Epidavros 2017

ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe


Griekenland Epidavros

Hotel Aristotelis

Van 17 juni tot 24 juni 2017





Epidavros

Epidaurus (Grieks: Επίδαυρος, Epídavros, met klemtoon op de -i-) is de naam van een Oudgriekse stad op het schiereiland Argolis, beroemd om het nabijgelegen Grieks heiligdom van Asclepius, halfgod van de geneeskunde. Er is enige verwarring mogelijk tussen:

  1. Paliá Epídavros (Oud Epidaurus): de oude havenstad, aan de zee gelegen, met resten van de antieke haveninstallaties (nu deels onder water), een theater en een vroegchristelijke kerk;
  2. Néa Epidavros (Nieuw Epidaurus): het nieuwe dorp, vlak bij het vorige gelegen
  3. Archéa Epidavros (Antiek Epidaurus): ca. 10 km landinwaarts gelegen, de beroemde cultusplaats van Asclepius, met het goedbewaarde theater. Archaía Epídavros is tegenwoordig de verzamelnaam van een aantal dorpen: Paleá Epídavros, Néa Epídavros, Ano Epídavros, Koliáki, Trachiá en Dímena. Het theater van Epídavros behoort tegenwoordig tot de dimos = gemeente Asklípiou.

Antiek Epidaurus

Epidaurus (Oud-Grieks: Ἐπίδαυρος / Epídauros) was een kleine polis in Argolis, een schiereiland in het noordoosten van de Peloponnesos. Het is vooral bekend voor zijn Asklepieion (Grieks heiligdom voor Asklepios) dat sinds 1988 op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat en het theater, waar vandaag de dag nog steeds toneelvoorstellingen worden gehouden.

Geschiedenis

Epidaurus wordt door Homerus, in de catalogus van schepen, vermeld als «Epidauros met de goede wijngaarden» (Ilias II 561.). In de 7e en 6e eeuw v.Chr. behoorde het tot de amphictionie die men «Minyers» noemden, waarvan de zetel was gevestigd op het eiland Kalaureia. Op het eind van de 6e eeuw v.Chr. werd de polis geregeerd door de tyrannos Prokles, die zijn dochter Melissa ten huwelijk gaf aan Periander, tyrannos van Korinthe.

Tijdens de Perzische oorlogen stuurde de polis acht schepen naar de slag bij Artemision, 800 mannen naar Plataeae en 10 schepen naar Salamis. Bij het einde van de oorlog allieerde Salamis zich met Sparta en trad toe tot de Peloponnesische Bond, tegen Athene en de Delische Bond. Epidaurus nam deel aan de «affaire van Corcyra» en voorzag trieren voor Korinthe. Daarop vormde Epidaurus een pijnpunt in de spanningen tussen Athene en Sparta.

In de klassieke periode genoot Epidaurus een grote vermaardheid dankzij zijn aan de god Asklepios gewijde heiligdom, waar men aan geneeskunde deed door middel van dromen. Het bestond uit meerdere publieke gebouwen, waaronder een grote tempel die werd gebouwd aan het begin van de 4e eeuw v.Chr. Ter ere van Asklepius organiseerde men de Asklepieia, vierjaarlijkse Panhelleense Spelen (pentetêrides agônes) bestaande uit paardenrennen en, vanaf de 4e eeuw, poeziëwedstrijden. De cultus van Asklepios bereikte zijn hoogtepunt in de hellenistische periode.

In 243 v.Chr. trad Epidaurus tot de Achaeïsche Bond toe. Tijdens de zomer van 225 v.Chr. wordt de stad ingenomen door Cleomenes III, koning van Sparta. Daarop werd ze een bondgenoot van Rome. Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus minor bezoekt Epidaurus in 168-167 v.Chr., alsook de andere grote steden van het hellenisme, als Athene, Delphi en Olympia. In 87 v.Chr. werd Epidaurus geplunderd door Lucius Cornelius Sulla, die de tempelschat plunderde. De laatste vermelding van Epidaurus gaat terug tot de 6e eeuw n. Chr., in de Synekdemos van Hierocles, een werk dat de administratieve indelingen van het Byzantijnse Rijk beschrijft.

Archeologie

De ruïnes van Epidaurus zijn opgegraven vanaf de 19e eeuw. Ze hebben de ruïnes van het Asklepieion, een tempel van Artemis, een tholos, een tempel van Aphrodite en natuurlijk het theater blootgelegd.


Zaterdag 17 juni 2017: vertrek naar Athene

Opstaan, opstaan! Iedereen wakker om half zeven, dus nog de laatste dingen doen voor we kunnen vertrekken naar de luchthaven. Snel laatste dingen nog inpakken, even alles regelen in badkamer en dan afscheid nemen van Cartouche en de auto in naar de Quickparking in Zaventem. Alles verloopt vlot, want het is zaterdag en dan is er weinig verkeer in België. We krijgen een plaats toegewezen op de parking, laden alles uit de auto en in het busje en dan kunnen we naar de luchthaven. De extra check die hier vorig jaar nog was voor Egypte, is nu weg, want het terreurdreigement is nu toch al veel minder. Maar het is eigenlijk nu pas tijdens het schrijven van het verslag dat ik eraan denk, dus we waren er niet echt mee bezig. We kunnen al direct inchecken en het is gewoon bagage drop, dus zelf met onze boarding pass bagage label afdrukken, want gisteren waren we al ingecheckt. Bewijsje meekrijgen en de twee valiezen zijn weg.

Even een toiletbezoek en dan door de check van de douane en iets verder snel door het checken van de handbagage. Alles gaat er van de eerste keer door, dus alles OK. Dan stappen we verder om iets klein te eten en een koffie te drinken bij Starbucks. Twee koffies, een donut, twee croissants en een cakeje. We weten nog niet aan welke gate we moeten zijn, dus blijven hier nog even zitten. Even de handen van Arne gaan wassen want die plakken erg van de donut J. Een uurtje is zo voorbij en om 10:25 weten we dat we naar gate A50 moeten, dus we gaan er stilletjes naartoe. Papa, papa, kijk vliegtuigen: super zo een enthousiaste zoon en dat alleen voor vliegtuigen. De ontgoocheling is groot wanneer hij denkt dat ons vliegtuig aankomt en het blijkt dat niet te zijn. 20 minuutjes vertraging en dan komt er wel een vliegtuig van Brussels Airlines toe. En nu is het ongelooflijk hoe blij Arne is. Met een haf uur vertraging kunnen we boarden en met 40 minuten vertraging kunnen we vertrekken. Het vliegtuig zal wel een groot deel van de vertraging goedmaken onderweg, want uiteindelijk komen we maar met 10 minuten vertraging in Athene aan.

We nemen iets om te eten en drinken er iets bij en zo gaat de tijd tamelijk snel voorbij. Twee uur en een half vlucht is ook niet veel als je Cuba, Curaçao en Egypte gewend bent. Weinig turbulentie, alleen even op het einde net voor de landing ingezet wordt. We kunnen makkelijk van het vliegtuig, snel de bagage ophalen en alles is er snel bij. Joepie, dan kunnen we de auto ophalen en naar Epidavros rijden. Even naar het bureau van Hertz en dan naar de car rentals. Daar krijgen we een Nissan Pulsar met maar 4300 kilometer op de teller en vragen nog om er een kinderzitje in te steken. Alles op een half uurtje geregeld en dus kunnen we de autostrade op. Tien minuten onderweg en we zijn net te laat om de juiste afslag te nemen richting Elefsina en Athene. We zetten Waze even op, want roaming is nu toch al weg binnen de Europese Unie, dus kunnen we evenveel mobiele data gebruiken als thuis. We vinden al snel de weg terug naar de autostrade en moeten al direct betalen: 2.80. Nu rijden we vlotjes 110 of 135 richting Korinthos. Nog 2 keer stoppen voor de péage, 2.10 en 1.80 Euro en dan nemen we de afslag naar het Kanaal van Korinthe. Arne is net even wakker, dus we stoppen even en nemen een kijkje. Het blijft toch een prachtig zicht vanop de brug de diepte in en te weten dat hier mega grote en mega veel schepen door moeten.

Dan zetten we onze weg verder voor nog een drie kwartier naar Epidavros door de bergen. Arne vindt dat ik niet zo veel naar boven mag rijden, maar ja dat hebben we zelf niet onder controle. Op inderdaad drie kwartier zijn we in Epidavros en dan nog even snel de correcte weg zoeken naar het hotel Aristotelis. We vinden geen parkeerplaats, dus we zetten ons gewoon voor de ingang en zoeken Patje en Nona. Die zitten aan het zwembad. Een ouzo en gin tonic en dan Arne al direct een plons doen. Zijn zwembroek en handdoek lagen bovenaan, dus die konden we snel nemen. Ik doe mijn kleren uit en duik in het zwembad gewoon in mijn boxershort, het lekkere warme water doet deugd. Je bent direct de lange reis vergeten. Het begint te regenen en  gieten. Met de auto hiernaartoe was het al even aan het druppelen, maar nu is het echt hard aan het regenen. We zoeken even dekking, eten wat nootjes, komkommer, tomaatjes en dergelijke bij onze tweede aperitief.

Dan wordt het tijd om ons klaar te maken om iets te gaan eten recht over de deur. Door de regen nemen we de auto, parking af, straat over en zo tot het strand en dan bijna het restaurant binnen. We bestellen water, ouzo ijs en ook nog iets om te eten. Griekse salade, garides, sardelles, spaghetti, gevulde courgettes en het smaakt ons weer ongelooflijk goed. Nog een beetje ijs bij de drankjes en dan tegen een uur of half elf terug naar het hotel. We hebben geen regen meer gehad, maar toch makkelijk met de auto nu. Slaapwel iedereen. Arne gaat zijn bed in, wij drinken nog een Mythos en gaan dan ook ons bedje in. Onze ijskast was al gevuld met een beetje Mythos, ouzo en water, echt super van Patje en Nona.


Zondag 18 juni 2017: Dagje niksen door slecht weer

We staan op onder een donkere bewolkte hemel, alles is donker en grijs en zwart en het regent nog ook. We hadden op voorhand al gezien dat het een dag slecht ging zijn, misschien twee. We komen de dag wel door, zelfs op deze manier. Arne was wakker toch een beetje tot onze verbazing tegen 6 uur de eerste keer en dan tegen zeven definitief. We hadden toch verwacht dat hij het tot acht zou trekken, maar hij is wakker en goedgezind.  Wij dus met Patje en Nona naar het ontbijt, super geregeld natuurlijk. We krijgen een mand vol brood, een plank vol croque monsieur, daarbij lekkere koffie en vers fruitsap. We moeten het vandaag grotendeels zelf gaan halen, want het is buffet. Het hotel zit nog goed gevuld, want er logeerden een hele hoop mensen van een huwelijksfeest. Die zullen morgen wel weg zijn en dan hebben we het hotel voor ons alleen.

We eten allemaal goed, Arne ook, een boke met choco en een hele croque met een beetje melk en wat water. Maar het weer is er niet op aan het verbeteren. We zetten ons achteraan, want daar is er minder wind en het voelt zelfs een beetje frisjes aan. Maar dat laten we niet aan ons hart komen. We doen het heel erg rustigaan met het ontbijt en daarna gaan we even bij de receptie van Aris rustig niets doen. Een boekje lezen, met Arne en zijn Paw Patrol spelen. Een beetje op de WiFi en zo gaat de tijd ook wel snel. Tegen de tijd dat het stopt met regenen is het al twaalf uur geweest en rijden we even naar het centrum. We gaan naar de boten kijken. Dat is altijd leuk en daar is altijd wel iets te beleven. Eens een kijkje nemen naar Epidive ook, maar daar is niemand. Dus iets kleins eten bij Mike. De eigenaar is vorig jaar overleden, maar het is er nog altijd dik OK. We drinken een Mythos en een frappé, eten een beetje: frietjes, tirokeftiro, fried zuchini en dolmades. Lekker delen en niet te veel voor deze middag. Dan trekken we nog even verder langs de haven en kijken naar de boten. De zon is er niet doorgekomen, maar regenen doet het niet meer.

Zo rond een uur of drie vertrekken we terug naar Aris om daar even te rusten. Rusten zit er voor ons niet veel in, want Arne is even wat lastig. Hij wil niet naar een DVD kijken, wil eigenlijk niets wanneer we het hem vragen. Slapen wil hij ook niet en dus stel ik voor om even het zwembad in te duiken. Koud was het gisteren niet, dus dat kunnen we wel aan vandaag. De wind is volledig gaan liggen, zon hebben we nog niet gezien, maar echt kou zullen we niet hebben. Ik ga even bij A3 iets zeggen wat we van plan zijn en wij trekken naar het zwembad. Helemaal voor ons alleen. Met zijn zwembandjes aan is Arne al iets stoerder en springt het zwembad in, kruipt er terug uit en dan terug erin. Hij kan alleen staan aan de trapjes en dan ineens is het te diep voor hem, maar met de bandjes rond de armen is het geen probleem. Bad in en uit, op het bootje, eigenlijk een kleine luchtmatras, en plezier maken. Yep, echt wel super. Eerst komt Nona er toe en iets later ook Patje. We blijven in totaal een uurtje zwemmen en dan wordt het toch wat fris. We hebben wel de zon vijf minuten gezien tussen de donkere wolken over de bergen. Great!

Evy en ik gaan ons omkleden en snel klaarmaken zodat we op tijd kunnen gaan eten. Gisteren was het echt te laat voor Arne. We nemen de auto naar het centrum en gaan daar iets zoeken om te eten. Echt suggesties hebben Patje en Nona niet, dus we eten iets bij het anker. Daar nemen we een flesje ouzo Plomari en eten er chorta, bifteki, kalamari, kolokitokeftedes. Het smaakt weer ongelooflijk goed, alleen Arne is niet zo blij met zijn bifteki. Hij had een hamburger verwacht zoals bij ons, maar dat is het niet natuurlijk. Wel lekker, maar iets meer gekruid en heel veel oregano erop. Dus hij eet frietjes, een beetje brood en tomaat. Hij heeft wel moeten proeven, maar hij vond de hamburger niet zo lekker. De rest is super, niet dat je er veel fout mee kan doen, maar die authentieke Griekse keuken is toch super hoor. Lat maken we het vandaag niet. Tegen 9 lokale tijd ligt Arne in zijn bed, dus hopelijk slaapt hij nu goed en is hij morgen toch iets minder moe. Terwijl we op restaurant zaten, legde hij even zijn hoofd op tafel en was aan het gapen. De sukkel was volledig uitgeteld.

Wij dus terug naar het hotel en voor 38 Euro was alles hier geregeld, super toch die Griekse prijzen. Ze tellen hier weliswaar 24 procent BTW, maar de basisprijs is gewoon tien keer lager dan bij ons. Super toch. Op tien minuten zijn we terug op de kamer, zeggen slaapwel tegen Patje en Nona en dan lezen we nog een beetje op ons balkon en schrijven nog een verslagje. Tegen half elf is het voor ons ook over en out en gaan wij ook ons bed in.

Maandag 19 juni 2017: Veel beter weer, dagje relaxen

Arne was gisteren echt op tijd zijn bed in en deze ochtend slaapt hij door tot acht uur lokale tijd. Super, want zo hebben wij ook een goede nachtrust gehad. We hebben de hele nacht doorgeslapen zonder een keer wakker te worden. Super echt. Nu ik zeker weet dat Patje en Nona op A3 zitten, kunnen we daar eens gaan kijken. Patje is op wandel en Nona gaat zich klaarmaken voor het ontbijt, dus wij doen dat ook. Wanneer we even later beneden komen, zit Nona er al met een kopje koffie en wij zetten ons erbij. Arne doet flink zijn best en eet wat fruit, kaas een boke choco en yoghurt met een beetje honing. Eerst moest hij niets hebben, maar uiteindelijk heeft hij toch flink gegeten. Wij eten een croque, een eitje, drinken er een beetje koffie bij en hebben eigenlijk al voldoende gegeten tot aan het avondmaal. We hadden voor maar een persoon een ei gevraagd zodat we konden delen, maar daar doen ze niet aan mee hier, dus we eten de eitjes maar op. Arne krijgt nog wat koekjes en die heeft ook nog wat melk met chocopops op ook, dus goed gegeten.

Het zwembad lonkt al ongelooflijk in de kleine zijn blauwe ogen. Tja dan offeren we ons wel op om er een dagje weinig tot niets doen van te maken. Even zwembroek halen en handdoeken en dan plons het zwembad in. Patrik was er natuurlijk al bij komen zitten en die heeft nog mee kunnen genieten van het ontbijt. Arne bad in met zijn vliegtuigje van Brussels Airlines, Nemo en zijn luchtmatras en dan is die gelukkig. Met zijn bandjes aan wordt hij wel een beetje dare-it-all en springt constant het water in. Hij gebruikt tijdens het terugzwemmen zelfs al zijn benen en raakt al vooruit. Goed bezig zenne. We wisselen al om met hem in het water te gaan: papa, Nona, Patje, mama, Patje, Patje, Nona, papa, Patje, Patje, mama. Af en toe er eens uit om op te drogen en zo zullen we wel de voormiddag rondkomen. Ah oei, de tijd vliegt, want het is al twaalf uur gepasseerd. Genieten van het zonnetje en dan eens overleggen wat we het beste kunnen doen. Zonde van de regelmaat voor Arne, want die is hier soms zoek. We overleggen nog eens en beslissen dan maar om naar beneden te rijden en te wandelen. Niet ver, naar hotel Apollon, super zalige tuin dat ze hier hebben, met tafeltjes vlakbij de zee. Je kan er vanalles doen en nog iets eten terwijl ook.

We nemen een Griekse salade, sardientjes, een kipfilet met frietjes en souvlaki. Alles weer om het lekkerst en Arne eet ongelooflijk veel kip, komkommer en tomaat en ook nog veel brood erbij. De smaken zijn hier toch een beetje anders dan thuis, maar hij doet erg zijn best nu. Honger zal hij vandaag al niet meer hebben, denken we. Ik ga dan even met hem naar de zee, voetjes erin, maar echt zwemmen is er niet bij. Patje wisselt even af met mij en zo brengen we op een zalige plaats de namiddag door. Af en toe komen er een paar wolken, maar die zorgen voor een aangename afkoeling. De zee in en uit en wat stenen gooien in het water en dan spelen we even met de bal. Hier tussen het terras en het hotel ligt een stukje gras en daar kunnen we wat voetballen. Iets later spelen we verstoppertje en dat vinden zowel Arne, Patje als ik een super idee. Het is al bijna zes uur wanneer we beslissen om terug te keren. Tja, de tijd vliegt hier voorbij, want deze dag is ook al bijna om, hoewel we nog een avond voor de boeg hebben.

We keren te voet terug naar Hotel Aristotelis, tenminste wij te voet en de anderen met de auto. Hier nemen we nog een frisse duik in het zwembad en gaan ons dan douchen. Snel een douche en dan naar de bar, daar drinken we nog iets en krijgt Arne een glas melk met een paar koekjes van Maria. Zalige om hier te zijn: die koekjes zijn allemaal zelf gebakken en ze is kei fier dat ze die aan ons kan geven. We vroegen er eentje en krijgen er zes. Tja, een is geen zeker. We genieten van de avond en stilaan gaan de lichten aan hier en begint de nacht te vallen. Dit is het teken dat Arne zijn bed in moet en wij genieten nog even verder op ons terras. We schrijven het verslag, nemen even contact op met het thuisfront waar alles goed is en tegen half elf, elf uur gaan wij ook ons bed in. Met een drieënhalf jarige een hele dag aan het zwembad, aan de zee is best vermoeiend, want we zijn uitgeteld.


Dinsdag 20 juni 2017: another day in paradise

Vijf voor acht, onze natuurlijke wekker gaat. Mama is direct wakker, maar papa heeft nog niet veel zin om uit zijn bed te komen. Na een half uurtje is iedereen toch klaar om zich klaar te maken om richting ontbijt te gaan. Wij vertrekken al en zetten ons aan dezelfde tafel als gisteren. Een kwartiertje later komt Nona er ook aan. Die is al even op en heeft al genoten van  de zon, want het lijkt een goede dag te worden. Ja, zo is het ook altijd wel bedoeld, naar Griekenland komen en daar moet het weer altijd beter zijn dan in België. De laatste dagen is het echt niet het geval. In België hebben ze nu een hittegolf en hier hebben we regen gehad en nu aangename temperaturen, maar ergens moet er toch iets van de global warming zijn, want hier is het amper 26 graden. Op zich heel erg goed, want anders is het te heet, dus genieten.

Wij zitten dus aan de ontbijttafel en genieten van een uitgebreid ontbijt, wederom. We hebben sinaasappelconfituur (zelfgemaakt), yoghurt met of zonder honing, koffie, een eitje, croques, brood en een beetje fruit. Echt weer zalig wat ze hier op tafel toveren. Evy geeft haar eitjes aan Nona en Evy en ik delen het onze. Genieten is het toverwoord vandaag en dat zijn we echt wel van plan. We denken dat we de dag wel kunnen doorkomen tot deze late namiddag of vroege avond met wat we nu gegeten hebben. En wat zal later blijken: dit klopt kei hard. Patje komt na zijn wandeling bij ons zitten, had even al dag gezegd tegen Evert en Linda, een Nederlands koppel dat hier al jaren kind aan huis is, of is Aris bij hen kind aan huis, da’s de vraag soms. Wij gaan aan het zwembad even liggen, hangen, zwemmen en een beetje niets doen. Deze vakantie stond al op voorhand te boek als zijnde een niets-doen-verlof. Arne kruipt al direct in het zwembad en Patje gaat met hem het water in. Wij horen eens of het OK is dat wij gaan kijken bij Epidive of ik kan duiken en nemen de auto naar het centrum. We zijn er op tien minuten, kijken eens bij het duikcentrum, maar er is niemand thuis. Ik bel even snel naar Yves en die zegt dat er wee dames zouden moeten zijn of die zouden binnen tien minuutjes moeten toekomen.

Terwijl wij wachten tot ze daar zijn, gaan wij even kijken of we een emmer en schepje kunnen vinden voor Arne. Dat lukt heel erg goed. Schepjes, emmertjes en dergelijke hebben ze hier bij de vleet, dus we kopen er iets voor 3 Euro het stuk en kopen ook nog een paar roze waterschoenen voor mijn liefje. Al bij al kost het ons hier 14 Euro en daar heb je in België nog niet eens een emmertje voor. Wij dan ook even naar de apotheek. Arne had iets nodig wat we in België niet meer konden vinden, dus even checken of we het hier nog wel kunnen krijgen. Ze proberen ons iets anders te geven voor de maag, maar we moeten eigenlijk alleen dat specifieke geneesmiddel hebben voor de bijwerkingen, dus dat doen we niet. In het Grieks is dat allemaal niet goed uit te leggen, maar we laten het niet bestellen, dus wij nu terug naar het duikcentrum.

We komen er net aan, terwijl ook de twee dames waarvan sprake aan de telefoon, toekomen. Aan de telefoon had Yves gezegd dat het wel zou lukken. Trouwens even een side note: Pascale van Epidive is er niet meer en de duikshop is ook niet meer vijf trappen omhoog richting kerkje, maar vlak naast het restaurant van Hotel Mike (die sinds vorig jaar ook overleden is). Het hotel wordt nog gerund door Georgos en zijn moeder en de duikshop is overgenomen door Yves. De naam is behouden, maar alles is hier wel veranderd. Even voor de duidelijkheid: dat is het enige dat hier in heel Epidavros veranderd is. Naam achterlaten en GSM nummer en ze zullen wel terugbellen. Een van de jonge dames aan de receptie weet niet of Yves kan gaan duiken met mij, want hij heeft het druk. Wel we zullen wel zien. Wij keren dan terug naar Hotel Aristotelis en daar kunnen we het water in en genieten van dit stukje paradijs in Griekenland en op aarde in het algemeen. Arne in het zwembad met een van ons. De andere even rusten en af en toe nemen Patje en Nona even over. Zalig gewoon. We doen dit voor een paar uurtjes, hoewel, het zijn eerder minuten, want de tijd gaat hier veel te snel. Patje en Nona gaan even naar de winkel en wanneer ze terugkomen, hebben ze fruit mee voor Arne en blijkbaar nog vanalles anders, maar dat blijft voorlopig op de kamer.

We beslissen om naar het strand van den Apollon te gaan en daar even in de zee te gaan, iets te eten en dan te zien wat de namiddag en de avond zou geven. We zetten twee tafels tegen elkaar en bestellen ouzo, gin, Mythos en water. Een Griekse salade, gemistas (groene en rode paprika gevuld), brood, kipfilet, spaghetti en iedereen kan van alles een beetje nemen. Nu blijkt ook dat ze van Epidive teruggebeld hebben, maar de voicemail kan ik van hier niet beluisteren. Ik probeer eens terug te bellen, maar er neemt niemand op. Ik laat het niet aan mijn hart komen, wamt een uur later probeer ik nog eens, maar opnieuw voicemail. Tja, we zien wel. We eten allemaal goed, niet te veel maar erg lekker en drinken er iets bij. Dan is het tijd om in het water te spelen. Grote scholen vissen zwemmen hier voor de kust, maar het zijn vooral kleine sardientjes. Arne vindt het super en wij genieten mee. Met zijn schepje, emmer en andere dingen amuseert hij zich hier ongelooflijk en wij dus ook.

We spelen een beetje met de bal nadat we uit het water gekomen zijn hier op het kleine grasveld en dan spelen Patje, Arne en ik verstoppertje, echt wel leuk. Iedereen amuseert zich op en top. Maar dan wordt het tijd om terug te keren. Allemaal de auto in terug naar hotel Aristotelis, daar even douchen, aan het zwembad even zitten en nog iets drinken. Het verslag staat vol fouten wegens twee Bacardi cola nog, een geluk dat Evy het nog naleest. Tegen half elf zijn onze boeken toe en gaan we slapen.

Woensdag 21 juni 2017: relaxen, zwemmen en duikje

Gisteren had ik uiteindelijk nog contact gehad met Yves van Epidive en we hadden afgesproken om tegen twee uur in de namiddag aan het duikcentrum te zijn. Zo gezegd zo geregeld, zo zal het geschieden vandaag. Maar eerst wakker worden. Dat is altijd een opdracht hier: ik was even wakker geworden tegen kwart over zeven voor een sanitaire stop. Bij het doorspoelen van het toilet was er heel erg veel lawaai en Arne is wakker geworden. Tja dat gebeurt natuurlijk he. Hij was niet meer moe, dus terug bed in was geen optie. De poging om tussen ons te komen liggen, faalt ook, dus we staan maar op en maken ons klaar voor het ontbijt. Wij gaan naar beneden en zien dat Nona haar baantjes aan het trekken is en Patje is zijn ochtendwandeling aan het doen, dus wij gaan al iets eten. Deze keer zonder eitjes, want anders kan onze gezondheid het niet meer af. Yoghurt, tomaat, sinaasappelconfituur en een paar croques en zo zullen we de dag wel doorkomen.

Na ons ontbijt gaan Patje en Nona ontbijten en mama gaat met Arne het zwembad in. Plezier troef en voor ons is het een goede ochtendbeweging. Dat hebben we sowieso wel een beetje weinig de laatste tijd, maar hier beginnen we er goed aan. Ik neem even over van mama en zo gaat de tijd gestaag verder. Que? Gestaag? Niet dus he. De tijd vliegt hier ongelooflijk. We zijn even het zwembad in geweest, dan hebben Patje en Nona even overgenomen en dan is hier ineens al half elf. De zwembandjes van Arne zijn echt bijna stuk, want er is eentje dat altijd afblaast. Een gaatje van ondertussen toch een twee millimeter, maar dat is veel te veel. We nemen dus even rust en Patje gaat met de auto naar het centrum om er nieuwe te kopen. Even een frappé drinken en Arne vindt dat de tijd traag gaat wanneer je moet wachten. He’s right. Het duurt maar een half uurtje tot Patje terug is en dan kunnen we terug het zwembad in. Eerst ik met Arne, dan mama erbij en iets later wisselen Patje en Nona ons af. Lekker makkelijk en leuk voor Arne. Zij maken  een brug en om beurten moet er iemand onder zwemmen. Het gebeurt dan toch plots dat de brug dicht gaat zeker… Wat een pret in het water. De tijd gaat inderdaad veel en veel te snel.

Ik moet nog iets eten voor ik ga duiken, want anders is het pas een uur of vier vijf eer ik iets eet, dus nu nog snel iets tot mij nemen. Patje haalt salami met brood en smeerkaas ik eet er een beetje van op en Arne ook en dus is iedereen klaar om zijn ding te doen. Arne is moe, dus die gaat even een siësta doen en ik neem de auto en vertrek naar het centrum. Het is ondertussen al half twee, dus veel tijd ga ik niet hebben. Yves zit samen met de twee dames van zijn duikcentrum op het terras van Mike en Yves neemt me mee naar zijn bureau om daar alles te regelen. Papieren invullen en spullen in de juiste maat klaarzetten. Even een pak passen en de vinnen en alles lijkt perfect in orde. Dus alles al snel de boot in en dan komen Geof en Cindy aan. Zij gaan ook mee duiken. Voor haar is het de allereerste keer en hij heeft al 60+ duiken, dus ca va wel. Zij doen nu hetgeen ik daarnet al in orde had gebracht en na een half uurtje kunnen we de boot op. We gaan niet ver, het is slechts tien minuten varen van de haven en varen naar Aspro Faro: wit vuur. Ik weet niet meer of ik hier ooit al gedoken heb.

Bij aankomst een korte, eigenlijk geen briefing, het gaat vooral over alle beginselen voor de dame die haar eerste duik doet. Wij krijgen een beetje richtlijnen en ik zal de duikleiding nemen voor Geof en ik hoop dat ik hier toch een beetje mijn weg kan terugvinden. De richtlijnen zijn kort: rechts naar de grote rots, daar naar twintig meter of dieper en daar vind je wel alles wat je moet zien. OK dan. Geof en ik maken ons klaar en ik ga als eerste te water. Hij geeft mijn camera aan en zo kunnen we de duik starten. We zakken rustig tot de bodem, hier op een meter of zes en zo dalen we verder af richting die rots die daar apart staat. Op twaalf meter gaan we dieper en we zijn nu een tien minuten onderweg. Even checken hoe het zit met de lucht en we verbruiken ongeveer evenveel. Ik ga snel naar beneden en blijf even hangen rond de dertig meter, spot al snel een murene, maar ik ben gewoon te laat om er een foto van te nemen. Rustigaan verder op deze diepte tussen de holtes, grote en kleine in de wand en het lijkt wel alsof ik hier al vaker gedoken heb. En inderdaad dat is ook zo, maar niet echt dat ik mijn weg hier ken. Ik hoop dat ik de weg terug naar de boot ook zo makkelijk vind. Hier hangen net zoals overal hier op deze duikplaatsen netten langs de wand en ik ga even kijken of er soorten naaktslakken te zien zijn. Spijtig genoeg niet. Ook de grouper die hier zou moeten zitten ontsnapt aan ons oog. Tja zo’n grote dingen moet ik aan mijn buddy’s overlaten, want ik zie alleen de kleine dingen.

En wat blijkt: een kleine gele naaktslak ontsnapt niet aan mijn blik, maar die grote groep sardienen dus wel en ook de mega veel damsel die hier rondzwemmen. De groene, gele, rode kleurrijke rainbow wrasses zijn op jacht net als die bruine soort vis die in de paartijd een prachtige blauwe vlek op zijn zijkant heeft. Die naam ken ik niet van buiten, dus later even opzoeken. Die is echt op jacht naar een vrouwtje en verdedigt zijn territorium tegen alle indringers, dus ook tegen ons duikers. We zien een paar grote kokerwormen en die zijn wederom echt fotogeniek, maar ik ben eigenlijk evenveel bezig met navigeren, duikleiding nemen als foto’s, hoewel dit eigenlijk niet echt de bedoeling is. Maar ja; ik moet dan straks ook minder betalen he. Daar ben ik onder water niet mee bezig hoor. Onder de overhangende rotsen zoek ik naar andere soorten naaktslakken, maar kan alleen kleine kokerwormen nog vinden en de rode baarsjes. We duiken ondertussen al iets minder diep, want we zaten al vijf minuten van deco en hier gaat de lucht snel naar beneden met een 12-lilter fles.

Wij stijgen stilaan op en zien nog keiveel mooie vissen, kokerwormen en dergelijke, maar het wordt stilaan tijd om de boot te zoeken en die vind ik ook op zestig bar. Zalig, want we zijn veertig minuten onderweg. We doen hier onze safety stop en daarna kunnen we met vijftig en zestig bar naar de oppervlakte. Het was een erg rustige duik, misschien wat gemist omdat we geen gids hadden, maar al bij al een goed geslaagde duik te noemen. Met een maximum diepte van 32.4 en 44 minuten duiktijd lijkt me alles goed gegaan en we komen ook boven op drie meter van de boot, dus ik heb mijn best gedaan. Super, al zeg ik het zelf. We komen aan boord, doen alles in de bakken en kunnen terugkeren naar de haven. Ik stuur een SMS dat ik boven ben en op dit teken hebben ze gewacht om naar de haven te komen ook. Op tien minuten zijn we er en Arne, Evy, Nona en Patje staan net te wachten wanneer we toekomen. Een geluk dat we nog twee keer gestopt zijn om grote stukken plastic uit de zee te halen. Ik help even alles uit de boot te laden en bij de shop te zetten. Logboek invullen, betalen (60 Euro, dus 10 minder dan eerder gezegd) en dan kan ik bij de familie gaan zitten. Vanaf nu is het nog meer relax dan ervoor.

We drinken een Mythos, eten spaghetti, tiri, Griekse salade, dolmades, chorta en nog iets genre stoofvlees friet, maar dan in tomatensaus. Allemaal weer echt mega lekker en we nemen gewoon allemaal waar we op dat moment zin in hebben. We genieten hier een kleine twee uurtjes en dan keren we terug naar het hotel. Voor 45 Euro zijn we hier gesteld en is alles op en het heeft iedereen gesmaakt. Terug op de kamer even snel douchen, alles klaarmaken om nog even te zwemmen en ik zorg dat vooral de camera gespoeld is. Ik kan nog snel een paar foto’s laten zien, want de laatste vijf minuten van de duik was de batterij plat. Geen ramp, ik denk wel dat ik de belangrijkste dingen heb staan. Arne en Patje gaan nog even zwemmen, het is wederom plezier tot en met. Nog even genieten en zij opdrogen in de laatste avondzon en wij gaan nog eens naar boven naar de kamer om dan naar de bar te gaan. We drinken er nog iets, praten nog een beetje over koetjes en kalfjes en tegen half negen is het tijd om te gaan slapen. Arne vraagt er zelf om net als gisteren, dus bedje in en oogjes toe. Even lastig doen, maar dat is snel gedaan. Wij genieten nog even van een rustige avond verder op het terras en kunnen dan tegen half elf ook ons bed in. Weer een zalige dag voorbij. Als je moet wachten gaat de tijd traag, maar als je je goed hebt, gaat de tijd veel te snel: al woensdag :-(.


Donderdag 22 juni 2017: Theater van Epidavros, zwembad, zee

We planden voor vandaag een uitstap en we zijn eens benieuwd hoe het allemaal zal verlopen met Arne op een archeologische site. Maar eerst opstaan, alles al klaarnemen en naar beneden naar het ontbijt. Vanaf de kamer A11 is het de gang uit naar de receptie, dan de trappen naar beneden naar de bar waar ook het ontbijt gegeven wordt vanaf acht uur ’s morgens. Wij zijn er vandaag tegen ongeveer kwart voor negen en krijgen direct een grote schotel vol met lekkers: croque, confituur, choco, brood en een eitje. Ze hadden er waarschijnlijk al twee klaargemaakt voor ons allebei, maar elke dag twee eieren blijven we niet echt gezond vinden. Arne heeft een beetje moeite om te eten, maar uiteindelijk lukt toch alles. Ik ga na het ontbijt de auto halen om naar het grote theater te gaan van Epidavros. Ongelooflijk veel toeristen komen hiernaartoe om dit te zien. Wij hebben het vier jaar geleden al gezien, maar vinden het de moeite om nog eens terug te gaan. We nemen de auto, rijden het centrum uit en nemen daar de grote weg richting theater en Ligourio. Die staan allebei aangeduid, dus we denken dat we het wel gaan vinden. Het lijkt wel alsof we hier onze weg al goed kennen.

Op een kwartier zijn we er en vinden een parkeerplaats in de schaduw en kunnen direct de site op. Eerst een lange laan door met wat informatie en een eettentje en dan betalen we 12 Euro per persoon en Arne mag gratis binnen. Al bij al voor dit monument valt het wel mee, want ergens anders zou je de prijs voor twee al betalen voor inkomen voor een persoon. We volgen de weg en slaan rechts naar boven af richting theater. De trappen op en dan komen we tussen de bomen in de schaduw met zicht op het theater al direct. Echt wel geestig. Het blijft een imposant bouwwerk dat zoveel jaar geleden gebouwd is. We vervelen Arne niet met de geschiedkundige achtergrond, want wat heeft een kleuter daaraan. We maken het iets plezanter door te zeggen dat we in het midden van de benedencirkel kunnen gaan staan en dat je alles wat je zegt, kan horen tot helemaal bovenaan. Hij wil eerst niet mee, dus mama en Arne gaan de trappen op tot iets over halfweg en ik klap even in mijn handen en je kan het inderdaad allemaal horen tot waar ze nu zijn. Ik kom dan ook naar boven en Arne denkt eerst dat hij niet verder naar boven durft, maar even wennen aan de hoogte en dan kunnen we toch nog een etappe verder. In twee stukken raken we helemaal boven en ik neem regelmatig foto’s, want er zijn niet veel mensen op dit moment en we zagen dat er een paar bussen gestopt waren.

Eens boven zijn we blij met het prachtige uitzicht op het theater en op de bergen errond. Wij zijn heel hoog nu he mama is het enige dat Arne zich morgen nog zal herinneren waarschijnlijk. Maar op zich vindt hij het wel leuk en wij zijn blij dat we even uit het hotel weg zijn. Het gaat ons alle drie goed af om in deze hitte naar boven te klauteren. Op tijd en stond houden we even halt om te genieten van het theater zelf en van het uitzicht hier. Wederom vinden we het prachtig. En Arne amuseert zich ook nog perfect. Hij is vooral onder de indruk dat we zo hoog zijn en door wat hier rondloopt (poes) en fladdert (vlinders). Wij vinden het allemaal goed, maar gaan hier nu ook geen uren rondlopen. We nemen de trappen langs de linkerkant naar beneden omdat ik weet dat die veel makkelijker zijn zowel voor Arne als voor ons. Wij dus naar beneden en dan wandelen we onder de grote inkompoorten en zo verder naar de schaduw om daar even te rusten en iets te drinken. Ik heb voor Arne en Evy een krekel gespot, want die zijn weer volle bak aan het tsjirpen. Wanneer we te dicht komen, stoppen ze natuurlijk, maar ik heb die ene wel gezien. We nemen het makkelijke padje naar beneden naar het museum, maar dit doen we Arne niet aan, dus we nemen even een kijkje naar de oude ruïnes en wandelen hier kort rond. Na een anderhalf uur houden we ons bezoek hier voor bekeken en keren we terug richting Epidavros.

We nemen de auto en rijden naar de supermarkt om voor de laatste paar dagen inkopen te doen. We kopen water, bier, bananen, kaasje voor Arne, een fles Metaxa en goed geladen zetten we alles in de auto en rijden even de berg op om eens van het prachtige uitzicht over de baai te genieten. We zoeken naar de overblijfselen van de verzonken stad en die vinden we al snel net voorbij de drie piertjes aan het strand. Gespot! Genieten van het uitzicht over de zee met de boten die af- en aanvaren, de bergen en de eilanden in de verte. Dan zit de voormiddag er al op, want het is al een uur gepasseerd voor we op de kamer terugkomen. We nemen de spullen om te zwemmen mee naar beneden en kunnen nog even zwemmen. Arne eet daar zijn kiri op en dan is het het water in. Een jonge Griekse lijkt wel verliefd op Arne, want ze zijn de hele tijd aan het spelen. We schatten haar richting 20 en laten haar maar doen zolang ze er zin in heeft. Ze neemt even pauze en dan wil Arne ook pauze. Hi wil het water niet meer in met ons: afgedaan, schluss. Tja, kwestie van prioriteiten stellen zeker. Ik kan wel zeggen dat hij een goede keuze en smaak heeft. Wanneer ze ook maar even aanstalten maakt om terug in het water te gaan is hij er ook terug en ze vindt het super! Net als haar mama. Hij duwt haar het water in en dan springt hij erachteraan. Even op het kleine luchtmatras rond laten voeren door haar en de romance is compleet. We hebben altijd geweten dat hij een hartenbreker is he.

Tegen een uur of vier gaan we naar de zee en zetten ons neer bij Apollon, iets eten en drinken en we genieten volle bak van wat de dag ons brengt. Vandaag is dat ouzo, gin tonic, water (het is heet), gavros, Greek salad, kip, souvlaki, moussaka en we krijgen er on the house nog kolokitokeftedes bij en we drinken nog een gratis glas mastic. We genieten ervan. Arne gaat nog eens in de zee met Patje en die amuseren zich daar ongelooflijk. Na een half uurtje ga ik eens kijken en dan ga ik met Arne nog even in de zee, naar de visjes kijken, praten over het zoute water, de zee, de bergen en het zonneke en over andere dingen des levens, hetgeen zo’n kleine man bezighoudt. Super conversaties hoor. Tegen dat de zon stilaan begint te zakken, keren we terug naar Aris om daar nog even in het zwembad te plonsen, daarna te douchen en nog iets te drinken in de rust van het terras. Zalig genieten dus wederom he. Rond negen uur naar de kamer, Arne zijn bed in en wij nog even op terras verder genieten. We merken wel dat het nu erg heet aan het worden is, want het koelt hier zelfs ’s avonds niet meer af. Tegen half elf gaan wij ook ons bed in.

Vrijdag 23 juni 2017: rustige laatste dag aan zwembad en cruisen door de bergen

Wij zijn wakker rond acht uur  en er ligt dan nog eentje te snurken in zijn bed. Wij beginnen onze normale routine van de ochtend, maar Arne is nog steeds niet op en hij slaapt tot kwart voor negen. De zon schijnt al volle bak op ons terras en het is nog heter dan de voorbije dagen. Wanneer iedereen klaar is, gaan we naar beneden en Patje en Nona zijn er ook net. Ze hebben al hun wandeling gedaan en hun ochtendzwempartij en zitten aan de ontbijttafel. We krijgen wederom hetzelfde als voordien, veel te veel natuurlijk, maar we eten voor de rest niet zo veel hier. Arne is ondertussen al goed aangepast en eet zelfs ’s morgens al goed, dus vlak na het ontbijt kunnen we beginnen zwemmen. Eerst Evy en Arne, dan neem ik even over en zo komen we al makkelijk de voormiddag door. We genieten ervan, want het is de laatste volledige dag op Griekse bodem. Wat zon opdoen, hoewel we vaak ook in de schaduw blijven zitten en liggen. Het is echt heet. Volgens Aris gaat het tot midden augustus niet meer minderen, dus eigenlijk wel tijd dat we hier weg zijn. Maar dat is morgen pas. Patje en Nona rijden even de bergen in en gaan daar iets drinken. Wij blijven aan het zwembad genieten van onze dag.

Kort na de middag komen ze terug en Arne heeft een klein beetje last van de warmte. We gaan dus even naar de kamer, daar kan hij rustig een DVD kijken of gewoon in de koelte van de airco spelen. Lang moet het niet duren, want een uurtje later is hij het al beu. We stellen dan maar voor om een tripje te maken door de bergen. We nemen tegen een uur of vier de auto en vertrekken eerst naar de grote weg, zo voorbij de supermarkt en dan volgen we de oude weg naar Ligourio. We rijden via de steile weg naar de top van de berg en stoppen even voor het schitterende uitzicht over de baai. Het is nog een beetje hoger dan gisteren en dus eigenlijk nog mooier. Lang stoppen we niet en rijden dan over de top richting de stad. Daar doen we even een korte toer rond om dan de weg terug te nemen richting Epidavros. Vijf minuten na onze eerste stop viel Arne in slaap en hij zal de hele weg slapen tot we bij Aris terug zijn. Wij genieten van de rust, praten al even na over de vakantie en rijden rustig door het Griekse landschap. We genieten van de zichten, de kleine kapelletjes die hier langs de weg staan en zo keren we via de grote weg terug naar Epidavros. Het is een mooie rit waar we echt van genoten hebben, want zo echt hele dagen constant aan het zwembad, is ook niet helemaal ons ding. Zelfs niet wanneer we zelf genieten en Arne zien genieten. Dit hadden we even nodig.

We komen aan bij Aris net wanneer Patje en Nona willen vertrekken om iets te gaan drinken. Zij wilden naar Apollon nog eens gaan, maar ik stel voor om naar Mike te gaan. Daar is al schaduw en altijd wel iets te zien en dan ook nog een briesje. Het is de hele dag boven de 35 geweest dus we zijn best wel moe. We eten hier uitgebreid voor amper 60 Euro: pasta, Griekse salade, tirokefteri, tzatziki, chtapodi psito (gegrilde octopus), kip en frietjes in tomatensaus en souvlaki. Alles is bijna op, alleen de choriatiki en de rijst bij de souvlaki, daar is nog een beetje van over. Het heeft wederom ongelooflijk gesmaakt en we genieten van de rust, de koelte van de schaduw op het terras hier en het ruisen van de zee. We zien boten komen en gaan. De vissen komen af op het brood dat we voor hen in het water gooien en we doen een korte wandeling. Arne houdt je wel bezig hoor. Hij mag zelfs even op de boot zitten van de duikers. Eert wou hij niet, maar dan is het toch leuk om dit te doen en hij geniet ervan. Net als de andere keren krijgen we een paar Mythossen gratis en bij afsluiten nog een mini ijsje, ook weer gratis. Ongelooflijk.

Tegen half acht keren we terug naar het hotel, regelen een paar dingen om morgen naar huis te gaan, inchecken en dergelijke, bweik en dan nog een laatste avond genieten op het terras van Aris met tonic en cola, een kleine beetje gin en bacardi erbij. Tja, Maria was nog aan het leren hoe ze die moest maken, dus er kan ietsje meer alcohol in gezeten hebben. Arne krijgt nog een paar koekjes van Maria, net als deze ochtend van Demi en Eleni. Wederom krijgt hij hier van de vrouwen hier alles gedaan, niet te schatten. Tegen half negen is het tijd om naar de kamer te gaan en Arne in zijn bed te leggen. Vanaf de tafel is het tegen iedereen kalinichta, kalinichta, ongelooflijk. Zelfs in zijn bed: kalinichta, mama, kalinichta papa, kalinichta mama, kalinichta papa. Dan slapen of toch na een half uur en een paar keer tussenkomen. Tegen negen uur slaapt hij en doen wij nog even rustigaan. Verslagjes schrijven en lezen en dergelijke met nog een Mythos in de hand en Evy nog een beetje water. Wij gaan tegen een uur of elf ook ons bed in. Erg genoten van onze rustige laatste dag hier. Morgen zal het veel minder zijn.




Terugkeer naar huis

Heel kort, want dit is het minst leuke van de reis: Wij pakken in, Arne speelt nog in zwembad. Wij nemen de auto terug naar de luchthaven en reizen dan terug naar huis met het vliegtuig, pikken onze eigen auto op op de parking. Op de Woluwelaan moet ik nog stoppen voor een alcohol controle, natuurlijk negatief en dan kunnen we naar huis en nagenieten.

Het was weer een super vakantie, een hele rustige, maar super vakantie.

Meegenieten?

Hier zijn de foto’s: http://travel.scubatimo.be/#!album-103