gaat ook. Iedereen moet ook eens achter het stuur zitten. Sommigen zetten de arico aan, anderen vinden het fris genoeg en zetten die terug af. Alsof die nog gaat werken onder water. Jurgen zit iets onder de vijftig bar, want hij is wel twee keer naar dertig meter gegaan en Roel komt zich aansluiten bij Timo en Veerle. Dat duurt nog maar een halve minuut, want ze geven het signaal al om eruit te komen. Dat is snel vooruit gegaan. Flessen aftuigen, vinnen terugzetten, alles terug op zijn plaats, dan een douche en vooral iets drinken, want je krijgt er best dorst van. Na een uurtje duiken nog snel de logboeken invullen en dan terug naar Bornem. Nog snel iets drinken en eten bij Ju thuis en dan gaan we allemaal naar huis, want er moet nog gewerkt worden morgen. Alleen Veerle en Timo, maar ja iemand moet het doen hé.

Dit is zeker de laatste duik van het jaar. Prettige eindejaarsfeesten en een voorspoedig 2012!

Donderdag 17 november 2011: Nemo 33: Eerste duik samen met Veerle

Timo heeft vandaag een dag verlof genomen en Veerle had vrij gekregen bij De Lijn. Om ons een beetje voor te bereiden om in Mexico samen te duiken, wil Timo toch eerst eens met Veerle onder water gehangen hebben. Zij heeft eerder dit najaar haar OWD gehaald en Timo wil weten hoe ze met de omstandigheden omgaat. Nemo 33 zal niet echt een duidelijk beeld geven, maar wel een algemene indruk hoe kalm of onrustig Veerle is tijdens een duik. We vertrekken dus in de Galgestraat richting Ukkel. Even een klein stukje verkeerd, want we waren er allebei niet goed met onze kop bij. Swat, we raken er nog perfect op tijd, want we moesten toekomen tussen twaalf en kwart over om de duik te starten om half één. Er is niet veel volk, want er zijn in totaal maar negen duikers. Dat zal wel leuk zijn. We passeren even langs de kleedkamers en spreken dan af voor de briefing van iemand van Nemo 33 zelf. Die vertelt in half gebroken Nederlands wat de planning is en hoe het uur er zal uitzien. Timo had gisterenavond al een briefing gedaan met Veerle en herhaalt gewoon nog eens de belangrijkste dingen. Altijd teken doen als ze honderd bar heeft, Timo zal eerst na tien minuten wel eens vragen hoe het staat. Ook bij vijftig bar zelf teken doen. We gaan eerst rustig beginnen naar de tien meter, dan even richting put tot een diepte van maximum achttien meter - als Veerle op haar gemak is - en dan even de luchtbellen binnen en nog wat rondduiken.

Eerst moeten we even tien minuten snorkelen, dan kunnen we ons materiaal klaarmaken en de duik starten. Alles gaat vlotjes, geen van ons beide heeft een probleem om alles samen te stellen en we kunnen tien minuutjes later echt beginnen. Veerle was verwonderd dat ze geen lood nodig had, maar tot haar eigen verbazing lukt het perfect om onder te gaan met een lege jacket. Eerst gewoon tot één meter, dan het volgende stapje naar vijf meter en dan stilletjes naar de tien meter. Veerle zakt traag, maar dat is geen probleem, Timo wacht op haar. Ze heeft een beetje last om haar rechteroor te klaren, maar stelselmatig raken we toch tot de tien meter. Alles OK? Ja hoor en dan verder richting put. Even kijkt Timo naar Veerle om te weten of ze het ziet zitten om hierin te gaan tot achttien meter en dan zakken we rustig. We hangen naar elkaar toe zodat Timo Veerle goed in het oog kan houden en het lukt heel erg goed. We bereiken een maximum diepte van zeventien en een halve meter. Goed, hier even blijven hangen, Timo vraagt de lucht en dat zit ook nog goed, dus we gaan dan heel kalm naar boven, naar de tien meter terug. We hebben nog een hele tijd, dus we gaan even in één van de luchtbellen en steken daar onze kop eens boven. Eerst in de submarine-cave waar Timo een paar foto's neemt. Hij vond het wel leuk om zijn camera nog eens mee te doen, dus enkele fototjes.

De volgende stop is in de echte grot met stalagtieten op de wand geschilderd en daar doen we snel nog een klapke. Dan verder en gewoon een beetje rondhangen op de tien meter. Alles gaat OK en Veerle doet het goed tijdens haar vijfde duik dit jaar. Er zijn maar twee kleine opmerkingen waar ze rekening mee moet houden, maar die houden we voor onszelf :-). Veerle heeft maar twee keer heel erg kort minder controle over haar buoyancy, maar stijgt maar een dikke meter boven Timo en komt dan terug naar beneden zonder op de bodem te kletsen. Dat op zich is wel niet slecht. Ze doet het goed en is blij met deze duik. Dan is het stilaan tijd om een beetje hoger te gaan hangen rond de vijf meter, want Veerle zit al tegen de honderd bar. We hangen even voor de vensters en kijken wat TV in het restaurant. Er zijn dolfijnen te zien, haaien en een enkele schildpad. We blijven hier een beetje onnozel rondhangen en zakken nog even terug naar de put en dan terug naar de vijf meter. Geen problemen en we houden ook onze safety stop constant in het oog. We duiken vandaag echt volgens de regels, hoewel terug iets dieper gaan misschien niet ideaal is. Dat is echter niet zo een probleem en dan wordt er een aantal keer ijzer op ijzer getikt zodat we weten dat het bijna gedaan is. We gaan rustig naar de trap en naar de oppervlakte en zorgen dat al het materiaal terug op zijn plaats komt en kunnen ons douchen en iets gaan drinken. We schrikken even van de prijzen en zullen er dus maar één drinken. We praten nog een beetje na en Timo is best wel fier op Veerle en Veerle is ook best wel fier op Veerle zelf.

Leuk duikje als voorbereiding op het echte werk binnen enkele weken!

Zondag 19 december 2010: Nemo 33 in Ukkel

Dit wordt waarschijnlijk onze laatste duik dit jaar. Het is een goed jaar geweest: Egypte, Griekenland, Nieuw-Zeeland en dan nog heel erg veel duiken erbij in Nederland in de Oosterschelde: we hebben goed ons best gedaan dit jaar. Mijn eerste duik in 2010 was nummer 94 in Egypte en deze is de 160ste, dus toch 66 duiken gedaan dit jaar, niet slecht. Er is even een beetje twijfel of we wel gaan vertrekken, want het heeft de laatste paar dagen erg gesneeuwd in België en eigenlijk over heel Europa en zeker België ligt plat als er nog maar een paar centimeter sneeuw ligt. En nu is er in totaal toch al meer dan 20 centimeter gevallen. Maar Jurgen heeft winterbanden op zijn Audi steken, dus die ziet het wel goed zitten om naar Ukkel te rijden. Afspraak bij Roel om 15:30. Ju haalt Timo op thuis, eerst in Coolhem naar de voetbal kijken (Bru - And: 0-2) en dan naar Roel thuis zodat we direct kunnen vertrekken wanneer Eef er ook toekomt zo rond half vier.

De wegen liggen er relatief goed bij, zeker de grotere banen: A12 is OK, Ring rond Brussel ook OK, enkel de kleinere wegen zijn iets minder, maar met winterbanden valt dat nog wel mee. We zijn op een klein uurtje in Ukkel en het ziet er goed uit: er staan ongeveer 10 auto's, dus dat is echt weinig. Dit zal dan ook betekenen dat het zwembad niet vol zal zijn en dat vinden we wel leuk. Voor de actie van Studio Brussel was er iets georganiseerd in de put van Ekeren, Dive for Life, dus daar zullen wel wat duikers samengekomen zijn. Hier is het in elk geval heel erg rustig. We checken in en er zijn in totaal 8 duikers met ons inbegrepen. Voor we starten om kwart voor vijf drinken we eerst nog iets: drie ice-T en een koffie. Dan gaat de bel en kunnen we ons gaan omkleden en naar het zwembad gaan. Eerst een douche nemen, dan snel briefen, want nat is het koud boven water. Dan snorkelen we eerst tien minuten en doen een klein beetje freedive. Geen van ons is er in gespecialiseerd, dus echt diep gaan we niet. We halen wel een meter of 8 diepte, wat we niet slecht vinden om dit eigenlijk zelden of nooit te doen. Na de tien minuten snorkelen is het divetime. Yes, nog eens een duikje doen. Timo had vorige week het idee opgevat om naar Nemo te komen en iedereen vond dat wel tof, zeker Jurgen, want voor hem was het het langste geleden. Roel was in november nog naar Egypte geweest en Eef en Timo waren in de Poor Knights nog gaan duiken. We hebben geen haast. Wanneer er weinig volk is hoef je niet te stressen. Anders is het een heel gedoe en geharrewar om je materiaal bij elkaar te zoeken en in elkaar te zetten, maar nu gaat het erg vlotjes.

We zijn op vijf minuten klaar en kunnen starten. Twee mannen duiken direct de put in en wanneer die al beneden zijn komen wij met ons gevieren boven aan de put aan. Normaal is het hier een belletjesfestijn, je voelt je precies een bruistablet, maar met enkel twee duikers beneden valt het best wel mee. Wij dus ook naar beneden en halen een maximum diepte van 34,8 voor Jurgen 34,7 voor Eef en Timo en 34,1 voor Roel: wel straf dat bijna elke computer anders reageert. We blijven hier een dikke vijf minuten en dan is onze tijd voor deco nog maar 4 minuten, dus we stijgen op ons gemak op naar één van de grotjes. We komen aan in één van de luchtbellen en zijn al een klein half uur aan het duiken. Veel is er hier buiten die twee grotten niet te beleven, dus we gaan nog eens de put terug in, zeker de deco in het oog houden en met voldoende luchtreserve nog naar boven komen. We dalen tamelijk snel deze keer, want nu had Timo geen last tussen 8 en 10, maar Roel bleef rond de 25 meter even hangen. Timo blijft bij hem en dan zakken we terug tot de bodem.

De afdaling was zalig, want nu zat er niemand meer op de bodem. Die eerste twee waren al voor ons naar boven en die andere twee waren, wanneer wij begonnen te zakken, naar boven aan het komen. Timo ontdekt dat hij zijn schaduw ziet beneden op de bodem, echt prachtig en heel erg leuk. Hij speelt dan ook vliegtuigje en de anderen doen hem na, echt genieten van het duiken op zich en het zweven in het blauwe water. Dan keren we terug naar boven en doen onze safety stop. Misschien dat die nu iets langer duurt omdat we twee keer op diepte hebben geweest. De computers geven eerst 4 minuten stop aan, maar na een paar seconden is dat al drie geworden, dus tijd genoeg. We spotten weinig dieren hier, behalve een great white, een paar seals en dat is het. Die beesten zien we op 5 meter tijdens de safety stop wanneer we ons even voor het raam naar de cafetaria zetten en daar het grote scherm bekijken. Het signaal om aan je safety stop te beginnen weerklinkt en we hebben de onze bijna gedaan, dus nadat iedereen die volledig heeft voltooid, keren we terug naar de oppervlakte.

Timo probeert eerst nog eens de bar uit aan de trappen, maar er komt niemand een pintje geven, pech, wachten tot in de cafetaria dus. We douchen ons en kleden ons om en gaan iets drinken: Orval en een blonde van het vat (geen idee welk merk van bier dat was). We blijven hier niet eten, maar rijden terug naar Klein-Brabant om daar in Kaai24 nog snel een hapje te eten. Voor de zekerheid belt Timo onderweg eens en Davy heeft de deur al vastgedaan, maar we kunnen nog iets krijgen. Jurgen zet Roel en Eef af in Kalfort en die rijden samen naar Sint-Amands en Timo rijdt mee met Jurgen. In Brasserie Kaai24 eten we een hamburguesa, maar niet met de normale hamburger, wel met een kippefilet en een stukje steak, amai dat smaakt. Eef neemt iets anders, stoofvlees met frietjes. We drinken er een paar Duvels bij en rijden dan naar huis. Jurgen is zelfs zo goed om Davy thuis af te zetten en Timo ook en zo geraakt iedereen veilig thuis. Het was een toffe namiddag met nog een duikje.

Nog even een kleine opmerking: Timo maakt zijn buddies jaloers, want hij heeft zijn persoonlijke duikstempel laten maken. Yes, echt graaf.

Woensdag 30 december 2009: Nemo 33 in Ukkel

We eindigen 2009 op dezelfde duikplaats als we begonnen zijn: Nemo33. Eef en Timo pikken Roel op en rijden naar Ukkel waar ze Jurgen tegenkomen. We schrijven ons in en het verloopt zoals elke keer serieus chaotisch, want echt goed zijn ze hier niet georganiseerd. Er is nog plaats voor de sessie van 19:00, dus dat nemen we aan. We drinken eerst nog iets en kaarten een half uurtje, want we waren in Ukkel al iets voor zes. Prachtig. Om 18:45 mogen we naar de kleedkamer en maken we ons klaar voor onze laatste duik van 2009. Timo moet het allemaal nog een beetje bekijken, want hij weet niet hoe het zal verlopen met zijn verkoudheid. Eerst krijgen we een briefing, maar die kennen we al van buiten. Tien minuten snorkelen, dan optuigen en weg.

Timo merkt dat het niet zo vlotjes zal gaan, dus hij beslist al zeker dat hij niet helemaal de put in zal gaan. We duiken wat rond, spreken af in de onderzeeër en dan gaan ze met z'n drieën naar 33 meter en Timo blijft een beetje hangen op 5 meter. Ze komen hem wel ophalen tegen dat ze terug zijn. Eigenlijk niet echt volgens de regels van de sport, maar anders moest er 1 persoon bij Timo blijven en een andere twee keer de put in. Zo een kwartier helemaal alleen rond de 5 à 10 meter hangen is best wel boring, dus dat doet Timo ook niet meer. De tijd gaat wel snel, zeker voor die drie in de diepte en ineens horen we al het gebonk van ijzer op ijzer: het teken dat het erop zit. We komen uit het water en tuigen af en blijven nog iets eten in het restaurant van Nemo. Na het eten rijden we terug naar Klein-Brabant en drinken nog ene in het Coolhem in Kalfort en maken het serieus laat, ondanks het feit dat Timo en Jurgen nog moeten werken morgen. Eef en Roel zijn vrij, ah ja wat had je gedacht.

Uiteindelijk was het best wel leuk om nog eens in het water te hangen en te relaxen.

Zaterdag 31 januari 2009: Ukkel Nemo33

Timo heeft op enkele dagen iedereen opgetrommeld om te gaan duiken in Nemo33. Hij heeft zelfs gereserveerd, dat hadden ze liever, want we waren met zes: Timo, Eef, Aagje, Jurgen, Koen en Roel. Van Mike hadden we niks gehoord, dus die zal al iets te doen hebben. Jurgen en Aagje en Koen komen ons halen bij ons thuis en vandaar rijden we via Roel die we ook oppikken oppikken naar Ukkel. De mannen zitten in de hardrock auto en de vrouwen rijden zelf, tenminste als ze er geraken. Wij zijn al 5 minuten in Nemo33 en bellen eens waar Aagje en Eef blijven. Ze hebben enkele afritten te ver genomen. Voor de volgende keer: de afrit vlak na de bocht van Vorst met onder andere Drogenbos. Ze komen er dan toch nog ruim op tijd toe, we drinken nog iets: eerst iets fris, geen alcohol voor de duik. Om kwart voor acht kunnen we naar de kleedkamer, maken ons klaar en wachten op de briefing. Voor de Walen apart en de Engelstaligen. En wij dan? Wij krijgen het nog eens apart uitgelegd en laten onze goede wil zien om het in het Frans ook te begrijpen. We zijn niet debiel, hoor en een communautaire zaak maken we er niet van. Even snorkelen en enkele meters diep duiken.

Na 10 minuten ongeveer geven ze het sein om op te tuigen. Iedereen rusht naar de flessen, de automaten en de vesten. We zijn direct klaar, wachten even op Ju en Aagje en kunnen weg. Ineens tikt Roel op de schouder van Timo. Zijn fles was helemaal afgezakt. Gelukkig krijgt Timo het in orde zonder dat Roel terug af en op moet tuigen, maar dit is wel een waarschuwing om je aandacht erbij te houden. Buddychecken! We zakken en willen direct naar het diepe stuk: 34,7 meet Timo. Iedereen gaat mee. Roel en Koen zijn samen al weg en die zien we even niet terug. Ju en Aag, Timo en Eef blijven bij elkaar in de omgeving en komen samen beneden. Joepie weer goed gedaan. Sommigen moeten we een beetje een refreshment cursus krijgen, want van die Walen zijn er enkelen die gewoon duiken zonder op iets te letten, kijken niet naar onder of naar boven, enkel op ooghoogte. Tja en dan mis je veel van de fun van alle vissoorten die hier zitten hé. Soit we blijven er niet te lang, het is gewoon nog even oefenen zodat het er in blijft zitten en zeker voor Eef en Timo die 28 februari vertrekken naar Egypte. Nog eens gedoken. We doen onze toer van de luchtbellen, naar verschillende dieptes, nemen wat foto's met de nieuwe OWhoes en na een duik van 42 minuten moeten we eruit.

We wassen ons en kleden ons om en drinken dan nog een Orval in de cafetaria, lekker, want we hebben dorst. We bellen naar Davy van Kaai24 of we nog iets kunnen eten, iets kleins, want het is al bijna 22:00 en dan sluit zijn keuken. Geen probleem, we rijden met iedereen nog eens naar Sint-Amands, vullen onze duiklogs in, eten spaghetti, hamburguesa of een croque. We drinken natuurlijk nog eens en tegen middernacht SMS'en we Mike want die verjaart vandaag. Die zal blij zijn, hopelijk slaapt hij nog niet. Voilà dat was het dan alweer, we hebben nog eens wat meer ervaring en vertrouwen opgedaan, tot de volgende keer!

Zondag 7 december 2008: Ukkel Nemo 33

Na onze reis in Costa Rica konden we eindelijk nog eens duiken, want daar hadden we echt veeeeeel pech met het weer zodat we niet konden duiken. Dus nu in het diepste zwembad ter wereld. We spreken af met Jurgen en Aagje, die komen ons tegen 13:30 oppikken thuis ne we rijden direct vlotjes naar Ukkel. Eef en Timo waren er al eens, dus het is niet echt moeilijk de weg te vinden. We zijn er als eerste, ongelooflijk Ju, die nieuwe auto brengt je overal op tijd:-))). We regelen eerst alle administratie met Nele, die organiseert alles voor ScubaLibre, we drinken iets in de bar van Nemo33 en zo tegen 15:45 kunnen we ons omkleden en gaan snorkelen en duiken. We worden gebrieft door iemand van Nemo zelf, dan is het een 10 minuten snorkelen en freediven en dan is het een rush naar de vesten, flessen, automaten om direct te kunnen starten.

We wachten tot iedereen van onze groep klaar is en iedereen is erbij. Timo en Eef, Aagje en Jurgen, Mike, Roel en Koen. Voor sommigen is dit de eerste kans om naar 34 meer te gaan en missschien voor Timo ook deze keer want de vorige lukte het niet. We vertrekken direct met de hele groep naar de duistere diepte van 34 meter. Iedereen is mee in de spa-bruis koker. Er komt namelijk een belachelijke hoeveelheid lucht naar boven als er al enkele mensen beneden zijn. We dalen snel af, alleen Aagje blijft zo rond de 23 m hangen, niet erg. Sommige mensen zijn onder de indruk van allemaal die bellen en als je niet kan klaren moet je geen risico's nemen. Iedereen raakt er perfect, maar we blijven er niet lang, ah neen, de lucht moet niet helemaal op zijn op 5 minuten. Stilletjes naar boven en onze stop maken vooraleer we verder duiken, veiligheid boven alles.

We zien elkaar eens in de onderzeeër waar een luchtbel is en eens in de grot, waar ook een luchtbel is op een diepte van 15 meter. Het is weeral eens leuk om nog eens gedoken te hebben en na een dikke 40 minuten is het weer gedaan. We horen eerst het tikken op een ijzeren baar niet (teken dat we eruit moeten), dus we krijgen wat onder ons voeten dat we er vroeger uit moeten. ScubaLibre heeft voor iedereen die wou nog een Thais diner voorzien en we maken er dus uitgebreid gebruik van. Enkele thaise gerechten passeren de revue en we drinken er aan Orvalletje of iets anders bij. Wel zonde dat ze geen Duvel hebben, daaar moeten ze aan werken. Het was weer tof om met iedereen nog eens bijeen te zijn en om nog eens te duiken. Nemo33 rules! Niet voor elke week, maar af en toe is het wel leuk. Zeker nu Timo zijn OW-camera meehad, dan kunnen we nog eens lachen met sommigen hun gezichtsuitdrukkingen.

Maandag 18 september 2006: Nemo 33

Het is een tijdje gelden dat we nog eens met een duikfles in het water zijn geweest en we vertrekken binnenkort naar Griekenland Santorini om daar nog eens te duiken. DUS we gaan nog eens een duikje doen met de mannen van Scubacollege. We hebben afgesproken in Ukkel in de cafetaria van Nemo 33. We vinden het tamelijk snel, gewoon afrit op de Ring rond Brussel "Drogenbos, Ruisbroek", dan richting Ukkel en aan het eerste rondpunt bevindt zich Nemo 33. Dit zal wel het diepste 'zwembad' zijn van België van de wereld zelfs, zeker. Goed gevonden dus. Dan betalen en Dimi regelt alles goed. Omkleden en met snorkel, bril en snorkelvinnen op naar het zwembad. Dan volgt een korte briefing in het Frans-Vlaams, een tien minuten snorkelen en dan kunnen we gaan duiken. Het is een beetje een stormloop naar het materiaal, zelf alles optuigen (hoe was het ook weer juist?) en dan gaan we te water. Dimi gaat met ons mee en we worden naar het diepste gedeelte geloodst.

Daar nemen Rudy en Peter het over. Eef gaat met Peter naar 33 meter diepte en Rudy met Timo tot 24. Bij Eef ging het vlotjes zonder enig probleem met haar oren. Zij heeft daar bijna nooit geen last meer van. Bij Timo was het wat anders; die gaat tot 24 meter diepte en dan terug naar boven. Hij wacht op Eef en dan gaan we zelf nog wat duiken en oefenen. We oefenen onze vin-pivot en ons 'Joda'-zijn onder water. We komen ook in de twee luchtbellen onder water in de Nemo. Eén is er ingericht als grot en de ander als een onderzeeër. Het is wel leuk: hier kan je op 15 meter diepte je automaat eens uitdoen en een beetje met elkaar spreken en dan weer verder duiken. In kleine stages gaan we naar hoger gelegen stukken 1 op 10 meter en dan de volgende op 5 meter. Op 10 meter blijven we nog wat hangen. We kunnen van hieruit in de cafetaria binnenkijken en op National Geographic een programma volgen. Cool.

We oefenen ons uittrimmen nog wat op mindere diepte en dan weerklinkt er een luid getik: ijzer op ijzer. Dit betekent dat iedereen eruit moet; einde van de sessie na een uurtje. Terug alles in orde zetten en dan douchen en nog iets drinken. We waren te water gegaan rond 09:00 en nu is het toch al 22:30. Na een drankje en de logboeken invullen rijden we van Ukkel terug naar huis. Thuis spoelen we alles af en gaan direct slapen, want we zijn wel moe en morgen moet Timo vroeg opstaan om Linda en Patrick weg te doen naar Zaventem.