ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Griekenland Kerkira Corfu

Van zaterdag 20 september tot en met dinsdag 30 september 2003

Art Hotel Debono

Griekenland, Kerkira (Corfu)

Dit is het noordelijkste en altijd groene Ionische eiland dat door een zeestraat van nog geen twee kilometer breedte van Albanië gescheiden is. Het landschap is zeer afwisselend. Het noorden is bergachtig en leent zich voor mooie wandelingen, prachtige baaien en gezellige dorpjes. Het midden van het eiland is heuvelachtig en in het zuiden is een laagvlakte met prachtige natuur en vooral olijfbomen en cypressen.

Corfu (Korfoe) is na Kefalonia het grootste Ionische eiland. De hoofdstad, havenstad en onbetwist centrum is Corfu-stad (Kerkyra). De stad bestaat uit een sfeervolle mengelmoes van forten, kerken, musea en huizen. Men kijkt de ogen uit naar de talloze winkeltjes, tavernes, marktjes, bars en restaurants. Het Venetiaanse fort en de oude stadsmuren waarop wandelpromenades zijn aangebracht zijn zeker een bezoekje waard.

Paleokastritsa is ongetwijfeld een van de meest bekende plekken van Corfu (Korfoe). De naam van deze plaats doet zijn eer aan door het oude (paleo) kasteel (kastritsa). De 2 naast elkaar gelegen baaien met kristalhelder water lenen zich uitstekend voor diverse watersporten, zwemmen & duiken. Het uitzicht vanaf de bergen is adembenemend.

Corfu (Korfoe) staat mede bekend om het paleis van Sissi (Achilleion). Sissi was kiezerin van Oostenrijk en Hongarije en bekend van de gelijknamige film. Tegen een vergoeding is het paleis dagelijks te bezichtigen.

Inleiding tot het vertrek naar Corfu

Het begint allemaal op 19 september 2003. 's Morgens staan we op en bereiden ons voor op onze langverwachte laatste werkdag voor het verlof naar Corfu. Eef ontdekt dat haar portefeulle niet in haar werktas zit. Dus een klein beetje strees, nog geen paniek, want alles zat in de portefeuille: pas, rijbewijs, bankkaart, SIS-kaart, ... Alles dus. De paniek wordt een beetje gemilderd, omdat Eef denkt dat die nog op het werk ligt. Om 08:00 weten we echter dat dit NIET zo is. Dus Eef doet een werkkastje open van een kerel die er van verdenkt haar portefeuille gestolen te hebben. Ze vindt niet haar portefeuille, maar wel een andere, nl. van Leen Janssens?! Eef gaat ermee naar de politie van Mechelen (Ze werkte op dat moment in de Beschermde Werkplaats Mechelen) en de portefeuille blijkt al een maand geleden gestolen te zijn. Ze doet aangifte en afgifte van beide portefeuilles.

Hier krijgt ze ook een A4'tje dat haar paspoort vervangt, maar niet geldig is in het buitenland. Paniek begint stilaan toe te slaan en de tijd  begint te dringen. Eef moet terug naar Sint-Amands want daar kan ze een nieuw paspoort en rijbewijs krijgen. Nog vlak voor de middag, net op tijd dus, geraakt ze er en krijgt inderdaad een nieuw rijbewijs. Voor het paspoort moet ze echter naar Antwerpen. In het gemeentehuis maken ze een afspraak tegen 14:30. Omdat ze het alleen niet ziet zitten om erheen te rijden, komt Timo terug van zijn werk. Om 13:30 rijden we samen door om zeker op tijd te zijn. Stressen, want om 14:28 komen we op het bureau van Ministerie van Binnenlandse Zaken, het is in het Provinciehuis in A'pen. Eef krijgt een voorlopig paspoort, geldig binnen de EU tot 19/11/2005. Oef!

Bedankt mensen van de gemeente Sint-Amands!

We zijn gelukkig en kunnen tevreden naar huis, eerst nog iets gegeten in Antwerpen, want Timo had nog niets binnen. Thuis beginnen we dan aan de laatste voorbereidingen om morgen te vertrekken. Tussendoor blokkeren we ook nog een bankkaart en stellen we nog een briefje op om een nieuwe SIS-kaart aan te vragen. Mike belde af om te gaan squashen en eigenlijk kwam dat goed uit. We passeren nog eens bij ons Linda om de plantjes water te geven en de auto binnen te zetten. Dan nog even langs bij Maurits en Betty en 's avonds naar de Roel. Die had ons uitgenodigd om te komen eten. We drinken er een goed flesje wijn en tegen 01:00 liggen we in ons bedje. Het einde van één van de meest stresserende dagen uit ons leven.

Zaterdag 20 september 2003: Vertrek naar Corfu

De dag van ons vertrek (hopen we toch): houten kop van de wijn, vooral dan van het te veel aan de wijn en er moet nog vanalles gedaan worden. Timo gaat naar Bornem voor pralines, dafalgan, touristil en nog wat zaken. Tegen 10:00 is hij terug en heeft Eef alles ingepakt. We ruimen nog wat op en zetten alles op orde thuis. Tegen 13:00 mogen we bij mama Betty gaan eten: vol-au-vent, leker en eerst nog een soepje, MMM. Na het eten doen we de Saxo nog naar Werner, want die moet binnen voor een onderhoud. Thuisgekomen kuisen we nog het hele huis, want we willen proper thuiskomen na het verlof. Het is wel warm, amai. We zijn nog ruim op tijd klaar, want om 16:00 staan Betty en Maurits klaar om ons naar Zaventem te voeren. Op Zaventem geven we ze een eerste les in inchecken, boarden enzovoort, want binnenkort is het aan hen en zij hebben nog niet zo vaak gevlogen. Het gebruikelijke scenario van de luchthaven (niemand maakt een opmerking op Eef hare pas, oef) en we stijgen op om 19:25, een 15 minuten te laat. De vlucht verloopt goed en 2.5 uur later landen we op Corfu.

We moeten heeeeeeel lang wachten op onze bagage en dan nog eens heeeeeeeeeel lang wachten op de bus. Er waren namelijk 2 koppels hun bagage kwijt. Uiteindelijk vertrekt de bus dan toch om ons af te zetten aan ons hotelleke. We hebben geluk en mogen er al als tweede af. We checken in in het hotel en gaan nog een flesje retsina halen aan de overkant van de grote baan om ons verlof goed in te zetten. We genieten van onze eerste retsina, pakken de koffer uit en willen gaan slapen. Dan trekt Eef een hoge kast (+/- 3.5 meter) open en er kruipen 2 hagedisjes weg. Even jacht op gemaakt, maar het heeft niet mogen zijn. Timo denkt dat ze zelf wel zullen weggaan, dus gaan we slapen. Tenminste Timo toch, want Eef kan niet maffen van al het gestress van gisteren en de gedachte aan die hagedissen. Uiteindelijk slaap ze toch anderhalf uurtje. Het was een vermoeiende en stressvolle dag. Op naar een andere en minder vermoeiende.

Zondag 21 september 2003: Verkenning van Kerkira

Om 08:00 loopt de wekker af. Allebei steendood, ah ja bijna niet geslapen. Van het ontbijt kunnen we maar amper genieten, wegens te kapot. We beslissen om het vandaag heel kalmpjes aan te doen. We lopen eerst wat rond in Gouvia centrum, kopen een bikini voor Eef en doen een terrasje om te bespreken wat de plannen zijn. We reserveren een auto bij Trust Car voor morgen, overmorgen en woensdag. We kunnen dan vrijdag, zaterdag of zondag naar de eilandjes Paxos an Antipaxos en dan zijn er nog een paar dagen over om naar Kerkira te gaan. Het is nog te vroeg om al te gaan tammen, dus nemen we de bus 200 meter verder op de hoofdweg naar Kerkira. Voor een rit van 9 kilometer betalen we 0.85 Euro. Ze zetten ons af in de oude haven en we gaan de stad in. Kerkira heeft veel gezellige straatjes en steegjes. We kuieren wat rond en krijgen een beetje honger. We zoeken een tavernatje en eten er kalamari (Timo) en spinach pie (Eef).

We krijgen na het eten kloppen en beslissen om de bus terug te nemen. Aangekomen in het hotel, pladijzen we ons neer en slapen 2 uurtjes. Dat doet deugd. Rond 17:00 doen we ons eerste plonske in het zwembad en we zijn ineens terug helemaal wakker. We blijven een uurtje liggen, maar dan is de zon weg, dus wij ook. We maken ons klaar voor te gaan eten. We gaan naar een restaurant Aries en eten Greek Salad, swordfish (Timo) en Lambchops (Eef), drinken natuurlijk retsina en 'neró'. Daarnaast was er ook nog randanimatie: 2 Griekjes (obers) dansen de sirtaki en andere Griekse folklore. Na het eten stoppen we op het hoekje voor sigaren en een fles water. Terug naar het hotel, ons terrasje op en genieten van sigaar en wijn. We bespreken wat we morgen gaan doen: het noorden van het eiland. Timo vindt de perfecte manier om de spleet tussen de 2 bedden te dichten: gewoon een deken oprollen en ertussen duwen. Gerustgesteld kunnen we gaan maffen: het is dan 22:30. Slaapwel.

Maandag 22 september 2003: Noord-Corfu

We staan op om 08:00 uur. We voelen ons al beter dan gisteren, oh ja veel slechter kon niet. Vandaag doen we het noorden van het eiland. We gaan ook de pralines afgeven bij Vasso. Eerst ontbijt, kort, slechts een half uurtje, want het is toch altijd hetzelfde. Na het ontbijt alles klaarmaken en dan kunnen we weg. We halen de auto op, krijgen nog een kaart van Corfu en dan zijn we weg met de mega-Marbella. De eerste stop is Paleokastritsa. Daar bezoeken we we het klooster: mooi, maar heel druk, want ze hadden er net 6 bussen afgesmeten. Dan een klein beetje terug en de weg via Lakones en Krini naar Angelokastro. Daar ligt een Venetiaanse burcht op de top van een berg. Wij ernaartoe en het is inderdaad prachtig boven qua uitzicht. Terug via Krini en Makrades en we stoppen even om een lekkere 'family wine' te proeven en te kopen (in de buurt van Vistonas). Verder richting Prinilas en Pagi en dan komen we in Agios Georgios Pagum en dan de kustweg op.

Even weten we niet waar we zijn, maar komen toch op de weg naar Sidari. Vanuit Sidari volgen we de rode kustweg richting Acharavi. We stoppen nog bij de kerk van Agion Ioannis, maar die is gesloten. Verder dus. Na een half uurtje komen we aan in Acharavi. We zoeken Vasso in de Maistro Bar. DIt is niet zo simpel. Tegen 13:30 vinden we het toch, maar Vasso is er niet: zij komt pas terug tegen 16:00. We eten er een Moussakas (T) en stuffed dishes (E). We vertrekken hier terug rong 14:00 en beloven straks terug te komen. We beslissen dan om het hoogste punt van Corfu te bezichtigen, namelijk de Pantokrator met het klooster Moni Pantokratoras. De weg ernaartoe is zeer mooi. We komen door kleine dorpjes zoals Lavki, Trimodi, Eriva, Petralia en Strinilas. We komen boven aan. Het zicht is verpest door hele grote elektriciteitsmasten. Het klooster is binnenin heel erg mooi. Ook het uitzicht is prachtig, we zien hier heel duidelijk Albanië liggen.

We rijden dan terug naar Acharavi, maar nemen wel een andere weg, via Spourades, Amali, Episkepi, Lazaratika en Agios Panteleimonas. Tond 15:30 zijn we al terug in Acharavi. We doen een korte strandwandeling. Zalig! Tegen 16:00 gaan we naar de Maistro Bar. We bestellen ons een halve liter retsina en zetten ons neer. Vasso is inmiddels toegekomen. We geven de pralines, die mama Linda afgegeven had, af aan Vasso. Ze is er heel blij mee en zegt ons dat ze er dik van zal worden. We genieten nog verder aan het terras en Vasso trakteert ons op nog een halve liter retsina. Licht beschonken gaan we omstreeks 17:30 terug richting auto. We rijden via Sfakares, Platoinas, Chorepiskopi, Troubettas en Skipero terug naar Gouvia. We komen aan om 18:15. Eef gaat eerst langs in het autoverhuurkantoor, want daar had ze haar zonnebril laten liggen, gelukkig heeft ze hem nu terug. Snel naar de kamer, want Eef moet dringend naar het toilet. We besluiten om eerst nog een plonsje te maken in het zwembad. Snel, maar verfrissend. We douchen ons en kruipen terug de auto in om retsina te gaan halen voor straks en een spuitbus tegen de muggen. We gaan de andere kant eens bekijken om een taverna te zoeken, maar vinden eigenlijk niks. We zetten dan de auto terug aan het hotel en gaan te voet naar het centrum van Gouvia. We gaan eten bij Kariatides. Timo eet gyros en Eef ook voorafgegeaan door garlic bread en greek salad. Weer water en retsina. Lekker. Een beetje moe gaan we terug, maar stoppen op het hoekske nog voor water. In het hotel genieten we nog van een sigaartje, schrijven het dagboek en gaan rond 22:30 slapen. Toffe dag!

Dinsdag 23 september 2003: Zuid-Corfu

De tweede dag met de auto. We gaan vandaag het zuidelijke deel van het eiland bezien, het belooft een toffe dag te worden: het is warm en het zonnetje schijnt heerlijk. De eerste stop is het Achillion en dan verder helemaal tot de zuidelijkste punt van het eiland. Na het ontbijt zetten we ons in gang, langs de rode weg door Kerkira en dan verder naar Gastouri en Achillion. Daar is het paleis van keizerin Sissi en later keizer Wilhelm II. Prachtig. Vanbinnen met muur- en plafondschilderingen en ook zeer luxueus meubilair. Ook de tuin is schitteren, pracht en praal met grote en mooie beelden (er is er één bij van wel 5 meter) en dan nog in een prachtig aangelegde tuin met een adembenemend zicht. We kuieren een uurtje in en rond het paleis en zetten dan onze weg voort naar Benitses. Daar bezoeken we het Sea Shell Museum - een grote verzameling schelpen en vissen (gedroogd weliswaar). We slenteren (we zijn op fikansie, hé) langs de kade, waar een visserskoppel hun vangst aan het kuisen is. Ze hebben octopus, kalamari, zeepaling, rode poon en nog een hoop kleine visjes en kreeftjes en krabbetjes. Eef houdt even een octopus vast. Het voelt vettig aan, dus Timo moet het beest ook eens aanraken natuurlijk. We wandelen nog wat verder langs het water en we kijken in de winkeltjes eens of er geen mooie, grote handdoek is voor Timo, want die moet het al lang stellen met een klein handdoekje. We rijden verder naar het zuiden via Moraitiki en Messongi. Daar volgen we even de weg naar Moni Pantokratoras, maar het blijkt dat we naar een verkeerd klooster op zoek zijn, het ligt nog iets te ver en iets te hoog.

Dus we keren op onze bandensporen terug en rijden zonder onderbreking naar Lefkimi, via Linia, Argirades, Marathias en Perivoli. We gaan hier lunchen, want het is ondertussen toch al 13:00. We kiezen hier één (en de enige) taverna langs de Chimaros. Er zitten veel visjes in de rivier, liggen bootjes en er vliegt zelfs een ijsvogeltje rond. We eten in alle rust 2 greek salads en socializen met een oudere Griekse, die gedegouteerd was door de Engelsen. Een lief mens, maar kent alleen Grieks en toch hebben we wat gebabbeld. Tof! Daar volgen we het riviertje naar de monding in de zee. Een oase van rust met prachtige 'wetlands' en een schitterend strand. Opnieuw zien we 3 ijsvogeltjes, echt cool. Timo zijn dag is goed. We kiezen ervoor niet verder te rijden naar Kavos, maar terug te keren naar Gouvia met enkele tussenstoppen. De rode weg terug naar het noorden. Ter hoogte van Messongi een klein weggetje om naar het meer 'Limni Korission' te gaan. Het is er prachtig: we hebben al mooie dingen gezien vandaag. Op de weg naar het meer zijn we vlug nog een 13de eeuws Byzantijns fort gaan bezoeken in Gardiki. Het is nu stilaan wel genoeg geweest voor vandaag, het is nu ook al 16:30. We kopen wat water en fruit en rijden terug naar Kerkira. Daar stoppen we voor het zicht op het Muizeneiland en racen dan recht door de stad terug via de haven naar Gouvia terug naar het hotel. Timo ziet plots de Pantokrator met zijn masten in de verte; je ziet het zelfs met het blote oog. In het hotel aangekomen, leggen we ons eerst even in de zon na een fris en deugddoend plonsje in het zwembad.

We schrijven het dagboek en aperitieven met een ouzo en genieten van het zonnetje. Het is nu half vijf en nog behoorlijk warm. Daarna nemen we van de bar nog 2 ouzo's mee naar ons terras en genieten er 100% van. We maken ons dan klaar om te gaan eten in Kerkira. We nemen de auto en rijden tot de oude haven. Daar parkeren we de mega-Marbella (gratis want het is al avond). We wandelen wat rond in het centrum over de esplanade, langs de zee en de burcht en trekken dan 'oep de wilden boef' het centrum in, weg van de lawaaierige gierzwaluwen en de joelende massa. In een zijstraatje zien we plots een gezellig terrasje op een klein pleintje. Dat wordt het. We pladeizen ons neer en bestellen 'nero mikro', retsina, tzatziki, kalamari en bourdetto. Bourdetto if 'dogfish', familie van de haai in een pikante rode saus. BANGELIJK LEKKER. Het frisse van de look en het pikante van de vis (jaja, het was pikant). We verlaten het restaurant en gaan weer 'oep de wilden boef' naar de auto. En ja hoor, via de 'soukhs' komen we direct op het juiste pleintje, nemen de auto en rijden terug naar het hotel. We genieten nog van een 'King Edwards' (sigaar) en een retsina. Een toffe afsluiter voor een toffe dag.

Woensdag 24 september 2003: Centrum en kust van Corfu

Vandaag hetzelfde als gewoonlijk: wakker rond 08:00, klaarmaklen, ontbijten, niet veel soeps, altijd bokes met kaas. We zijn vandaag vroeg weg. Onze eerste rit gaat naar Pelekas, want daar is de 'keizerstroon'. Een rots waar Wilhelm II naar de zonsondergang kwam kijken. Die rijke mensen kozen hun plaatsen wel goed uit. Dat paleis van Sissi lag ook al zo mooi. We rijden naar boven, zetten onze mega-Marbela langs de weg en gaan te voet verder naar de top. We worden vergezeld door een bus bejaarden, die 'en masse' naar boven slenteren. Boven is het uitzicht prachtig. De mist is op sommige plaatsen nog niet opgetrokken in de valleien. Enkel die bejaarde Duitse berggeiten lopen wat in de weg, maar ja ... Echt de moeite voor het ommetje. Vandaar rijden we naar het noorden om zo de oostelijke kustweg te doen. We vertrekken in Kokkinopia via een oranje weg, snijden een heel stuk af ter hoogte van Doukades en daar terug de rode weg op naar Roda. We beslissen daar plots om nog eens naar het westen te rijden naar Sidari. We zijn onderweg een aantal dorpjes gepasseerd zoals Troumbettas, Chorepiskopi, Agia Douli, Chatades, Platonas en Sfakera.

In Roda rijden we nog een 8-tal kilometer om het Canal d'amour eens te gaan bezien. We vinden het in de buurt van Melitsa, maar niet zonder moeite. Het is een prachtig stuk natuur. De zee heeft een inham gevormd tussen de rotsen, heel mooi. We blijven er even en maken dan helemaal de trip naar Kassiopi. Daar moeten we iets langer blijven. Een klein dorp en een haventje, waar we cola en ouzo drinken. Er is ook een burcht, een hoop stenen met een mooi zicht op de haven. In het centrum staat ook een raar gebouw: een kerkje met een huis erbovenop gezet. Strange! Hier kopen we brood, sletskes voor Eef en een badhanddoek voor Timo. Dan weg na een uurtje daar rondslenteren. We hebben stilaan honger en zoeken een picknickplekje. Dat vinden we langs de weg ter hoogte van Vigla. Daar is een kleine tunnel onder de weg, er staan wat bankjes, echt gezellig. Daar eten we (brood met pruimen en perziken van gisteren) en genieten  van de rust. Hoewel we langs een drukke weg zitten is het er best OK. We rijden dan verder, want we zoeken eigenlijk een rustig strandje om te tammen en te zwemmen.

In het kleinste dorpje/haventje vinden we dit. Kouloura bestaat uit een haven, 1 huis en 1 taverna. We gaan via het strand over een heuvel en vinden een prachtige baai, echt de moeite. We genieten van de rust, zon, zee, strand, elkaar, snorkelen, alles erop en eraan. BANGELIJK. Met pijn in het hart verlaten we de baai na 2 uurtjes, want het is ondertussen al 18:00. We rijden in één stuk naar het hotel, drinken een ouzo en maken ons klaar om te gaan eten. Vóór het eten eerst eerst de auto afzetten en een trip boeken naar Paxos/Antipaxos and The Caves: dat is iets voor vrijdag. Dan terug naar restaurant Aries met de dansers: ze dansen er regelmatig de sirtaki. We bestellen ons een halve liter water en retsina, fried peppers, dolmades, fried sardines en greek salad. Het is bangelijk lekker, we nemen alles tezamen en dat geeft een extra dimensie. Na het eten zoeken we water en retsina. Blijkbaar is het moeilijk om gewoon retsina te kopen in Gouvia, maar het lukt toch. Onder de bescherming van een Cobra-spiral (tegen muggen) schrijven we het dagboek en de kaartjes met een bijhorend glasje retsina en een sigaar.

Donderdag 25 september 2003: Rustdag

Vandaag is het motto: 'oep 't gemakske'.  Het begint met het ontbijt: een boke met kaas en ham en confituur van aardbeien en een eitje. We genieten ervan en zitten bijna een uur aan de ontbijttafel. We hebben 'den tammen tyfus', dus we gaan wat aan het zwembad liggen. We liggen er al om 11:00 en dat is wel vroeg. We zonnen effe, zwemmen, zonnen, zwemmen en dat ongeveer een uurtje of 2. Dan zijn we het beu natuurlijk of wat dacht je... We gaan terug naar de kamer, maken onszelf en de rugzak klaar en zetten ons op het gemakske op weg naar de bushalte om naar Kerkira te gaan. Bij de bushalte staat een pick-up volgepropt met kalkoenen; die beesten moeten afzien, amai. De bus is er direct en dropt ons af aan de oude haven. Van daar gaan we te voet langs het nieuwe fort en de weekmarkt naar het vertrek van de wandeling uit ons boekje. We vertrekken op de Platina San Rocco, waar veel bussen vertrekken en arriveren. Daar rusten we even uit, kopen 2 belegde broodjes en gaan op weg naar het nieuwe fort. Aan de ingang eten we onze broodjes op en dan gaan we binnen. We betalen 2 Euro, want het zou echt de moeite zijn. We klimmen in het domein naar boven en komen een ander fort tegen, dat van een Duitse toeriste. Het is er mooi (het eerste fort welteverstaan), niet echt qua architectuur (niet slecht), maar vooral voor het uitzicht.

We zien met het blote oog de electriciteitspalen op de Pantokrator, het eiland Vidos vlak voor Kerkira, op de stad zelf...Inderdaad de moeite. We moeten eventjes zoeken om de weg naar het hoogste punt te vinden, maar vinden het toch en ook daar een zeer mooi zicht op de haven(s). Vandaar volgen we de weg uit het boekje terug naar de oude haven en volgen de kustweg via het Byzantijns Museum (gesloten) over de esplanade tot aan het oude fort. Onderweg drinken we eens (cola en sprite) en kopen een fles Vikos-water. Dan even uitblazen, want vandaag alles op het gemakske, remember? Dan betalen we met onze laatste centjes de inkom voor het oude fort. Dit is ook wel prachtig: 2 kerkjes, 1 tempel en 1 vuurtoren en ook weer een schitterend zicht. We genieten nog even en gaan dan op zoek naar eten voor morgen en sebiet. We halen geld uit de muur en kopen water, brood, babybel en chipkes met oregano. Dan gaan we op zoek naar restaurant Kokkaria, maar die doen pas open om 18:30 en we willen niet wachten. Dus wij op zoek naar Spiros waar we enkele dagen geleden gegeten hebben. Daar bestellen we 2 x ouzo, kalamari, spinach pie en special salad. Het smaakt lijk zot, niet te schatten. De special salad bestaat uit tomaat, komkommer, kaasblokjes, sla, ajui, hesp, paprika's en een speciale saus met look. Alles weer omtertlekkerst en natuurlijk met retsina. Daarna nog een greek coffee met Metaxa en nog een glaasje retsina. Toffe mensen en heel lekker gegeten.

Dan gaan we stilaan terug naar de oude haven om de bus te nemen. We wachten even en er komen steeds meer mensen staan aan de halte. Blijkt dat na 3 kwartier dat er geen bus meer gaat komen langs hier. We delen een taxi met een Noorse moeder en dochter, die ook in Gouvia logeren; zo moeten we maar 3 Euro per persoon te betalen. We kopen nog 3 kaartjes (die we gisteren te weinig hadden), gaan terug naar het hotel en schrijven ons dagboek. 1 detail: toen we in de kamer kwamen, zag Eef een hagedisje op de muur lopen. Timo joeg het buiten en klemde het tussen een paar schoenen. Hij pakte het en Eef maakt er een foto van, die blijkt later niet gelukt is. Dan laat Timo het beestje vrij in de tuin van het hotel. We genieten nog van de rust en gaan maffen. Voor een rustdag hebben we toch nog veel gedaan. Kalinichta!

Vrijdag 26 september 2003: Paxos, Antipaxos en Caves

Vandaag is het op tijd opstaan: om 07:00 loopt de wekker af, want we gaan een boottochtje maken. Tijd voor ontbijt is er niet. We kunnen wel ontbijten vanaf 07:30, maar we moeten om 07:40 al aan de hoofdweg staan, dus dat lukt toch niet. Dus rond 07:25 wijle weg. We hadden gisteren broodjes en kaas gekocht, dus als we op de boot zijn, kunnen we eten. Als de bus ons oppikt, redelijk goed op tijd, zitten er eigenlijk al wel wat mensen op. De bus rijdt via Kerkira, Benitses, Messonghi, Agirades uiteindelijk naar Lefkimi. Daar wacht de boot ons op met al heel wat volk. Het is dus zoeken naar een goed plaatsje. We installeren ons (als sardienen in een blik) en eten onze broodjes met Babybel. De boot vertrekt omstreeks 10:00. Na een tijdje ziet mijn schatje een betere plaats beneden op de boot. Dus we verhuizen en daar zitten we op ons gemakske. Na een uurtje op de boot komen we aan de grotten van Paxos. Zéér mooi. Eerst varen we de grot van Ipapinti in, echt graaf hoe de natuur dit allemaal klaargespeeld heeft. We volgen de kust; het is trouwens een heel woelige zee, naast mij is er al eentje zeeziek. We varen verder naar de grot van Petriti, deze is zelfs nog mooier dan de eerste.

Dan wordt Eef een beetje ziekjes, nee, niet zeeziek, maar een beetje migraine-ziek. Na lang dralen en op aangeven van Timo, gaat ze binnen in de boot een rustiger plek zoeken en ze legt zich neer om wat te rusten. We varen nu toch gewoon door Antipaxos, dus we missen niet veel. Uiteraard blijft Timo bij Eef en zij kan wat pitten. De boot legt dan een voor het Vriki-Beach, een paar mensen duiken het water in en dit voor ongeveer drie kwartier. Eigenlijk is dit puur tijdverlies, maar gezien de omstandigheden (migraine), valt het nog mee. Als we terug vertrekken; het is nu al middag, voelt Eef zich al veel beter. Tegen 13:00 zijn we op Paxos, we zoeken meteen iets om te eten, want we hebben honger: spaghetti en pizza. Nu hebben we 2 uur om Paxos te verkennen. We lopen wat rond, weg van de taverna's met al de drukte en pladijzen om neer in een rustig gedeelte van de haven. Timo ziet veel visjes en we genieten van het kabbelen van de zee. Zalig is het hier! Veel te snel, al om 15:00 moeten we terug de boot op.

We hopen dat de zee ondertussen al wat kalmer is geworden en dat lijkt ook zo te zijn. We zoeken terug een tof plaatsje en genieten echt met volle teugen van de boottrip. Zon, zee, water dat opspat tegen onze voeten, fijn, fijn, fijn! Na 1.5 uur komen we aan in Kavos waar al een deel mensen uitstappen, maar wij blijven tot Lefkimi. Om iets voor 17:00 komen we daar aan, waar we nog even op de bus moeten wachten. Dan vertrekken we en her en der worden aan verschillende hotels de toeristen afgezet. Om 18:30 zijn we in Gouvia, we gaan naar het hotel en frissen ons op. We douchen en tegen 20:00 zijn we klaar om te gaan eten. We kuieren eerst nog wat rond en posten onze laatste 3 kaartjes om dan een restaurantje te zoeken. De meeste taverna's in Gouvia zijn nogal Brist of Hollands getint, dus we gaan terug naar Aries. We bestellen fried octopus, cabbage salad, lamb chops en souvlaki, uiteraard met neró en retsina. Het smaakt weer goed; het ouzo'tje achteraf ook. Tegen een uur of half tien gaan we terug naar ons hotel en zetten we ong nog wat op ons terras. We genieten van retsina en een sigaartje en schrijven het dagboek. Rond 23:00 gaan we slapen.

Zaterdag 27 september 2003: Kerkira-stad

Hetzelfde ritueel als al de hele week. jaja, vandaag zijn we hier een volledige week. Ontbijt, alles klaarmaken en de bus nemen naar Kerkira. De bus is overvol, wij zijn de laatsten die er nog op mogen. We racen tot het San Rocco plein in het centrum van de stad. Even kijken om hoe laat een bus terugrijdt (14, 15, 16 en 18 uur). We vertrekken naar het schiereiland Analipsi, dat we vandaag helemaal gaan bezichtigen. We doen alles te voet. We werken daarmee aan onze fysiek en we krijgen een betere indruk van alles rondom ons.We lopen via 'Avenue Alexandros' naar zee toe en volgen die helemaal tot aan het einde van de baai. Daar gaan we effe een kerkje binnen: Agios Lason Ke Sossipatros. Het is een klassiek Byzantijns kruinkoepelkerk, mooi gebouw langs buiten, prachtig met schilderingen en iconen van binnen. We wandelen door de steegjes en komen zo in contact met het echte Griekse leven. Onze volgende stop is het nonnenklooster van Agios Efthimias. Alles is er rustig. We kunnen enkel maar in het kerkje kijken (niet zelf binnengaan), want het is er nog nat van het poetsen. Het is er erg kalm en iedereen is erg vriendelijk.

Aan de andere kant van de straat ligt de Paleopolis-basiliek of tenminste de ruïnes ervan. Vlak daarnaast ligt het domein 'Mon Repos': een park met veel hagedisjes, mooie bloemen en planten en natuurlijk eekhoorntjes en veel soorten vogels. We wandelen een tijdje in het park, bezoeken vlug het paleis 'Mon Repos' en bezichtigen de Hera-tempel en de Kardaki-tempel. Na een uurtje is het genoege geweest want het park zit boordevol muggen en dat is voor geen van ons beiden interessant. We nemen de weg naar de zuidpunt van het schiereiland en stappen een half uurtje flink door.

Eens we aankomen op dat punt, hebben we een prachtig uitzicht op het Vlacherna-klooster en Pontokonissi (Muizeneiland). We bezichtigen het kleine klooster met idem kerkje. Het is allemaal heel erg mooi. In het kleine baaitje zetten we ons neer en kijken naar water, visjes, krabbetjes en 2 zilverreigers. Het is ondertussen toch al 13:30 en we krijgen stilaan honger. In een stevige pas gaan we terug naar de baai van Kerkira en zetten ons daar neer bij 'O Dimitrios'. We eten greek salad, souvlaki, tzatziki. We genieten van het eten met retsina en ook uitzicht op het oude fort en de baai ervoor. Een uurtje later ongeveer kunnen we op ons gemakske terug naar het busstation, via dezelfde weg als we gekomen zijn. We zien de horde toeristen al klaarstaan. Wij dus mee de volle bus op en keren terug naar het hotel.

Nu is het niet meer zo rustig aan het zwembad, want het hele vliegtuig Hollanders van gisteren ligt er al. Timo vindt nog een goed plaatske dat vrij is en we zwemmen wat en rusten uit. Na anderhalf uur zijn we het weer beu, de zon is al weg van ons plekje. We nemen dan de tijd om ons te douchen en beginnen maar al te aperitieven. Het is wel nog maar 18:30, maar we hebben er wel zin in. We gaan dan ook vroeg eten en we blijven een tijdje zitten, maar doen toch kalmpjes aan, want deze middag hadden we al een grote portie op. We eindigen de avond met een klassieker: sigaar en retsina op het terras.

Zondag 28 september 2003: Musea en tammen

We moeten niet persé ergens zijn vandaag, dus we blijven een beetje langer liggen, tot 08:45. Op het gemakske ontbijten en de rugzak klaarmaken. We gaan vandaag te voet naar Kerkira, want anders moeten we nog een uur wachten op de bus. We stoppen effe voor een fles water en wijle weg. Het is ongeveer 9 kilometer, dus dat  moet wel te doen zijn op anderhalf uur, als we er een stevige pas inhouden. Dat doen we ook en inderdaad, na 1 uur en 20 minuten kan Eef even met haar voeten in het water zitten. Dat doet deugd, want gisteren in het park van 'Mon Repos' had een raar beest haar in de voet gebeten. Die beet was nu opgezwollen tot een plek van 1 cm dik en 3 cm doorsnede. Ze begon er echt last van te krijgen.

Na dit korte pauzetje gaan we verder via de oude haven naar het Byzantijns Museum dat zich in een voormalig privé-kerkje bevindt, nl. Panagia Antivouniotissa. Er hangen wel een 100-tal iconen, dat is natuurlijk iets voor Timo. Na het bezoek zoeken we de Kremasti-fontein, die we ook vinden na een 20 minuutjes stappen. We kunnen er geen foto van nemen, want er is een bruiloftsfeest een de gang en alle genodigden staan rond de fontein, spijtig. Onze volgende stop is het Archeologisch Museum, altijd de moeite leert de ervaring ons. We bereiken het via de Esplanade en de kade. Het is een klein museum, maar er zijn wel een aantal bezienswaardigheden, die de moeite waard zijn. Voor we bij Spiros gaan eten, passeren we even langs het busstation om te weten wanneer er bussen terug zijn: elk half uur kunnen we nog terug.

Dus dan naar restaurant Spiros. We bestellen ons fried ansjovy, greek salad, specialty met aubergines, retsina en water. Het is weeral omtertlekkerst. We genieten optimaal van zowel drank als eten. We hadden de pralines nu meegenomen, want het waren toffe mensen en ze hebben ons goed bediend. Dus krijgen ze nu ons derde doosje. Ge had ze moeten zien kijken: Spiros en zijn serveuse. We doen nog een toffe babbel met een koppel uit Leuven. Dan gaan we te voet naar het San Rocco plein en nemen de bus terug. We pladeizen ons nog voor een uurtje of 2 aan het zwembad: een paar keer zwemmen een paar keer zonnen en we zijn gewoon in slaap gevallen. Zo rond een uur of 18:00 maken we ons klaar om nog wat te wandelen langs de haven en het strand. Tamelijk vroeg op de avond gaan we eten bij Aries. Eef neemt swordfish en Timo mixed grill. Dit met een half litertje lokale witte wijn. In ons supermarktje kopen we nog wat cola, water en ouzo. We babbelen nog wat over koetjes en kalfjes met een sigaartje en een ouzotje en tegen 23:00 gaan we slapen.

Maandag 29 september 2003: Tammen, souveniertjes kopen en eten

Het weer ziet er op dit moment (08:30) niet echt heel goed uit; bewolkt en niet echt warm. Hopelijk wordt het beter in de loop van de dag. We zijn alles op ons gemakske aan het doen en genieten van onze laatste dag op Corfu. Morgen vertrekken we in de voormiddag, dus die dag telt eigenlijk niet meer mee. Na het ontbijt nemen we de bus naar Kerkira om te gaan 'shoppen'. We kopen ons een krant (Het Nieuwsblad) van zaterdag en zetten ons op een terrasje met een koffietjes. Rustig in het zonnetje dat af en toe eens komt piepen. Na een dik half uur verzetten we ons. We lopen langs de winkeltjes, kopen een kettinkje voor Timo en olietjes voor de mama's en onszelf. We wandelen ook wat langs de zee en zetten ons op een bankje met links zicht op de haven, rechts op het oude fort en voor ons zicht op wat kleine eilandjes in de Ionische Zee vlak voor Corfu. Daar zitten we ook een klein uurtje en we lezen de krant. We verzetten ons nog een keer, want we zaten niet in de zon.

We gaan richting oude haven en genieten van het zonnetje. Ondertussen hebben we een beetje honger gekregen en gaan naar Spiros. Daar zetten we ons met resina, cabbage salad, tzoutzoukakia (gehakballetjes met spaggi en pikante saus), gevulde pepers en tomaten. Het was weeral heel lekker, om duimen en vingers bij af te likken. We vragen nog een halve liter retsina bij het eten . Net als we vragen om te betalen, begint het ongelooflijk hard te regenen. We zijn dus verplicht om nog een halve liter  te vragen en krijgen die ook (zonder te betalen - from ze houws). Wanneer het stopt met regenen, gaan we naar de bushalte en nemen de bus terug naar het hotel. Het is ondertussen al wel 16:30, we hebben meer dan 2 uur aan tafel gezeten.

Aan de bushalte staat belachelijk veel volk, ze proppen zich allemaal in de overvolle bus, precies weeral sardientjes in een blik. Wij wachten nog 2 minuten en daar is de volgende bus al, we zitten er met hoop en al 10 mensen op. Als we in het hotel aankomen, begint het al terug te druppelen. We beslissen om te gaan zwemmen in de regen, echt cool, heel het zwembad voor ons alleen. De rest van het volk zit allemaal zielig op hun kamer en wij toch niet. Daarna douchen we ons en gaan naar het winkeltje om de hoek voor cola, pepertjes voor Roel en retsina voor straks. We genieten nog van elk moment dat we hier hebben. Rond 20:00 eten bij Aries: mixed grill en grilled chicken filet, weer was het heel goed. We keren terug naar het hotel, praten nog wat na en gaan slapen tegen 23:30. Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.

Dinsdag 30 september 2003: Vertrek naar huis

08:00    Opstaan.

08:25    Ontbijt, douchen, klaarmaken van handbagage.

09:00    Klaar aan de ingang van het hotel, de bus pikt ons op.

09:30    Aankomst in de luchthaven, check-in, schrijven van dagboek om de tijd te doden.

10:30    Douane passeren en wachten op het vertrek.

We vertrekken precies op tijd, precies dwz een kwartiertje te laat. We genieten nog van de terugvlucht en komen slechts 5 minuutjes te laat aan. Dat kan een mens geen vertraging noemen he. Het was nog en goede vlucht ook en nog goed gegeten.

14:30    Terug thuis. Met een hoop toffe herinneringen meer en een toffe vakantie achter de rug. We kunnen er weer even tegen. En 's avonds zetten we het verlof nog door, want we gaan eten in Den Amandus.