ScubaTimo
Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland
Website about scuba diving and traveling around the globe
Egypte Marsa Alam - Port Ghalib in Hotel Marina Lodge en duiken met Emperor Divers
Van zaterdag 28 februari tot en met Zaterdag 7 maart 2009
Port Ghalib/Marsa Alam, Egypt - Emperor Divers
Egypte: Marsa Alam - Port Ghalib
Ten zuiden van Hurghada ligt Marsa Alam, een plaatsje dat een drietal jaar geleden uit het niets is verrezen. De onderwaterwereld is hier werkelijk adembenemend. De zuidelijke ligging van Marsa Alam is een garantie voor een zonnig verblijf. De temperatuur is hier hoger dan in de regio van Hurghada, maar een klein zeebriesje maakt het zeer draaglijk om hier uw vakantie door te brengen. Marsa Alam is een absolute aanrader voor wie wil genieten van de prachtige onderwaterwereld of van een oase van rust! El Quseir is een authentiek vissersdorpje met een heel levendige couleur locale. Een wandeling door deze stad toont u de échte manier waarop Egyptenaren leven. Maar El Quseir is ook een ideale plaats voor wie in alle rust wil genieten van deze zonbestemming: wondermooie en kleurrijke onderwaterwereld en knusse stranden. en een handvol hotels waar het personeel klaar staat om u op uw wenken te bedienen. Port Ghalib is een unieke vakantieplaats in de regio van Marsa Alam. Dit nieuwe vakantieoord met een mondaine jachthaven en een toeristisch centrum in aanbouw wordt de plaats bij uitstek voor wie een exclusieve vakantie wenst.
Port Ghalib: gelegen aan de Rode Zee en op 220 km van het bekende vakantieoord Hurghada, was jaren geleden niet meer dan een onbekende ‘vlek’ in het zand. Dat is intussen drastisch veranderd. Men is volop bezig met de aanbouw van een exclusief vakantieoord. Dit nieuwe toeristenoord zal een paradijs worden voor de verwende, internationale vakantieganger. Duikliefhebbers zullen de prachtige onderwaterwereld van de Rode Zee kunnen ontdekken. Kortom, Port Ghalib wordt een Afrikaans paradijs in de woestijn! Luchthaven Marsa Alam - Port Ghalib: 7 km
Zaterdag 28 februari 2009: Vertrek naar Marsa Alam
Het was de laatste dagen en weken weer een stressboeltje tot en met. Timo had eigenlijk nog twee dagen gewerkt terwijl hij eigenlijk al verlof had, op zijn verjaardag de 26ste en ook de vrijdag. Tja ze moesten persé die dag iets implementeren op de CAT, hé. Eef heeft nog gewerkt tot en met donderdag en vrijdag heeft ze al vrij. Cool, hé. Vrijdagavond mogen we bij Roel, Ann en Aagje komen eten, mosselen met frietjes en andalouse; Eef had enkele tientallen potjes meegebracht en verdeeld. Op zaterdag komt de dag dan uiteindelijk dat we nog eens naar de zon kunnen vertrekken. We hadden in Costa Rica een beetje te weinig zon gehad, dus kunnen we nu naar Egypte. ’s Nachts kan het er nog koud zijn, maar overdag hebben ze daar toch al temperaturen van 25 graden en daar is het ons om te doen.
Koud in België, warm op vakantie. We worden wakker om 03:50 want we hebben weer een charter, ochtendvlucht dus. We hadden alles al klaargepakt, nog enkele kleinere dingen en dan zijn we klaar. Maurits pikt ons op om 04:30, doet volgens traditie nog een kakske en we vertrekken naar Zaventem. Merci, Maurits om ons zo vroeg weg te doen. We checken in, zijn direct met alles in orde en gaan snel eerst iets eten. We nemen een broodje met kaas en hesp en twee koffie. We eten en drinken op ons gemakske en gaan tegen de zessen door de douanecontrole en naar de gate B32. Deze keer wordt Eef eens tegengehouden door een vrouwelijk douanebeamte, da’s eens iets anders. De rits op haar nieuwe vestje veroorzaakte de problemen. Wij dus op ons gemakske naar de gate, nog even een half uurtje wachten en om 06:35 kunnen we boarden. We zitten op de voorlaatste rij en we zitten er goed, lekker tien rijen van een bleitende klein. Het duurt ongeveer 4,5 uur om in Marsa Alam te geraken. We hebben ondertussen Stuttgart overvlogen, de kust van Kroatië, waar we eigenlijk geen botten van zien en dan zien we heel duidelijk Santorini liggen; bangelijk met de grote rotsen en zo. Op het einde van de vlucht vliegen we over de Nijl, een groene oase tussen een hele grote woestijn, wel speciaal. Dan maken we er een laatste bumpy 30 minuten van want het vliegtuig schudt en beeft wanneer we beginnen te landen. Het is niet zo een aangename landing.
We raken toch heelhuids op de tarmac en wachten even tot we in een busje naar het luchthavengebouw kunnen getransferreerd worden. Het is hier lekker warm in de zon; we hebben natuurlijk ook onze dikke fleecen nog aan van de morgen. We passeren langs de douane voor een visum van 15 USD en kunnen dan naar het loketje immigratie. Alles verloopt vlotjes en we zien vanhieruit onze valies al op de band komen. Alles perfect; we moeten eigenlijk niet wachten. We worden heel vriendelijk ontvangen buiten de luchthaven en kunnen bus 4 op naar Hotel Marina Lodge. Eerst komt er nog een Egyptenaar ons de 15 USD afrekenen en raad eens dat is typisch op z’n Egyptisch: het kost 15 Dollar en ze moeten 18 Euro hebben of 28 Dollar. Het zijn dikke profiteurs en toeristen melkers. Dat zullen ze bij Sunjets wel horen als ze ons naar de reis vragen. Eigenlijk is dat schandalig. Als klap op de vuurpijl wil die kerel nog geen twee stukken van 50 cent aanvaarden, want daar zal hij hier niks mee kunnen aanvangen. Timo is in zijn gat gebeten (een stukje mag er toch af) en zegt dat hij dan maar iemand moet zoeken om te wisselen. Eef doet dat dan maar in diene typ zijn plaats. We zijn dus weg met de bus naar Port Ghalib, Hotel Marina Lodge. Binnen het kwartier zijn we er: we rijden door een hele dorre woestijn en komen dan aan de Rode Zee. Onze eerste indruk: dik OK. We checken in, hebben een all in, dus kunnen direct iets gaan drinken en eten. In het Indigo restaurant nemen we een slaatje en wat pasta en wat warme groentjes. We drinken er direct een volledige fles water bij, want op het vliegtuig hadden we geen eten en geen drinken. Te koppig om wat water te vragen en te betalen. Na het eten pakken we snel alles uit en leggen alle sop zijn plaats in de kamer: een ruime kamer met 2 bedden, douche, TV, balkon, zicht op de tuin en het ziet er eigenlijk heel goed uit. Dan tijd voor actie: alles regelen voor de duik. We nemen onze logboeken, vouchers, kopies van passen, een hele hoop papperassen invullen voor de verzekering en dergelijke. We beslissen ook om nog twee extra excursies te maken: Elphinstone en Abu Dabbab. We passen onze vesten en pakken en kunnen dan rustig ene gaan drinken. Boven in de zon is het lekker warm en we genieten van de laatste zonnestralen, want tegen 17:45 is het hier al donker aan het worden. We drinken elk één Sakara en nemen nog een tweede mee naar ons balkon. Daar drinken we nog iets, schrijven ons dagboek en tegen de tijd dat het avondetenstijd is kunnen we naar restaurant Indigo om iets tot ons te nemen. We hebben nu al een voorgevoel dat het niet erg laat zal worden vandaag.
We drinken vooral Sakara, Egyptische pintjes, niet te veel want we moeten morgen de eerste keer duiken, dus niet te veel alcohol. We drinken er water bij ook om mee te nemen naar onze kamer voor morgen tijdens het duiken. We eten eerst een soepje, straf hé en dan een hoofdschotel met een beetje vanalles: beef stue, pasta, warme en koude groentjes. Daarna gaat Timo voor Eef nog een pizza halen met tomaat en calamari, maar die zijn niet echt lekker, pizza wel calamari niet. We maken het niet te laat en gaan op tijd naar bed. Tegen 20:30 zijn we op de kamer en een uurtje later slapen we al, sweet dream voor de morgendse duiken.
Zondag 1 maart 2009: Twee duiken bij Marsa Mubarak
De wekker loopt af tegen 06:45. We hebben eigenlijk allebei een hele nacht doorgeslapen, maar enkele keren wakker, maar direct terug in slaap. We gaan iets ontbijten in restuarant Indigo, lekker maar niet veel dat we kunnen meepikken om deze middag op de boot te eten. Timo neemt drie koeken mee en twee kleine flesjes water, want de grote flessen waren niet bij de all-in, raar maar waar. We gaan naar de kamer om ons klaar te maken om tegen 08:00 aan het duikcentrum te zijn. Daar is het afspraak om te vertrekken met de Rachel boot. We komen op tijd, kunnen naar de boot, stappen op en iedereen begint ineens al op te tuigen en iedereen is klaar voor ons, alhoewel wij als eerste op de boot waren. Snel de weightbelts in orde brengen, dan fles en jacket in orde brengen. Bij Timo lukt dat goed, maar Eef heeft een beetje meer problemen. Haar eerste fles is leeg, dus we nemen een tweede fles, blijkt die ook leeg te zijn, dat kan bijna niet, dus Eef gaat de boot af, terug naar het duikcentrum om een andere inflator. Dat gaat vlot en de derde keer dat Timo voor haar optuigt is het OK.
Nu kan de boot ook weg en wij met z’n allen ongeveer een twintig minuten naar Marsa Mubarak. Een duikplaats niet zo heel ver ten zuiden van Port Ghalib. We varen de haven uit en het is even zeer bumpy, de boot gaat heen en weer alsof het eens lucifertje is. Dan betert het en varen we door naar onze eerste duikplaats. We worden in twee groepen verdeeld, Eef en Timo zijn sowieso een buddy-team en ook deel van de tweede groep. We maken ons vlak na de eerste groep klaar en gaan te water. Eerst natuurlijk even wennen, want de eerste duik van de vakantie is toch altijd wat anders. We duiken met het rif aan onze linker kant en zien direct een hoop vissen. Het is net zoals in Taba, alleen zien we hier wat andere soorten, maar de algemene indruk is weer overweldigend. Het prachtige koraal, de prachtige kleuren van de vissen en het aantal. We nemen tegen 100 per uur foto’s en bereiken enkele pinnacles. Daar zwemmen we rond en zien enkele keizersvissen, Timo spot een blauwgespikkelde pijlstaartrog en Eef kan er een perfecte foto van maken. Ze lijkt wel de smaak te pakken te hebben om foto’s te nemen :-). Dat zal tof worden als zij ook verslaafd wordt. We draaien aan de pinnacles want enkele mensen hebben ondertussen 120 bar en dat was de afspraak tijdens de briefing.
We hebben nu het rif aan onze rechterkant en zwemen iets hoger terug richting boot. We zien nog een andere soort rog en opnieuw kan Eef er een foto van nemen. De belangrijkste dingen die we zien zijn veel soorten damselfish, anemoonvissen, baarzen, netzeenaalden, het is gewoon te veel om alles apart hier op te lijsten. Op het einde is een lijst met alle soorten die we deze vakantie gezien hebben. We komen onder de boot en iedereen gaat en masse naar boven, behalve Eef, Timo, de instructeur Mo en een Britse dame. Wij hebben blijkbaar nog wat lucht en we hangen op een vijf tot drie meter diepte en het gaat ons goed af. Timo was wel wat nerveus voor de eerste duik, maar het ging goed met onze buoyancy en ons luchtverbruik. We surfacen na een 50 minuten en komen als laatste op de boot. We drogen ons af, maken alles klaar voor de volgende duik en laten ons materiaal zo veel mogelijk drogen. We hebben deze ochtend geen lunch besteld voor Timo, enkel voor Eef, dus we eten iets, Timo de koekjes die hij meegepikt heeft en Eef gewoon lunch, lekker, maar veel te veel. Timo drinkt enkel water. Tegen 13:30 krijgen we onze volgende briefing: we nemen even dezelfde route tot enkele pinnacles, dat brengt ons over wat zeegras en dan keren we terug richting een ugly, small rock en dan keren we terug richting rif en boot. Voor de de rock bereiken, zien we twee turtles in de verte en dan komen we aan de rock. Hier zwemmen heel veel damselfish, enkele wimpelvissen, twee stonefish, lionfish (veel). Dan zwemmen we terug richting rif en boot en kunnen onze drie-minuten stop gaan doen. Hier zwemmen veel cobia’s en het leven hier is echt schitterend. We kunnen onze stop doen terwijl we nog heel veel visjes zien en fotograferen. Eef gaat nog even iets dieper om een octopus te fotograferen en doet braaf haar drie-minuten stop terwijl Timo boven op haar al wacht.
We komen boven en zijn bijna volledig klaar, wanneer een dujong langs komt zwemmen. Hij komt zelfs even boven. De crew neemt enkele mensen waaronder Eef mee om al snorkelend enkele foto’s te nemen. Ze volgen die tamelijk lang en het blijkt een jong vrouwtje te zijn. Eef neemt wat foto’s terwijl Timo afwacht wat de foto’s zullen zeggen. Hij ging niet mee, want hij had zijn wetsuit al uit en dacht: dat beest is toch al weg. Na een klein half uurtje komt iedereen terug en zeker Eef is vol van de gebeurtenis. Ze kan er geen seconde over zwijgen (T een beetje jaloers) en toont de foto’s aan iedereen die ze wil zien. Zelfs de instructeur is er helemaal de kluts van kwijt en begint te stotteren. We keren terug naar de haven van Port Ghalib en laten al ons materiaal op de boot, want morgen zijn we opnieuw met Rachel weg. We gaan direct naar de kamer, douchen, zetten de foto’s op de laptop en gaan iets drinken in de bar. We brengen onze foto’s naar Mo, onze instructeur want die wil inventaris maken en dan drinken we iets. Onze Helmondse kennis, Anthony, van op de boot komt onze foto’s bekijken en daarna ook enkele Britten die erbij waren toen Eef de dujong trok. Even pintjes drinken en gaan daarna iets eten. We nemen het ervan en nemen een slaatje uit de bar en drinken er een pintje bij met een hoop water, zeker voor morgen voor op de boot. Na ons voorgerecht eten we nog een hoofdgerechtje, ook van het buffet en als laatste neemt Timo nog een dessertje in de vorm van varkenslapje met champignonsaus, dat eigenlijk ajuinsaus is. Eef neemt als dessert een chocolade taartje. En dan is het tijd om naar de kamer te gaan. In extermis kunnen we nog een kaarsje branden want we waren het bijna vergeten. Timo kijkt nog een futuristische film af, maar Eef slaapt al lekker. Het is niet laat, want tegen 23:00 doet Timo het licht uit en gaat pitten.
Maandag 2 maart 2009: Twee duiken bij Marsa Shouni Kebir
De wekker loopt af om 06:50 en we hebben een beetje last om wakker te worden. Timo heeft wat aan het snurken geweest en Eef wakker gehouden, en Timo was slecht aan het slapen, want hij had vieze dromen over Cartouche, de sukkel weer achtergelaten, en over boten die zonder ons wegvaren en allemaal rare dingen. We zetten ons toch recht en gaan ontbijten. Hetzelfde buffet als de vorige dag, zoals te verwachten, maar nu nemen we iets anders. Kaas, ham, brood, cornflakes, koffie, water voor op de boot en we nemen – krenterig als we zijn – ook twee broodjes kaas en hesp mee voor de lunch. Op de kamer netjes tandjes poetsen en dan richting boot. Het is wel heel gemakkelijk dat de duikschool hier in het hotel zelf is: op minder dan twee minuten stappen van onze kamer liggen de boten. We zorgen dat we op de juiste zitten, Rachel opnieuw, en beginnen net als gisteren direct op te tuigen. Vandaag lukt dat net iets beter dan gisteren, want we zitten als eerst boven op het dek. Joepie.
De boot vertrekt ook tamelijk snel naar onze eerste duikplaats: Marsa Shouni Kebir, dit is de baai van de grote markt, marsa is baai, shouni is markt en kebir is groot, zo leren we hier nog wat Arabisch ook. Onze instructeur brieft ons na een ritje van ongeveer 45 minuten en dan kunnen we te water. Er zijn er geen die een derde duik doen, behalve één die in opleiding is. Die was tevoren al uit de boot gezet voor een driftdive, cool eigenlijk wel. Alles is hier heel goed geregeld, daarvan kan je niks zeggen. Timo spot een turtle die bovenkomt, goe bezig. Wanneer iedereen klaar is, kunnen we te water: Eef en Timo zijn bij de eersten in het water en moeten nog een minuut of tien hangen te wachten tot iedereen in het water is. En dan kunnen we. We zakken op ons gemak en zien direct een krokodilvis liggen. Timo ziet hem eerst en de instructeur duidt het aan voor de rest van de groep. Makkelijk geld verdiend zo. We duiken met het rif aan onze linkerkant en gaan niet dieper dan 21 meter tot een plateau van zand en een beetje gras. Één persoon in de groep had wat problemen om te zakken en te klaren en raakte wat in paniek, dus die was terug naar boven gegaan. We hadden 8 minuten op 16 meter hangen wachten tot iedereen er was, maar eentje kwam niet opdagen, dus weg zonder.
We bereiken het zand en daar is het moment om terug te keren en iets minder diep te gaan hangen, zodat iedereen nog zonder problemen terug kan raken. Da’s geen probleem en we zien op mindere diepte nog een hele reeks kleine vissoorten, prachtig schouwspel van vormen en kleuren en soorten. Veel anthia’s, veel damselfish, parrotfish, koekoppen, koraalvlinders, eigenlijk allemaal te veel om op te noemen. We amuseren ons te pletter. Het grote voordeel hier is dat de kleuren nog behouden blijven. We zien ook nog een groothoorn nembrotha, een naaktslak, schitterend beestje. Ook de moeite om te vertellen is de reuzenmurene en enkele heel mooie nemo’tjes. Het is een walldive heen en terug en op het einde zien we enkele prachtige batfish.
Na een klein uurtje komen we terug naar de boot en dan is het eerst klaarmaken voor de volgende duik en een heel eindje tammen. We lunchen niet mee, want we hebben onze eigen lunch en drank mee. Het is een tijdje zonnen en een tijdje schaduwen en tegen ongeveer 13:00 gaan we ons terug klaarmaken voor de tweede duik. Tarik, de instructeur, vraagt of we met ons twee willen duiken, maar we zullen maar gewoon doen en de groep volgen. Het is nu de bedoeling om even het rif langs de rechterkant te volgen tot ongeveer een diepte van 12 meter, we starten op 17 en dan gaan we over een grasveld en zo tot enkele pinnacles en dan terug naar het rif aan je rechterkant iets hoger en een heel lange vijfmeter stop. Alles verloopt vlotjes, het rif is heel mooi, veel koralen, dezelfde als de eerste duik, veel kleine vis, maar veel verschillende soorten. Schitterend wederom, het is hier precies een aquarium, maar dan een waar je tussen de vissen zelf zwemt. We steken het grasveld over, zien een witgevlekte kogelvis eten van het zeegras, maar zien geen schildpad fourageren en dat was wel tof geweest. Pech dus. We zien wel zeewespen over het gras zweven en zien er verschillende. We weten later pas dat het gevaarlijke beesten zijn. We stijgen terug naar het rif en blijven tussen de 7 en de 3 meter en ineens zien we in de verte een tonijn. Een hele grote, maar wel een eindje weg. En dan ineens roept mijn schatteke dat er ergens iets te zien is. We dalen terug naar ongeveer 11-12 meter en kunnen daar enkele mooie foto’s nemen van een karetschildpad. Yes, doel van de reis geslaagd. We moesten enkele goede foto’s hebben van een turtle en van stingrays. We gaan terug iets hoger hangen en maken een tweede keer onze drieminuten stop.
Terug op de boot maken we alles klaar om te vertrekken, vandaag geen afscheid van een dujong, maar we hebben een turtle gezien en da’s ook wel iets. Tarik zegt dat we morgen naar Abu Dabbab kunnen en we moeten onze bakken uitladen en aan de mannen geven, wanneer we in Port Ghalib komen: zij zorgen er dan wel verder voor. Cool. We nemen snel een douche, drinken een pintje, maken inventaris en schrijven het verslag. Tegen 17:30 wordt het wat frisjes, wegens nog steeds winter en we gaan binnen nog een volgende drinken. Straks wordt hier karaoke gehouden dus wij gaan hier niet te lang blijven zitten. We zijn na onze laatste Stella weg naar het restaurant Indigo. Daar eten we iets, drinken een pintje en wat water en gaan terug naar de kamer. We stoppen snel nog eens bij de bar voor twee Stella’s en kijken CSI met Arabische ondertiteling en tegen 21:00 is het tijd om te gaan pitten.
Dinsdag 3 maart 2009: Twee duiken in Marsa Abu Dabbab
Wekker op dezelfde tijd als de vorige dagen, dus om 06:50, klaarmaken voor het ontbijt, Eef kan wat pannekoekjes eten en Timo eet wat groentjes en kaas en ham en maakt een picnic klaar voor deze middag. Normaal zouden we dit nooit doen, maar met all-in en dan nog betalen voor lunch is wat onnozel. Dus na het ontbijt pakken we al onze spullen voor de duiken en gaan we naar de desk van Emperor Divers. Lekker dichtbij, cool. Tarik staat ons op te wachten buiten en vraagt wat we moeten hebben voor lunch, want die is sowieso inbegrepen. Dus we bestellen een pizza margarita en greek salad voor deze middag. Dat is niet te veel en niet te zwaar, want Timo heeft toch altijd last van zijn maag.
Hanneke en Remco de stofmakers komen er ook aan en dan kunnen we vertrekken met een busje. Er is maar één tussenstop om Rachel op te pikken van het hotel naast ons en dan zijn we weg met het busje. Door de woestijn rijden we een half uurtje en komen aan in een mooie baai, moesten de parasols en de strandbedden er allemaal niet staan en liggen. Onder beschutting van een afdak kunnen we ons optuigen, al ons materiaal is er al en ze hebben niks gemist. We zijn eigenlijk direct klaar, krijgen een snelle rondleiding, toilet, restaurant, strand en dan een korte briefing. De eerste duik zal gewoon over gras gaan tot ongeveer 10 of 11 meter en dan keren we terug en zo rond de 4 meter komen we aan bij het rif en volgen dat terug tot we op 2 meter of zo komen en dan kunnen we bovenkomen. Zo, dat is de planning en nu helemaal klaarmaken en dan duiken. We zijn klaar op ongeveer tien minuten en gaan te water om 10:30.
We duiken in volgorde van Tarik met Rachel, twee Hollanders, dan wij en hopelijk krijgen we een turtle te zien. We zijn nog geen 5 minuten onder water en zien onze eerste turtle, schitterend, hier zien we enkel green turtles, maar wel ongeveer 30 verschillende dieren. We zien er in totaal in het echt elf en Tarik zegt dat het acht verschillende dieren zijn: klein beetje overdreven. We gaan bijna van de ene schildpad naar de andere en ineens is Tarik weg in een lange spurt onder water. Hij heeft een dujong gezien, schitterend, nu krijgt Timo die ook te zien onder water. Enkele remora’s vergezellen hem en ook enkele pilotfish, die we echter niet kunnen vinden in onze boek. Dat zoeken we later wel op op tinternet. We duiken dan opnieuw van de ene schildpad naar de andere. Onze missie is geslaagd, we hebben een turtle gezien. We duiken uit langs de kant van het rif en halen onze max qua duiktijd: 66 minuten, keicool. We hebben wel niet dieper dan 11 meter gezeten, maar dan nog: goe bezig. Op het einde zien we nog een hele school grootbekmakrelen en Tarik wijst ons over het gras op een gevlekte slangaal. Da’s ook weer een soort die we gezien hebben. Da’s bangelijk.
We maken na onze eerste duik, alles al direct klaar voor de volgende en gaan iets eten. We nemen water van het duikcentrum en eten Greek salad en pizza margarita. Het smaakt, maar Timo eet niet te veel. De eerst duik had hij wat last van oprispingen van de worstjes en paprika die hij gegeten had bij het ontbijt. Veel water drinken, niet te veel eten en dan nog een dik halfuur in de schaduw op het strand liggen. We zullen wel wat kleur hebben wanneer we terug in het koude België aankomen, maar we zien wel dat we niet te rood zien. Om half twee zijn we terug klaar om onze tweede duik aan te vangen. Opnieuw gaan we gewoon de zee in en we zullen omgekeerd werken van deze morgen. Eerst even langs het rif langs rechterkant en dan even over het gras en terug naar het rif en uitduiken. We vertrekken OK, zien al direct massa’s kleine visjes over het rif, enkele bluespotted stingrays, koekoppen, anthia’s, koraalvlinders van verschillende soorten, eenhoornvissen, het is mooi, maar het zicht wordt een klein beetje vertroebeld door onze voorgangers en door de stroming. We maken na een 25 minuten een bocht van 90 graden naar links en duiken richting zeegras. Daar spotten we opnieuw enkele turtles, zien één omhoog en terug naar beneden komen, schitterend zicht. We zien echter gaan dujong meer, spijtig, je kan ook niet alles willen. Eef en Timo hangen laatst en hebben af en toe last van de modderkruipers voor hen. Een geluk dat ze zelf nog het een en ander kunnen spotten, een panterbot, een symbiosegrondel met een garnaaltje en enkele kleinere zeedieren op de bodem. Een heremietkreeft heeft een hele grote draaiende schelp gevonden en sleurt die overal mee. We zien ook een kreeftje met een hele hoop kleinere zwarte visjes met witte stippen over kleine ronde bolletjes, wat we denken dat eitjes zijn. We komen terug uit op het rif, blijven achter de groep, want anders zien we toch geen botten. Een hele toffe duik, ook van een uur en nog uit het water komen met 80 en 100 bar, da’s al heel goed, vooral voor Timo. Proficiat. We maken alles in orde en onze spullen worden vervoerd met een kleine pickup en wij kunnen met de bus naar het hotel. We douchen ons snel en gaan dan een pintje drinken. We zetten ons in een nis waar eigenlijk enkel zon en geen wind is, schrijven de logboeken en het verslag, Timo gaat de pakken uit de bakken halen op de boot Amy, zodat die voor de duik morgen al terug droog zijn. We verzetten ons even naar het dakterras Viz en daar maken we een volledige lijst van alle noemenswaardige soorten die we al gezien hebben. Het zijn er ondertussen al wel enkele.
Het is nog te vroeg om te gaan eten, dus we rusten nog even op onze kamer en gaan dan naar restaurant Indigo. Vandaag is het BBQ, dus we nemen een lamsworstje en een stukje lever, lekker, maar niet voor Eef. We drinken er een pintje bij en een glas witte wijn, da’s eens wat anders dan altijd dat bier. We starten natuurlijk met een slaatje en daarna is het buffet en dan gaan we nog een volgende keer voor de BBQ. Het is allemaal heel lekker en dan is het tijd om te gaan pitten. Het is nog maar acht uur, maar door het duiken wordt een mens serieus moe en tegen 21:00 zijn we allebei in slaap. Morgen nog een dagje duiken en hopelijk de dag erna naar Elphinstone.
Woensdag 4 maart 2009: Onze volgende twee duiken op Marsa Shouni Soraya
Opstaan, ontbijten, zelfde gewoonte als altijd. We maken rugzak klaar en gaan naar de boot Amy, niet meer Rachel of niet met de auto, nu zijn we op trot met Amy. Verandering van spijs doet eten. We zitten met tamelijk wat volk op de boot, twintig duikers en vier snorkelaars, twee volwassen Fransen en hun twee kinderen. Één van de duikers maakt de terechte opmerking: Good! Sharkbait! De ouders zijn vanaf toen heel stil, je zou denken dat ze het verstonden. Het duurt een hele tijd eer we uit de haven wegzijn, maar eens onderweg is het altijd een toffe bedoening. Af en toe wat spreken met andere duikers en voor de rest genieten van de sfeer, de rit naar de duikplaats en de zon. Dat mist iedereen in België, de zon, maar hier is die al volop aanwezig. Het kan in de wind en op de boot en ’s avonds nog wel wat koud zijn, maar over het algemeen is het hier goed qua temperatuur. De trip naar de duikplaats duurt ongeveer een uur over een winderige zee, maar we geraken er heelhuids. Top. De groep duikers wordt in twee verdeeld: wij zitten bij de beginnelingen, geen probleem, want dat zijn we ook wel. De eerste groep gaat vlotjes allemaal na elkaar het water in en alles verloopt vlot. Eef en Timo wachten even want het is benedendeks te druk en ze zijn toch altijd snel klaar, heeft Tarik gezegd. We zijn uiteindelijk nog voor de rest klaar en wachten nog even omdat wij de rij moeten sluiten. We gaan als laatste te water en zijn als eerste beneden. Twee hebben last om beneden te geraken: één heeft last van zijn oren en zijn vriendin heeft na 10 minuten nog maar 70 bar, geen goede buddycheck denken we.
We zwemmen langs de wall, niet te diep, spotten al direct enkele stingrays en een schorpioenvis, een tamelijk grote en volgen dan de groep. Het krioelt hier van de kleinere vissen, maar ze zijn met belachelijk veel en wederom zijn de kleuren schitterend. De vele vlaggebaarzen, de koraalklimmers, de geelgroene juffertjes: het is allemaal om het mooist. Er zitten hier veel koraalvlinders en ook verschillende soorten, echt de moeite. Papegaaivissen zien we hier ook in alle vormen en kleuren, echt prachtig. Het blijft wel de moeite, hoewel we niet veel nieuwe dingen zien en dat we met een bende beginnelingen op tour zijn. Zoals gezegd niet erg, maar sommigen hebben echt veel last om de koralen niet te raken en om de juiste hoogte in het water te vinden. Op enkele momenten denken we dat ze er enige uit het water zullen halen, want het is echt abominabel. Na een 15 minuten langs de wall komen we in een koraaltuin en hierover zwemmen we nog tot we ongeveer 30 minuten halen. We keren dan terug naar de boot en blijven nu iets minder diep langs de wall om zo tegen 45 minuten de boot de bereiken. We hebben allebeid nog veel lucht, ja Timo ook en we blijven nog enkele minuten onder de boot hangen. Zo blijven we niet te diep, zien de mooie kleuren beter en genieten van de hoeveelheid van soorten en kleuren. We komen boven met 52 minuten op onze teller, goe bezig, en met nog 50 en 90 bar in de fles, dat is ook OK. Aftuigen en alles terug optuigen voor de tweede duik, even in het warm geraken, want er staat veel wind en het is best frisjes. Eens we droog zijn en bovendeks is het beter.
Tegen de middag krijgen we lunch, maar zoals steeds hebben we geen besteld en eten we enkele broodjes die we bij het ontbijt hebben meegepikt. We drinken wat water en eten een hapje en genieten dan van de zon en de rust, hier zitten we toch goed, in elk geval beter dan op het werk of gewoon in België. Om half twee moet iedereen zich terug klaarmaken voor de tweede duik. Opnieuw dezelfde groepen en wij weer met instructeur Tarik, de derde dag op rij al. Nu beginnen we aan de overkant (2 minuten snorkelen) van de baai en daar zakken we met iedereen deze keer – één hangt wel vijf meter hoger, maar iedereen is wel mee. We blijven even langs de muur hangen en moeten dan een zandvlakte over. Hier spotten we een lionfish en een kokerworm. We focussen ons ook op kleinere dingen zoals de grondels. Alles perfect en dan bereiken we enkele koraalblokken. Daar zwemmen we over, behalve de twee voor ons, want die hebben ambras lijk zot. Hij had per ongeluk haar bril geraakt en daarom was het ambras. En wij dachten dat er iets ergs aan de hand was. Tarik komt ook al kijken, want iedereen was aan het wachten. Niks aan de hand en wij verder over de koraalblokken en zo bereiken we terug de wall die we in het vertrek ook al gezien hebben. Een hawksbill turtle kruist ons pad en wij genieten even van het zicht, toch altijd tof een turtle te zien, zelfs al hebben we er gisteren een stuk of twintig gezien. Net daar voorbij zien we nog iets speciaals. Een wit met zwarte vis en we hebben geen idee wat het wel zou kunnen zijn. Het blijkt een juvenile te zijn van een zwarte snapper. We steken dan de baai over op een diepte van 4 meter dan wij hebben opnieuw nog keiveel lucht en blijven nog even hangen met z’n tweeën. Keileuk.
We komen boven na een dikke 50 minuten en doen alles uit, drogen ons af en gaan naar boven om daar verder droog te geraken. We zijn net boven en iedereen is al klaar en de boot is al bijna weg. Met de zodiac halen ze de touwen binnen en dan vertrekken we de open zee in. Het is een woelige zee en één persoon heeft wat last en hangt over de reling. Na een uurtje komen we aan in Port Ghalib, we zoeken onze spullen bij elkaar en gaan die even uitspoelen. Net daarvoor heeft Eef naar een onderwaterfilm gekeken van iemand die die probeert te verkopen. Het lijkt een toffe, wel dure herinnering, maar we moeten het maar doen. Dan douchen we ons en is het tijd om de boeken te schrijven en de verslagen, dat doen we snel bij een Stella-aperitief. Tegen 18:00 gaan we naar binnen want de zon is weg en het begint wat frisser te worden. Eef heeft honger en begint een heel klein beetje te zagen dus tegen half 7 gaan we eten: hetzelfde als altijd, wel lekker, maar vandaag kunnen we ook verse pasta eten, dus dat doen we na een voorgerechtje van vooral groentjes. Eef neemt nog wat zoetigheid (lees chocoladecake) als dessert en schenkt haar schaarse aardbeitjes aan haar schatteke. Tegen een uur of 8 gaan we terug richting 201 en Timo begint nog navy ncis te volgen. Eef doet moeite maar na de eerste reclame wordt het moeilijk en is ze al snel in dromenland. We slapen lekker zonder wekker deze keer want morgen hebben we een ‘day off’.
Donderdag 5 maart 2009: Een ‘day off’, tammen dus
Het zal een rustige dag worden vandaag, we hebben een dagje rust ingelast en morgen kunnen we onze laatste dag duiken naar Elphinstone. We zijn normaal op tijd uit het water zodat we 24 uur later kunnen vliegen en dan zit het er weeral op. Vandaag dus stilaan wakker worden, niet van harte want we liggen goed: het zijn goed bedden. Uiteindelijk slepen we ons toch uit ons bed en gaan ontbijten. Er zijn omeletjes voor Timo en pannekoeken voor Eef. Het smaakt en we drinken er wat koffie bij. Daarna nog een boke kaas en wat fruit en we zijn klaar. We bekijken hoe de duikboten zonder ons vandaag het ruime sop kiezen om een duikske te placeren, maar we vinden het niet echt erg, morgen kunnen we nog steeds twee duikjes doen. Op de kamer nemen we alles om te kunnen snorkelen, want dat zal onze eerste en waarschijnlijk enige activiteit worden van de dag. We nemen snorkels mee zwemvliezen, de twee camera’s en gaan naar de overkant van de haven met de watertaxi. Beneden waar de boten aanleggen stopt ook regelmatig een taxi-bootje en die brengt je naar het dorpje Port Ghalib zelf. Een dorpje is veel gezegd, want het is een verzameling van toeristenshops en bars en hotels en restaurantjes en verder is er helemaal niks authentiek aan. Enkele jaren geleden was hier enkel woestijn.
We wandelen naar de eerste pier en proberen daar aan die Egyptenaar uit te leggen dat we gaan snorkelen. We zullen vertrekken aan de tweede pier en met de stroming naar de eerste pier terugkeren. Alles is duidelijk voor die kerel en hij zal op ons gerief letten. We nemen al ons snorkelgerief mee en wandelen even naar de pier. Daar gaan we te water en het is direct even aanpassen, want het is ijskoud water. Eens je het gewoon bent wordt het beter, maar het is een heel eind, dus we zullen we zien wat het wordt. Het is een mooie plaats om te snorkelen, een muur van enkele meters diep en Timo kan zich niet laten om naar beneden te gaan. We zien eigenlijk maar één nieuwe vis en dat is een kleine napoleonvis. We missen de turlte en de reefshark, maar Eef vindt dat niet echt erg. Voor de rest is het een beetje hetzelfde als wat we hier gezien hebben, en we blijven het heel mooi vinden: koraalvlinders, mooi koraal, koekoppen, kleine vlagbaarzen, lipvissen, papegaaivissen, het is echt de moeite. Een grote egelvis ligt onder een stukje tafelkoraal te rusten en we laten hem doen. Het gaat traag, hoewel we met de stroming meezwemmen en het wordt tegen drie kwart wat frisjes. Het is echt de moeite. We zwemmen het laatste kwart iets sneller en Eef gaat er als eerste uit. Hier is het terug wat warmer water, maar ook niet echt warm genoeg om er in te blijven. Timo ziet niks speciaals meer. Enkele emperors angelfish zwemmen hier in het ondiepe stuk en na anderhalf uur gaat ook hij er uit.
We wandelen even door het dorpje, maar kopen niks en stoppen niet om iets te drinken. Het is een beetje stom om hier te betalen als je in het hotel alles all in hebt. We nemen de watertaxi terug naar Marina Lodge en douchen het zout van onze lijven. Dan leggen we ons in één van de nissen die ze hier gemaakt hebben, lekker warm, uit de wind en in de schaduw. Het is al na één uur en we krijgen al wat honger, dus we gaan iets kleins eten in restaurant Indigo. Timo maakt twee Egyptische broodjes met witte kool en pasta slierten en warme tomaten en nog wat vanalles groenten en het smaakt echt goed. Na de lunch is het opnieuw tijd om wat te niksen en doen dat op het dak van de bar. Daar is het uit de wind verschrikkelijk heet. Timo ligt even in de zon, maar moet er uit en Eef is slimmer en blijft uit de zon, legt zich in de schaduw. Hier blijven we een uurtje en zien de boten vanop het dak terugkeren. Hier heb je een heel goed zicht op de baai voor het hotel. Na deze platte rust wandelen we even naar de diveshop, want we willen een duik T-shirtje en ernaast is een winkel van een Egyptenaar voor een T-shirtje voor ons petekindje Aagje. We kopen 5 T-shirts in totaal, twee in de diveshop en drie van die Egyptenaar. Voilà, we hebben de lokale economie weer geholpen.
Het is nog steeds rustig aan vandaag en drinken iets in één van de nissen, schrijven onze verslagen en drinken een pintje en een cola. Straks is het weer tijd om te gaan eten en morgen moeten we vroeg opstaan, want naar Elphinstone is het vroeg vertrekken. We hebben zelfs ontbijt op de boot besteld, want we zullen geen ontbijt kunnen nemen in het hotel, vertrek om 06:00 uur. We blijven even van de rust en de kalmte genieten, gaan terug even naar onze kamer en dan is het tijd om nog iets te eten. We doen het niet uitgebreid en we blijven ook niet te lang. Snel een slaatje en een hoofdgerecht en dan naar de kamer nog een half uurtje TV kijken en dan slapen.
Vrijdag 6 maart 2009: Elphinstone
Om 05:45 gaat met een onaangenaam geluid de wekker af. We hebben eigenlijk niet veel zin om uit ons bed te komen, maar hebben goede vooruitzichten en dat maakt het dragelijk. Cool, vandaag gaan we naar Elphinstone, een heel bekend rif, iets verder dan de lokale duiken. Het kost wel 35 Euro per persoon extra, maar dat hebben we ervoor over. We kunnen vandaag de twee duiken nog net doen, want er zit sowieso 24 uur tussen onze laatste duik (om 13 uur zijn we zeker uit het water) en ons vertrek met het vlietuig. Da’s goed geregeld. We nemen snorkels, maskers, vinnen en de hele rugzak met spullen mee naar de boot. Vandaag vertrekken we met Sea Dream, de grootste van de vloot. Er zitten al enkele oude bekenden op, de slijkstamper zonder vriendin, de toffe Brit van the Isle of Man (cfr. Shark bait) en een ander Brits koppel, hele rustige mensen, net als wij eigenlijk.
We tuigen alles op zodat we klaar zijn om in het water te springen eens we Elphinstone bereiken. Op een kleine tien minuten is alles OK en zijn we klaar. We zetten ons boven op het bovendek, niet het hoogste want daar zit het vol degoutante Engelsmannen. Je kent het type wel: als ze in een groep zijn is het om zeep. Ze hebben het bovenste platform ingepalmd, dus daar hebben we dan geen last van. We nemen eerst ontbijt op de boot, wel lekker, maar niet echt nodig want ondertussen hadden we in het hotel al kunnen ontbijten, het is 06:30. Het voordeel is wel dat, direct als alles op is, we vertrekken en anders zouden we misschien wat te veel vertraging oplopen. Dat was wel een minder puntje aan Emperor Divers; voor alles moesten ze een suplement hebben, voor Abu Dabbab, voor de lunch (we hadden toch all in in het hotel), voor het ontbijt, voor de trip naar Elphinstone, ook voor de SMB, hoewel we full rental equipment hadden. Swat dat doet er niet zo toe, want we hebben we al heel goed gedoken en heel toffe dingen gezien. De duikplaatsen zijn OK, de gidsen (Mo en Tarik) zijn ook OK. De boot kan tegen 07:00 vertrekken en kiest direct het ruime sop; we blijven niet langs de riffen en langs de kust, maar blijven er een heel eind af. De zee is plat en dat is een groot voordeel voor Elphinstone. De trip is een beetje saai, maar we ontmoeten enkele spinnerdolphins onderweg en genieten van de rust op zee en van het zicht op het water.
Na anderhalf uur beginnen onze twee begeleider-instructeurs met de briefing (Vanessa en Silke). Het is geen sissy-diving meer op Elphinstone, je moet minstens dertig duiken hebben om mee te kunnen. Maar we hebben geluk en er is niet veel stroming. We kunnen aanleggen en te water gaan. We zien zo’n veertig meter onder ons het rif liggen, maar dat is niet zo speciaal, want alle kleuren zijn er uit op die diepte, zeker als je al op 25 meter hangt. We mogen niet dieper dan 30 en gaan even ietsje te ver 32,9, maar da’s geen ramp, want we hebben de buoyancy en de diepte onder controle. Er staat hier wel een beetje tegenstroming, wat het palmen wat moeilijker maakt en we hangen in den blue in de hoop een haai te zien. Op deze diepte zien we niks, dus we gaan wat hoger en richting rif tegen de stroming in. Leuk is het niet, want het kost lucht en energie. Timo sleurt er op 25-30 meter het eerste kwartier tegenstroming wel meer dan 50 bar door. Geen probleem, hoger op het rif is het toffer, de kleuren komen terug en nu hebben we stroming in de rug. En dan ineens horen we lijk zot iemand op zijn fles bangen. In het ondiepe op vijf meter ongeveer zien we een oceanic white tip shark met enkele loodsmannetjes erbij. Een schitterend schouwspel. We zien hem wel van ver, maar je kan duidelijk de witte tipppen op de vinnen zien en de loodsmannetjes zijn maar kleine vissen in vergelijking met de haai, maar die zijn ook al 30 centimeter.
Iedereen is zo gefixeerd op de haai dat ze bijna de 3 meter lange reuzenmurene langs het rif niet zien: wij wel en kunnen ons dan nog eens omdraaien voor de haai: prachtig. Even moet Timo tussenbeide komen omdat Eef wat buoyancy last heeft, maar da’s snel opgelost. We zwemmen verder met het rif aan onze rechterkant en genieten van de veelheid aan vissen. Het is hier een wall die ineens in de diepte verdwijnt, het lijkt wel een onmetelijke abbys, wel honderden meters diep. Maar hier langs het rif is het prachtig, de kleurenpracht, de vele soorten soft coral, echt bangelijk en nog een haai gezien ook. De rode baarzen met gele stippen zwemmen hier bij de vleet, zo ook de vlagbaarzen met miljoenen en de keizersvissen, te veel om op te noemen. We vonden het eerste kwartier raar beginnen met het diepe stuk in den blue, maar nu spant dit wel echt de kroon, schitterend gewoon, niet te doen, onbeschrijflijk voor woorden. Na een dikke 40 minuten zien we de boot, we hebben onze drie minuten stop al lang gedaan langs het rif en kunnen perfect zonde problemen de boot terug opklauteren.
Voor de lunch is het de bedoeling dat we nog een duik doen, om na de lunch iedereen (behalve wij) een derde duik te laten doen. We maken direct alles klaar voor de tweede duik en doen ons pak niet uit, maar blijven beneden op het natdek. We krijgen naar drie kwartier een briefing en gaan nu van het noordrif naar het zuidrif met steeds de wall aan onze rechterkant. Dit belooft ook een toffe duik te worden. De zee is plat, dus schitterende omstandigheden. Ze hebben nog niet vaak de kans gehad drie duiken op Elphinstone te doen en vandaag wel. Dus wij te water en blijven goed in ons buddy team in tegenstelling tot andere slijkstampers. Die Hollander had altijd wel iets te doen zodat hij nooit bij zijn buddy was, tof hoor. Swat not our problem. We zien opnieuw dezelfde vissen in grote getale en ook een speciale schorpioenvis, verder de gewone visjes, je raakt aan de mooie kleuren en de grote aantallen een beetje gewend na een week duiken in de Rode Zee. Dit wil niet zeggen dat jet het minder tof vindt hoor, maar het is minder indrukwekkend. We houden het nu bijna een uur uit tot we de boot bereiken en zien onderweg nog enkele grote napoleonvissen, één van de grootste soorten hier in de Rode Zee.
Na de tweede duik zit het erop voor ons, we riskeren ons niet aan een derde duik, want dan zouden we in de problemen kunnen komen om te vliegen en dat is iets wat we zeker niet willen. Wij zorgen dat alles al klaar is om straks uit te checken uit het divecentre en genieten van de lunch en van het mooie zicht hier. Regelmatig komen de haaien tot enkele meters onder de oppervlakte en dan kan je ze goed spotten. Ook is het rif op zich hier prachtig gelegen. Heel ver van de kust weg en enkele meters onder de zeespiegel. Je ziet de prachtige kleuren vanop de boot. Tijdens de derde duik van de anderen zien we in de verte enkele dolfijnen en nog enkele haaien onder boot passeren. Straf eigenlijk dat we daarnet ertussen hingen. We proberen niet te verbranden en blijven in de schaduw. Na de derde duik is iedereen moe en blij dat alles goed gelukt is en dat de haaien gespot zijn. De bemanning wil zo snel mogelijk terug en dat doen ze ook wanneer iedereen klaar is. Nu nog twee uur varen en we zijn er. Maar de trip naar Port Ghalib is niet saai: een twintig spinner dolphins houdt ons een hele tijd gezelschap aan de boeg van de boot, een tamelijk grote groep en dat vindt iedereen heel prachtig, zelfs na het spotten van ‘groot wild’. Na twee rustige uurtjes aan boord komen we aan in de haven. We wassen al onze spullen af, doen die naar de kamer en spoelen dan ook alles van het duikcentrum dat we gehuurd hebben. We proberen af te rekenen, maar de Visa-Mastercard reader werkt niet goed. Morgen nog eens proberen. We vieren het einde van onze duiken met een pintje en een cuba libre in de bar (50 Bar heet die) nadat we ons klaargemaakt hebben voor ons laatste avondmaal hier.
We laten het ons nog een laatste keer smaken, een slaatje – iets maakte dat pikant maar we weten niet wat – een hoofdgerecht met vooral rijst, pasta, een lamsworstje van de BBQ, water en pintjes. Lekker. We gaan nog een paar pintjes halen in de bar en drinken die uit op onze kamer terwijl we nog naar een film kijken. Timo kijt hem volledig uit tot 23:00 en Eef heeft na de eerste reclameblok iets dat het genoeg is. Vroeg op en twee duiken, dat is voldoende voor één dag. We gaan dus slapen nadat Timo alle zeven kaarsjes uitgeblazen heeft.
Zaterdag 7 maart 2009: Vertrek naar huis
Een laatste goede nachtrust op onze kamer nummer 201 tot een uur of acht. Timo was al wat sneller op en zocht nog even naar ontbrekende soorten in onze lijst van gespotte dieren in de Rode Zee. Zeker de haai en dolfijnen van gisteren mochten niet mankeren. Eef leest de verslagen na en maakt enkele verbeteringen en om half negen gaan we ontbijten. We moeten nu goed eten, want straks is het lang dat we niks meer zullen krijgen. Timo neemt een omeletje met kaas, tomaat, paprika en ui, dan nog enkele broodjes kaas, Eef neemt wat cornflakes en brood met confituur en wat fruit. Na het ontbijt proberen we opnieuw af te rekenen bij Emperor Divers, minder leuk, want het was nog een rekening van meer dan 200 Euro. MAAR op vakantie hebben we steeds de leuze: money is not an issue. Het lukt nu direct met de Mastercard en we maken onze laatste wandeling door het hoteldomein. We hebben nu eigenlijk geen keuze meer en moeten beginnen inpakken, vanaf nu tot deze avond thuis is het vervelend. Met inpakken zijn we klaar tegen 10:15 en we willen nog iets drinken in de bar. We krijgen pas iets om 11:00 en dat is goed, want dan kunnen we ons eerste pintje al drinken. Zo gezegd zo gedaan. Even nog genieten van de zon, in de schaduw, want we hebben onze lange jeans al aan en tegen 11:00 drinken we ons pintje: de trein van 11 is dan al gepasseerd, dus het mag.
Om 11:30 is het tijd om uit te checken en een laatste pintje te drinken. We nemen alles vanop de kamer en gaan naar de receptie en alles is direct geregeld, zonder extra kosten, cool. We doen nog een klapke met de stewardess, die we natuurlijk niet kenden. Zij zal deze zomer naar Santorini gaan en we sturen haar naar onze site voor foto’s en meer info. Dan is de bus er en die brengt ons naar de luchthaven. Eerst een algemene controle van alle bagage en van jezelf, dan inchecken, met VIP-snobs die voormochten bij de check-in, maar natuurlijk niet bij de paspoortcontrole. Dan nog eens volledige controle en dan zijn we aan de twee gates. Omdat het nog lang zal duren en we toch nog enkele Egyptische ponden hebben, eten we een burgermenu, niet slecht, maar natuurlijk fast food. We zitten rustig te eten en iedereen van onze vlucht is al weg. Eef rookt nog snel haar laatste en dan horen we onze vlucht afroepen. Wij zijn blijkbaar met een Waals koppel de laatsten die nog op het vliegtuig moeten, maar ze hadden nog maar twee keer iets afgeroepen dus we konden niet goed volgen.
Wij dus naar het vliegtuig, als laatste ergens plaats gevonden, want het zat helemaal vol en dan een uurtje naar Aqaba in Jordanië. Daar blijven we anderhalf uur aan de grond om bij te tanken en mensen af te zetten en op te pikken. Het is een beetje chaotisch, maar iedereen geraakt toch op zijn plaats. Wij hebben drie plaatsen voor ons twee en dat is cool. Zo rond 15:00 vertrekken we uit Jordanië voor nog een vlucht van vijf uur. Eens de fasten seatbelt signs uit zijn start Timo zijn laptop op en maakt de laatste verslagen af. Eef amuseert zich met enkele kruiswoordraadsels en twee klein soot achter ons zwijgen geen seconde. Sommige kinderen hadden ze beter niet laten geboren worden, maar een mens mag dat niet met zoveel woorden zeggen. De vlucht duurt langer dan we verwachten, waarschijnlijk omdat we een tussenlanding moesten maken in Aqaba. Na 5 uur komen we aan in Brussel, Linda en Patrik staan ons op te wachten en brengen ons naar huis. Mama Linda had gekookt voor ons, we eten iets en drinken iets. Dan komen Maurits en Betty langs om ons te briefen hoe goed Wim wel geschilderd heeft en zij zelf hebben heel ons huis proper gemaakt. Neig merci!
Welke soorten dieren hebben we tijdens onze duiken en tijdens onze snorkel-momenten gezien (waarschijnlijk is de lijst niet volledig):
Alpintotandbaars, Bezemstaartlipvis, Blauwe koffervis, Blauwe snavellipvis, Blauwe trekkersvis, Blauwgespikkelde pijlstaartrog, Blauwgroen juffertje, Blauwgroene lipvis, Blauwstekeleenhoornvis, Brandinglipvis, Bruine konijnvis, Bruinwit juffertje, Chevronkoraalvlinder, Dubbelbandzeebrasem, Dujong, Echte steenvis, Eenvleksnapper, Fluitvis, Fluwelen juffertje (ook juveniles), Gaffelstaartdwergbaars, Gebaarde schorpioenvis, Geelblauwe dwergbaars, Geelflankjuffertje, Geelgevlekte egelvis, Geelstaartzeilvindoktersvis, Geelstreepbarbeel, Geelvinbarbeel, Gele koraalvlinder, Gemaskerde wimpelvis, Geschubde doopvontschelp, Gestreepte zuigvis, Gevlekte slangaal, Gewone krokodilvis, Gewone poetslipvis, Gewone vleermuisvis, Gravende doopvontschelp, Grijze murene, Grootbekmakreel, Grootdoorn-eekhoornvis, Groothoorn membrotha, Grootoogsnapper, Grote rode octopus, Heremietkreeft, Indisch juffertje, Indische koraalduivel, Indische zeilvindoktersvis, Juweelsymbiosegrondel, Karetschildpad, Keizersvis, Klunzingers lipvis, Knipstaartjuffertje, Koekop, Kokerworm, Koning Salomodwergbaars, Koningslipvis (ook juvenile), Kroonkoraalvlinder, Langsnuitdolfijn, Langsnuitpapegaaivis, Lichtende kwal, Lierstaartlipvis (ook juvenile), Maanstaartjuweelbaars, Markiezinnetje, Maskerkogelvis, Maskerkoraalvlinder, Napoleonvis, Netzeenaald, Oceanische witpunthaai, Oogstreepkamslijmvis, Oogvlekkoraalvlinder, Oranje blauwe dwergkeizersvis, Oranjevleklipivis (ook juvenile), Panterbot, Panterforelbaars, Pantertorpedorog, Pauwkeizersvis, Pauwtandbaars, Picassotrekkersvis, Pijlinktvis, Platkopschorpioenvis, Purperwangpagegaaivis, Pyjamaslak, Reuzenkogelvis, Reuzenmurene, Rifhagedisvis, Rode koraalbaars, Rode soldatenvis, Rode vlagbaars, Rode Zee anemoonvis, Rode Zee barbeel, Rode Zee bultkop, Rode Zee fuselier, Rode Zee juffertje, Rode Zee trekkersvis, Rode Zee wimpelvis, Rode Zeedoktersvis, Roodborstlipvis, Roodkopkoraalvlinder, Roodstreepeekhoornvis, Roodtandtrekkersvis, Roze barbeel, Rugvleksnapper, Schaakbordlipvis, Schorpioenvis, Schultz’ zeenaald, Sierkoppapegaaivis, Slanke koraalklimmer, Soepschildpad, Spaanse danseres (legsel), Spitskoptandbaars, Staartvlekzandbaars, Tonijn, Valse steenvis, Vermiljoen tandbaars, Witgevlekte kogelvis, Zakpijpen, Zeekomkommers, Zeewesp, Zwarte snapper (juvenile), Zwartstaartkoraalvlinder, Zwart-wit gestreepte zeepvis, Zwaveljuffertje