ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Zaterdag 19 mei 2012: Nieuwe Duikplaats in Zierikzee: Halverwege en experiment kruiwagen

De titel doet het al vermoeden: Ju en ik hebben een strak plan opgevat om eens een nieuwe duikplaats te ontdekken. Halverwege is een duikplaats 375 meter ten westen van de Zeelandbrug in Zierikzee. We willen die plaats eens ontdekken, want aan Zeelandbrug zelf en Oesterdam waar sepia-stokken geplaatst zijn, zal het veel en veel te druk zijn. Om die 375 meter te overbruggen starten we met Experiment Kruiwagen. Tja, what's in a name? Jurgen heeft in de voormiddag nog veel werk gehad om het Experiment goed te kunnen starten. De kruiwagen van papa Ju, merci Gust, was niet meer in perfecte staat, dus eerst heeft Jurgen nog veel roest ervanaf moeten doen en dan nog een nieuwe band gaan halen. De bedoeling is om bij de Zeelandbrug te parkeren en dan met de kruiwagen de dijk op te rijden tot Halverwege, daar een duikje doen bij de sepiastellingen en dan terug met de kruiwagen naar de auto. Hopelijk lost deze duikplaats de verwachtingen van sepia's en naaktslakken in, maar dat zien we later wel.

We moeten goed op tijd vertrekken naar de Zeelandbrug: Ju staat bij mij thuis om half één, alles snel in de auto leggen. Dat is ook al een kunst op zich, want de kruiwagen neemt echt heel erg veel plaats in beslag. Maar al snel lukt het en kunnen we de lange rit naar Zierikzee aanvatten. De flessen moesten nog gevuld worden, dus dat zullen we maar aan de Zeelandbrug zelf doen. Er is een vulstation voor zowel DIN als INT aansluiting en wij hebben DIN en daar kan je stukken van tien cent, twintig cent, vijftig cent, één en twee Euro gebruiken. We hadden onderweg in een benzinestation dus niet moeten stoppen om te wisselen. Tja, pech, maar daarmee hebben we niet echt veel tijd verloren. Het is hier vandaag kentering om 15:10, dus we zouden daar ongeveer te water moeten gaan tegen 14:40. We vermoeden dat we nog voldoende tijd zullen hebben, maar dat blijkt maar net het geval te zijn. De Zeelandbrug (Galgelaantje, Zierikzee) is toch wel één uur en twintig minuten rijden. Wanneer we er toekomen is het er echt al een drukte van jewelste. Hier aan de pijlers duiken om sepia's te zien zal niet goed lukken. Er zullen waarschijnlijk meer duikers in het water hangen dan sepia's. Een geluk dat wij gekozen hebben voor Halverwege. We maken alles klaar, leggen het materiaal in de kruiwagen, doen onze pakken al aan en kruien naar beneden naar het vulstation. Alles mee? Jazeker, want we willen niet nog eens moeten terugkeren naar boven als we iets niet bij hebben. We hadden ons helemaal boven aan de Zeelandbrug moeten parkeren, want alle plaatsen beneden en langs de kant waren allemaal bezet. Een extra paar meter afleggen, maar met de kruiwagen lukt dat nog wel goed. Alé, denk ik toch, want Ju heeft het vervoer geregeld.

Er heeft net iemand gedaan met vullen wanneer we bij het vulstation aankomen, hangen onze flessen er ook aan, vullen tot ongeveer honderd tachtig bar en kunnen dan de rest van de bijna vierhonderd meter afleggen. Hier ook niks vergeten? Nope, alles en iedereen mee. Op tien minuten zijn we er: twee lange stokken en een touw tonen ons dat we hier op de juiste plaats zijn. Het is hoog water en we zullen net iets te laat zijn om perfect op de kentering te duiken, maar we kunnen toch starten. Hopelijk valt de stroming wat mee. Een groep Duitsers gaat net voor ons het water in, een koppel Nederlanders is ook op hetzelfde idee gekomen als wij, we doen onze pakken dicht, zetten de flessen op onze rug en kunnen zelf de duik starten. Dan eindelijk de langverwachte duik op Halverwege: hier kijken we toch al een tijdje naar uit om hier eens te duiken.

Na een snelle buddycheck het water in, onder en onze weg zoeken tot een diepte van een meter of acht à tien. Daar hebben de mensen van het sepiaproject de stokken geplaatst en daar hopen we ook een paar sepia's te zien. We moeten ons eerst een weg banen door het Japans bessenwier. Dat hangt hier ongeveer twee drie meter boven de bodem, dus dat maakt het niet makkelijk de bodem te vinden. Na vijf minuten zijn we er voorbij en zakken we helemaal tot op de kleiachtige bodem van de Oosterschelde. Het zicht valt al serieus tegen, want er zijn al wel wat duikers voor ons geweest. Het eerste kwartier zien we eigenlijk niet veel: bessenwier, brokkelsterren, oesters en vooral veel zand (op de bodem en in het water), maar wanneer we in oostelijke richting duiken komen we toch de eerste sepiatentjes tegen. Hier geen sepia's, want het zijn die van vorig jaar, maar ze zijn wel erg mooi begroeid. Het zich wordt ineens volledig tot nul herleid, want links passeer een duiker ons die zich met zijn handschoen in het zand vooruit trekt. Logisch dat we door de stofwolk niks maar zien. Tot nu toe vult de duikplaats onze verwachtingen niet echt in. We duiken verder in oostelijk richting en zien dan een paar vinnen op de zandbodem liggen. Hier moeten we toch eens gaan kijken. En ja hoor, vier duikers zijn hier twee koppeltjes sepia's aan het bekijken en met ons erbij hangen er dus zes rond de stokken en de sepia's. Ikzelf heb er maar twee beestjes gezien, maar Jurgen heeft iets verder, achter de stokken toch een glimp opgevangen van het tweede koppel. Hier bekijken we dus het gedrag van de sepia's die aan het paren zijn en eitjes afzetten gedurende een vol kwartier. Door de stroming komt er regelmatig toch een stofwolk in ozne richting en foto's nemen is niet te doen vandaag door het duikerstof in het water.

Na het kwartier gaan we nog wat verder in oostelijke richting en het zicht wordt beter wanneer we de kleibodem achter ons laten en over breuksteen duiken. Hier groeien zeecypresjes en ik zoek naar naaktslakjes die zich hierop zouden kunnen bevinden, maar we zien er geen. Hier en daar een heremietkreeft en een zeester en een beetje brokkelsterren, maar meer is hier niet te zien. Ofwel hebben we niet goed gekeken of anders hebben we gewoon pech gehad. We zullen nog eens terug moeten keren op een minder druk moment. We gaan terug richting koord waar we te water gegaan zijn en zien nog een paar prachtige viltkokeranemonen, maar kunnen er door het slechte zicht eigenlijk niet echt ven genieten. Na drie kwartier beginnen we stileen aan onze safety stop en zoeken dan onze weg tussen het bessenwier terug naar de kant. Op het einde zoeken we de wakame-wier-bladen nog af naar kleine snotolfjes, maar zien er geen. Op een grote steen zien we nog wel een vlokkige naaktslak, maar dat is het zo een beetje. We hadden van deze duik en duikplaats iets meer verwacht, maar waarschijnlijk door het slechte weer van de laatste dagen en door het grote aantal duikers hebben we niet de beste duik gehad van het nog korte duikseizoen. Zoals gezegd moeten we hier nog eens terugkeren. We leggen al onze spullen terug in de kruiwagen en rijden het hele einde terug naar de auto. Daar alles terug in de bakken en in de auto en we keren naar huis terug.

Donderdag was het groot feest geweest op Oesterdam met de sepia's, vandaag toch een kleine teleurstelling, maar weer veel geleerd en geconstateerd dat de Oosterschelde toch een duikplaats blijft waar je respect voor moet hebben.