ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Cycladen Island Hopping: Tinos, Mikonos, Delos, Paros, Antiparos, Naxos, Syros duiken met Blue Island Divers

Van dinsdag 16 mei tot en met maandag 26 mei 2006

Tinos Town - Griekenland - Boussetil Rooms

Delos Hotel

For The Best Scuba Diving in Greece | BLUE ISLAND DIVERS

Griekenland, Cycladen

De Cycladen staan, behalve hun stranden, gezamenlijk bekend om hun kunst. Tussen 4000 en 1100 v.C. werden er op deze eilandengroep kleine in wit marmer, modern ogende beeldjes geproduceerd (idolen), zonder gelaat en alleen een neus. De beeldjes zijn herleid tot de geometrische grondvormen. Opvallend was dat de beeldjes meestal een vrouw voorstelden. Aanvankelijk werden deze in graftombes gezet als afgodenbeeldjes, later werden ze echt gezien als kunstvorm. Tegenwoordig wordt de Cycladische kunst massaal gereproduceerd en verkocht aan toeristen. De Cycladische maatschappij was een welvarende maatschappij in de drie eeuwen v. Chr. De bewoners van de Cycladen waren zeelui die handel dreven in het oostelijke Middellandse Zeegebied. Thucydides (I 4.) en Herodotos (I 171.) noemende de oorspronkelijke bevolking van de Cycladen Lelegers en vermelden dat zij in het zuidwesten van Klein-Azië verdreven zouden zijn, waar zij Cariërs werden genoemd. Terwijl Thucydides meent dat de mythische koning Minos hen verdreef, schrijft Herodotos dit aan de Doriërs en Ioniërs toe.

Aan de hand van de figurines die gevonden zijn op de Cycladen trachten historici en archeologen een beeld van de Cycladische maatschappij te vormen. De vrouwelijke figurines met uitgesproken seksekenmerken wijzen op een agrarische maatschappij. Ze hadden waarschijnlijk een praktische vruchtbaarheidsfunctie. Andere figuren zijn ondermeer muzikanten en krijgers. Daarnaast zou er ook een religieuze factor een rol gespeeld hebben bij het maken van de figurines: ze werden bewaard in huisschrijnen en werden meegegeven met de dode om zijn vroomheid aan te tonen. Het maken van dergelijke figurines was niet zo makkelijk en nam dus wel wat tijd in. De figurines moesten waarschijnlijk ook dienen om een band te smeden tussen mens en goden.

Vanaf de Laat-Cyladisch I periode merken we dat de Cycladische maatschappij kosmopolitischer wordt in steden zoals Akrotiri, waar de huizen van rijke handelaars elementen van de Minoïsche architectuur. In de Laat-Cycladisch III periode merken we niet enkel een politiek-militaire verschuiven, maar veranderd ook de maatschappij onder Myceense invloed.

Tinos 

Tinos of Tenos, in het Grieks Τήνος, is een Grieks eiland, behorend tot de Cycladen, met een oppervlakte van 194 km² en ca. 8000 inwoners. Tinos ligt midden tussen Andros en Mikonos. Hoewel men tweemaal per dag vanuit Piraeus met de boot naar Tinos kan, wordt het eiland betrekkelijk weinig bezocht door buitenlandse toeristen. Voor de gelovige Grieken zelf is het, als bedevaartsoord, een der meest bekende eilanden van de Egeïsche Zee. Het telt niet minder dan 800 kapellen, en werd in de jaren zestig van de 20e eeuw uitgeroepen tot een heilig eiland. Het hele jaar door reizen duizenden godvruchtige pelgrims naar Tinos, maar vooral op 25 maart (Maria Boodschap) en 15 augustus (Maria Hemelvaart) krioelt het er van bedevaarders, die voor een wonderbare icoon neerknielen.

Mikonos

Mikonos is een vrij klein Grieks eiland in de Egeïsche Zee, een der Cycladen, gelegen tussen Tinos, Siros, Paros en Naxos, in de buurt van Delos. Het eiland en gelijknamige gemeente heeft een oppervlakte van 86km², en telt zo’n 6200 inwoners (gegevens van 2002).

Delos

Delos is een eiland in de Griekse eilandengroep de Cycladen. Het ligt zeer dicht bij het eiland Mikonos, waar het ten zuidwesten van ligt. Delos is klein en langgerekt, zo'n 5 km lang en maximaal 1,3 km breed, de bodem is er schraal en dor, en het hoogste punt is de 113 m hoge Cynthus-heuvel. Het ongeveer 4 vierkante kilometer grote eiland wordt bevolkt door plm. 75 personen die zich bezig houden met hotellerie, archeologie en bewaking van de voorkomende ruïnes. In de 2e eeuw v. Chr. moeten hier zo'n slordige 40.000 mensen gewoond hebben. Door de centrale ligging was het eiland een ideale handelsplek. De nog te bezichtigen ruïnes dateren uit die tijd. Er bevond zich in de oudheid een grote stad met tempels, markthallen, winkels, opslagplaatsen en kade's. Aan de straat naar de theaters, stonden villa's waarvan de mozaïekvloeren en zwembaden nog zijn te bezichtigen. Aan de rivieroever stonden de tempels van Syrische en Egyptische goden. Volgens de oude Grieken was Delos de geboorteplaats van de zonnegod Apollo en zijn zuster Artemis. Mede daardoor werd Delos in de 7e eeuw v. Chr. het godsdienstig middelpunt van Ionië. Er werden jaarlijks grote feesten georganiseerd, waarbij de geschonken schatten een graadmeter waren voor de mate van verering. B.v. het grote Apollo-beeld dat nu in fragmenten te bezichtigen is. Maar zeker ook de rij van marmeren leeuwen aan de heilige straat. Het museum bevat unieke vondsten en is overzichtelijk ingericht. Op de 110 meter hoge Kintyhos-berg stond ooit een tempel, maar die werd in de middeleeuwen afgebroken en de stenen werden gebruikt bij de bouw van een burcht verderop. Volgens de legende heeft Zeus op de top van deze berg de geboorte van zijn zoon Apollo afgewacht en toen het zo ver was, kwamen op het eiland overal bloemen uit de rotsen tevoorschijn, blankwitte zwanen vloegen erover heen en jonge mannen en vrouwen zongen voor het offeraltaar.

Antiparos

Antiparos (uitspraak: Antíparos) is een klein Grieks eiland dat ongeveer vijf minuten varen verwijderd ligt van het tegeneiland Paros. Beide eilanden behoren tot de archipel de Cycladen. Antiparos is gelegen in de Egeïsche Zee. Het eiland heeft een oppervlakte van 35 km² en een inwoneraantal van ca. 1000.

Páros

Páros is een Grieks eiland in de Egeïsche Zee (nomos) Kykládes), met zijn oppervlakte van 196 km² en ± 10.300 inwoners (in 2000) het tweede grootste eiland van de Cycladen. Het inspireerde de Franse dichter André Marie Chénier (1762-1794) tot volgende woorden: "Diamant, door azuur omgeven, Paros, oog van Griekenland, stralende ster in de golven der Egeïsche Zee..."

Syros

Syros is een eiland, welke behoort tot de eilandengroep de noordelijke Cycladen, gelegen in het westelijk deel van de Egeïsche Zee en valt onder Griekenland. Het eiland heeft een oppervlakte van 84 km² en een inwoneraantal van ca. 20.000. Dit Katholieke eiland is een van de dichtstbevolkte eilanden van de Cycladen. Vanaf 1207 verschenen hier de Venetianen. Er waren in het jaar 1700 meer Katholieken dan Orthodoxen. Syros heeft minder last gehad van de Turken tijdens de Turkse bezetting, waardoor veel Grieken zijn gevlucht naar dit eiland. Het eiland werd bestempeld als een neutraal territorium. De hoofdstad en tevens havenstad van Syros is Ermoupoli. Deze hoofdstad heeft meer de kenmerken van een 19de eeuwse Europese stad dan van een typisch Cycladische. Ano Syros en Anastasi staan bekend als de 2 heuvels van het eiland. De indrukwekkende "San Giori" kathedraal ligt op de heuvel van Ano Syros, waarvandaan men een prachtig uitzicht heeft.

Náxos

Náxos is een Grieks eiland en gemeente in de Egeïsche Zee, met zijn oppervlakte van 448 km² het grootste eiland van de Cycladen, een eilandengroep waartoe bijvoorbeeld ook Tinos, Mikonos en Paros behoren. Het is van oudsher beroemd vanwege zijn marmer en zijn wijn (de dichter Archilochus vergeleek die met de godendrank nectar en samenhangend daarmee door de hier sterk ontwikkelde cultus van de god Dionysus. Ook de plaatselijke likeur, Kitron, is een bekende delicatesse van het eiland.

Het eiland Naxos, dat ± 25.000 inwoners telt, behoort bestuurlijk tot de nomos Kykládes. Het eiland is behoorlijk bergachtig en, zeker in vergelijking met de omringende eilanden, betrekkelijk groen en vruchtbaar. Een machtige bergketen, de Zas, steekt 1001 m boven de zeespiegel uit en is van vrijwel overal op het eiland te zien. In de (door irrigatie) vruchtbare dalen worden o.m. citrusvruchten, olijven en druiven verbouwd, terwijl in het bergland de veeteelt (schapen en geiten) zorgt voor de productie van kaas. Verder ontgint men nog steeds marmer en amaril. Het eiland heeft betrekkelijk grote zandstranden en duinen langs de kust, waardoor het toerisme een der belangrijkste inkomstenbronnen is geworden.

De hoofdplaats (15.000 inwoners) heet officieel Náxos(-stad), maar wordt gewoonlijk, zoals vaak op de Griekse eilanden, Chora (Χώρα, d.i. Hoofdstad) genoemd. Het is de zetel van een Grieks-orthodox bisdom en van een rooms-Katholiek aartsbisdom.

Dinsdag 16 mei 2006: Vertrek

Na een korte nachtrust en nog een laatste stressy werkdag voor Eef en een vrije dag (thuis nog vanalles doen) voor Timo staan we op om 03:45, perfect om op tijd in de luchthaven te zijn. Maurits komt ons ophalen om 04:15 en dan zijn we weg naar Zaventem. We zijn er op tijd en wachten even om te kunnen inchecken. Bagage afgeven, dan door de controles; naar het schijnt is het veel strenger geworden, maar daar merken we niks van, we gaan er sneller door dan ooit tevoren, alles dik OK. We nemen de tijd om eens te ontbijten – koffie, chocoladekoek, croissant en twee rozijnenkoeken. Tegen 06:00 gaan we naar gate 48 en wachten nog een 20 minuten en gaan dan bijna als laatsten aan boord. SCHITTEREND! We hebben emergency exit seats! Veel beenruimte, beter kan niet. Een prachtige vlucht, die ons tegen 10:45 (Greek time) naar Athene brengt. Op de bagage moeten we eigenlijk niet wachten. We willen de bus nemen naar Rafina en zo terug naar Athene. De volgende bus is echter pas over 1,5 uur en we gaan dan maar naar Athene centrum met de metro en met alle bagage. We moeten na één uur overstappen in Monastiraki en dan naar Viktoria station. Deze halte is vlakbij de vertrekplaats van de bussen en we checken eerst wanneer we een bus terughebben (eerst om de 30 en later om de 45 minuten). We nemen de rugzak, valies en handbagage mee naar het archeologisch museum en kijken tot wanneer het open is en of we alles daar ergens kunnen achterlaten. Beide perfect: museum is open tot 19:30 en er is een aparte ruimte voorzien voor valiezen en rugzakken. We wisten de openinguren eigenlijk al, want we hadden al een mail gestuurd en antwoord teruggekregen, maar ja in Griekenland kunnen zo’n dingen snel veranderen.

FORMAL MESSAGE

National Archaeological Museum

1 Tositsa Street

Athens 10682, Greece

Tel. 0030 210 8217724

Fax 0030 210 8213573

Information: K. Spirou

Prot.No. 3403

Dear Sirs,

In reply to your email dated 8/5/2006, we would like to inform you that the opening hours of the National Archaeological Museum for Tuesday, May 16th 2006 are 08:00 - 19:30.

Yours sincerely,

The Deputy Director of the National Archaeological Museum

Dr. Rosa Proskynitopoulou

We eten elk een smos: 1 met kippefilet en 1 met feta en salami, lekker. We eten en drinken en gaan dan binnen in het Archeologisch Museum. Zeven Euro per persoon en we krijgen ongeveer 40 zalen archeologische vondsten te verteren. Geen probleem; we bekijken de schitterende stukken en we lopen hier ongeveer 2 uur rond. Er zijn de beroemde dodenmaskers, veel kore-beelden en een ongelooflijk grote verzameling bronzen kunst en keramieken vazen. Een paar belangrijke vondsten zijn hier opgelijst (van de site van het museum):

Neolithic figurine. Clay idol representing an ithyphallic seated man, found in Thessaly. The unique in its kind rendering of the male figure, possibly a god, is an outstanding example of the Chalcolithic sculpture. Dated to 4500-3200 B.C. Inv. no. 5894. Early Cycladic figurine. Marble statue of a woman, belonging to the characteristic folded-arm type. It was found on Amorgos and it is the largest known example of the Cycladic sculpture. Dated to 2800-2300 B.C. Inv. no. 3978. The "harp-player" from Keros. Marble idol representing a seated musician who plays the lyre of harp. The three-dimensional figure, typical of all the male idols representing musicians, is an early achievement of the Cycladic sculpture. It was found at Keros and dates from the Early Cycladic period (2800-2300 B.C.). Inv. no. 3908. The "Spring Fresco" fresco depicting the landscape of Thera with volcanic rocks, red lilies and swallows flying in the air. From Complex D at Akrotiri, Thera. 16th century B.C. Inv. no. BE 1974.29.  Grave stele from Mycenae. Funerary stele made of shelly sandstone, bearing the relief representation of a hunting or a fighting scene, including a chariot. It was found over Shaft Grave V of the Grave Circle A at Mycenae. Dated to the second half of the 16th century B.C. Inv. no. 1428.  Gold mask from Mycenae. Funerary gold mask known as "Schliemann's Agamemnon", found in Shaft grave V of Grave Circle A at Mycenae. Dated to the second half of the 16th century B.C. Inv. no. 624.Bronze dagger. Both sides of the dagger are covered with gold and silver decoration inlaid in bands of niello. On one side of the blade a lion hunting scene is depicted and on the other, lions seizing antelopes. It was found in Shaft Grave IV of Grave Circle A at Mycenae. Dated to the second half of the 16th century B.C. Inv. no. 394. Rock-crystal vase. Oval bowl made of rock crystal, with an open spout and a handle in the form of a duck's head. It is a true masterpiece of Minoan stonework, found in Grave O of Grave Circle B at Mycenae. Dated to the 16th century B.C. Inv. no. 8638. The Vapheio cups. Pair of gold cups found in the tholos tomb of Vapheio in Laconia. The releif representations depict scenes of bull-chasing. They are unique masterpieces of the Creto-Mycenaean metalwork, dated to the first half of the 15th century B.C. Inv. no. 1758, 1759.The Tiryns signet ring. Gold signet ring from the "Tiryns Treasure". On the bezel is depicted a ceremonial procession of lion-headed genii holding libation jugs, towards a seated female deity. Dated to the 15th century B.C. Inv. no. 6208.

Dan beginnen we moe te worden en gaan we buiten om op ons gemakske iets te drinken: water en 2 frappé, waar we even moeten op wachten. We nemen de bus van 16:15 van Athene naar Rafina en zij om 17:30 ter plaatse. We krijgen onze klop. Eerst even kijken wanneer de boot morgen vertrekt, dan hotel zoeken  (Akti) en direct kamer boeken met zicht op zee voor slechts 70 Euro (voor Rafina weinig). We regelen eerst een paar dingen en gaan dan iets drinken en eten: ouzo, water (neró), chorta, kalamria, choriatiki, gebakken pepers. Bangelijk lekker. Tegen 20:00 beginnen we wat moe te worden en gaan we naar het hotel. Eerst wat water, retsina en sigaren kopen en dan naar de kamer, verslag schrijven en slapen want we zijn kapot.

Woensdag 17 mei 2006: Verplaatsing naar Tinos en verkenning van Tinos-stad

Timo slaapt de hele nacht eigenlijk niet zo goed; hij ziet alle uren van de nacht en dan om 06:15 is hij klaarwakker en gaat van de opkomende zon genieten. Hij zit op het balkon terwijl de Griekse zon begint te stralen over Rafina. Een mooie zonsopgang over de bergen van Evia. Om 06:30 is Eef ook wakker. We hebben nog tijd voor een douchke vooraleer we de boot nemen naar Tinos. We kopen snel een ticketje en stappen op de boot en die vertrekt binnen de 15 minuten. De boot zit serieus vol, veel mensen die naar Mykonos varen blijkbaar, want iedereen blijft zitten als we aanleggen in Andros. De haven van Andros bereiken we in ongeveer 2 uur, dan zijn we net over de helft. Op de boot zelf is niet veel te beleven, we worden zelfs een beetje ambetant door het lawaai en rumoer op de boot. Er zitten veel jonge Grieken op. Stavros in Rafina zal ons twee weken na vandaag vertellen dat het studenten zijn, die een vakantie doorbrengen op Mykonos (4 of 5 dagen). De boot van Agoudimos Lines komt na drie uur op het punt waar Andros en Tinos vlak tegen elkaar liggen en dan duurt het nog iets minder dan een uur eer we in Tinos-stad zelf zijn.

We kennen een paar adressen uit de Trotter en Eef gaat eerst op zoek naar de straat Alanavou en daar kunnen we beginnen. Ze komt na ongeveer 30 minuten terug, dat ze de straat weet liggen, maar dat we wel aan eindje te voet moeten gaan. No prob. Wijle weg, met valies, rugzak en handbagage. We komen aan in de straat, waar we moeten zijn en een Griek spreekt ons aan en zegt dat hij ook in de Trotter staat. Hij heeft kamers met balkon voor 25 Euro. Doen dus! Hij geeft ons een klein kamertje met een aparte privé-badkamer op de gang; klein, maar mooi en proper. Er is ontbijt inbegrepen voor die 25 en dat wordt geserveerd in de tuin. Hij leidt ons daar ook even naartoe en dan kunnen we van start gaan. Het lijkt ons een goed adresje bij Manthos en Marios Boussetil. We kleden ons om en gaan direct op verkenning, dit wil zeggen op zoek naar een goede taverna. We vinden iets aan de andere kant van de stad en eten er iets. Het is nu al 13:30, dus tijd voor tzatziki, choriatiki, tiri saganaki met brood, restina en water. Lekker! 

Naast de taverna is een viswinkel en die heeft als huisdier een pelikaan. Prachtig dier. We gaan terug naar het pension en doen lange broek en schouderbedekkende T-shirt aan, want we willen het klooster van Tinos bezoeken – Panagia Evangelistra. Dit is één van de bekendste kloosters ter wereld; orthodoxen komen in augustus ‘en masse’ hiernaartoe. Nu is het kalm maar even mooi. Er leidt een rode loper van bij het binnenkomen naar de eigenlijke kerk met iconostase. Heel de kerk hangt vol ex-voto’s met dieren, schepen, vissen en dergelijke zaken meer, typisch dingen, die Grieken belangrijk vinden. We bezoeken ook de crypte en gaan dan naar beneden en terug naar de haven. Dan is het tijd om wat te rusten, het verslag te schrijven en de kaartjes te schrijven, die we onderweg gekocht hebben. Timo gaat lijk ne zot joggen. Hij was met een schema begonnen thuis en wil dat hier verderzetten. Hij jogt 4 keer 10 minuten met 2 minuten wandelen ertussen. Warm, om niet te zeggen heet.

Eef is in slaap gevallen en Timo komt thuis en doucht al. Daarna maken we ons klaar tegen 19:30 om te gaan aperitieven en te gaan eten: terug bij dezelfde. Ouzo me ‘salty fish’ als aperitief en voor het hoofdgerecht bestelt Timo melanouria, maar ze hebben er geen in de viswinkel ernaast en hij krijgt een andere vis van 550 gram. Eef neemt chicken souvlaki, ook heel lekker. We genieten helemaal van de avond en proeven van alles een beetje. We betalen niet echt veel (43 Euro) en dat voor verse vis; ah ja natuurlijk vers, die kwam rechtstreeks van de viswinkel ernaast. Goede taverna! Dan gaan we naar huis (ons hotel – wij voelen ons overal direct thuis, hé) en kijken nog even Champions League: Barcelona-Arsenal. Tijdens de rust is het 0-1 en dan gaan we slapen, het is al bijna half 12. Morgen huren we een auto en cruisen we het eiland af.

Donderdag 18 mei 2006: Tinos verkennen

's Morgens staan we op een gaan ontbijten in de tuin. De vrouw des huizes (Antonia) maakt broodjes warm en we krijgen koffie en marmelade met witte (!) boter. Niets speciaals, maar dat is het nooit in Griekenland. Na het ontbijt maken we de rugzak klaar om het eiland te gaan verkennen. Timo gaat naar Dimitris rent-a-car, maar hij vindt de deur gesloten. Om iets na 09:00 gaat hij terug en de deur is nu open, maar er is niemand, dus dan maar naar de concurrentie aan de overkant van de straat. Gisteren had die van Dimitris gezegd, dat ze vandaag een kleine auto hadden voor 25 Euro en bij Vidalis nu hebben ze een Suzuki Alto voor ook 25 Euro. Doen dus. Tien minuten later heeft Timo de auto en gaat hij Eef oppikken. Die staat natuurlijk al even te wachten, want hij is wel even weggeweest. En wijle dan toch weg. Eerste weg is de bergen in naar het Monastiri ‘Convent of Our Lady of Angels’ Kechrovouniou. We rijden er eerst voorbij en zien het dan toch op de terugweg. Het waait er vreselijk en we gaan snel terug naar het hotel voor een lange broek en vest. Op 30 minuten zijn we heen en terug en kunnen we ‘decently dressed’ het klooster bezoeken. Het is een klein dorpje op zich, niet druk; we zijn de enigen hier. Er staan wat kerkjes en er loop één enkele non rond. We rijden verder naar Exovourgo, stappen er vlug even uit, maar zijn direct terug weg. De heuvel heeft de allures van de Mont Ventoux: mistig, laag hangende wolken, zeer fris en veel wind, enkel niet zo hoog als de Ventoux.

Dan de weg naar Volax, een tof dorpje met de typische kleuren van de Cycladen: blauw-wit. We lopen een tijdje rond in het dorp, bekijken de pigi, het plein, het kerkje en het kleine theater. Opnieuw heel rustig en leuk. Van Volax nemen we niet de weg naar Kolimbithra, maar rijden via Kalloni, Kardiani naar Pirgos. Daar is onze volgende stop. Twee kloostertjes (we gaan niet binnen). Het is zalig om hier door de kleine straatjes te kuieren, we kijken even naar het prachtige dorpsplein en wandelen verder. We raken bijna de weg kwijt. Dit is het zoveelste leuk dorpje op Tinos en nu gaan we eten in Panormos, een kleine haven in het noorden van het eiland. We eten er domadokeftedes en kolokithia met een kannetje witte wijn.

We nemen de weg terug naar Pirgos, Kardiani, zo via Komi naar Kolimbithra. Daar vinden we een schitterende baai om te snorkelen. We hebben duikbril, snorkel, zwemvliezen, alles mee om te kunnen snorkelen. We parkeren de auto en wandelen langs het strand naar de andere kant van de baai. We gaan te water, maar het is ijskoud en snorkelen maar 15 minuten, het is veel te koud zonder een of ander pak. We zien vele visjes, kleine grote, zwarte, kleurrijke, veel zeeëgels, enkele anemonen en genieten ervan. Het is te koud om lang te blijven snorkelen, drogen ons af en zijn terug weg richting Tinos stad. We spoelen alle spullen af, douchen ons en gaan met de auto richting Kiona, niet ver van Tinos stad. Daar drinken we elk 2 frappé en schrijven het dagboek en bekijken de plannen voor ons nieuw huis. We vinden het allemaal OK, zitten hier goed. We gaan terug naar het hotel, maken ons klaar, zetten de auto terug af en gaan eten bij Aithros. We eten vandaag niet veel: gemista en moussakas. We gaan na het eten terug, want we zijn moe; we hebben veel gezien en gedaan vandaag. We drinken thuis nog wat ouzo en kijken wat TV. We vinden geen uitzending van de voorselecties van Eurosong. Pech. Tegen 22:30 slapen we.

Vrijdag 19 mei 2006: Verplaatsing naar Mykonos en verkenning van de stad

Timo is vroeg op (07:30) en gaat een uurtje joggen: drie keer 15 minuten en 2 minuten wandelen. Om 08:30 is hij terug en neemt een douche. Dan ontbijten we, betalen, nemen afscheid van Antonia en gaan gepakt en gezakt naar de haven. Antonia geeft ons een goed adresje mee op Naxos van een vriendin: Pension Kalamies. We kopen een frappé  (2 keer metrio) en wachten een uurtje aan de haven in het zonnetje: leuk, er meert net een grote vissersboot aan die direct enkele bakken en zakken vis verkoopt. Ook hier zitten we goed. Ineens zien we de grote “Penelope A” aan komen varen en die vaart naar de andere kant van de haven. Timo was het nog gaan vragen en we moesten hier in dit deel van de haven zijn. Hals over kop dus naar de andere kant van de haven – 10 minuten – en we halen het juist op tijd. Op naar Mykonos! Een boot vol zotten en joelende jeugd en degoutant volk. We zien wel wat het gaat geven. Op een dikke dertig minuten zijn we er en het duurt nog een half uur eer we van de boot zijn. Een echte mensenzee, die als een kudde koeien van de boot jaagt en gejaagd wordt.

Wij stappen ook af na een tijdje en sleuren met valies en rugzak de stad in op zoek naar een vrije kamer. Bij het eerste ‘Hotel Delos’ gaat Eef eens kijken en komt na 20 minuten terug met een sleutel. OK, een kamer op Mykonos voor 45 Euro. We pakken niks uit, want we willen morgen al terug weg. Rond 13:00 zoeken we een pitta-tent en eten een pitta: lekker! Dan is het tijd om de stad en de steegjes te verkennen. Het is er iets drukker, maar ondanks dat valt Mykonos nog mee; kleine steegjes, veel kerkjes en dan maar verdwalen. De molens van Mykonos is een must, klein-Venetië is ook leuk (wel druk) en we wandelen wat op en neer en kris kras door de straatjes. De meute toeristen krijgt de charme van de stad niet kapot. We rusten wat uit tot een uur of 18:00 en gaan tegen 19:00 eten.

Eef had ergens iets rustigs gezien en we slaan een klein en duister steegje in en vinden een klein, rustig (!) pleintje met het restaurant ‘Rendez-vous’. De kokkin is een oude Griekse, de serveuze haar dochter. We nemen sardelles, tzatziki, brood en soetzoekakia met veel aspro krasi (witte lokale wijn – 3 keer miso kilo) en genieten! We zitten hier laat, genieten van een sigaartje en dan gaan we naar het hotel. Eef gaat Assos Light (sigaretten) halen en we drinken nog 2 pintjes. Tegen 23:30 gaan we pitten, eigenlijk wel steendood. We worden even uit onze slaap gehouden door onze fuivende Mykonos vrienden.

Zaterdag 20 mei 2006: Delos en naar Antiparos

Vannacht (zoals verwacht) niet zo goed geslapen wegens nachtlawaai, maar al bij al viel het nogal mee: geslapen tot 05:45, dan gewekt door discogedreun. Soit. We staan rond 8 uur op en maken de rugzak klaar om naar Delos te vertrekken. Klak op en genoeg water mee, want het is windstil vandaag en heet. Tegen 09:00 zitten we op de boot, de Margerita genaamd. Klein bootje met max 10 passagiers erop. Op ongeveer 35 minuten zijn we er. Joepie de poepie. We betalen 5 Euro per persoon inkom en gaan op verkenning. Timo leidt ons door de kriskras van brokken. Belangrijkste dingen: arena, theater, leeuwen, huis van de dolfijnen en dat van de maskers, de heilige straat en als laatste het museum. We moeten niet slenteren, hebben juist genoeg tijd om alles te bezichtigen. We zien ook heel veel gekko’s, hagedissen en spinnen. Delos is cool, wat een contrast met Mykonos. Hoe later het wordt, hoe drukker ook. We zijn blij dat we met de eerste boot gekomen zijn. Ondertussen lopen er een paar 100 mensen rond op Delos, dus voor ons tijd om ons schup af te kuisen. We nemen de boot terug om 12:15 en zijn om 13:00 terug in Mykonos. We kopen tickets voor de Flying Cat 4 naar Paros en eten snel een pittake.

Dan naar het hotel wat inpakken en afrekenen; 45 Euro voor 1 nacht, veel in vergelijking met de rest, maar ja dat wisten we, hé. We checken uit rond 14:00 en gaan richting haven. We zetten ons in de wachtruimte. Eef haalt nog geld af en koopt een ijsje en water. De Flying Cat komt op tijd toe maar er moet een massa volk af, niet te doen. Het duurt een hele tijd. Tegen 15 uur (15 minuten retard) zitten we op onze genummerde plaatsen. Eerste rij, veel plaats. En wijle weg richting Paros. Eef voor alle zekerheid toch maar een touristil genomen – remember Kalymnos? We zijn tegen 15:50 op Paros. We stappen af en we worden overstelpt door rooms-to-rent-mannen. Neen, we moeten geen kamer. Één van die gasten zegt ons dat we hier in Parikia (hoofdstad van Paros) de bus moeten nemen naar Pounda en daar de overzet naar Antiparos.

Pas in het hoofdseizoen is er een rechtstreekse verbinding Parikia Antiparos. Zo gezegd zo gedaan. Alles verloopt vlotjes. Bus op, bus af, veerboot op, veerboot af en al een kamer geregeld. Die gast van de veerboot had kamers te huur. Eens aangekomen heeft die ons en alle bagage in zijne auto geduwd en ons naar de rooms gevoerd: 25 Euro per nacht (choris proino). We betalen direct voor de 4 nachten, dan is alles al geregeld. We settelen ons en een half uurtje later zijn we al klaar om het stadje te verkennen. Het is ongelooflijk kalm en rustig, bangelijk gewoon. We wandelen even langs de kade, vinden ‘Blue Island Divers’ niet direct en zetten ons op een terrasje. Eef neemt een frappé metrio me gala en Timo een ouzo. Hij krijgt er een bordje met olijven, tomaat en komkommer bij. GENIETEN.

Eef krijgt ook zin in een ouzo, dus we nemen er nog één met grilled octopus. De eerste en die smaakt heel goed. Het is intussen al 19:00 en we ronden af en gaan ons douchen in de kamer. Compleet verfrisd en met een heldere kop wandelen we door het dorpje en vinden nu ook het dive center in de hoofdstraat, maar die is nu (nog) niet geopend. We stappen nog wat rond en zoeken ons iets om te eten, daarnet was maar een aperitiefje. Terug bij dezelfde van daarnet aan de haven, leuk en lekker. Een halve liter retsina, gigandes, chef’s salad, pastitsio en mushrooms à la creme. Alles om t’er ’t lekkerst, dik OK. We zijn wel moe van de verplaatsing vandaag en een beetje van de drank. Tegen 22:00 gaan we naar het dive-center terug en nu is het wel open. We worden goed ontvangen, maar ze willen het allemaal eerst eens bekijken, want we hebben nog geen tijdelijk PADI Open Water badge. We moeten maandag terugkomen en zien dan wel verder. We gaan naar huis, praten nog wat en gaan pitten.

Zondag 21 mei 2006: The Cave, snorkelen en tammen

Het is al 08:30, wanneer we wakker worden. Timo gaat joggen (2 keer 15 minuten) en is rond 9 uur terug. Hij doucht zich en gaat naar de winkel om brood, melk en cola. Eef zet ondertussen koffie en we kunnen ontbijten. Gisteren hadden we alles andere al gekocht: tomaat, kaas, confituur, dus alles was OK voor het ontbijt. Het smaakt ons heerlijk; eens iets anders dan brood en marmelade. We haasten ons niet en iets voor 11:00 gaan we naar het centrum met een fles water, alles om te snorkelen in de grote rugzak en wachten op een bus naar The Cave. Die vertrekt  om 11:00 en we zijn ter plekke na 10 minuten rijden en betalen 1 Euro voor de bus en 3.5 inkom voor de grot. Volgens Trotter is die niet echt de moeite, maar dat willen we zelf zien. We gaan naar beneden; de grot is vooral diep, mooi, maar niks speciaals. We krijgen 2 grote kamers te zien, de ene met alleen grote rotsen – dit is de diepste. De andere met een heleboel stalagtieten en stalagmieten. Er zijn een paar plaatsen, waar zich gordijnen aan het vormen waren, want het lijkt of deze grot niet echt meer aktief is, veel zal zich nu niet meer vormen. Op een dik half uur zijn we rond en we wachten op de bus van 12:15. we willen naar het andere deel van het eiland naar Agios Georgios.

De buschauffeur zet ons af beneden aan de splitsing: hij kiest hier voor Antiparos en wij gaan te voet naar Agios Georgios. Timo draagt de grote rugzak. We hebben de onderwatercamera mee, de zwemvliezen, brillen, snorkels, handdoeken en alles andere. Op een uurtje doen we de 5 kilometer naar het dorp. Het is een raar samenraapsel van een hoopje huizen, drie of vier taverna’s, een kerkje en dat allemaal verspreid over de bergflank en de vallei. Het vormt niet echt een dorpje, maar het is wel leuk om te zien. We drinken iets bij Zombos (cola en water) en nemen het water mee naar het strand om te snorkelen. Het zeewater is iets warmer dan op Tinos, even helder, maar iets minder vissen, omdat we niet vlakbij rotsen zwemmen.

Eerst snorkelen we een kwartier samen, dan probeert Timo de onderwatercamera uit. Hij probeert er een beetje mee overweg te kunnen voor de duik van dinsdag. Het lukt precies aardig, maar we zullen moeten wachten wat het zal geven met de ontwikkeling. We drogen ons af, doen droge kleren aan en gaan naar het tavernake Zombos en wachten op de bus. Om 15:00 komt die aangereden, raar eigenlijk want we zijn hier in the middle of nowhere. Een half uurtje later zijn we in Antiparos. Eef koopt 1 banaan, 2 perziken, water en chips en we eten alles op ons terras op. Na 20 minuten wordt het ons gewoon té heet, het is niet te doen. Dan maar een uurtje siësta en we zetten ons hier seffens terug. We pitten een uurtje (tot 18:00) en bekijken wat we morgen kunnen doen, dan wordt het een dagje Paros zelf. Nu gaan we op ons gemakske eten, niet aan de haven, maar in de hoofdstraat in een taverna’ke “Olympic Flame”. We nemen 1 greek salad, 1 swordfish en dolmadakia (ola mazi, alles bij elkaar). We drinken 2 keer een halve liter retsina en gaan naar huis tegen 21:30. Buiten op het terras is het nu goed, niet veel wind en we drinken nog een derde flesje retsina. Tegen 22:30 gaan we slapen. Voor een rustige dag hebben we toch weer nog veel gedaan en veel inspanningen geleverd. Morgen moeten we een auto huren en doen we Paros.

Maandag 22 mei 2006: Verkennen van het eiland Paros

Zelf een ontbijtje maken rond 07:30. Timo gaat om brood en Eef zet koffie, straffe koffie. Er moet eigenlijk wat suiker bij, maar zo is het ook goed. Op verlof is het allemaal nogal rap goed. We eten brood, kaas, tomaat en konfituur met een schitterend zicht op zee. We pakken alles in voor de rest van de dag, snorkel, bril, zwemvliezen, lange broek, propere kleren en nog vanalles. We vertrekken naar de haven en halen juist de overzet van 08:45; er is echter geen bus naar Parikia die nu rijdt, we wachten tot 09:30 en stappen op de bus naar de hoofdstad. We zien aan een bushalte rent-a-car Loukis en stappen af tot ergernis van de buschauffeur. Why want to stop here? We zijn na 10 minuten weg met een Daewoo Matiz terug richting Pounda, waar de overzet is. De eerste stop is de vlindervallei: een klein wegje leidt ernaartoe, maar er zijn nu geen vlinders en alles is dicht. Dan maar naar de kerk en klooster, die we even bezoeken: Agios Arsenias. Mooie gebouwen en schitterend zicht op de vlakte rond Pounda en op Antiparos.

Van hier gaan we verder de kust af naar Alykos, een mooi dorpje met een mooie haven en een klein strandje. Er is een taverna die stoeltjes en tafeltjes op de kade gezet heeft, omringd door de zee. Prachtig. We wandelen hier wat rond en rijden verder richting Drios en Marpissa. Eerst een korte stop in Pisa Livado, ook een schitterend vissersdorp en rijden dan naar Marpissa. We parkeren de auto bij het plein aan de drie molens en gaan kriskras door het stadje. Typische kleine steegjes, wit gekalkte muren, veel bloemen en blauwe deuren en rolluiken. Veel geraniums, bougainvilles: een schitterende bloemenpracht. Het is er ook ongelooflijk heet, Eef blijkt er zelfs een beetje last van te hebben. Van Marpissa trekken we even het binnenland in naar Lefkas: een bergdorp, opnieuw schitterende straatjes, bangelijke ligging en veel zon. We kopen water op het dorpsplein en fruit voor deze middag en komen op temperatuur in de schaduw van de grote dennen op het pleintje.

We rijden helemaal naar het noorden van het eiland, snel langs Molos, wel mooi, maar te druk, laten Naoussa links liggen en doen een picknick aan de baai van Naoussa: brood, water, banaan, 2 nectarines, 2 mispels, simpel, maar lekker. We zoeken, een rustig strandje en vinden dat bij Agios Tourbas. Een mini-strandje met veel zon, hitte, maar ook schaduw, bangelijk. We snorkelen  en zien veel visjes, kleine aan de oppervlakte, grote tegen de bodem, zelfs 2 zeesterren en hopen zeeëgels. Schitterend, dit is één van de beste plaatsen om te snorkelen, die we tot nu toe al gehad hebben. Om 14:30 rijden we recht terug naar Parikia en gaan kijken voor een boot naar Syros overmorgen. We leveren de auto in en de verhuurder zet ons af in het centrum. We eten elk een gyrosje (paketo) met retsina.

We nemen de bus van 16:10 naar Pounda en daar de veerboot naar Antiparos. We spoelen al ons snorkelgerief af en rusten wat uit, een ouzo, verslag schrijven. Timo gaat eerst ouzo en sigaartjes halen en we tammen een beetje. We gaan langs de Blue Island Diving om onze 2 duiken vast te leggen voor morgen. Yes! Not yet, want hij is nog niet open. We gaan weer aan de haven iets eten. Het restaurant, waar we tot nu toe al het meeste geweest zijn, heet Makis. Deze keer is het veel water, 1 flesje retsina, lamskoteletjes, spanakopitia, salade tomaat en komkommer en tzatiki. We trekken het niet te lang, geven de vier katjes wat vet en gaan de duiken regelen voor morgen. Twee duiken (160 Euro voor twee personen). We betalen direct en spreken morgen af met Filip. Timo regelt het via de telefoon en we moeten aan de dive school zijn aan de haven morgen om 10:45. Dan gaan we slapen rond 22:30.

Dinsdag 23 mei 2006: DUIKEN

's Morgens is Timo al vroeg wakker en om Eef niet wakker te maken, gaat hij al joggen. Normaal zegt zijn loopschema 1 keer 20 minuten, maar dat hij niet door, dus loopt hij 2 keer 20 minuten. Dan douchen en klaarmaken voor het ontbijt bij Yannis’ Place. Eef heeft het ontbijt ‘Antiparos’ (toast kaas en hesp en tomaten), Timo neemt ‘Kambos Livado’ (omelet met groenten). Elk met koffie en vers appelsiensap. Dat is ideaal om de dag in te zetten. We kopen fruit, water (2 flessen), cola en wat koekjes voor op de boot en gaan de rugzak klaarmaken. We nemen alles zelf mee: vliezen, duikbril en snorkel. Het is intussen al tijd om te gaan zien voor de afspraak voor de duik. We staan te wachten aan het uiteinde van de haven en zien iemand ergens afslaan met twee zwemvliezen vast. Timo spreekt hem aan en dat blijkt Fillip te zijn. We passen onze duikpakken en zetten alles klaar voor Alexandros om het met de camionette op te pikken en naar de boot te doen. Alles wordt opgeladen (bijna stipt op tijd) en we gaan naar de boot. Daar helpt Timo Filip alles overladen. Eef socializet met een Zweedse moeder en dochter, die meegaan om te snorkelen. We zijn nu weg en kleden ons om op de boot: 1 shorty en een pak van 5 mm. Alles wordt voor ons gedaan, alles staat klaar om te water te gaan.

De eerste stop is Agios Spiridon, de naam van het kerkje op de rots waar we aangelegd hebben. We worden eerst gebrieft: eerst zakken tot 8 meter en dan stilaan langs de muur van de rots naar beneden, langs een iets hogere wand de weg terug, even zwemmend de 3 minuten stop en dan naar boven: OK. Let’s go! Zittend op de boot, voorwaartse koprol eraf. Timo eerst, dan Filip en dan Eef. Hup, vlotjes naar beneden en we zijn weg, het is gewoon prachtig, heel veel kleine visjes, tussen de rotsen wieren, zeeëgels, 2 keer een fireworm gezien, een paar schorpioenvisjes, hele meutes vissen zwemmen rond, echt te goed, te mooi om te beschrijven. Blijkt dat we tot op 19 meter komen. Vorig jaar zat hier een octopus, maar die is nu niet thuis. Twee zeesterren en het lukt allemaal tamelijk goed; water is warm, zicht is OK. SCHITTEREND. Iedereen stapt terug op en we varen een paar kilometer verder naar ‘The Black Rock’ en gaan hier ook te water. Opnieuw wordt alles voor ons gedaan: flessen verwisseld, opgetuigd, jacket aangegeven, alles dik OK geregeld. Blijkt nu dat 2 jaar geleden Tom Hanks hier heeft leren duiken. Wat een eer voor ons!

Nu opnieuw vis, 1 murene, veel rots, maar geen muur deze keer. 1 vis is wat groen, geel, blauw en heeft een opstekende vin. Terug gaat de vrije afdaling heeeeeel goed, alles perfect onder controle. We zwemmen rond de rots, nu slechts 11 meter diepte. Een bangelijke belevenis. Hier doet een mens het dus voor, dat ploeteren in De Nekker! Nu heeft Timo de onderwatercamera mee, eens benieuwd wat het zal geven. Na +/-30 minuten gaan we terug aan boord, we moeten ons enkel omkleden van de rest trekken we ons niks aan. Eens in de haven spurt Eef naar het dichtste café, want ze moest dringend een WC hebben. Dan afscheid van Alexandros, Filip en de 2 Zweedse en naar huis. Timo moet ook naar de WC en we moeten stoppen onderweg. We spoelen al het materiaal af, douchen en maken ons klaar voor een feestelijke aperitief. Bij Makis 1 retsina, 1 ouzo met chtapodi psito, spaggi vegetariana en genieten maar. We voelen ons bangelijk goed. Even met een SMS Mike laten weten hoe het was en verder genieten.

Filip komt even bij ons aan tafel zitten en we babbelen wat over Griekenland en duiken enzo. Van 16:00 tot 18:00 zitten we te genieten en gaan dan een siësta doen. Tot half acht: dan een koffietje drinken op het terras, onze verhalen en belevenissen neerschrijven van vandaag en dan tegen 21:00 naar de dive-winkel om onze logboeken in te vullen en dan iets gaan eten. De Zweedse vrouw raadde ons een restaurantje aan en we zullen eens gaan kijken wat het is. Filip was er nog niet, dus we gaan direct iets eten bij Pavlos Place. We worden ongelooflijk vriendelijk onthaald en krijgen direct alle specialiteiten van vandaag te zien. We bestellen fishermann’s plate als entrée, 1 souvlaki shrimps, 1 snapper gegrild en 1 chicken kleftiko. Daarbij drinken we 1 liter retsina. De mensen zijn heel vriendelijk, het eten is fantastisch en raadt eens wie daar ook is: de Zweedse met de familie. We eten alles met veel smaak op en krijgen elk nog een ouzo, wanneer we de rekening vragen; een geluk dat we 1.5 liter water gedronken hebben tijdens het eten, anders was het crashen. Dan terug naar de dive-shop. Alexandros en Filip zitten op het terras van het café er tegenover. We vullen de logboeken in, drinken nog 2 ouzo, terwijl we wat babbelen over duiken en reizen met Filip. Bangelijke dag afgesloten met een schitterende avond. Het is wel 00:30 wanneer we gaan slapen.

Woensdag 24 mei 2006: Rustige voormiddag en verplaatsing naar Syros

We staan op en zullen het vandaag allemaal rustigaan doen. We ontbijten eerst licht bij dezelfde als gisteren, Yannis Place: 1 toast ham, kaas, tomato, 1 koffie, 1 ice tea en dat is het voor vandaag. We wandelen nog even door het dorpje en gaan dan terug om alles in te pakken. De vliezen en zo gaan in de valies en al de rest is op een uurtje ingepakt. Het is dan al bijna 11 uur. We doen nog een kleine wandeling, langs het strandje vlak voor de deur en zetten ons neer bij taverna Makis. Daar drinken we twee keer en bekijken alles op ons gemakske. 3 frappé en 1 keer Alfa Beer. Rond 13:30 gaan we de bagage van op de hal van het appartement ophalen en nemen de overzet van 13:45. we moeten slechts wachten tot 14:25 om een bus te nemen naar Parikia. We zitten op de bus met een koppel uit Puurs, familie van iemand die Eef nog kent ook, da’s straf. We zitten op de bus op Paros, de bus van Pounda – Aliki – Parikia, met twee Puursenaars. We doen een vlug praatje met hen. In Parikia zetten we ons neer voor een pittake, kopen ticketjes voor de boot – die een kwartier te laat zal zijn, tja shit happens. Eef koopt een krant – Het Laatste Nieuws van dinsdag 23 mei – om de wachttijd te doden.

Tegen 16:00 gaan we naar de haven om de boot van 16:15, ah ja een 15 minuten vertraging. En dan slaat het Griekse noodlot toe. Blijkt al snel dat de boot iets meer dan 15 minuten vertraging heeft. Eerst een half uur, dan een uur en uiteindelijk anderhalf uur later komt de Panaguia Tinou voor Syros erdoor. Een geluk dat we de krant hadden, die is nu al voor de helft uit. We stappen op en nemen toch een touristil, want het is een ruwe zee en zelfs zo’n grote ferry heeft er last van. De overtocht duurt 1.5 tot 2 uur en na het tweede deel van de krant komen we aan in Syros. Het waait er lijk zot: Eef is haar pet bijna kwijt. We worden ontvangen zoals steeds door horden verhuurders, een typisch zicht op de Cycladen. Elke inwoner, die een hotel, pension of kamers verhuurt, staat te wachten aan de haven, wanneer er een boot of ferry toekomt. Eigenlijk een prachtig gezicht.

We wandelen zoals steeds door de horde mensen heen en zoeken met de Trotter onze weg. Een behulpzame Griek (ook verhuurder in Galissas) spreekt ons aan voor een kamer, maar helpt ons dan toch de weg te vinden naar de Odos Chios. Daar zijn een paar ‘rooms’. Onze eerste keuze is niet open, de tweede is vlakbij. Een oud koppel, met dochter of gerante (?) laat ons kamer 13 zien voor 25 Euro per nacht. Alles OK, niet te kleine, propere badkamer. DOEN. We installeren ons, douchen ons en gaan de stad in; het is intussen al 21:00, dus we willen iets gaan eten en gaan slapen. We stappen de haven af en dan op blind geluk de stad in. In een straatje zijn een stuk of 5 taverna’s, allemaal met schitterende bougainvilles overgroeid. We eten bij Apollon: tirokafteri, keftedes, fried peppers en choriatiki. We vragen extra oil and vinegar en het smaakt weer opperbest met retsina en water. Tegen 23:00 gaan we er weg en gaan slapen. Nog even de kaarsje laten branden (al 9). Slaapwel.

Donderdag 25 mei 2006: Syros verkennen

Opstaan rond 08:30. Eerste taak: ochtendhygiëne en dan een auto huren. Vlakbij de haven is een rent-a-car (Hertz – Vassilikos) en die heeft een Chevrolet Matiz voor ons vrij vandaag. Ons volgende idee is om te ontbijten. We geraken met moeite uit de stad weg en vinden niks in Ano Syros, dus nemen we de auto verder naar Agios Dimitrias. Daar staat alleen een kerkje, dus ook pech hier om iets te eten. Mooi zicht heeft een mens hier wel. We proberen dan naar Kini te rijden voor het ontbijt. Dat lukt; we zijn nu op 9 kilometer doorgereden naar de andere kant van het eiland. We eten toast met ham cheese and tomato (Timo) en een breakfast (Eef): toast, confituur en twee keer koffie. Done. De innerlijke mens is versterkt. Uitdaging: geraken naar Chalandriani voor opgravingen. Dat lukt niet zo goed, we rijden 2 of 3 keer Ermoupoli rond en proberen het eens via Anastasi, maar ook dat lijkt niet de juiste weg te zijn. Dan maar Ano Syros losdoor rijden en nu zijn we op de juiste weg. Die slingert door een schitterend berglandschap, maar voor een kastri of opgravingen komen we naar hier voor niks, dan maar de hele weg terug naar Ano Syros.

Gelukkig zijn de zichten op de baaien en het landschap hier heel erg de moeite. Dan doorkruisen we het eiland van oost naar zuid naar west en eindigen terug in Kini. Onze eerste stop is Azolimnas, dan naar Vari en Megas Gialos in het Zuiden. Dan rijden we door naar Possidonia en Finikas aan de westkust. Het zijn allemaal prachtige vissersdorpjes met een prachtige baai en strand, maar iets te druk voor ons. Galissas is ook zo’n mooi dorp met een baai die ons perfect lijkt om te snorkelen, spijtig zijn hier enkel nudisten. Via kleine bergwegjes en door velden van graan en maïs en olijfbomen rijden we naar Kini en vinden een rustige baai in Lotos. Hier hebben we schaduw, zandstrand om makkelijk te water te gaan en er zijn ook rotsen om veel dieren te zien tijdens het snorkelen.

Timo gaat twee keer snorkelen, terwijl Eef een beetje rust. De eerste keer ziet hij hier veel visjes, dezelfde al steeds hier, maar het blijft prachtig. De tweede keer ziet hij op de koop toe een zeekat (sepia), schitterend! Dat wou hij altijd al zien onder water. Prachtig hoe die door het water zweeft. De derde keer – na elke keer moet Timo even opdrogen, om het niet te koud te krijgen – gaat Eef mee, maar de zeekat is weg. Rond 15:00 gaan we iets drinken in de taverna naast het strandje. We mogen niks betalen, want eigenlijk zijn ze nog niet open. We nemen 1 cola en 1 frappé en laten toch 2 Euro liggen. We eten iets in Kini, het buurdorp: gemista en choriatiki.

Dan rijden we terug naar Ermoupoli, parkeren de auto (ver stappen, want er is weinig plaats) en spoelen alle snorkelspullen grondig af. We rusten een uurtje en zetten dan nog een stapje in de wereld. We eten pitta en gyros in het pittastraatje (Antiparos Street) bij een eigenlijk niet zo vriendelijke Griek. Soit, het eten smaakt en alles is siga siga. Tegen een uur of 10 gaan we terug naar de kamer en zetten we de TV nog even op. We zien nog het laatste uur (+ een uur reclame) van The Lord of The Rings – Fellowship of the Ring. Tegen kwart voor één gaan we slapen.

Vrijdag 26 mei 2006: Verplaatsing naar Naxos

Timo is vroeg wakker en zorgt voor ontbijt. Hij tankt de auto terug op peil en geeft die af bij Vassilikos. Hij haalt daarna ook WARME spinakopitia. Lekker, maar wel zwaar als ontbijt. Hij heeft ook nog brood en fraoulas (aardbeien) bij voor strakjes op de boot. We wassen ons en kleden ons aan en pakken de valies en de rugzak in. We doen nog een wandelingetje en placeren ons voor een frappé bij Apollon. Goedkoop: 3.40 Euro voor 2! Nancy van het immokantoor belt om te zeggen dat ze kopers heeft voor ons huis. Ze willen blijkbaar 225.000  Euro geven. We zeggen dat we er even moeten over denken. We bespreken het even, maken wat berekeningen en bellen haar terug om te zeggen dat het OK is (mits voorwaarden aanvaarden van ons). Ze ziet de kandidaat-kopers straks nog en belooft deze namiddag terug te bellen. Cool.

Tegen 11:30 betalen we ons frappéke en gaan we de bagage halen in het hotel. We rekenen de kamer af (2 x 25 Euro) en gaan richting haven. Eef gaat vragen waar de boot van 13 uur naar Naxos juist aanlegt en krijgt te horen dat hij er pas om 13:20 zal zijn. Jaja, dat kennen we. Timo kan er niet echt mee lachen. We maken van de nood toch een deugd en zetten ons op het terras van een barke vlak voor de aanlegsteiger. Er zitten bijna alleen Grieken. We bestellen 2 Mythoskes en krijgen er vanalle soorten nootjes bij. Relaxen en genieten. Tegen 13:30 komt de boot erdoor en tegen 13:45 zijn we weg uit Syros. Chance dat we een Touristilleke genomen hebben, want de zee is weer heel ruw. Rond 14:30 belt Nancy van AW Vastgoed ons terug met bangelijk nieuws! De kandidaat-kopers hebben een “belofte met opschortende voorwaarden” getekend voor 225.000 Euro. Beestig. Yes! Eef eet er een cremmeke op om te vieren (terwijl de rest van de boot zonder touristilleke ondertussen mottig wordt). We maken een tussenstop in Paros en zien terug onze twee diving places: San Spiridon en The Black Rock. Graaf hé schatje. De trip gaat verder en tegen ongeveer 17 uur zijn we in Naxos.

Op het eerste zicht: schitterend. De gewoonlijke rent-rooms staan er terug met hun bordjes. Kalamies staat er niet bij; dit was het adresje van Antonia (Boussetil) op Tinos dat zij had doorgegevens; het zijn vrienden van haar. Timo blijft met de bagage in de haven en Eef gaat met Trotter en plan op zoek naar Kalamies. Ze vindt het vrij gemakkelijk en krijgt een diklino (2 persoonskamer) voor 3 nachten tegen 25 Euro. De normale prijs. Ze krijgt de kamer te zien; proper, groot genoeg, badkamer, TV, airco, frigo, balkonneke. Dik OK dus. De eigenaar is een hele ouwe Griek, vriendelijk en behulpzaam. Hij rijdt zelfs met de auto (alé ja auto) naar de haven om Timo en de bagage te gaan halen. Tijdens de rit alle Griekse woorden en kennis bovengehaald om een gesprek aan te knopen.

Tof. De griek vertelt zijn halve leven op 5 minuten. Terug aangekomen pakken we wat uit en gaat Timo om water en retsina, want het is dorstig weer. Warm en terug veel wind. Rond 19:00 gaat Timo joggen en Eef begint aan het verslag op het terras. Zalig in het zonnetje. Als Timo terug is, doucht hij zich en maken we ons klaar om te gaan eten. We eten hier wat af, amaai. Maar ja het is dan ook vakantie. We bellen nog snel naar ons Linda om het goede nieuws van de verkoop te melden. Met hen was ook alles OK, ze zijn nu op Evia. Na het joggen van Timo zijn we direct klaar om een korte wandeling te maken door de stad en langs het strand en de kade. We zijn weg voor de wandeling rond 19:30 en genieten iets later van een mooie zonsondergang in de haven. De taverna’s langs de haven hebben hun eten al in de uitstalramen liggen en het ziet er allemaal heel lekker uit. We gaan de steegjes in op de wilden boef en komen op een leuk pleintje met allemaal tafeltjes van taverna O Nikos. We zetten ons neer en eten één chef salad en 1 mix grill fish special. Lekker, maar eigenlijk niet echt ‘special’ met water en retsina. We zijn eigenlijk wel moe van de reis naar hier met de woelige zee, gesleur met pak en zak en zoverder, dus kruipen we vroeg in bed. Eerst nog wat retsina drinken met wat chips en TV kijken en maffen tegen ongeveer 23:00. morgen verkennen we het eiland!

Zaterdag 27 mei 2006: Naxos verkennen

We zijn wakker tegen 08:30, nemen enkel portefeuille mee en gaan een auto huren. Mikes Bikes is een vriend van Kalamies en we gaan eerst daar kijken. Ze hebben een Fiat Seicento vrij voor vandaag voor 20 Euro. We nemen binnen het kwartier de auto mee en rijden terug naar het pension. Daar zorgen we dat we alles mee hebben voor het snorkelen en voor eventuele kloosters. Tegen 10:00 zijn we weg. De eerst stop is het tankstation (11 Euro, de Griek was al te ver voor 10 Euro, toevallig?). We zitten dan al op de weg naar het Zuiden, dus die volgen we even. We passeren Glinado en Belonia Tower. Daar hebben we een mooi zicht op Chora, de hoofdstad van Naxos. Dan klooien we wat rond met de slecht kaart – what’s new? – en komen uiteindelijk bij Naos Dimitras: een ruïne van een oude tempel, schitterend gelegen in een vruchtbare vlakte tegen de flanken van de berg Zeus. Dan nemen we de weg naar Filoti, kopen in een supermarkt iets voor deze ochtend en voor deze middag en picknicken met zicht op het bergdorp Filoti.

Iets voor de middag vertrekken we er terug en rijden naar Apiranthos. Dit dorpje bezoeken we snel, voor de andere nemen we de tijd, rijden erdoor en genieten vooral van het landschap. Enkel Apiranthos wandelen we wel door, want dat is volgens de Trotter het mooiste van Naxos. En inderdaad het valt goed mee. Het is niet het mooiste dat we al gezien hebben op de Cycladen, maar wel één van de meest typische. De Grieken sleffen door de steegjes of zitten op een terras met een koffie of frappé. Schitterend zicht. Dan gaat onze weg richting Keramoti en zo naar Koronos, Skado, Mesi naar Apollonas. De wegen zijn goed, hier en daar staan geiten of ezels te grazen langs de kant van de weg en het bangelijkste van alles zijn de zichten: het ene moment heb je vruchtbare valleien en bergwanden met brem, vijgenbomen, heel groen en achter de bocht zie je enkel rots en berg zonder meer en zeker zonder begroeiing, enkel wat lage struiken. Op de weg naar Apollonas zijn er ook een paar schitterende baaien, maar het is nog te vroeg om al te snorkelen.

In Apollonas bekijken we eerst de nog onafgewerkte kouros (ligt nog tussen de rotsen) en dan gaan we naar het haventje zelf. Prachtige ligging. We zetten ons bij taverna Apollo en drinken 2 ouzo, eten 1 melanouri erbij en nog veel water. We genieten van het klotsen van de zee, ons eten en ons drinken en vertrekken hier terug rond 14:30. De rit gaat verder door ruige landschappen, groene valleien en via schitterende baaien. We rijden in één stuk naar Chora en nemen de tijd voor een siësta. Timo schrijft het dagboek en Eef slaapt een beetje. Op ons terras is het nog steeds heel heet, nog zeker een 31 °. Daar mogen we niet van klagen, het weer is al bangelijk geweest. Tegen de late middag nemen we de auto nog eens en rijden naar Agia Anna. Naar het schijnt een heel leuk dorpje; dat heeft die Zweedse van op Antiparos (duiken, snorkelen) gezegd.

Het is maar 7 kilometer dus we zijn er eigenlijk direct. Een klein dorpje, klein haventje met een klein strand. Alles is hier heel mooi. We drinken 2 frappé en genieten nog wat van de ondergaande zon. Tegen 20:00 rijden we terug naar Chora, leveren de auto terug in en gaan eten. Een klasse-restaurant in de stad op een klein pleintje. Prachtige lokatie, schitterend eten. Eef heeft shrimps saganaki en Timo Lamb with vegetables and yoghurt en cheese in the oven. Allebei ongelooflijk lekker bereid. We wandelen nog wat door de straten en gaan tegen 22:00 naar Kalamies terug. Wat TV kijken en iets na 23:00 maffen.

Zondag 28 mei 2006: Stad bezichtigen, genieten, niks doen

We slapen lang uit tot 09:30, Timo gaat 30 minuten joggen. We nemen ons ontbijt op ons terras, de overschot van gisteren: brood, emmental en wat water. Tegen 11:00 schieten we in actie (tja schieten?) en wandelen de stad in. We zitten wat op een bankje in de haven naar een visser te kijken. De Grieken vissen enkel met wat draad, zonder hengel, maar deze lijkt niet echt veel succes te hebben. We halen nog wat geld af en bezoeken het kastro, daar staan een paar kapelletjes en een katholieke kerk. We bezoeken daar ook het archeologisch museum. Veel potten, veel beelden, het is niet groot, maar wel mooi en veel zaken van de Cycladen zelf. Veel speciale vrouwenbeeldjes: ze staan recht met de handen ove de buik en het hoofd is veel te groot met enkel de neus zichtbaar. Op het internet vinden we misschien een foto om het te illustreren. Dan wandelen we terug naar de haven door de steegjes, kopen water en ice tea. We gaan naar het strand van Agios Jorgos een paar 100 meter van het pension.

We snorkelen even, zien zeeslakken, zeefokkers, grote en kleine visjes. We laten ons opdrogen en gaan iets later terug en drinken wat retsina op ons terras. Net zoals gisteren is het er heet, heel heet. We houden het er bijna niet uit, maar we moeten wat reserve opdoen tegen dat we terug naar huis moeten. Rond 15:30 doen we een siësta, want de drank zit al in onze kop. We maffen wat tot een uur of 19, dan maken we ons klaar om naar de zonsondergang te gaan kijken op een berg in het noorden van de haven van Chora.

Daar staan ook de ruïnes van een tempel Palatia. We lopen er even rond en zetten ons op het oude marmer om van onze laatste zonsondergang te genieten. Schitterend, een bijna rimpelloze zee en een schitterend rode ondergang: een mooie om af te sluiten. We gaan naar onze wijk Agios Jorgos en eten iets bij restaurant Kavouri: tonosalata, soutzoukakia, kotopoulo souvlaki, dolmadakia, zoals steeds miso kilo retsina, ke nero megalo. Lekker en nog een goede afsluiter. We roken de laatste sigaartjes en gaan tegen 22:30 slapen. Kalinichta!

Maandag 29 mei 2006: Vertrek naar huis

We staan op om 07:45. We hadden voor de zekerheid de wekker van de GSM ook maar gezet. We pakken alles in, Timo gaat de laatste inkopen doen, maar is direct terug, want onze supermarkt ‘Zoom’ is nog gesloten. Op een half uur is alles klaar en kunnen we gaan ontbijten. In onze wijk aan het strand is niks open, dus we gaan wat verder en eten op een pleintje vlakbij: protodikiou platia bij Sirocco. We nemen 1 gewoon ontbijt en 1 omelet met ham, onion, tomato en koffie. We moeten nog even wachten op vers brood, want de bakker moet nog komen. We eten en gaan terug om onze bagage bij Kalamies op te halen. We betalen aan de kuisvrouw, want Irini, noch Leonidas zijn er en gaan te voet naar de haven. We zijn er uiteindelijk om 10:30. Eerst komen er nog 2 andere boten (Highspeed 2 en Panagia Tinou – die van de vertraging) en dan is het aan ons: Highspeed 2. Die brengt ons naar Paros, Mykonos en Tinos.

Daar komen we aan om 13:30 en dan is het nog een lang stuk naar Rafina. Het is wel OK, we hebben een goede plaats en het gaat veel sneller, comfortabeler en luxueuzer dan de gemiddelde ferry. Wel iets duurder, maar dat nemen we erbij. We arriveren net op het drukste moment in Rafina, maar vinden toch plaats aan een tafeltje bij het tweede restaurant in de rij (met blauwe stoeltjes). Daar nemen we een Greek salad, fried peppers en keftedes met water en retsina. We doen een lange babbel met Stavros in het Grieks, Engels, Duits; alles door elkaar. Nu het uiteindelijk iets kalmer is, heeft hij de tijd om iets te zeggen. Zijn vrouw is een Finse en die komt af en toe langs en hij gaat af en toe eens naar daar. We hebben nog de hele middag en genieten van onze laatste uren in Griekenland. Om 18:00 nemen we de bus naar de luchthaven. Daar eten we nog snel iets en gaan inchecken en stijgen op tijd op. Het is gedaan. Wanneer we landen in België gaat er een rilling door het vliegtuig. Het is pas 7 graden en dat eind mei. Het was in Hellas toch zoveel beter.