Athene - Epidavros

Trip Griekenland: Athene, Epidavros en Lesvos

Van donderdag 18 juni tot en met zaterdag 4 juli 2009

Klik hier voor de foto's van deze vakantie

Griekenland, Athene, Epidavros

Athene (Grieks: Αθήνα = Athina; fonetisch: [/a'θina/]?) is de hoofdstad en grootste stad van Griekenland, de hoofdstad van de regio Attika en het gelijknamige departement (nomós) Athene. Athene is tevens het politieke, culturele en economische centrum van het land, een kosmopolitische metropool van ongeveer 3.192.606 inwoners. Athene is vooral bekend vanwege de historische gebouwen uit de oudheid, zoals het Parthenon op de Akropolis, een heuvel in Athene. Het merendeel van de gebouwen in het tegenwoordige Athene is echter van vrij recente datum.

De Olympische zomerspelen van 2004 werden in Athene gehouden. De eerste moderne Olympische Spelen, die van 1896, vonden eveneens in Athene plaats. Op 18 en 20 mei 2006 werd in Athene het Eurovisiesongfestival georganiseerd.

De stad is genoemd naar de godin Pallas Athene, in vroeger tijden ook de patroon van de stad. De tempel Parthenon op de Akropolis, het beroemdste monument van de stad, is ter ere van haar. In vroeger tijden heette de stad Αθηναι (Athènai, meervoud van Athèna). Dit werd in de 19e eeuw opnieuw de officiële naam van de stad. Maar na een taalhervorming in de jaren '70 heet de stad Athina, een naam die sommige Grieken ook in het Engels prefereren boven Athens.

Bezienswaardigheden: Akropolis van Athene, Dionysus-theater, Agora van Athene

Musea: Nationaal Archeologisch Museum van Athene, Akropolis museum, Hellenic Cosmos, Benaki museum, Kerameikos Museum, Agora Museum, Museum voor Cycladische Kunst

Epidaurus (Grieks: Επίδαυρος, Epídavros, met klemtoon op de -i-) is de naam van een Oudgriekse stad op het schiereiland Argolis, beroemd om het nabijgelegen Grieks heiligdom van Asclepius, halfgod van de geneeskunde. Er is enige verwarring mogelijk tussen:

Paliá Epídavros (Oud Epidaurus): de oude havenstad, aan de zee gelegen, met resten van de antieke haveninstallaties (nu deels onder water), een theater en een vroegchristelijke kerk;
Néa Epidavros (Nieuw Epidaurus): het nieuwe dorp, vlak bij het vorige gelegen
Archéa Epidavros (Antiek Epidaurus): ca. 10 km landinwaarts gelegen, de beroemde cultusplaats van Asclepius, met het goedbewaarde theater. Archaía Epídavros is tegenwoordig de verzamelnaam van een aantal dorpen: Paleá Epídavros, Néa Epídavros, Ano Epídavros, Koliáki, Trachiá en Dímena. Het theater van Epídavros behoort tegenwoordig tot de dimos = gemeente Asklípiou.

Antiek Epidaurus

Epidaurus (Oud-Grieks: Ἐπίδαυρος / Epídauros) was een kleine polis in Argolis, een schiereiland in het noordoosten van de Peloponnesos. Het is vooral bekend voor zijn Asklepieion (Grieks heiligdom voor Asklepios) dat sinds 1988 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat en het theater, waar vandaag de dag nog steeds toneelvoorstellingen worden gehouden.

Geschiedenis

Epidaurus wordt door Homerus, in de catalogus van schepen, vermeld als «Epidauros met de goede wijngaarden» (Ilias II 561.). In de 7e en 6e eeuw v.Chr. behoorde het tot de amphictionie die men «Minyers» noemden, waarvan de zetel was gevestigd op het eiland Kalaureia. Op het eind van de 6e eeuw v.Chr. werd de polis geregeerd door de tyrannos Prokles, die zijn dochter Melissa ten huwelijk gaf aan Periander, tyrannos van Korinthe.

Tijdens de Perzische oorlogen stuurde de polis acht schepen naar de slag bij Artemision, 800 mannen naar Plataeae en 10 schepen naar Salamis. Bij het einde van de oorlog allieerde Salamis zich met Sparta en trad toe tot de Peloponnesische Bond, tegen Athene en de Delische Bond. Epidaurus nam deel aan de «affaire van Corcyra» en voorzag trieren voor Korinthe. Daarop vormde Epidaurus een pijnpunt in de spanningen tussen Athene en Sparta.

In de klassieke periode genoot Epidaurus een grote vermaardheid dankzij zijn aan de god Asklepios gewijde heiligdom, waar men aan geneeskunde deed door middel van dromen. Het bestond uit meerdere publieke gebouwen, waaronder een grote tempel die werd gebouwd aan het begin van de 4e eeuw v.Chr. Ter ere van Asklepius organiseerde men de Asklepieia, vierjaarlijkse Panhelleense Spelen (pentetêrides agônes) bestaande uit paardenrennen en, vanaf de 4e eeuw, poeziëwedstrijden. De cultus van Asklepios bereikte zijn hoogtepunt in de hellenistische periode.

In 243 v.Chr. trad Epidaurus tot de Achaeïsche Bond toe. Tijdens de zomer van 225 v.Chr. wordt de stad ingenomen door Cleomenes III, koning van Sparta. Daarop werd ze een bondgenoot van Rome. Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor bezoekt Epidaurus in 168-167 v.Chr., alsook de andere grote steden van het hellenisme, als Athene, Delphi en Olympia. In 87 v.Chr. werd Epidaurus geplunderd door Lucius Cornelius Sulla, die de tempelschat plunderde. De laatste vermelding van Epidaurus gaat terug tot de 6e eeuw n. Chr., in de Synekdemos van Hierocles, een werk dat de administratieve indelingen van het Byzantijnse Rijk beschrijft.

Archeologie

De ruïnes van Epidaurus zijn opgegraven vanaf de 19e eeuw. Ze hebben de ruïnes van het Asklepieion, een tempel van Artemis, een tholos, een tempel van Aphrodite en natuurlijk het theater blootgelegd.

Griekenland, Lesvos

Lesbos (Grieks: Λέσβος, Lésbos) is een Grieks eiland in de Egeïsche Zee, niet ver van de kust van Klein-Azië. Het vormt een onderdeel van het gelijknamige departement (nomos) Lesbos. Met 1630 vierkante kilometer is het een van de grootste eilanden van Griekenland. In het jaar 2006 had het ongeveer 90.000 inwoners, van wie circa een derde in Mytilini woont.

Bestuurlijk behoort het eiland tot de Regio Noord-Egeïsche Eilanden, waar het onderdeel is van het departement Lesbos.

Het eiland heeft inkomsten uit de productie van ouzo, olijven, sardines, daarnaast ook uit het toerisme. De laatste jaren wordt er hard gewerkt aan de verbetering van de infrastructuur. Zo is de weg westwaarts vanuit Mytilini in 2005-2006 geheel gerenoveerd.

Benaming

Een eenduidige afkomst van de benaming is er niet. Het eiland zou voor het eerst bewoond zijn door Macaros, zoon van de god Ilios (zon). Deze Macaros had vijf dochters: Mytelene, Methymna, Issa, Antissa, Arisbe en vier zonen: Erassos, Cedrolaüs Neandrus en Leuceppus. Naar deze kinderen zijn later een aantal steden op Lesbos genoemd. Methymna huwde de held Lesvos van Thessalia, zoon van Lapithos, de beschermgod van het eiland en kleinzoon van Aiolos. Een andere verklaring is dat Marcos het eiland 'Lesvi' genoemd zou hebben, wat 'groen eiland' betekent. later is dit verbasterd tot 'Lesvos'. Het woord lesbisch zou afgeleid zijn van de naam van dit eiland. Dit heeft zijn oorsprong in de gedichten van Sappho, circa 625 v.Chr. geboren in Antissa op Lesbos. Sappho was de eerste vrouw die de moed had over vrouwen te zingen, als tegenstelling tot de stoere mannenliederen. Haar gedichten gingen o.a. over de vriendschap van vrouwen, het landelijke leven, de bruiloften e.d. Zij richtte ook een school op voor vrouwen waar zang, dans en muziek werden onderwezen.

Lesbos wordt ook wel het eiland van het feest genoemd. Elk dorp viert zijn jaarfeest in stijl met traditionele Griekse dans en muziek waarbij de bouzouki een belangrijke rol speelt en waarbij de ouzo rijkelijk vloeit.

Agiassos: hoogst gelegen plaats (600m), aan de voet van de Olympos. Bedevaartsoort met mooie orthodoxe kathedraal. Aardewerk en houtsnijwerk. Mooie straatjes en pleintjes. Het daar gesproken dialect is zelfs door de Grieken niet te verstaan. In de buurt van Agiassos zijn diverse koudwaterbronnen. Vroeger werd dit water via kanalen en aquaducten naar Mytilini geleid.

Agio Paraskevi: welvarende plaats. Inkomsten van schapen, schapenkaas en schapenyoghurt.

Molivos: tegen heuvel gebouwd met huizen van natuursteen blokken met op de top van de heuvel een burcht (ruïne) waar nog toneel- en muziekuitvoeringen worden gehouden. Toeristenplaats.

Mytilini: hoofdstad, statige herenhuizen van begin 1900. Haven. Vliegveld. Kasteel. Amfitheater. Universiteit. Ministerie van Egeïschezaken

Petra: kerk op rotspunt. De ‘Vareltzidaina archontiko’, een traditionele woning van eind 18e – begin 19e eeuw (gratis te bezoeken). Winkelstraatjes. Toeristenplaats.

Plomari: ouzo. Veel huizen hebben houten erkers op de verdieping.

Sigri: uiterste puntje van Lesbos. Kreeft. Burcht (ruïne).

Skala Kaloni: centraal gelegen op het eiland. Toeristenplaats.

Donderdag 18 juni 2009: Vertrek

We staan op als was het een gewone werkdag, Timo rijdt al eens naar Zaventem om Linda en Patrik weg te doen. Die zien we zondag terug in Epidavros, makkelijk hé. Het moeilijkste gedeelte hadden we gisteren al achter de rug: onze Cartouche afzetten bij hondenhotel Amandus. Er is niemand meer die thuis blijft dus er is geen andere mogelijkheid. We maken alles nog in orde thuis: de handbagage, de rugzak en de valies. Dat was al voor het merendeel OK, want Eef had dat dinsdag al gedaan. Net voor de middag eten we een klein smosje en om 11:30 staan Maurits en Betty al aan de deur. Afspraak was om 12, maar ze konden zich niet houden. We rijden naar Zaventem met de auto van nonkel Bart, zetten die daar op de parking en deze avond zal hij de auto komen afhalen en ermee naar huis rijden. Dat was goed geregeld. We zien Peter en Chris nog even en dan zijn wij naar de incheckbalie: Eef, Timo, Maurits, Betty en Peter.

Inchecken gaat vlotjes, we zitten wel niet samen naast elkaar maar wel in de buurt. Via ons traditioneel barretje gaan we naar gate 72. We drinken een Leffe blond en gaan verder. De 72 is de allerlaatste gate en zijn dus een tijdje onderweg. Wanneer we aankomen zijn ze al aan het boarden, dus lang moeten we niet wachten. Alles gaat vlotjes tot nu toe, tot ze aankondigen dat er nog 2 passagiers zijn die niet opgestapt zijn. Bagage van het vliegtuig en dat duurt al snel een dik half uur, maar we kunnen toch vertrekken na deze vertraging. De vlucht is goed en drie uur na het vertrek komen we aan in Athene. Onze bagage is er snel en we kunnen met de metro naar Athene city. We moeten even met de blauwe lijn tot station Neratziotissa en daar moeten we overstappen richting Monastiraki. Het is een avontuur met de bagage allemaal de metro op terwijl er constant mensen op- en afstappen en zich tussen de rugzakken en de valiezen murwen. We zijn na een uurtje in Monastiraki, kopen direct een flesje water wegens veel te weinig gedronken vandaag en Timo begeleidt iedereen richting straat Athinas, daar moeten we naartoe. In het midden van het plein bij Monastiraki hebben we al ons eerste zicht op de Akropolis, mooi verlicht en stappen dan verder richting hotel.

We checken in in het hotel en verdelen de kamers: 2 diklino en 1 monoklino. Het is een typisch stadshotel: één deur met een trap en op de eerste verdieping is de ‘receptie’. Eef en Timo regelen snel alles, we zetten onze bagage op de kamer en wandelen naar Thissio om iets te gaan eten. Op de hoek bij het pittabarreke eten we patates, choriatiki en pork pitta en chicken pitta, we laten het ons smaken met een bende pintjes en retsina. We kijken nog even naar de tempel van Hephaistus en de Akropolis en iedereen wordt er een beetje stil van. We volgen de tramsporen van Thissio naar Monastiraki en wandelen zo terug naar het hotel. Het is al 01:00 Griekse tijd en we gaan direct een mafke doen, want het was een vermoeiende dag, zoals steeds met de dagen dat we reizen.

Vrijdag 19 juni 2009: Eerste dag Athene verkennen en brokken

We staan allemaal op rond een uur of zeven en maken ons klaar om een dagje Athene te verkennen. Peter logeert in de 35, Maurits en Betty in de 33 en Eef en Timo in de 32. Allemaal op de derde verdieping en kamers naast elkaar. Dat was gisteren goed te zien dat we op het derde zaten, amai. We spraken af tegen 08:00 op de gang en iedereen is er op tijd, we nemen al onze spullen mee en gaan iets eten op de Plaka. We nemen een eitje en een omelet en Eef heeft gewoon een normal breakfast. We genieten ervan, heel tof om te ontbijten in open air, in de Griekse ochtendzon. Betty geeft zelfs een musje een stukje brood, en dat voor iemand die schrik heeft van alles met een bek erop. Na het ontbijt wandelen we de Adrianou af richting de boog van Hadrianus en de tempel van de Olympische Zeus. We komen via het toeristische deel uit op de boog, nemen al direct enkele mooie plaatjes van de boog en van de tempel van Zeus. We beslissen om een combi-ticket te kopen voor verschillende dingen te bezoeken. Het kost voor 5 bezienswaardigheden plus de Akropolis slechts 12 Euro, daar kun je niet voor sukkelen.

Eef en Timo zullen enkele dingen wel verdelen, want die hebben alles al gezien. Eerst op de lijst is de tempel van de Olympische Zeus. Het is overweldigend, zowel qua architectuur als qua temperatuur. We zitten ongeveer op een 35° Celsius en de zuilen zijn enkele tientallen meter hoog. Heel het domein wordt overheerst door de zuilen, één ligt neer in stukken en van de anderen staan er ongeveer nog een stuk of 8, 9 recht. We lopen hier een dik half uur rond, kijken snel nog even naar de brokken en zijn al direct onder de indruk van de grootsheid van het oude Griekenland. Eef had aan de uitgang gewacht en die zien we daar ook terug. We wandelen langs de voet van de Akropolis en het theater tot de ingang. Hier zoeken we even hoogte op om een goed zicht te hebben over de stad. Betty blijft beneden, maar de anderen gaan naar boven en zien heel Athene en zelfs de haven van Piraeus vanaf hier.

We komen naar beneden van de Akropolis richting Thissio en doen de oude Griekse agora aan. Timo gaat gewoon lang de buitenkant naar beneden, want hij heeft geen ticket en heeft zeker geen zin om 4 Euro te betalen alleen voor de agora. Van hier neemt Eef de taak als leider – of is het lijder?- over. We bezoeken eerst het Byzantijnse kerkje, Maurits snokt en snokt en snokt... mooie muurschilderingen, echter wel uit de Romeinse tijd, gerestaureerd door de Amerikaners in 1956. Dan lopen we de Agora verder af en genieten van de pracht van dit alles. We lopen Heilige Straat af en staan af en toe eens stil bij één van de grote en grootse overblijfselen van deze architectuur. Dan komen we aan de tempel van Hephaistos, super bangelijk monument, mooi, groots, Eef krijgt ‘em niet op het kodakske. Gelukkig heeft Maurits zijn de super-de-luxe splinternieuwe digitale reflexcamera bij. Merci Papie. Het wordt het nu toch wel heel erg heet en Timo is alleen achtergebleven, dus we lopen nog even rond en zoeken dan de uitgang op. Hij heeft al een halve liter Mythos op een terraske gedronken, want als het warm is, moet ge goe drinken!! We gaan nog een Mythos’ke drinken op Thissio, want iedereen heeft dorst. Dan nemen we de metro naar Piraeus want ze moeten het lieftallige haventje eens zien van Athene. Wat zullen ze verstomd staan.

Na een kwartier komen we aan in Piraeus en nemen we brug over de weg naar de haven zelf en daar zien we de bootjes aankomen en vertrekken. Eigenlijk zijn het allemaal mega-grote ferries van meer dan 100 meter en het zijn er enkele tientallen. Betty is echt onder de indruk van de grootte van de ferries en de haven zelf en Maurits ook. De Pé was hier al eens geweest, dus die was minder verrast. We gaan naar Filoksenia en eten iets kleins: een portie patates, drie kleine souvlaki, gemista. We bestellen vanalles een beetje en drinken wat Mythos erbij. We genieten tot en met. Het wordt hier wel stilaan heet, op de thermometers hier staat 35°, echt schitterend. Na een dik uur nemen we de metro terug naar Monastiraki. Na de oude agora deze ochtend bezoeken we nog snel de Romeinse agora. Hier staan wederom nog een hele hoop zuilen recht en een grote inkompoort staat nog recht. Helemaal op het einde staat een soort windmolen met hele mooie stukken beeldhouwwerk erop. Op de sites staan steeds Grieken toezicht te houden en die houden niet alleen toezicht, maar geven echt commentaar als er iemand ergens opstaat waar ze niet mogen opstaan. Links in het midden van de agora staat ook oud bad en er passeren veel brokken vandaag.

Na de Romeinse agora is onze laatste culturele stop voor de dag de bibliotheek van Hadrianus. Het belangrijkste dat hier nog recht staat is de muur van de bib zelf, de boeken zijn er niet meer J. Deze keer is Maurits niet mee, hij is op zoek naar een klein mini-T-shirt van Hellas voor Patrik voor in zijn auto. Na deze laatste brok cultuur gaan de in de Plaka nog iets drinken en tegen een uur of 19:00 gaan we terug naar het hotel. We douchen ons, spoelen de hitte van de stad van ons lijf en ook het vuil van de stad en de opgravingen. Tegen half negen gaan we iets eten vlakbij het hotel. Vanop het terras op straat van estiatorio Odos Aischulou zien we het hotel. We bestellen van alles een beetje: patates, beyti kebab, soutzoukakia, yogurtli kebab politiko. Allemaal om het lekkerst, echt heel goed. Vooral die yogurtli is iets speciaals, een aanrader van een Griekse achter ons. We drinken er wat krasi bij en genieten van de avond. Het wordt donker en we moeten zeker nog een paar foto’s gaan nemen van de Akropolis by night.

Het zicht op een Akropolis by night is echt een adembenemend spektakel, dat moet een mens zeker eens gezien hebben in zijn leven. We drinken nog iets op ons terrasje in Thissio en gaan net voor middernacht naar huis. We vallen in slaap als blokken, want het was al een lange dag met veel kilometers en veel drank vandaag. Er komt bij dat we morgen voor de Akropolis zelf vroeg moeten opstaan.

Zaterdag 20 juni 2009: Akropolis en wat rondlummelen

We staan vroeg op, zo vroeg om 07:00 omdat we snel de Akropolis op willen zonder dat het daar te druk is. Als we vroeg genoeg opstaan zijn we boven voor de grote troepen bussen en groepen. Opstaan gaat niet makkelijk, want we hebben een beetje te veel op gisteren, maar tja je moet er iets voor over hebben. Eef blijft nog even liggen en we spreken af aan Thissio tegen ongeveer 10:00. Dat moet lukken. Op de Odos Athinas kopen we drie croissants en een hele hoop water, want het zal zelfs zo vroeg op de dag al goped warm zijn boven. Via Monastiraki, Odos Ereos klimmen we rustig naar boven en zijn aan de ingang tegen 07:50. Perfecte timing, want er staan maar drie mensen voor ons. Om 08:00 stipt opent de Akropolis en kunnen we binnen. Die drie voor ons hebben nog geen ticket dus die moeten eerst terug enkele trappen naar beneden. Dit wil dus zeggen dat Timo als eerste de Akropolis op is vandaag. We moeten ervan profiteren, want een kans zoals deze zullen we niet snel meer krijgen. Maurits en Timo snellen naar boven en kunnen enkele foto’s nemen zonder mensen op, dat is iets magisch, niet te doen. Wanneer we naar boven lopen via de Propylaen zien we de wacht zelfs nog naar beneden komen. Het Erechteion ligt er prachtig bij zonder troepen toeristen, het Parthenon is schitterend nu zonder dat er drommen mensen voor en naast staan, zelfs op het uitkijktorentje is nog niemand. Het was echt een heel goed idee om zo vroeg op te staan. We doen de tour en genieten van de prachtige beelden van de Kariatiden, van de beeldhouwwerken op de fries van het Parthenon en natuurlijk ook van het uitzicht vanop de Akropolis over de stad. We zien de Likavitos vlak voor onze neus, de poort van Hadrianus en de tempel van de Olympische Zeus aan de rechterkant. Links verschijnt de agora en de tempel van Hephaistus en achter ons ligt Piraeus met de grote ferries, een bangelijk zicht over heel Athene tussen de heuvels.

Vandaag hebben we pech want museum is niet open. Er opent een ander groot museum vandaag en daarom is het hier dicht. We kunnen dus niet binnen en gaan na een dik uur boven op de berg terug naar beneden. We lopen dezelfde weg terug en zetten ons op Thissio met een frappé en de Pé drinkt al een pintje. Om iets na tien komt Eef toe en drinken we nog iets. We beslissen op jacht te gaan voor een klein mini-T-shirt voor Patrik, dat lukt ons op de Adrianou. We wandelen ook nog een beetje verder om voor morgen al te weten waar we de auto moeten ophalen bij Hertz. Maurits en Timo doen dat, terwijl Eef en Betty iets drinken en Pé zich bij Thissio wat in de zon zet. We vinden het snel en drinken ook nog iets en keren dan terug naar Thissios. Eef en Maurits gaan naar Kerameikos, Betty en Peter eten en drinken iets op het terras op de hoek en Timo legt zich even in het park in de schaduw om te rusten bij de andere landlopers. Eef en Maurits vinden snel de ingang van het kerkhof Kerameikos, het is dan ook niet moeilijk, gewoon de Ermou afwandelen. Het is bakkende-warm, batterijen worden goed opgeladen!! Bij de ingang het ticketje afgeven en nog even een bekertje (warm) sipwell water drinken en dan het domein op. Het museumpje laten we even liggen voor straks, eerst de graven - of wat er van rest - bekijken. Sommigen waren blijkbaar erg rijk want die hebben mega-beelden op hun graf, andere zijn iets bescheidener. We wandelen wat rond, proberen ons in te beelden hoe het er hier allemaal heeft moeten uitgezien en hebben nog prachtig zicht op de akropolis ook, echt graaf. Onderweg zeggen we dag tegen een klein schildpadje dat ergens in een beekje woont. Voor we terugkeren naar de anderen, gaan we nog even het museumpje binnen; hier staan vooral echte beelden (op de begraafplaats buiten de replica’s) oa de kolos van een stier waarbij Maurits niet pocht poseren. Ah ja, fotograferen zonder flits lukte, dus moesten ze iets anders verzinnen om te verbieden hé...

Na een dik uur is iedereen terug op het terras van Thissio, zowel Maurits en Eef als Timo. Peter en Betty waren niet van het terras afgeraakt en hadden en kleinigheidje gegeten en enkele filosofische gesprekken gehouden. Iedereen drinkt nog iets en dan wandelen we verder tot aan Monastiraki en dan is het via een klein kerkje verder naar Syndagma voor de wissel van de wacht. Dat gebeurt elke dag om 15:00 en tot nu hadden we het nog altijd niet gezien. In de hitte is het niet tof om door de mega-drukke straten te wandelen. Tussen Monastiraki en Syndagma is het een drukte van jewelste, mega veel geshop en het is echt niet te doen met zoveel mensen in een hitte van 35 graden, ongelooflijk. We bereiken het plein om 14:50 en zijn dus net op tijd voor de ceremonie van de afwisseling. Tussen het mensenzee en de duiven zien we uit de zijkant drie soldaten in vol ornaat afkomen naar de twee kotjes die er staan. Twee mannen in uniform stonden er al even in de hitte en die worden nu vervangen door de andere twee. Een soldaat zonder traditionele kledij is een beetje diegene die het allemaal in goede banen leidt en de derde die kwam is met de twee die vervangen werden terug op weg. Die zijn blij dat ze uit de hitte weg zijn. En wij kunnen nu ook uit de hitte: iets drinken vlakbij Monastiraki en tamelijk vroeg naar het hotel. Iedereen is moe van zo vroeg op te staan en begint door de pintjes en de retsina een klopke te krijgen.

Even een uurtje rusten, een douche nemen en tegen ongeveer een uur of 19:00 gaan we al naar het restaurant van gisteren. We bestellen iets voor te drinken, Timo neemt even wat cola en dan terug wat wijn, want we zijn hier niet om op water en cola te leven hé. Peter komt iets later van zijn kamer, die had nog even met Chris zitten bellen en was dan ook naar ons gekomen. Ondertussen waren we al bezig met de choriatiki en een tzatziki, lekker met een wijntje en wat brood, njammie njammie. Wanneer Peter er is bestellen we de rest, beyti kebab, soutzoukakia en nog pikante worstjes. Daar is een roestkleurige saus bij en ook pitten van een straffe peper, dat maakt het belachelijk pikant, maar Peter kan er goed tegen en Eef en Timo ook, maar dit is echt wel neig. Maurits waagt er zich niet aan en Betty al helemaal niet. Na onze maaltijd krijgen we een speciaal dessertje van het huis: gemarineerde appel, notencake, een vlanneke en nog iets wit dat we niet kennen. Maar wel heel lekker.

We rekenen af voor ongeveer 80 Euro hebben we hier gegeten en gedronken en het heeft heel goed gesmaakt, dat is helemaal geen geld. Gisteren was het amper 50 Euro en nu iets meer, maar we denken dat ze zich gisteren vergist hebben en iets vergeten te rekenen zijn. We stappen allemaal nog even naar Plakafé en drinken er een halve liter en een frappé (Timo). We kijken vooral mensen en kunnen al terugkijken op een toffe start van de vakantie. Morgen verplaatsen we ons naar Epidavros en zien we Linda en Patrik en kunnen we wat bekomen van de grote drukte van Athene. Rond 23:00 nemen Betty en Maurits afscheid en tegen middernacht gaan ook Eef, Timo en Peter naar huis. Onze laatste nacht in Athene en dat zal een slechte nacht worden voor Timo en Eef, want die slapen langs de kant van de straat. Op onze weg naar huis merken we dat we dichtbij de hoerenbuurt zijn, want er lopen enkele negerinnen rond die alle auto’s laten stoppen en bijna met hun gat (met witte string) bloot lopen, niet te doen. Eef slaapt direct in en Timo kan de slaap vinden tegen ongeveer 01:00. Om 5:00 is ‘ echter rel in de straat en zijn we wakker ...

Zondag 21 juni 2009: Verplaatsing naar Epidavros

’s Morgens is het vroeg dag en de hoerenbuurt heeft voor een echt slechte nachtrust gezorgd. Dat zal dan deze middag met een siësta moeten hersteld worden. Eef en Timo zijn om half negen al onderweg naar Hertz rent-a-car, want daar moeten ze tegen 09:00 hun Fiat Scudo gaan ophalen, voor in principe 7 personen, maar in werkelijkheid is het 5 personen en hun bagage. Alles wordt relatief snel geregeld en we rijden direct achteruit de grote weg op en rijden een eindje van de kaart om zo terug te keren naar de rent-a-car. Via de Plateia Syndagma en Omonia en via enkele kleine omwegen komen Eef en Timo aan in de Evripidou Street, de straat van het hotel. Net om de hoek staat iedereen te wachten en we zetten de auto met de vier pinkers fout geparkeerd. We zetten snel alle bagage erin en dan kunnen we direct weg. Eef gidst Timo zonder veel problemen de stad uit. We hebben wel het voordeel dat het zondagochtend is, want op een gewone werkdag is het hier een heksenketel, nu alleen maar een klein soepje en wij zijn de balletjes. We rijden de grote avenues af de stad uit en volgen richting Korinthos. Op Plateia Omonia konden we die pijl al volgen, dus we wisten direct dat we goed zaten, kei-cool.

Een korte kleine file voor de péage, voor onze auto is het 2,80 Euro, dus dat is wel OK, het is niet zoals in Frankrijk dat je belachelijk veel betaalt om de autostrades te gebruiken. Na een uurtje bollen met de mega-Fiat komen we aan de afrit Loutraki. Die afrit moet je nemen om het Kanaal van Korinthe te bezichtigen. Wanneer je deze mist zit je direct op de weg naar Epidavros en moet je een eindje terugkeren. We vinden het goed en het is een schitterend zicht, een kanaal van slechts iets meer dan 20 meter breed en bijna 80 meter diep, da’s echt een belevenis. We hebben niet het geluk dat er een mega-boot doorkomt, enkel een paar kleinere pleziervaartbootjes. We lopen even over de brug naar de overkant, zien een zeemeeuw over het water scheren en dat is wel speciaal, want die vliegt 70 meter lager. Het is een heel overweldigend zicht, toch straf dat ze dit zonder kranen en dergelijke hebben kunnen uitgraven. Het zijn twee Hongaarse architecten die dit allemaal uitgetekend hebben en dit allemaal gecoördineerd hebben.

We stappen langs elke kant van de brug zodat we beide zijden gezien hebben. Een torenvalk maakt hier handig gebruik van de thermiek en zweeft boven de gapende kloof beneden. Nadat we alles hier goed bekeken hebben nemen we iets verderop de weg naar Epidavros, van hier is het nog ongeveer een 60 kilometer. Voor ons rijdt een zware vrachtwagen en een pickup die fruit en groenten levert, dus op dit tempo kan het nog een tijdje duren. We rijden naar boven door de bergen, komen een stuk naaldbos voorbij dat een tijd geleden volledig afgebrand is, spooky. Timo heeft het stuur goed in de hand en het rijden hier zorgt voor geen enkel probleem; het is net of hij thuis is. Na een uurtje komen we aan bij de afslag voor Archaia Epidavros en die nemen we naar beneden naar de kust. In het dorpje vinden we snel de weg naar Hotel Maik en we parkeren onze auto op het kleine piertje. Het is een schitterend dorpje met een mooie haven en prachtige hotels. We zien al direct Epidive Center en willen iets eten en drinken voor we inchecken. We nemen een paar kleine dingen, small Greek fishes, chtapodi psito, Greek salad, eten er wat brood bij en drinken retsina, frappé en Mythos.

We zijn aangekomen tegen de middag en Timo heeft natuurlijk al een berichtje gestuurd naar Linda dat we er zijn. Een klein uurtje later komen Linda en Patrik dan ook toe en genieten mee van het drinken en eten. Timo en Patrik krijgen van Jorgos al een pintje van de zaak. We checken iets later in en brengen de bagage naar boven naar onze drie kamers. Eef en Timo hebben frontaal zeezicht, Betty en Maurits hebben frontal en zij-zeezicht en Peter enkel langs de zijkant van het hotel. Het is gewoonweg schitterend. We drinken nog even iets op het terras, Eef, Timo en Peter gaan even snorkelen, Betty en Maurits wandelen even door het stadje en Linda en Patrik doen een siësta. Eerst is er een kleine snorkelsessie in het haventje zelf en dan gaan we met z’n drieën naar het kleine strandje net voorbij het kerkje. Vlak bij het hotel staat een kerk, daar hebben we ondertussen onze auto geparkeerd, want daar is het naar het schijnt iets veiliger. Het snorkelen is heel leuk, niet echt mega-veel te zien, typisch Griekse dingen, maar het is vooral tof om al de vermoeienissen en stof van Athene van ons lijf te spoelen. We douchen, drinken een aperitiefje en tegen een uur of 7 zijn we al terug op het terras van Hotel Mike. Even wachten tot L en P er zijn en we bestellen iets om te eten: choriatiki, tiri saganaki, meatballs with tomato-sauce, dorade-filet overgoten met een fris flesje retsina en het smaakt ons nog belachelijk goed ook, niet te doen.

Zo ongeveer rond middernacht hebben E en T er genoeg van, zeker van de retsina en gaan richting bedje. Epidavros bevalt ons heel erg goed, heel rustig na de drukte en hitte van Athene, maar we zijn al een lange dag op (na een slechte nacht) en we gaan slapen. Epidavros rules!

Maandag 22 juni 2009: Epidavros

We staan op om zes uur, tenminste Timo is dan wakker, schrijft het verslagje en de anderen zijn nog niet echt op. Eef slaapt nog wat door. Zo ongeveer rond een uur of acht gaan we naar beneden en kunnen we ontbijten met zicht op het haventje bijna met onze voeten in het water, er zijn slechtere plaatsen waar we ons zouden kunnen bevinden. We hebben een typisch Grieks ontbijt: koffie, brood, confituurtjes en een croissant met wat chocolade erin. Iedereen vindt dit wel OK en geniet er ten volle van. Er staat serieus wat wind vandaag, dus we zullen misschien niet kunnen snorkelen. Toch zullen we het proberen. We regelen al dat we kunnen duiken morgen rond 09:30 en rond 15:00, ook B, M en P kunnen eens mee om te gaan snorkelen en die kunnen eens genieten van het boottochtje en willen het eens afzien hoe zo’n duiktrip in zijn werk gaat, het materiaal wordt morgen geregeld.

Na het ontbijt stappen we met ons snorkelmateriaal richting klein Ancient Theatre en zo verder naar de baai van de sunken city. Dat willen Eef en Timo echt gezien hebben. We wandelen het haventje af en vragen aan een oude Griek de weg naar het theater, niet echt ver: aan de megalo dendro naar rechts en dan omhoog, één keer naar links en je bent er. Het theater staat in de steigers, is al jaren in herstelling dus het ziet er niet echt heel goed uit nu. Wel een mooie ligging tussen de appelsienenbomen en olijfbomen. We stapten ernaartoe via een klein padje dat zich tussen de boomgaarden slingerde. Er zijn op de site een stuk of 10 Grieken aan het werk en volgens Linda al meer dan 10 jaar, typisch. Het theater is niet zo groot, een trede of 20 hoog, niet meer dan dat, maar als alles van platformen en dergelijke hier niet zou zijn, zou het echt wel knap zijn. De Grieken moeten er weer jaren over doen om alles te restaureren.

Timo denkt dat we hier verder kunnen naar de baai van de sunken city, maar dat wordt toch een beetje moeilijk. We passeren enkele privé domeinen, moeten even door zee want de weg is er niet meer en komen dan via een omweg bij het strandje van de sunken city. Timo belde even naar Linda om te goede coördinaten te vinden en uiteindelijk komen Eef en Timo er aan. Peter was al gestopt voor een terrasje en Maurits en Betty zagen het niet meer zitten, dus wij gingen alleen verder. We vinden de taverna waar Linda over sprak, zetten ons neer, drinken wat cola en water en dan komen L en P ineens af met hun mega-Nissan-Micra. We hadden een SMS’je gestuurd en ze waren afgekomen. Eef en Timo kunnen nu eens gaan snorkelen en bekijken de sunken city via hun duikbril. Eef heeft haar camera mee en kan al enkele mooie plaatjes maken, zowel van de sunken city als van enkele mooie vissen en anemonen. We snorkelen even tussen de muren van de stad en zien een ronde put, waarschijnlijk een waterput en een vierkante kamer. Verder is er niet mega-veel te zien: het is een klein beetje overroepen door de Grieken. Er staat verschrikkelijk veel wind vandaag en dat merken we heel goed bij het snorkelen: we blijven er dus ook niet lang in, want we drijven te ver af en het is wat frisjes. Terug in de taverna drinken we nog wat water en dan brengen L en P ons terug naar het stadje, dat is toch een 10 minuten rijden, dus goed dat we niet te voet moesten. Op het terras van Mike hebben P, B en M al iets gegeten en wij eten ook snel iets: spagheti en kalamari en fried peppers, lekker en niet te veel en te zwaar.

Na de middag is het nog steeds heel winderig en we vragen ons af of de boot wel zal uitvaren en ja hoor geen probleem. Om 15:15 vaart de Sofia Loren van Epidive uit met amper vijf personen aan boord. E, B, M en P gaan het stadje in en willen iets drinken. Timo blijft even op de kamer en het terras wat niksen. Hij wil zeker geen risico nemen en te veel drinken vandaag zodat het problemen geeft morgen bij het duiken. Hij doet het anderhalf uurtje siga siga en wandelt dan door het dorpje, want daar moet de rest zijn. In het dorp is niks te vinden en hij keert terug op zijn stappen richting haven. Ineens hoort hij zijn naam noemen en daar zitten ze dan sé, met een aantal pintjes voor hun neus en ze wilden net betalen. Timo loopt dan maar mee terug richting Mike, koopt een cola en een sprite, want hij heeft toch wat dorst gekregen van de wandeling door het dorp. Hij was vertrokken richting kerk, daarachter en zo via de hoofdweg een half uurtje, dan een half uurtje terug naar het strand en het was nog heel warm. We drinken een klein aperitiefje op ons terras en Maurits kijkt al naar de foto’s van de voorbije dagen van Eef en Timo. We hebben beslist om iets te eten bij Perivoli, op de hoek van de grote weg naar de haven. Het is een tuin in een boomgaard sinaasappelbomen en het is er echt megagezellig. Timo stuurt een berichtje naar L en P dat we hier zitten en die komen na een klein half uurtje langs.

We bestellen retsina, chima, choriatiki, pajdakia, ksifias, kounelli, fileto met champignonsaus, domadokeftedes, kolokitokeftedes, dolmades, patates, die rose saus waar ik nu niet op de naam kan komen (tarama dus) en we drinken er goed bij. Eef en Timo en Linda (bob) veel meer water dan wijn, M neemt als afsluiter nog een Metaxa van 7 sterren en we hebben ons heel goed, niet te doen. De hele tafel staat goed vol, we hebben op het einde van de avond een goed vol buikje en we hebben ervan genoten. Maurits wordt even emotioneel, omdat hij heel blij is dat Eef en Timo elkaar hebben leren kennen. Ook de Pé krijgt het even moeilijk, want die is blij dat hij erbij is dat hij zo’n goede vrienden heeft. Op het einde van de avond betaalt Maurits alles tegen de zin van E en T, want die gingen alles betalen voor hun 10 jarig samenzijn. Tja dat is dan voor morgen hé. Op ons gemakske stappen we terug naar Mike. Eef en Timo gaan slapen om wat rust op te doen voor de duiken morgen. B, M en P drinken nog iets op hun terras, die moeten met het duiken geen rekening houden. Slaapwel.

Dinsdag 23 juni 2009: Twee duiken

Timo is al wakker om 06:00 en zet zich op het terras om wat verslagjes te vervolledigen en zo rond zeven uur worden de anderen ook wakker. We zien elkaar beneden op het terras van Hotel Mike voor het ontbijt, hetzelfde als gisteren. Het is niet veel maar we laten het ons wel smaken en genieten van het kader en de zon. Het is al warm, want Timo zat op het terras te zweten in de ochtendzon. We gaan naar Pascal voor alle papieren te regelen en om onze pakken en de trimvesten te passen. Alle materiaal is perfect onderhouden en dik in orde, geen enkele commentaar daarover. Als we alles gepast hebben krijgen we aan briefing met alle details. We gaan twintig minuten varen en daar voor anker en dan gaan we langs een wall duiken tot de dieptes die we zelf willen en tot ongeveer honderd bar en dan keren we terug naar de boot. Alles is in orde tegen iets na negen. We zetten onze bakken op de boot en onze flessen en kunnen eigenlijk goed op tijd vertrekken.

Wijle weg. M, B en P gaan deze voormiddag ook op pad met de boot, want de enige duikers zijn wij twee en er is dan ook nog plaats voor hen, geen probleem. We varen uit de haven naar links slechts enkele kilometer: het duurt slechts 20 minuten dat we er zijn. Er is niet veel wind, dus het gaat allemaal wel OK zijn. We maken alles op ons gemak klaar en hebben tijd om nog een kort klapke te doen en dan te water te gaan. Buddycheck niet vergeten en dan eerst Eef te water, dan Timo, allebei met achterwaartse koprol en dan Pascal, die met de commandosprong van de boot springt. We gaan direct naar een diepte van een meter of tien twaalf en komen dan de wall tegen. Die volgen we langs onze linkerkant en komen tot een diepte van 35 meter. Er hangen een aantal rotsen waar je onder kan duiken langs de rand hangen nog netten die vissers hier verloren hebben en het is een speciaal zicht. Er groeien veel sponsen, zachte die zwart zien onder water en dan gele, die takken vormen. Normaal zitten hier ook murenes en octopussen, maar we hebben niet het geluk die te zien nu. Honderden damselfish vergezellen ons onder water, veel schriftbaarzen en pauw-girelles, het is echt de moeite. Tegen 100 bar en 25 minuten keren we terug en gaan iets hoger hangen om terug richting boot te gaan. Hier keert de zon terug en is het zicht beter.

We genieten nog tenvolle van het volgende half uur duiken en komen nog een speciale vis tegen: de bruine vijlvis, die hebben we nog nooit gezien. Ook speciaal zijn de wit met zwarte ‘slakjes’ die hier op de rotsen zich bevinden. Die zijn hier in grote getale aanwezig en hebben we nog nooit gezien. We moeten het eens opzoeken wat dat precies is. Pascal neemt af en toe wat rotsen op om te zien of er iets onder zit en komt zo een slangenster tegen en zet die op Eef haar hand. Zo komen we tegen de 50 minuten duiktijd en gaan stil naar boven. Peter is aan het zwemmen en verschiet bijna wanneer wij onze kop boven water steken. Hij klimt als eerste aan boord, wij geven camera en vinnen af en klauteren ook aan boord met onze uitrusting. Het is even koud, maar al snel drogen we op door de zon en hebben we het terug warm. We hebben totaal geen klagen qua temperatuur en weer, want dat is altijd al goed geweest. Na een 20 minuten komen we terug in de haven en leggen aan, we eten een kleinigheidje: choriatiki, kalamarakia, spaghetti, patates, moussakas met wat retsina, water en Mythos. We gaan ongeveer een uurtje rusten en tegen 15:00 is het tijd om onze tweede duik voor te bereiden.

Er zijn al vijf duikers aan boord, die er terug afmoeten want we hebben eerst briefing. De duikplaats is op de kop van het schiereilandje waar zich ook het kleine theater bevindt, maar heeft nog geen naam. Hier zijn ze nog bijna nooit gaan duiken, want het is half om half een plek die beschermd is door het ondergelopen stadje. We vertrekken met heel veel wind en zijn er op minder dan 10 minuten. De wind waait stevig en iedereen heeft wel iets voor. Timo zijn fles begint terug af te blazen en de derde keer dat hij de fles optuigt lukt het zonder lek. Was dit een beetje duikersstress? Eens 3, 4 meter onder water voel je de golven niet meer en we kunnen starten. Deze wall is niet zo diep, maximum diepte is 32 meter, we komen heel veel fireworms tegen, één murene, een antieke vaas, of hebben ze die hier neergezet? Een paar grote kokerwormen. Opnieuw tegen 100 bar terug naar de boot, iets hoger en dan zien we veel schriftvissen, damselfish, lipvissen. Hier liggen ook nog een hoop kooien van vissers en veel ijzerdraad, opletten dat we er niet in vast geraken. Op het einde van de duik komen we opnieuw een vijlvis tegen. Na ongeveer 50 minuten opnieuw komen we naar boven. Een duiker was niet ondergegaan, twee anderen hadden waren na 20 minuten boven gekomen, want ze hadden iets voor met hun regulators. De Engelse dame die meedook had eerst wat last, net als Timo, want die zijn vinger bloedde. Swat er was vanalles mis deze duik, maar wel een leuke plaats, misschien in betere omstandigheden veel mooier.

We douchen ons en maken ons klaar om naar het hotel van L en P te gaan. B, M en P waren al naar daar, Patrik had die opgepikt vanuit Epidavros zelf. Wij ernaartoe hoewel we niet precies weten waar het hotel is. We vinden de Aristoteles tamelijk makkelijk, drinken er twee Alfa van het vat en blijven er een uurtje zitten. Veel zwaluwen vliegen af en aan over het zwembad en nemen wat water tot zich. We hebben hier zicht op Angistri en Aegina en we hebben ons goed. We rijden met het busje terug naar ons hotel, iedereen maakt zich klaar en we spreken af in het restaurant en we zijn er allemaal bijna tegelijkertijd. We eten vandaag allemaal verse vis, drie melanouri, 1 lavraki (zeebaars) en 1 schorpioenvis. We laten het ons smaken lijk zot. Daarbij is wat octopus in tomato sauce voor P, wat choriatiki, tiri kroketten, tzatziki en het smaakt weeral. Als drank is het rosé en witte wijn. Timo rekent af en het totaal is 150 Euro, nog niet eens zo duur voor 7 personen met verse vis en veel drank. Tegen middernacht gaan we terug naar de kamer, drinken daar nog snel een Mythos en gaan dan slapen. We zijn echt wel moe, want twee duiken op een dag is echt vermoeiend. Slaapwel visjes en vazen van Epidavros.

Woensdag 24 juni 2009: Oud Theater van Epidavros en Galatas

We slapen vandaag uit tot half acht, de vorige dagen was Timo al rond zes uur wakker, maar vandaag niet, hij slaapt helemaal door tot het belgerinkel van het kerkje hem wakker maakt. We staan op, ontbijten en genieten er weer op en top van. Elke dag een fruitsapje, een chocolade croissant en brood met confituur en honing. Daarbij is altijd koffie of thee, maar echt veel wordt er niet gegeten. We zullen vandaag met de auto naar Nieuw Epidavros rijden en daar het Ancient Theatre gaan kijken en de opgravingen errond. We vertrekken vanuit ons hotel tegen 09:30, Timo vindt de weg zonder enig probleem, op een klein half uurtje zijn we er. Er is een mega-grote parking, maar gelukkig staat die niet helemaal vol. Er zijn wel enkele bussen, maar die zorgen niet echt voor te veel overlast. We betalen 6 Euro inkom en stappen naar het grote oude theater en zijn echt onder de indruk als we de trappen opkomen en een eerste blik werpen op de treden van het theater. Timo stapt direct de trappen en hij kan echt alles horen wat er gezegd wordt. Eef vraagt:”Hoor je mij schattie”, gewoon zonder de stem te verheffen en Timo hoort dat tot op de hoogste trede zonder probleem, kei-cool. Ook omgekeerd proberen we hetzelfde en ook dat lukt heel goed: Eef hoort alles wat Timo zegt beneden. Maurits en Peter lopen ook naar boven en zien Eef daar. Het zicht is gewoonweg prachtig, tussen de bergen ligt dit theater in een prachtig kader.

Na een half uurtje theater wandelen we verder naar de opgravingen van het Asklepeion, dat zijn heel veel brokken, die niet veel voorstellen. Een aantal dingen zijn echt brokken en niet heropgericht, een deel zijn ze aan het restaureren. Het odeum is niet veel soeps de Artemis tempel is in herstelling en voor de rest zijn het heel veel brokken. Het is goed warm, alhoewel er wel veel wolken hangen vandaag, we drinken goed wat water en wandelen heel de archeologische site af. Er is ook een stadion, dat in deze huidige tijd zelfs nog soms gebruikt wordt. De palen om de startlijn van de lopers aan te duiden staan er nog steeds, een mooi zicht. Er zijn meerdere tempels en die restanten kunnen we het beste zien in het kleine museum dat er aan de site verbonden is. Daar staan nog enkel timpanen en veel beelden en stukken van beelden. Ook hier zien we af en toe de mooie kleuren die ze in die tijd gebruikten. Het bezoek tot de site duurt in totaal anderhalf uur en we keren rond de middag terug naar Epidavros.

Iedereen heeft een beetje honger, maar eerst drinken we iets op het terras van Maurits en Betty de nummer 11, E en T hebben 12 en P heeft 13. Timo schrijft terwijl de verslagjes die we nog te goed hebben en om 13:00 krijgt iedereen toch veel honger en eten we op de hoek een pitta. P en M nemen een volledig bord en E, T en B nemen gewoon een pitta’tje. We drinken er een beetje bij, drie cola en twee biertjes en na een drie kwartier kunnen we vertrekken naar Poros. Dat is een eilandje in de buurt van het dorpje Galatas, net voorbij Methana. De weg ernaartoe is heel mooi, maar dat houden we tot de terugweg. Op minder dan een uur zijn we daar, Maurits heeft een klein uiltje gevangen en terug losgelaten, Timo heeft het stuur genomen zonder problemen en Eef en Betty hebben gegidst en genoten. We wandelen richting het smalste punt tussen Poros en de Peloponnessos en drinken daar een pintje en drie frappé. Dit is genieten. De ferry Nefeli komt aan op Poros en we kunnen tenminste zien dat hij er ligt, een mega-grote ferry in een kleine baai. Timo dacht dat die nog verder zou varen tussen Poros en het vasteland, maar hij keert gewoon terug richting Aegina en Piraeus. We zitten hier alles een uurtje in het oog te houden en keren dan met de auto terug naar Palaia Epidavros. De weg ernaartoe slingert zich eerst tussen de sinaasappelgaarden en dan door de bergen. Vanaf hier hebben we een mooi zicht op Angistri, op de baaien langs de kust en zelfs op het einde op de verzonken stad van Oud Epidavros. De landtong die hier ligt met de baai ervoor en errachter is echt prachtig. De sinaasappelgaarden zijn alom tegenwoordig en we zijn blij dat we deze uitstap nog hebben gedaan. Dan hebben we toch nog enkele kilometers gedaan met de auto.

Betty komt bij Eef en Timo een retsina drinken met wat olijven gevuld met pepertjes, terwijl P en M ergens ten velde iets gaan drinken, of dat vermoeden we toch. Timo zet alle foto’s op de laptop en schrijft het verslag helemaal af. We hebben al een toffe dag achter de rug en die gaan we nog beter afsluiten door lekker te gaan eten deze avond. We blijven hier in het hotel eten bij Mike. Linda en Patrik komen ook naar hier en drinken wat retsina bij E en T op het terras. Die vinden het hier ook erg mooi het zicht op het haventje met alle zeilboten en kleinere bootjes en dergelijke, alles top. Wanneer we beneden komen zit Mike, de eigenaar van het hotel, bij M en P en ze hebben het over koetjes en kalfjes. Wij komen erbij, krijgen nog een flesje ouzo van het huis en drinken het allemaal op, dan bestellen we wat gigandes en choriatiki. Eef had al twee of drie keer gevraagd naar gigandes, maar waar we ook kwamen, ze hadden het nergens, nu dus wel. De vrouw des huizes had het haar gisteren beloofd en ze geniet ervan. Mama Linda vindt het ook heel erg lekker, dus de twee grote borden zijn al snel op.

Als hoofdgerecht had Mike een mix fish voorgesteld, dus dat komt er na een tijdje ook aan. Het zijn kalamarakia, octopus en drie grote garnalen (per persoon!), echt schitterend met wat retsina. Ze hebben geen koude retsina meer dus we krijgen er een ijsemmer bij om die te koelen. Schitterend. De eerste keer dat we zien dat de Grieken ook ijsemmers hebben. We genieten er ten volle van en amuseren ons te pletter. Op het einde besteld P nog een Metaxa voor iedereen, de dames behalve Betty drinken het niet, dus meer voor de mannen, maar dat zal morgen wel pijnekes doen in het hoofdje. Een frisco was er ook nog bij en het smaakt. Tegen middernacht gaan we naar ons balkon en doen de kaarsjes branden en een half uurtje later gaan we slapen. Voor B, M en P is het morgen gedaan, maar voor ons begint dan nog het tweede hopelijk even goede deel van onze reis. We hebben het al goed gehad hier in Griekenland.

Donderdag 25 juni 2009: Vertrek uit Epidavros en via Piraeus naar Lesvos

Vandaag is het onze laatste dag in Epidavros. We moeten er dus goed van gaan genieten. Bij M lukt dat niet echt heel goed, want de Metaxa zit nog een beetje in zijn hoofd en lichaam. We ontbijten net als de vorige dagen met een chocolade croissant en brood met confituur en honing, vier koffie en één thee. We vinden het nog steeds dik OK dat we hier zitten, maar straks moeten we even terug naar de drukte van de luchthaven en van Piraeus. Na het ontbijt gaat iedereen zijn spullen inpakken om te vertrekken en tegen de middag zijn we allemaal nog samen om iets te eten. L en P komen ook nog eens af, eten niet, want ze hebben laat onbijt genomen. We eten spaghetti, choriatiki en drinken water en E en P wagen zich aan Mythos zonder probleem. We maken alles klaar om tegen 13:20 te vertrekken en een tien minuten later zijn we weg. We houden het afscheid kort, want anders beginnen Timo en Linda weer te bleiten zoals gewoonlijk. Het lukt tamelijk goed, maar mamie moet toch even haar zonnebril opzetten.

Wij dan weg via dezelfde route als we gekomen zijn. Door de bergen naar de hoofdweg met nog een schitterend uitzicht over de baai van Epidavros, het was hier echt bangelijk mooi. We rijden de grote weg af tot aan de Isthmos in Korinthos en daar kunnen we de autostrade op. We moeten al snel 2.80 Euro tol betalen voor de autostrade en daarna nog eens 2.70, dat is voor het stuk waar de weg zich splitst tussen Athene en de luchthaven. Het is nog een heel eind tot de luchthaven. We stoppen slechts één keer om te tanken, want we moesten de auto FULL terugbrengen en dat doen we ook, we vullen de tank met 32 Euro op ongeveer 15 kilometer van de luchthaven, geen probleem dus wanneer we daar aankomen. We vinden de Car Rental goed, moeten even achteruit op de autostrade maar voor de rest is het OK. Er staat iemand van Hertz en die tekent direct af dat alles OK is en we gaan naar het bureautje de financiële kant nog regelen. Alles wordt van de Mastercard gehouden, dus dat is gemakkelijk. We gaan te voet naar de aankomst om te zien of Jurgen en Aagje er al zijn, maar die hadden iets meer dan een half uur vertraging en zijn nog niet geland. We zetten B, M en P af bij het vertrek en van hier zal Peter wel alles regelen zodat iedereen goed thuis geraakt.

Wij gaan terug naar de aankomst en wachten op Ju en Aagje, die net om 15:51 geland zijn, dat is dus dik in orde. We wachten een half uurtje en dan komen ze aan. We zetten ons direct op de bus voor een uur naar Piraeus om daar Kate en Sigi te zien. Dat lukt iets minder, want Timo had de foute info gegeven over de gate waar we af zouden spreken. Timo haalt eerst de tickets bij het hoofdbureau van Hellenic Seaways, maar die zeggen dat hij bij SeaTravel moet zijn aan de andere kant van de straat. Daar zeggen ze dat hij bij de Port Police moet zijn, dus Timo ernaartoe. Samen met een Griekse van de Port Police gaat hij terug naar Hellenic en daar krijgt hij nu ineens binnen de minuut de tickets. Toch straf hé. Ju, Aagje en Eef drinken ondertussen iets en wachten op Timo. Die komt toch af en nu gaan we helemaal naar gate E2 om de Nissos Chios te halen. Daar zien ze Kate en Sigi en we drinken nog iets een gaan dan de boot op. Alles gaat vlotjes en we krijgen 709, 713 en 715, alle drie cabins met twee bedden, het zijn de luxe cabines van de boot. Alles verloopt tot nu toe perfect. We gaan iets eten in de self service: kip met frietjes, giouvetsi en gyros met een flesje wijn. Daarna kopen we wat ouzo op de Panoramabar en zetten we ons één verdiep hoger en drinken daar wat ouzo. Eef haalt nog een klein flesje ouzo 12, dat gaat er ook vlotjes in en dan nog een laatste van de bar zelf.

Het is ondertussen al half elf ’s avonds en Timo begint klopjes te krijgen, dus hij en Eef willen gaan slapen. De anderen gaan mee en slapen in hun cabins als roosjes tot we rond 02:30 voorbij Chios komen, dan begint er door de intercom vanalles te komen net een geigerteller, dus vast slapen is er dan niet meer bij. Iets later komen we aan bij Lesvos maar dat verslag is voor vrijdag 26 juni 2009.

Vrijdag 26 juni 2009: Verplaatsing naar Mytiline en Petra

Om iets na 05:00 komen ze op onze deuren kloppen zodat we allemaal weten wat we eraf moeten, want we naderen de haven van Mytiline. Eef neemt snel nog een douche en we kunnen nog even buiten gaan kijken hoe de ferry in de haven aanlegt. Het is zoals gewoonlijk een drukte van jewelste met een mensenstroom die eraf moet en een hele bende auto’s en vrachtwagens die eraf moeten. Wij haasten ons niet want E en T zitten al een hele week in vakantie-modus en bij S en K is die ook volop ingeslagen. We stappen even uit de drukte weg, Eef gaat een foto’tje nemen en dan ziet zij ineens iemand staan van Avis met een bordje “Mr. Schutijer” erin. Hm, voor wie zou dat zijn? We regelen dat Sigi kan rijden, Jurgen en Timo geven ook pas en rijbewijs af, want donderdag zijn S en K weg en moeten die ook weggevoerd worden. Het gaat allemaal wel vlotjes en we kunnen al snel vertrekken. Hier vlakbij de haven is nog niet veel open, dus we beslissen dat we verder zullen uitkijken waar we ontbijt hebben.

We rijden langs de kust een stuk en Sigi doet het goed als chauffeur, Timo laat hem maar 2 minuten verkeerd rijden in Kalloni. Iets voorbij de plaats waar vorig jaar de taxi platte band kreeg (ook nu een ooievaarsnest) moeten we naar rechts en Timo stuurt de auto even fout. We keren op onze bandensporen terug en rijden richting Mythimna (Molivos) via een bekende weg voor E en T. Die weg over de bergen is echt heel mooi. Nu kan iedereen behalve Sigi er even van genieten, maar ooit zal die nog wel eens niet rijden wanneer we hier passeren. We bereiken na een dik uur Petra en E en T herkennen direct het lieflijke dorpje met de grote rots en met lange weg langs de zee en het strand erlangs en de paar kleine eilandjes voor de kust in de baai. Iedereen vindt het een mooi dorpje en zal het kunnen vinden hier. We parkeren de auto en gaan snel iets zoeken om te ontbijten. We nemen twee continental breakfast, één hellenic en drie eggs met bacon. We krijgen er koffie of thee of frappé bij en fruitsap. We laten het ons smaken en hebben ons heel goed. Na het ontbijt blijven J, A, K en S zitten en E en T gaan zoeken hoe het zit met de reservatie van thuis uit.

We hebben alles geregeld met Kostas van Petra Tours, maar kamers bij de Women’s Cooperativa. Petra Tours is nog niet open, dus we gaan verder naar de Cooperativa zelf en hopen daar antwoord te krijgen op de vraag waar we logeren. Ze herkennen ons nog van vorig jaar en bellen iemand op die ons naar de kamer begeleidt. We vinden snel onze weg naar Anny’s House en krijgen alle kamers al voor de volgende dagen. De kamers zijn echt heel proper en heel groot ook. Twee bedden met een vuur om te koken (yeah right), een frigo om ouzo en retsina te koelen (OK). Eef verdeelt de kamers een beetje en Timo keert terug naar onze plaats van ontbijt. Daar pikt hij de anderen op en rijdt met de auto naar de Farmakijo, daar is het een klein straatje in en Timo neemt ineens iedereen met de bagage mee. De kamers worden verdeeld en iedereen is echt content met de grootte en de kwaliteit van de kamers. We doen een kleine pre-siësta en dan doen we een stapje in de wereld. We gaan even snorkelen, Jurgen koopt een paar zwembadvinnen en gaat mee snorkelen. We drogen op en gaan na een half uurtje terug het water in en spelen wat in het water net als kleine kinderen. We gooien een stoffen octopus naar elkaar en amuseren ons te pletter.

Ondertussen heeft iedereen een codenaam gekregen, gespiegeld op het Nieuw-Grieks: Jurgis Paktakodakis, Sigis Paktmenpennis, Timotis Psychedelis, Eva Athena, Maria Sloptna, Katis Dahaveweveulateris. Het was te verwachten hé, een hoop gezwans en gezever met die hoop naar Lesvos dat kon nergens anders op neerkomen. We aperitieven rond een uur of zes op het terras van E en T met ouzo Ploumari, iedereen drinkt dat behalve Jurgen, die lust niks met anijssmaak. Hij weet niet wat hij mist. Na ons aperitief gaan we naar de cooperativa om daar iets te eten. We moeten even wat wachten, want het zit er goed vol en binnenzitten is niet echt leuk. We krijgen een tafeltje van zes en bestellen wat retsina, wat aspro krasi, en vanalles om op tafel te zetten en iedereen kan er wat van pikken: choriatiki, patates, pajdakia, louloudia (bloemen van pompoen), wat sardelles, tzatziki, chorta, feta saganaki en moussaka. Er is niemand die het niet lust en iedereen eet met smaak. Aagje zegt zelfs verbaasd: Het Grieks eten is lekker jong. Oef, een pak van ons hart dat alles meevalt. Goed geregeld.

We drinken nog wat meer retsina en wat witte wijn en krijgen nog een gratis dessertje van de cooperative: baklava. Voor de enen is dit schitterend, maar voor anderen is dit een veel te zoete bedoening. De gustibus et coloris, ...

Niet te laat, het is nog maar iets na elven, keren we terug naar onze kamers en zetten de nacht in. E en T drinken eerst nog een Mythos’ke op hun terras en gaan dan ook slapen.

Zaterdag 27 juni 2009: Verkenning van Lesvos met de auto

We slapen uit tot 10:00 uur en maken dan ontbijt voor de hele hoop op het terras van Ju en Aagje. Eef en Timo waren al wakker vanaf een uur of 7:30, dus de dag is al half wanneer we ontbijten. We nemen het ervan dus eigenlijk is er niks aan de hand, geen stress, op het gemakske iets eten en dan is er een kleine overlegging wat we gaan doen deze namiddag. We maken ons allemaal klaar om een stapje in de wereld te zetten. Timo en Eef hebben een goed idee om eerst eens naar Skala Sikamenea te rijden en dan naar Molivos. Dat is het plan en dat wordt dus ook uitgevoerd. Timo rijdt de kar zonder problemen door de bergen naar Skala Sikamenea, een mega-steil wegje brengt ons naar het haventje en het is een schitterend zicht. Een kleine haven met restaurantjes en een klein kapelletje op een kleine berg. De Ju vindt het allemaal mega-fotogeniek en snokt er op los... Dan is het al snel tijd voor een terraske en dat plan voeren we dan ook direct uit. Vanaf hier deelt Aagje dan ook de passie voor het fotograferen met Jurgen, alleen zij heeft zij als specialiteit : poesjes, katten, enz. Ne lekkere frisse Mythos en we zijn klaar voor de volgende trip, nl naar Molyvos. Onze missie: een terraske doen.

Ju rijdt met elegantie naar Molyvos waar we ons parkeren en slenteren naar de taverne ‘chtapodi’ (http://www.octapus-restaurant.com). We eten een hapke ttz Kate en Sigi eten sardeles (sardientjes), Eef eet gavros (ansjovis), Ju een hamburgerke, T een tunasalade en Aagje moussaka. Heel lekker allemaal. Tegen een uur of 4 vertrekken we daar om naar Petra te rijden, efkes een douchke te pakken en ons klaar te maken om naar Mytileni te rijden. Plan is om daar wat rond te lopen, iets te eten en nadien de Roel op te pikken aan de luchthaven. We placeren ons op een terras MAAR DAAR GAAT HET FOUT. We worden bediend door een Striek (= stoemme Griek), die ook nog eens traag is en 3 van de 5 plats verkeerd bestelt. Soit, ondanks het feit dat de Roel liet weten dat hij een uur vertraging had, lukt het ons niet om op tijd op de luchthaven te zijn... Merci Striek. Soit, veel maakt het niet uit, Roel staat er net en Sigi heeft heel neig zijn best gedaan J voorbijsteken enzo...

Het is ondertussen 22.45u en we vertrekken vanuit de luchthaven richting Petra, een rit in het donker van 1,5u, niet simpel maar natuurlijk komt alles in orde.

Tegen 00.15u zijn we op de appartementjes en drinken we nog een glas op de komst van Roelis Kathedralis. Rond half 2 liggen we in ons bed, waar Eef nog wakker blijft liggen tot half 4... Dat wordt leuk, morgen om 7:15 er uit om te duiken...

Soit, sweet dreams vooral voor Timo dan en morgen joepiedepoepie duiken JJJ

Zondag 28 juni 2009: Duiken op Korakas Cape Wreck

Na een verkwikkende nachtrust van toch wel 3u voor Eef en iets langer voor Timo, staan we op om 7.15u. De winkeltjes zijn nog niet open, dus ontbijt slagen we over. We kopen wel iets bij de bakker onderweg naar de dive-shop. We vertrekken met vinnen, snorkel, bril, duikcomputers en de rest huren we daar wel. Jorgos had gezegd tegen 9u te komen en zijn compagnon had 8u gezegd. Dus we houden de kerk in ’t midden en gaan tegen 8.30u. Ze zijn er al en we beginnen met de uitrusting te passen, alles bijeen te zoeken en in bakken te steken. Kate en Sigi beslissen om dan toch niet mee te gaan, inderdaad 30 euro om mee te gaan snorkelen is wel wat veel gevraagd. Ze hebben wel wat fruit en brood gekocht voor ons om mee te nemen, dus dik merci K&S. Tegen een uur of half tien zijn we weg. Eerst nog 2 Belgische meisjes afzetten in Molyvos (die hadden hun boot gemist) en dan varen we door naar de dive site Korakas Cave Wreck. Dat ziet er hier dik ok uit.

Aag heeft wat last met haar duikpak, maar alles komt in orde en we dalen af voor onze eerste duik, nl het wrak. Het diepste punt ligt op 27 meter en het hoogste op 12 meter. Roelis heeft wat last met klaren, dus Eef (als goeie rescuer) blijft bij hem tot alles OK is. Het wrak is echt wel graaf, ’t is ook ons eerste wrak, dus wel speciaal. Er zijn in totaal 10 duikers : instructeur Jorgos en divemaster weetzijnnaamniet, 2 Italianen, 1 Brit en wij 5. Onder het wrak ziet Eef een mouse-fish (effe opzoeken wat dat is), verder zien we een octopus, veel damselfish, zeesterren, lipvissen, ... en een zicht van wel 30 meter : kweetniehoegraaf! Het is echt een hele mooie duik, een klein uurtje, vooral Ju, Aag en Roel zijn onder de indruk, het is hun eerste bootduik in het buitenland. Als we terug boven komen, is het tijd om de 2e fles op te tuigen en alles klaar te maken voor de volgende duik. We blijven 1,5 u op de boot, eten iets kleins (brood met bio-komkommer van de kapitein en fruit) en maken ons dan siga-siga klaar om het volgende duikske te placeren. Op dezelfde plaats maar nu van het wrak weg. Hier zien we een murene, terug ongeveer dezelfde vissen, kruiken, ... weeral de moeite waard. Roel heeft deze keer geen 15liter fles meer (wel op de eerste duik) en gaat na 47 minuten naar boven met Ju en Aag. Proper hun 3minuten stop gemaakt op 5 meter, flinkjes. Tijdens deze 2e duik was iedereen veel relaxter en was er voldoende tijd voor Eef en Timo om serieus door te snokken. Eef spreekt met Ju af dat hij de volgende duik de camera meeneemt.

Na de 2e duik, plonsen we nog even in het water en dan zet de boot rond 15u30 terug koers richting Molyvos en Petra. We wandelen tot in het duikcentrum waar we de logboeken invullen en afspraken maken voor de volgende duiken. We hoeven nu nog niets te betalen, dat wordt op het einde wel geregeld. Totale coolness. We zoeken een terrasje op, vinden Kate en Sigi en drinken Mythos en ice-tea. Het zit snel in ons hoofd, dus kamer opzoeken en een douchke pakken.

Tegen 19.30u is iedereen proper gewassen en gaan we bij de vrouwen van de Cooperativen eten. We bestellen wat retsina, aspro krasi en megalo nero en ook vanalles om te eten. Drie barbouni, twee tsipoura, choriatiki, dolmadakia, feta saganaki, keftedes, louloudia, pajdakia en taramasalata. We nemen van alles een beetje en we laten het ons smaken. We komen zo ongeveer rond een uur of elf terug naar ons appartement, drinken nog wat ouzo en wat Mythos op ons terras en gaan tegen middernacht slapen.

Maandag 29 juni 2009: Petrified forest

We hebben afgesproken om op te staan tegen een uur of acht en tegen half negen te ontbijten om een beetje vroeg te kunnen vertrekken richting versteend woud aan de westkant van het eiland. Eef en Timo weten nog dat het een hele tijd door de bergen rijden is en dat het niet echt snel vordert, dus we willen op tijd vertrekken zodat we niet op het heetste van de dag daar zijn. We hadden al inkopen gedaan deze ochtend en eten wat brood met kaas, salami, choco en wat ontbijtgranen. We hebben zelfs wat fruitsap om te drinken en koffie. Elke kamer heeft een klein keukentje waar twee vuren staan en twee afwasbakken. Een ijskast is ook aanwezig, dus het zijn leuke kamers die we gehuurd hebben.

Na het ontbijt maakt iedereen zich klaar om te vertrekken, Sigi rijdt en Timo wijst de weg. Niet dat co-piloot zijn hier moeilijk is, want er zijn sowieso maar een paar wegen. In het vertrek kiezen we de weg binnendoor, dus niet via Kalloni, maar via Anaxos en Skoutaros om zo op de hoofdweg in Skalochori te komen. We zien onderweg een staaltje van Griekse ecologie. We rijden op een bepaald moment achter een vuilniskar en ineens verdwijnt er uit het raampje van de passagier een flesje richting dal. Het wordt even stil in de auto en daarna barst iedereen in lachen uit, wat een voorbeeldfunctie.

Er zijn eigenlijk weinig problemen om het petrified forest te vinden. Straf is we het grote verschil tussen de natuur bij ons op dat deel van het eiland en hier hoger in de bergen. Hier is het dor en groeit helemaal niets op een mini-struikje na. Eef en Timo beslissen van mee te gaan in het park, want vorig jaar hadden ze niet alles kunnen doen. We nemen nu de grote toer langs de kleine en grote versteende stenen. Onze reisgenoten zijn in het begin een beetje skeptisch, maar na verloop van tijd zien ze de schoonheid echt in. Ze hadden zich een woud voorgesteld en dat is dan wel iets anders, dat je hier te zien krijgt hé. De grootste is zeven meter hoog en heeft een omtrek van 8.3 meter, dat is een serieuze boom. We lopen hier toch wel anderhalf uur rond en gaan dan iets drinken in het barretje aan de inkom. Veel zon is er hier en op sommige plaatsen maakt de wind het draaglijk, als die er niet is, is het bakken, want in de auto geeft het dashboard 31° aan.

Na de drank stop rijdt Jurgen door naar Sigri om daar een Mythos te drinken en een kleinigheid te eten. We zijn er snel, want het is amper 7 kilometer en zelfs door de bergen is het niet al te lang. We komen aan in Sigri en daar is het heel rustig, we stappen even door het dorpje op zoek naar een etablissement waar ze Mythos hebben, maar vinden niet direct iets. We bezoeken even het oude kasteel, niet veel soeps, maar Jurgen heeft een goede muur met strijklicht gevonden, dus we doen een foto-sessie. Een mens kan zien dat Aagje een beetje geconditioneerd is door fotograaf Jurgen, want die haalt daar poses boven die topmodellen zich niet eens eigen kunnen maken. We vinden bij estiatorio Australia een leuk plekje om een kleinigheid te eten. We bestellen een aantal dingen, E, T en R eten samen een kalamarakia, deze keer zijn het echte verse, want er ligt een volledige kalamari op het bord in zijn geheel, schitterend gewoon. We delen ook nog een feta saganaki en een souvlaki chirino. De anderen eten een spaghetti, nog een souvlaki chirino en kotopoulo. De Jurgen gaat voor een bifteki met wat patates en het smaakt iedereen met wat Mythos en nestea.

Na een uurtje in Sigri zorgt Jurgen met de professionele begeleiding van Timo dat iedereen veilig en blij terug in Petra geraakt. We kopen nog wat drank en wat rigani chips en doen een terrasje bij E en T. Tegelijkertijd spelen we wat slagwies en amuseren ons lijk zot. Na een half uurtje komt Sigi zich een beetje moeien en speelt wat mee. We hebben gisteren een reservatie gemaakt bij de vrouwtjes van de cooperativa tegen 20:00. Dat is ook de allereerste keer dat we dit in Griekenland doen, maar ja zoals alles is er voor dit ook een eerste keer. We bestellen wat retsina, wat apsro krasi, nero en genieten ervan. Eef doet de bestelling van het eten. Liefhebbers van vis eten wat red snapper of sardelles, anderen genieten van de giouvetsi, van stifado, van de feta saganaki, de choriatiki, gemista. Tof, maar we maken het niet te laat, want morgen is het een dagje duiken. Niet te veel drinken, want never drink and dive.

Dinsdag 30 juni 2009: Twee duiken Feggamenee reef en Mirmigi

De wekker gaat af om iets voor achten, Eef is direct mee, Roel ook, maar Timo raakt niet goed uit zijn bed. Jurgen is ook al op, maar ook Aagje heeft wat problemen. Sigi en Kate blijven liggen, want ze gaan niet mee vandaag; zij gaan wat tammen en wat genieten van hun aanwezigheid in Hellas. Aagje heeft wat last van haar rug dus die gaat niet mee duiken, want dat zal geen goed doen. We ontbijten met iets kleins, want veel eten is niet het beste voor een duik. Roel, Jurgen, Eef en Timo gaan wel mee duiken vandaag en wandelen tegen 09:00 naar de Cavo Bay Watch waar de basis van de Lesvosscuba in Petra. Onderweg kopen we nog wat water en fruit. We zien dat er al wat flessen in de pickup liggen en dat er al een bak of 5 in de auto staat, dus we zijn niet alleen vandaag. We nemen onze pakken, regulators, lood, vest en helpen snel alles inladen. Zij rijden naar de haven, E, T, J en R stappen naar de haven en zien dat er een Vlaamse, Portugees (koppel) en drie Britten op de boot zitten.

We zijn al laat dus we vertrekken direct met de boot naar Feggameni reef, slechts tien minuten varen vanuit de haven naar het grote eiland voor de kust van Petra, rechts daarvan is de duikplaats en daar leggen we aan. Jorgos neemt de vijf anderen mee en Timo en Eef leiden de duik samen met Roel en Jurgen. We houden het rif aan onze rechterkant, geraken net niet tot het einde, want we duiken tussen twee grote rotsen die ons in de verkeerde richting brengen. We zagen daar een murene, dus moesten even afslaan naar rechts en eigenlijk hadden we dan moeten terugkeren, maar deden dat niet. We zien de gewone damselfish, de girelles, een paar snappers, de typische kokerwormen, zeesterren, murenes, het is een hele mooie duik, neig op het gemak, zelfs terwijl Eef en Timo zelf de duik moeten leiden. Op ongeveer 100 bar keren we terug richting boot en gaan een beetje hoger duiken. We zien enkele fireworms en wat ons echt opvalt is het rose pak van Jurgen. Die heeft van de duikclub een longjohn gekregen met rose strepen, echt een bangelijk zicht, precies een janet, de Roel noemt hem de opperhomo.

Zoals tussen alle duiken moeten we ook hier even tijd nemen om terug alles in orde te krijgen, we tuigen de flessen al terug op, drinken wat water, nemen een duikje in de zee, want er is geen toilet aan boord. We eten iets kleins en babbelen wat met Jorgos en Sofoklis, dat is de mede-eigenaar van de duikclub en ook duiker, maar nu kapitein. We varen ook een beetje verder naar een kleine rots, deze duikplaats heet Mirmigi (mier). We moeten hier een soort tong volgen, die zich uitstrekt voor de boot. We zorgen ervoor dat we eerst even Jorgos kunnen volgen en bijna altijd zullen we in staat zijn onze voorgangers hun bellen te zien. We vertrekken met de tong aan onze rechterkant, komen al direct een murene tegen en enkele kokerwormen. De damselfish komen ons ook al begroeten en de girelles zijn druk in de weer al wat hun lief is te beschermen. Een grote fireworm passeer ons zicht, we zien drie soorten zeesterren, de gewone, één met pieken erbovenop en één die geen aparte armen heeft. We bereiken de punt van de tong en gaan hier tot 32 meter. Dat is eigenlijk niet correct, want onze vorige duik was enkele meter minder diep. Een schorpioenvis verbergt zich diep tussen de spleten van de rotsblokken. In totaal zien we deze duik vijf murenes, schitterend eigenlijk. Een soort slijmvis wil niet op de foto, want die zwemt direct tussen de rotsen. Hier op grote diepte zitten een school snappers en enkele hele grote mosselen.

We keren terug en Timo zet er serieus wat vaart achter, want het is niet echt duidelijk welke richting we moeten uitzwemmen en hij ziet de bellen van de anderen niet meer. De anderen volgen wat op afstand en iets later neemt Timo wat gas terug, want hij heeft in de verte, een dertig meter verder de bellen gezien. We nemen nog wat tijd om vanallles te bekijken, maar zien niet echt veel bijzonders meer. Jurgen en Timo doen samen hun safety stop en Roel en Eef blijven nog twee minuutjes onder. We komen aan boord, maken alles klaar en zijn bijna direct terug naar de haven. Sigi, Kate en Aagje komen daar net voorbij met de wagen en rijden al door naar de Lemon-bar. Daar drinken we eerst twee pintjes en genieten van het zicht, het goede weer en van weer twee toffe duiken.

Het wordt stilaan tijd om ons te gaan douchen en iets te eten, dus we keren terug naar de appartementen. We eten vandaag eens niet bij de vrouwen van Petra, maar gaan iets verder de straat af bij restaurant Sunset. Typische dranken: retsina, aspro krasi en water. Roel blijft bij bier en drinkt twee halve liters Carlsberg. Iedereen wil eens zijn eigen plat, dus geen probleem we bestellen tsipoura, zwaardvis en mackerell voor Sigi en Timo, Eef neemt kip mexicano, Ju neemt T-bone met pepersaus, Roel en Kate nemen Lamb sunset en Aagje weet ik niet meer, straks eens vragen. Dat is dus bifteki, het smaakt iedereen echt wel goed en we drinken er nog wat meer bij, niet te veel want morgen is het opnieuw duiken. We gaan wel allemaal nog eens naar het terras van Eef en Timo om nog een ouzo en een Mythos te drinken, uiteindelijk duiken Sigi en Kate niet en die moeten daar geen rekening mee houden. We gaan iets voor middernacht slapen. De warmte is nog steeds goed te voelen zelfs op dit uur van de dag. Het wordt met de dag warmer, ondertussen zijn er al pieken van 37 graden overdag. Lekker genieten dus!

Woensdag 1 juli 2009: Twee cave-duiken en feestje

We staan allemaal relatief vroeg op, ontbijten bij Jurgen en Aagje op de kamer. Met de mega Hyundai Trajet racen we naar Mitilini, want deze twee duiken moeten we naar daar. We gaan met een kleinere boot duiken, waarschijnlijk een uit de kluiten gewassen zodiac. Jurgen rijdt, Timo wijst de weg en het duurt toch anderhalf uur eer we ter plaatse zijn, we rijden twintig meter te ver, maar eigenlijk geraken we er zonder problemen. Luis en Tjalina zijn er al, een koppel dat de vorige duiken ook al meegedaan hadden. Die gaan vandaag mee twee cave dives of 1 cave dive en 1 reef dive doen. We passen onze pakken, moeilijk want het zijn andere merken en andere maten dan de Scubapro’s van in Petra. Iedereen moet dus terug pakken passen, vesten passen en alles optuigen. Voor deze eerste duik hebben alle mannen een 15-liter fles en de dames een 12. Da's goed, want de mannen verbruiken toch altijd meer dan de dames. Het duurt een hele tijd eer alles geregeld is, maar kunnen dan toch alles op de uit te kluiten gewassen Zodiac laden en vertrekken. Iedereen moet twee keer met uitrusting en een fles over en weer om alles perfect erin te laden.

Hopla en wijle weg. We varen eerst naar een duikplaats op een schitterende locatie, zelfs boven water. Het is genoemd naar Sint-Nikolaas (Agios Vassilikos) en het is gewoon niet te doen. Azuurblauw water, een eilandje met rotsen en een kleine vuurtoren erop. De meeuwen en gierzwaluwen hebben iets van wat komen die onnozelaars hier doen. Duiken dus. We gaan allemaal te water en iedereen helpt zijn buddy om de fles en vest in het water te laten zakken om die in het water aan te doen. Aagje heeft even wat last maar met de deskundige hulp van Ju, T en Eef lukt dat allemaal wel perfect. Iedereen krijgt alles goed aan, doet snel een uitloodtest en ook dat lukt bij iedereen, dus we kunnen weg. Even moet Jorgos nog snel twee keer freediven, want er zijn twee lampen gevallen, gelukkig niet in de diepte, maar slechts op een meter of acht. Uiteindelijk kunnen we toch vertrekken en duiken naar beneden tot die acht meter. Daar moeten we vooral oppassen voor de seaurchins, want die zijn hier algemeen aanwezig.

Na 10 minuten duiken komen we terecht op een plateau van een meter of 10 en daarna is het The Abyss tot een diepte van 80 meter. We moeten zorgen dat we niet de neiging hebben om zo diep te gaan, want de uitgang van de grot gaat vanaf 23 meter tot 40 meter, heel diep en heel breed, maar echt prachtig. We kunnen er allemaal in, maar Aagje en haar buddy Jurgen blijven bij de uitgang hangen. De anderen gaan er wel in langs de meest ondiepe kant en kijken de ogen uit hun kassen. De wanden zijn overal begroeid met softkoraal, met sponzen, het is echt ongelooflijk prachtig. Jorgos heeft zijn OW-camerahuis bij, maar niet om te filmen, maar enkel om serieus te kunnen belichten. Enkel met de kleine lampjes zou het toch wat weinig geweest zijn. We kunnen maar kort in de grot blijven, zien enkele grote shrimps in het donker en enkele mouse-fish. Eef had die eerder bij het wrak al gezien, maar nu ziet iedereen die, ook Ju en Aag omdat er één aan de ingang van de grot zit. Eens in de grot wordt het smaller en daar wordt het wat crowdy, dus we blijven er niet te lang. We duiken uit over de wall, zien enkele kleine naaktslakjes, de blauwe, die we eerder al gezien hebben en ook een soort met witte tippen; die kleine beestjes zijn echt een streling voor het oog. Kleinere rode vissen zwemmen hier ook in grote getale, samen met een soort rifbaars, vergelijkbaar met de baarzen in de Rode Zee. Pas nu, na een 25 minuten kunnen Eef en Timo deftige foto’s nemen, want hun camera’s waren om de een of andere reden aangedampt. Terug aan de bovenste rand van het rif zit een school van duizenden damselfish en die laten zich goed fotograferen.

Een octopus verbergt zich tussen de rotsen en enkele murenes zoeken beschutting tussen de spleten in de wall. Na een kleine drie kwartier doen we onze safety stop en tijdens de stop zien we nog een grote gele, blauwe naaktslak. Niet te doen hoe groot die is, we denken zelfs wel 10 centimeter. Na de safety stop gaan we stilletjes naar boven, klauteren aan boord van de zodiac en verwisselen al direct de flessen. Deze eerste duik van de dag was al schitterend, maar er is nog een tweede op komst. Jorgos heeft wat last met het anker, dus Eef en Timo helpen hem een beetje. Het zit blijkbaar ergens vast en we krijgen het niet los. Timo houdt het wat vast terwijl Jorgos de boot in een cirkel rond het anker probeert te sturen. Dan probeert Timo nog eens te trekken en komt het anker ineens los, hij met zijn klikken en zijn klakken in het ruim met zijn ene voet, maar het is niet echt zo erg en hij zal nog wel kunnen duiken.

Om ons oppervlakteinterval te overbruggen varen we naar het strand van Tarti, maar moeten op de boot blijven, want Jorgos ging trakteren, maar had geen geld bij zich. Hier blijven we even liggen, zwemmen even wat en varen dan verder naar onze tweede duikplaats van de dag: Fara. Ook deze keer een grotduik. We hadden de keuze tussen grot of rif en de meesten kozen voor grot. We doen alles hetzelfde als de eerste duik, vest in het water en daar aandoen. We zijn voor anker gegaan in een beschutte baai zonder wind en zonder stroming, dus we zwemmen enkele tientallen meter verder en gaan daar op een diepte van ongeveer 6 meter onder. We zwemmen rond een rots en zien eerst een grot gat in de wall. Een grote mossel bevindt zich aan de ingang en dat is een prachtig zicht, de mossel met op de achtergrond de duikers en het azuurblauwe van het water. We palmen verder, komen een murene tegen, enkele zakpijpen (Jurgen noemt het bierflesjes) en komen op 18 meter de ingang van de grot binnen. We hadden afgesproken dat we niet allemaal tegelijkertijd erin zouden gaan, dus eerst Jorgos, Timo, Eef en Roel. Die genieten van de mousefish, een ongeïdentificeerde vis en opnieuw zijn de wanden prachtig begroeid. Timo kan nu wel wat foto’s nemen en ook bij Eef lukt het goed. Timo komt uit de grot met nog maar 100 bar, dus die gaat wat ondieper duiken en wachten tot de andere drie – Aagje gaat niet mee – in de grot eens gaan kijken. We hebben allemaal onze buoyancy onder controle dus er is nog geen sediment opgeworpen.

Iedereen zit bijna tegen de limieten aan van de lucht, dus we zwemmen verder naar de kloof tussen de twee rotsen. De ene is die waar de boot ligt, de andere hebben we net rondgezwommen voor de grot. Schitterende duik weer en ook nu zien we nog enkele naaktslakken op onze weg terug. We doen de safety stop en gaan stilletjes naar boven om ons klaar te maken om terug te keren. Jorgos geeft goed gas en we zijn eigenlijk direct terug op Haramida beach. We laden de boot uit met de hulp van iedereen en gaan nog iets drinken. We blijven niet plakken, want we moeten nog iets vieren. Volgens nieuwe berekeningen is vandaag de dag dat Eef en Timo 10 jaar samenzijn. Timo zet zijn race naar huis in en krijgt helemaal geen medewerking van de Grieken in Mitiline. We verliezen daar door het verkeeer ongeveer een half uur en komen dan ook een half uurtje te laat bij de cooperative. We maken er een goed feest van, eten wat gebakken courgetten, olijven, shrimps saganaki, midia (mosselen) saganaki, feta saganaki, daarbij drie makrelen, één souvlaki, choriatiki en wat meatballs. Alles overgoten met wijn en retsina: lekker. We sluiten af vandaag bij de lemon-bar met enkele cocktails en metaxa. De eigenaar biedt ons een tequila aan en we drinken zelf nog een tweede. Lekker en allemaal een beetje tipsy keren we terug naar onze kamers om de nacht door te brengen. Voor Sigi en Kate de laatste.

Donderdag 2 juli 2009: Luchthavenvervoer en niks doen

We staan allemaal op rond 10:00 en stappen naar de Lemon bar voor ontbijt. Bij Timo en Eef was er eerst om 09:45 de Griekse poetsvrouw al binnen gekomen, want die vond dat het tijd was. Wij vonden nog niet, maar vertrekken wel 10 minuutjes later naar de Lemon bar voor ontbijt. Koffie, thee, continental breakfast, greek breakfast en vijf eggs met bacon. We eten er met plezier van. Timo en Eef gaan zich douchen, want daarvoor hadden ze deze morgen geen tijd gehad. De anderen komen terug naar de kamer en Sigi en Kate nemen hun bagage want Eef en Timo brengen ze naar de luchthaven. Sigi rijdt nadat ze afscheid hebben genomen van Ju, Aagje en Roel tot aan de luchthaven. Het gaat veel vlotter nu want de weg naar Mitiline is niet meer onderbroken en dat scheelt al snel een kwartiertje. We droppen ze af aan de luchthaven en nemen daar afscheid, nemen de mega-Hyundai terug naar Mitiline-stad. Eef en Timo hebben een missie, maar zullen niet slagen. Ze gaan op zoek naar de duikshop van Lesvosscuba. Eef heeft een kaartje afgedrukt en daarop moeten we ongeveer vinden waar de shop zich bevindt. We weten echter alleen via een puntje op de kaart waar die is, het eigenlijke adres is van de print gevallen. Tja, we kammen de hele buurt uit waar Google Maps de shop had geplaatst, maar vinden die niet. We doen ook niet echt veel moeite, want het is snikheet. We genieten wel van de stad en de oude gebouwen die er staan en de gezellige drukte van de hoofdwinkelstraat Ermou. Vele winkels hier en enkele mooie kerkjes, top.

Na een uurtje wandelen door de stad vinden we het voldoende en is het tijd voor een drankje. We gaan de kaai af, komen uit op het terras waar we zaterdag hebben geweest, maar weigeren van daar te gaan, want je weet nog wel wat er toen gebeurde. We vinden iets verder iets anders, het minst luidruchtige van allemaal, want we weten heel goed dat de Grieken echt wel veel lawaai kunnen maken. We drinken een frappé, een Amstel en eten er een sandwich bij met hesp, kaas, tomaat en sla. We genieten ervan om eens met ons twee op stap te zijn en blijven nog rustig zitten. Het is al bijna vier uur en beslissen dan toch om terug te rijden naar Petra. We nemen de traditionele weg via Moria, gaan dan het binnenland in en rijden op de nieuwe weg naar Kalloni. Daar stoppen we even want Timo wou zeker de ooievaars nog eens fotograferen. Ze hadden op dezelfde plaats als vorig jaar op een hoge schoorsteen een nest gebouwd. Nu zitten er vijf in en ze zijn echt al groot, waarschijnlijk al klaar of toch bijna om uit te vliegen. We rijden er eerst voorbij, maar dan weten we snel dat we te ver zijn en keren even terug en zien ze dan tamelijk vlug. Vanuit Kalloni is het nog maar 16 kilometer, maar dat zijn wel de langste kilometers van de rit. We rijden eerst de bergen in op een weg met enkele serieuze haarspeldbochten. De Hyundai vindt dat niet zo leuk, want die heeft enkele keren de rit al gedaan en regelmatig moeten we terugschakelen tot eerste om op de bergen te geraken. De motor blijkt echter later toch wel een 2.0 te zijn. Echt goede prestaties moeten we die niet nageven.

We hebben in het naar boven rijden een mooi zicht op de vlakte van Kalloni en in het naar beneden rijden zien we Petra heel mooi liggen beneden, echt graaf. We stoppen zelfs twee keer om foto’s te maken. We parkeren de auto in Petra op de parking, hebben zelfs vooraan een plekje in de schaduw en zien Roel liggen blinken in de Griekse zon op het Griekse strand en zie hem genieten. We drinken een Mythos op de Lemon bar en iets later komen ook Ju en Aagje erbij zitten. Het is donderdag en we hadden met Jorgos van Lesvosscuba afgesproken dat hij zou bellen om eventueel vanavond een nachtduik te doen. Die gaat niet door omdat hij serieus wat last heeft van zijn rug, pech dus. De twee duikers van gisteren komen er nog even bij zitten en we gaan tegen een uur of 7 naar de kamer. We douchen ons, aperitieven op het terras, doen een kaartje wies en gaan naar de Cooperative om iets te eten.

Sigi is nu net vandaag vertrokken en Timo had hem een beetje zot gemaakt over melanouri, maar ze hebben die niet altijd in huis. Nu vandaag natuurlijk wel, een beetje pech is Sigi niet vreemd. We eten daarbij shrimps saganaki, souvlaki kotopoulo, choriatiki, keftedes, feta saganaki, pataztokeftedes en dolmadakia. We bestellen iets minder, want er zijn twee vuilbakjes minder bij. Iets drinken en niet te lang blijven plakken, enkel nog wat napraten op ons terras en niet te laat gaan we pitten.

Vrijdag 3 juli 2009: Warmwaterbronnen, strand en niks doen

We staan op tegen een uur of tien en hebben beslist dat we de laatste dagen nog elke keer ontbijten bij de Lemon Bar. Vandaag twee omeletten, continental breakfast, eggs with bacon en een english breakfast. We vergeten te vragen naar het fruitsap, maar vinden dat niet echt erg. We hebben alles al mee in de auto en na het ontbijt kunnen we direct vertrekken naar Polichnitos. We nemen de al vertrouwde weg naar Kalloni en vandaar nemen we niet de weg naar Mitiline, maar we volgen de baai van Kalloni tot in Polichnitos. De weg is mooi, veel olijfbomen in Lesvos in het algemeen en dus ook hier. Veel dennen geven een speciale geur af als we door de bossen langs de weg rijden. In Polichnitos is ook een ooievaarsnest, goed gespot door Timo en hij weet zelfs de weg nog hoe hij naar de hotsprings kon rijden. Goed bezig. Jurgen loodst ons zonder problemen daarnaartoe. We stappen uit en wandelen langs de paar bronnen die zich hier bevinden. Er is wat rotte-eieren-geur in de lucht en de stroompjes zijn echt roestbruin en groen van de hitte. Op enkele plaatsen kun je echt niet dichter komen, want er is zoveel damp en zoveel stank dat het niet echt leuk meer is. We zien op zes verschillende plaatsen het hete water uit de grond komen. Timo voelt er eens aan en constateert dat het toch wel heet is. Na het bezoek van een dik half uur moeten we een stopje maken om iets te drinken. Hier vlak bij de bron is een kleine taverna en we drinken een Amstel, frappe en nestea. Timo wil perse nog naar de andere heetwaterbron in Lisvori rijden en iedereen is ermee eens, dus Timo stuurt de Hyundai verder door het Griekse landschap ernaartoe.

We moeten enkele kleine wegjes in, door een dorpje langs smalle wegen en komen er toch goed toe. Jurgen heeft een foto-moment van een ezel tegen een oud gebouw en Timo gaat al op zoek naar de bron. Het is weer typisch Grieks, want ze hebben rond de bron een lelijke betonnen muur gebouwd en erover lelijke ijzeren hekken gelegd. Hoe een mens een toeristische attractie verkloten kan. Hier blijven we niet langer, snel in het badhuis een kijkje nemen en dan verder de scenic route langs de baai. Op een paar plaatsen is het gewoon gokken welke richting we uitmoeten, maar dat lukt uiteindelijk wel en we volgen een kleine zandweg langs het water en krijgen zo het landschap op een andere manier te zien. We komen uit op de weg die we in het komen genomen hebben en rijden zo helemaal de weg terug naar Kalloni, de berg over naar Petra en de parking.

In Petra is het de bedoeling dat we even zonnen en dat lukt wel goed, want de Griekse zon schijnt volop. Een beetje kleur opdoen, een Mythos drinken van de Lemon bar en genieten. Als je iets drinkt in de Lemon bar mag je gratis de zonnebedden op het strand gebruiken, dus dat deden we volop. Onszelf kennende blijkt natuurlijk na een uur, dat we het hier direct beu geraken en kunnen niet op het strand blijven liggen. We gaan iets kleins eten in het centrum. Omdat Ju en Aag nog steeds gaan pitta hebben gegeten, bestellen we enkele Mythos, een nestea en vijf pitta giro. Het bevalt allemaal natuurlijk en eten op het gemakske het pittatje op. Dan terug naar de kamers, douchen en even wat rusten. Van rusten komt wederom niks, want de ouzo is nog meer dan halfvol en die moet nog leeg. De fles is open geweest, dus meenemen in de bagage is geen optie. Uitdrinken dus.

Na de ouzo moeten we nog eens douchen, want we hebben al wat te veel op. We stappen monter en wel naar de cooperative en willen daar iets eten. We hadden dus moeten reserveren, want er is geen plaats buiten. Kort iets eten en dan naar de Lemon Bar. We eten octopus gegrild en in rode wijnsaus, souvlaki, tzatziki, choriatiki, feta saganaki, geen vis deze keer, maar dat maakt het niet minder lekker. Retsina, bier en wijn en hebben ons laatste avondmaal in Petra. Het kost nu nog steeds niet veel. We hebben van in Athene gemerkt dat Griekenland toch nog steeds een pak goedkoper is om te eten dan België, een geluk. Dan is het richting Lemon Bar voor onze laatste cocktail en Metaxa. We krijgen wederom een tequila gratis van het huis en drinken twee cocktails of twee Metaxa. Genieten. We hebben nu een plaatsje gevonden waar Eef en Timo zich languit kunnen leggen. Toppie! Tegen middernacht gaan we naar de kamer en slapen voor morgen een minder toffe dag, want dan is het inpaken en wegwezen, een hele dag reizen.

Zaterdag 4 juli 2009: Vertrek uit Petra, Lesvos en Griekenland

De GSM-wekker gaat af om half negen, de eerste actie is wakker worden, dan begint Eef in te pakken en Timo alle handbagage te regelen. We doen dit eerst, want dat is het vervelendste en dan zijn we daar toch al vanaf. Eef koopt nog wat kleine dingen voor klein Aagje, Lus om de kippen eten te geven en ze krijgt alle zonder problemen in de valies en de rugzak. Alles perfect geregeld. Jurgen brengt de auto tot bij de apotheek zodat we niet te ver moeten sleuren met de bagage. Nu moeten we maar vijf minuten sleuren, dus goed idee. Eef en Timo gaan alles betalen, want zij trakteerden voor het verblijf van de vrienden. Dat valt allemaal nogal mee, want Kostas rekent 125 Euro minder dan eerst gezegd. Dik OK. We eten ons ontbijt op de Lemon Bar, blijven nog even genieten van het zicht van de zee en de kleine eilandjes vlak voor de kust van Petra. Jorgos ging bellen om af te spreken hoe we het financiële deel van de duiken zouden regelen, maar we horen niks, dus we gaan ervanuit dat hij in de luchthaven zal zijn. We gaan snel nog even kijken in de Cavo Baywatch of hij daar niet is, maar geen succes. Eef, Timo en Roel wandelen naar daar en stoppen even bij een poel water vlak ernaast. Er zitten tientallen dikkopjes in en enkele kikkers. Timo en Eef zien in de vlucht een waterslang wegschieten en vinden dat graaf. Zeker Timo want die wou al langer eens een slang zien.

Van hieruit vertrekken we naar de luchthaven. Iedereen kent de weg al perfect, dus we zijn er snel. Op het laatste stuk zijn er wegenwerken aan de gang en de omlegging is sinds donderdag ongedaan gemaakt, dus het gaat een kwartiertje sneller nu. Jurgen doet de laatste tankbeurt vlak voor Mitiline en brengt ons allemaal veilig naar de luchthaven. Daar aangekomen zijn we direct onze bagage kwijt en wachten tot Jorgos zijn bijna 1000 Euro komt halen van de duiken. Die zien we niet en het wordt tijd om door de controle te gaan en te boarden. De controle is niet moeilijk, direct erdoor, dus we wachten aan de gates 3 en 4, net iets groter dan het station van Puurs. We vertrekken met een half uur vertraging naar Athene en komen daar eigenlijk al na 40 minuten vliegen aan. Net in het vliegtuig vlak voor het krijgt Timo een oproep van Jorgos dat hij de afspraak vergeten is (1000 Euro, da’s straf zenne). In Athene moeten we toch al snel een half uur wachten op de bagage, maar alles is erbij en we hebben toch tijd genoeg, dus dat maakt niet veel uit. We gaan naar de Brussels Airlines incheckbalie, drinken daar een Alfa en checken als eerste in. We vragen en krijgen exit seats voor ons allemaal, goed gedaan T.

Iedereen heeft al wat honger, dus we eten iets bij McDonalds. Dat is altijd goed en we hebben toch al een overdosis gezond Grieks eten gehad de laatste twee weken. Nog even wat rondwandelen op de luchthaven, wat ouzo en wat metaxa kopen en wachten op de tijd om te kunnen boarden. We zien al snel dat we een uur vertraging hebben, tenminste al, dus dat wordt nacht eer we thuiskomen. We drinken nog een Amstel Pulse voor we door de douanecheck gaan. Amai, dat is een slecht biertje. Amstel is al niet je dat en dan dit nog, precies wat water met een schuimkraagje. Door de douane, geen probleem, nog een uurtje kaarten door de vertraging en dan tegen 20:45 boarden. Iedereen is snel het vliegtuig op en om iets na negenen hangen we al in de lucht. Nu is het drie uur en één kwartier vliegen. Het is iets langer want er is naar het schijnt serieus wat tegenwind. Het zal straks nacht zijn als we in Zaventem komen en nog later als we thuis zijn, maar het is goed geweest en we missen ons Cartouchke toch al wat. Wat zullen hij en wij blij zijn straks als we elkaar zien.

De belangrijkste dingen die we tijdens onze duiken gespot hebben zijn: veel damselfish (zwaluwstaartvis), gouden grondel, zwartkop slijmvis, gele drievinnige slijmvis, pauwgirelle, girelle, gewone zeebarbeel, vuurzeebrasem, gewone zeebrasem, schriftbaars, zeebaars, octopus, murene, schorpioenvis, rode vlaggebaars, rode kardinaalbaars, zilveren zeebrasem, Roux’ slijmvis, gehoornde slijmvis.

ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe