ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Nederland - Schiermonnikoog

Van 7 April tot 14 april 2023

Landal GreenParks Strandappartementen Vitamaris

Schiermonnikoog (Eilanders: Schiermonnikeig, bijgenaamd Lytje Pole; Fries: Skiermûntseach) is vanuit het westen gerekend het vijfde bewoonde Nederlandse Waddeneiland en behoort tot de Nederlandse provincie Friesland. Het eiland is tevens een gemeente, die dezelfde naam draagt. Het aantal inwoners bedroeg per 31 januari 2023 982 (bron: CBS). Schiermonnikoog is hiermee de kleinste gemeente van Nederland qua inwoneraantal, en is tevens de gemeente met de laagste bevolkingsdichtheid in Nederland. De hoogste duintop is 20 meter. De gemeente leeft voornamelijk van toerisme. Het eiland wordt geprezen om zijn rust, die onder andere in stand wordt gehouden doordat bezoekers hun auto op de vaste wal in de haven van Lauwersoog moeten achterlaten.

Schiermonnikoog grenst ten noorden aan de Noordzee, en ten zuiden aan de Waddenzee. Ten westen ligt Ameland en ten oosten Rottumerplaat en de zandplaat Balg. De totale lengte is 18 km en de totale lengte van de fietspaden is 30 km.

Het toerisme richt zich vooral op de natuur van het eiland. Er is een wandel- en fietsnetwerk. Verder veel ongerepte natuur, die onder meer rustzoekers en vogelaars aantrekt. De stranden worden tot de breedste van Europa gerekend. Ten westen van strandpaal 2 en ten oosten van strandpaal 7 is naaktrecreatie toegestaan. In 1989 is het eiland uitgeroepen tot Nationaal Park Schiermonnikoog.

Bezienswaardigheden

Walviskaken - Willemshof

Begraafplaats Vredenhof

Standbeeld de Schiere Monnik - een bronzen beeld van Martin van Waning (1964)

Bakens het Willemsduin en de Kobbeduinen - driehoekige bouwsels, gelegen in de kwelders van de genoemde duinen; zij wezen in het verleden de schepen in de Wadden de weg

Bunkermuseum Schlei - een museum over de eilander geschiedenis van WOII en in het bijzonder over het zgn Schleidorp, een bunkercomplex rondom radarpost Wassermann

Bunker Wassermann - een van de bunkers die de Duitsers tijdens WOII op Schiermonnikoog bouwden en die deel uitmaakten van de Atlantikwall

Noordertoren en Zuidertoren - beide torens stammen uit 1853 en dienden ter navigatie van het scheepvaartverkeer; de witte Zuidertoren doofde in 1909 en diende vervolgens lange tijd als watertoren, de rode noordertoren fungeert als vuurtoren en is tevens permanent bemand als zeeverkeerspost voor de Oostelijke Waddenzee

Westerplas met vogelkijkhut - een zoetwaterplas waar veel vogels foerageren; belangrijk voor vogelaars

Bank van Banck - van 1859 tot 1878 was J.E. Banck eigenaar van het eiland. Hij liet een dijk aanleggen ter bescherming van het eiland. Er staat nu een stenen bank op zijn favoriete plek op de dijk.

Vrijdag 7 april 2023: Vertrek naar Nederland Schiermonnikoog

Donderdag was alles al min of meer in orde gebracht om vrijdag te vertrekken naar Nederland, Schiermonnikoog. Ik doe de laatste dingen nog in de auto, Evy werkt de laatste dingen af voor haar werk, zodat we zonder al te veel problemen kunnen vertrekken naar Nederland. We hebben al jaren gedacht om eens naar een van de Waddeneilanden te gaan en nu is het dus een feit: we rijden naar Schiermonnikoog. Het is een van de Waddeneilanden waar je niet met de auto op mag, tenzij je een speciale toelating aanvraagt en krijgt. Daar hebben we geen moeite voor gedaan, dus we parkeren de auto op het vasteland. Schiermonnikoog is vanuit het westen gerekend het vijfde bewoonde Nederlandse Waddeneiland en behoort tot de Nederlandse provincie Friesland. Het eiland is tevens een gemeente, die dezelfde naam draagt. Het aantal inwoners bedroeg per 31 januari 2023 982 (bron: CBS). Schiermonnikoog is hiermee de kleinste gemeente van Nederland qua inwoneraantal, en is tevens de gemeente met de laagste bevolkingsdichtheid in Nederland. De hoogste duintop is 20 meter. De gemeente leeft voornamelijk van toerisme. Het eiland wordt geprezen om zijn rust, die onder andere in stand wordt gehouden doordat bezoekers hun auto op de vaste wal in de haven van Lauwersoog moeten achterlaten.

Wij vertrekken vanuit Bornem, rijden via Antwerpen richting Breda Nederland binnen. Natuurlijk staat het hier vast, net zoals steeds in deze regio. Op elk uur van de dag file, gewoonte zeker? Vanuit Breda, richting Utrecht en Almere. Almere ben ik vroeger voor het werk ook af en toe nog eens geweest en dat was een tamelijk lange rit op een werkdag. Via Lelystad over Drachten komen we aan in Lauwersoog. Hier moeten we zoeken waar we de auto kunnen zetten, want de Wagenborg locatie is erg makkelijk te vinden. Hier zien we dat er nog plaatsen vrij zijn op de parking, dus we rijden de parking binnen, gewoon met de Visa kaart aanbieden en dan gaat de slagboom open. Er staat dat er een kaartje uitkomt, maar dat zie ik niet verschijnen, dus hopelijk komt het goed om hier volgende week te vertrekken, maar dat zien we dan wel. Ik vind nu op Scheepspark BV in Lauwersoog dat het allemaal wel goed komt. Uw PIN-pas of kredietkaart is uw inrijdkaartje en uw betaalmiddel. Nice. We zijn hier goed op tijd, anderhalf uur voor de overzet, dus drinken nog een koffie en eten onze boterhammen die we bij ons hebben hier op. We zien de sneldienst eerst vertrekken en een kwartiertje later kunnen we al aan boord voor de gewone veerdienst. Alle informatie qua veerdiensten kan je vinden op Schiermonnikoog - Afvaartenoverzicht (wpd.nl). Daar kan je ook de tickets boeken, hetgeen we in februari al gedaan hebben. Je kan enkel heen en terug boeken en je krijgt een e-ticket dat je kan scannen om de boot op te gaan.

Wij zijn bij de eersten die de veerdienst opstappen, dus we vinden dan ook een mooie plek aan het raam. We hebben zin om nog een koffie te drinken en iets klein te eten, dus doen het op z’n Nederlands: appeltaart, croque en kroket. Zalig. Arne krijgt iets anders om te drinken, want koffie is zijn ding niet. De afvaart met de sneldienst duurt ongeveer 25 minuten, de gewone veerdienst ongeveer 45, dus het is helemaal niet erg om de gewone te nemen, want je hebt een heleboel dingen te zien. Je ziet al snel waar de vaart naartoe gaat en je ziet ook duidelijk op de kaart hoe de vaargeul het vasteland verbindt met het eiland. Je moet wel goede stuurmanskunsten hebben om dit stukje te doen, want de echte vaargeul is niet eens zo breed; de Schelde in Antwerpen is zelfs breder dan de vaargeul hier. zo komen we aan op het eiland en merken al snel dat het hier lekker fris, grijs en winderig is. Hopelijk krijgen we toch een paar mooie dagen. Dat kunnen we pas binnen een paar dagen vertellen natuurlijk. We namen de bagage van de grote rode karren en kunnen dan bekijken hoe we naar Landal Vitamaris gaan rijden. We nemen ofwel de bus of de taxi. Het is al snel voor ons beslist dat de bus geen optie is. De eerste bussen zitten al vol en er staan mensen te wachten om nog twee andere bussen te vullen. Wij vragen iemand met een T-shirt van Us Eilaun taxi of er nog taxi’s beschikbaar zijn. Ze zijn net allemaal vertrokken naar het centrum en komen binnen 10 à 15 minuten terug. Heen- en terugrit kost 27 Euro: niet veel, maar ook niet weinig natuurlijk, want het is maar vijf kilometer ongeveer tot het dorp en daar nog even een paar honderd meter tot aan Landal.

We delen de taxi met een Duits koppel en op minder dan tien minuten zijn we in het dorp. De rest van de rit doen wij alleen en we krijgen al wat info van de taxi-dame. Leuk: hier is de Spar, hier is het Baken, het VVV kantoor en zo wandel je naar de vuurtoren. Die kan je van overal op het eiland zien, of toch bijna van overal. En voor we het weten komen we aan bij Landal. Hier de bagage uit het busje en dan inchecken. Gelukkig is er iemand aan de receptie, want die is vandaag en het hele paasweekend niet constant open. We krijgen de sleutel van kamer 66, moeten gewoon de receptie langs en dan de gang door op het einde en daar net voor de kinderspeelhoek is onze kamer. Als dat maar goed komt. We vinden snel onze weg op de kamer, Arne en ik gaan ons niet bezighouden met uitpakken, maar hebben nog een half uurtje tijd om in de Spar inkopen te doen. Het is slechts tien minuten wandelen en ik heb de rugzak mee. Iets om te eten en te drinken morgenvroeg, voor deze avond hadden we zelf al macaroni en lasagne mee, we hebben al twee dagen zeker eten. We hadden een lijstje, dus kopen alles wat we nodig hebben en proberen niet te stressen. Een paar honderd andere mensen hadden hetzelfde idee om inkopen te doen nog deze avond voor het paasweekend begint. De vakantie begint stressy, maar dat kunnen we hopelijk snel vergeten eens we kunnen chillen. We wandelen terug naar Landal en laden daar alles uit. We eten iets en drinken iets op een goede vakantie. Daarna kijken we nog even TV en is het al snel bedtijd voor ons allemaal, want het was een lange vermoeiende dag.

Zaterdag 8 april 2023: Fietsen op Schiermonnikoog en zeehondentocht met zandplaatlanding

We zijn niet gehaast vandaag, slapen een beetje uit en beginnen dan aan het ontbijt en de planning voor vandaag en de volgende dagen. We eten gewoon brood dat we gisteren mee hadden met wat beleg en toestanden, confituur en choco ook natuurlijk voor de kindjes. We kleden ons goed aan en stappen naar de dichtstbijzijnde fietsenverhuurder. Die waren we gisteren al tegengekomen toen we naar de Spar gingen. Vlak naast een delivery pizza ‘Vrouwe Jakoba’ is een fietsenverhuurbedrijf. Die Vrouwe Jakoba is een beetje vanalles, het is een slijterij, een winkel en een souvenirshop en zo, echt alles in een. We vragen even of er fietsen beschikbaar zijn en wat de prijzen zijn. Na wat heen en weer gepraat en intern overleg, huren we van nu onmiddellijk tot en met donderdag 18 uur twee fietsen voor Arne en mij en een elektrische fiets voor Evy. Dat blijkt later een goede beslissing te zijn. We vertrekken direct richting het noorden en komen al na tien minuten het strand tegen. Hier fietsen even aan de kant vastzetten en dan strand op om eens uit te waaien. Je kan hier op dit deel van het strand en de duinen niet verloren lopen, want van bijna elk plaatsje kan je de rode vuurtoren zien. Je weet dus steeds waar je naartoe moet.

We wandelen eerst tegen de wind in langs het strand, echt mooi en breed strand. Het weer is iets minder, want het is een beetje grijs en winderig. Het is wel mooi in  de lente, maar nog niet de zomerse temperaturen. Voor een lang weekend is het misschien iets te lang rijden, maar een midweek of een week moet wel kunnen om in de zomer nog eens terug te komen. Er is hier sowieso meer zon dan elders in Nederland heb ik me laten vertellen. We wandelen een dik half uur langs de vloedlijn, zien hier belachelijk veel kokers van kokerwormpjes, ongelooflijk veel mesheften en iets minder andere schelpen. De kalkplaat van een sepia zie je natuurlijk ook altijd als je maar weet wat de dingen zijn, wanneer je ze ziet. Het ei kapsel van een rog bijvoorbeeld en nog tal van andere dingen. We horen hier constant fazanten roepen, want die zitten achter de wijfjes aan in de duinen. Het hele eiland zit precies vol fazanten. Maar de meeuwen en alle andere vogels zijn veel interessanter, je komt hier elke minuut verschillende soorten vogels tegen. Een strandlopertje volgt ons even. We keren met de wind mee terug en bekijken de golvende zandkorrels over het strand, echt zalig hoe die door de wind op het strand spelen.

We nemen dan terug de fiets en rijden even rond zonder eigenlijk te weten waarnaartoe. We komen een bunker tegen en stoppen hier even. We moeten hier nog een bunkermuseum bezoeken en een grote bunker met een prachtig vergezicht. Deze Flakbatterie Bunker op het Westerhofpad is zeker wel interessant en leert Arne ook over WO I en WO II en hij zal zeker nog meer leren de volgende dagen. We kijken even binnen en lopen dan de duinen boven de bunker op en hebben een mooi zicht over het strand, de duinen en de vuurtoren in de buurt. We rijden nu terug gewoon de witte blokjes volgend terug naar het dorp. Op kruispunten van de fietspaden staan constant witte vierkante blokjes met pijlen en afstand wat er waar is, zalig om niet verloren te rijden. We wandelen even naar het infokantoor en krijgen dan een beetje honger. We wandelen even rond om te zien wat hier allemaal is. Een paar goede restaurants, maar dat is een beetje erover nu als lunch, een frituur, maar dat doen we niet, dus nog even de hoek om, voorbij de Spar en de kerk en dan in de hoofdstraat van het drop ligt Lunchroom De Koffiekajuit. Daar even naar de kaart kijken en dan binnengaan en iets eten en drinken. We nemen frietjes met vleeskroket, een pita met sla en frietjes en nog een kroket met friet. Het is bijna hetzelfde als de frituur, maar hier hebben we al zeker een slaatje erbij.

Het is niet slecht en ook niet duur, dus ideaal voor een snelle lunch. Dan stappen we terug naar de fiets, een paar dingen nog kopen in de Spar en dan terug naar ons appartement. We nemen alles klaar voor deze avond, moeten om 17:30 ten laatste aan de Veerdam zijn om de boot te nemen voor een trip naar de zandplaat waar keiveel zeehonden zitten en dan een korte wandeling te doen op te zandplaat ernaast. We nemen extra droge kledij mee, onze waterschoenen en een propere handdoek. Hopelijk is het de moeite. We vertrekken om vijf uur om zeker tijd genoeg te hebben om daar te geraken. We rijden het dorp uit, recht naar de jachthaven en dan de dijk langs tot aan de Veerdam. Op de zandplaten die nu met laag water bloot liggen, vliegen tientallen scholeksters en rotganzen op wanneer we er voorbij rijden. We zijn tamelijk snel bij de afslag naar de Veerdam en zijn best trots op onszelf met onze zoveelste fietsinspanning van de dag. We parkeren onze fietsen en zijn de eerste mensen hier. Een dame vraagt ons of we hier ook zijn voor de trip op zoek naar zeehonden. Yep, dat zijn we zeker. Hopelijk wordt het een leuke avond. We zijn met ongeveer 50 personen, de Waddenschipper en zijn zoon. We zien de boot de Vriendschap al van ver aankomen. Ik dacht dat die hier nooit op tijd zou aankomen, maar hij vordert goed en komt inderdaad rond 17:45 toe. Even de boot aanleggen hier aan de steiger, langs de trap naar beneden, op het einde een klein sprongetje en dan zoeken we een plaats op de boot. Iedereen blijft buiten zitten ondanks het frisse en grijze weer, maar beneden in de kajuit is weinig of geen plaats, dus we moeten wel buiten zitten. Waarschijnlijk wordt de trip geannuleerd wanneer het regent, maar wij hebben geluk vandaag.

We worden onderweg al getrakteerd op prachtige vogels die op de zandplaten zitten of die net voor onze neus wegvliegen. Veel eidereenden, aalscholvers, lepelaars, zilvermeeuwen en wat kokmeeuwen, mantelmeeuwen en de kleinere scholeksters. We denken iets te zien in de verte dat op een zeehond lijkt, maar dat blijkt een stuk hout te zijn. We varen ongeveer een uurtje tot we stiller beginnen varen. Op de zandplaat zien we tientallen ovale grijze bollen die allemaal tegelijk beginnen op en neer te wippen en het water invallen. Ze komen bekijken wie er zich allemaal op dat rare, drijvende ding bevindt en ze zien een vijftigtal mensen die de zeehonden komen bekijken. We draaien een beetje in het rond, kunnen hier en daar een kopje boven de golven zien, kijken een kwartiertje en varen dan terug weg. Van hier nog tien minuten naar de zandplaat en de landing. Er beginnen al mensen af te haken, want we horen een aantal passagiers al zeggen dat ze op de boot blijven. Arne wil ook blijven, heeft kou en wil zich niet vuil maken. We hebben mijn duikbotjes bij ons, Arne zijn slechte oude paar schoenen en Evy mag de Jamaica waterschoenen aandoen, iets minder zon en minder warm hier, maar dat maakt niet uit. We moeten even 5 meter door het water tot aan de knieën van de trap tot aan de zandplaat.

Er zijn al een heleboel mensen aan het vertrekken, ik ga als eerste van ons drie, hef Arne naar de overkant en dan komt Evy en kunnen we verdergaan. Arne wil nog steeds niet door het slijk, maar dat wordt beter eens je iets verder bent van de kant. Geen idee hoe dit komt. We wandelen achter de gids Menno, de zoon van de schipper Jacob met drie vierde van de groep. We wandelen een twintig meter van de rand van het water, gaan dan met een grote boog terug naar het schip. We vinden zoals tijdens onze strandwandeling mesheften en andere soorten schelpen, een heleboel kompaskwallen en een speciale soort: de Japanse oester, een mega-oester. Blijkbaar zie je die hier niet zo vaak. Het ziet er gewoon uit zoals een andere dode schelp, wit, maar blijkbaar zeldzaam. We keren terug naar het schip en kunnen terug aan boord, ons afdrogen en andere schoenen aandoen. We komen er toe en de schipper doet de trap terug naar beneden, de boot ligt op de bodem wat op zich wel speciaal is. Ik breng Arne terug naar de trap, die er blijkbaar wel van genoten heeft. Wij ook, dus alles top. Of niet echt twee minuten later. Wanneer ik Arne op de trap zet, slaat hij met zijn arm mijn bril van mijn neus, het Waddenwater in. Damn, not funny! De schipper raadt aan om nog even met mijn voeten te voelen, dat probeer ik een kwartiertje, maar ondertussen begint de stroming hier terug op te komen, dus ik geef het op. Die zie ik niet meer terug: ah neen, zonder bril zie ik ni goed.

Dan maar aan boord terug klauteren. Arne is al klaar en terug goed aangekleed, Evy bijna, dus dan begin ik, want met natte voeten en benen nog een kwartier in het water zonder duikpak, da’s ni makkelijk en zeker niet aangenaam. Wanneer de laatsten aan boord zijn, kijken we terug op een unieke ervaring en vinden we onze weg naar beneden. Het is een beetje fris om boven te blijven zitten en na deze koude wandeling delen er nog anderen deze mening. We krijgen onze twee soepen en onze twee broodjes worst en nemen een stoeltje om ons ergens te zetten om alles op te eten. Na de kou doet het ons goed, dus alles dik OK. Een half uurtje later kunnen we naar boven, want dan komt de zon er terug een beetje door en dat doet de Waddenzee er helemaal anders uitzien dan met de grijze wolken erboven. Ietsje later komen we toe terug in de haven. Arne en ik stonden helemaal vooraan op de boot om onze schoenen nog af te spoelen en mee te nemen. De boot legt aan en Evy staat per ongeluk als eerste om naar boven te gaan. Wij volgen een beetje later en dan zoeken we onze fietsen terug. Nog even de rit terug naar het dorp op een dik kwartier via een kortere weg dan toen we vertrokken deze vooravond. We komen terug in Landal Vitamaris, douchen ons en Arne gaat direct slapen. De vuile kledij wordt uitgespoeld en ik douche me als laatste met koud water ondertussen, in het oog houden wanneer we nog eens alle drie moeten douchen. Dan nog even TV en wij ook slapen. Morgen dagje fietsen nog.

Zondag 9 april 2023: Fietsen, vogels kijken en meer

We staan niet megavroeg op vandaag en ik zal al maar direct zeggen dat dit de hele tijd wel zal zijn tijdens deze vakantie. We doen rustig aan met het ontbijt. Alles wat we gekocht hebben in de Spar hier en meegebracht hebben van thuis komt op tafel. We eten gewoon wat brood en croissants vers gebakken in de oven. Evy en Arne vinden het super, ik een brood met beleg, want zij houden meer van croissants dan ik. Na het ontbijt nemen we de fietsen uit de stalling achteraan Landal en vertrekken voor een ritje rond het eiland. Eerst naar de rode vuurtoren; dat is degene die je altijd ziet van op elke plaats van het eiland, of toch bijna elke plaats op het eiland. Het is hier goed druk en dat zal het nog zijn tot na het verlengde weekend. Veel Nederlandse toeristen gaan op vakantie in eigen land en komen voor dit verlengde weekend naar de Waddeneilanden. We nemen een paar foto’s van het uitzicht en zullen hier nog eens terugkomen, wanneer het wat rustiger is. Met het gezicht naar de zee, zie je links een strandhuisje versierd met allemaal reddingsboeien, echt grappig om te zien. Vooraan staan ook souvenirs te koop wat ze zelf hebben gemaakt of gevonden.

Van hieruit rijden we via de kleine fietspaden kris kras door de duinen op en neer, soms een paar kuitenbijters erbij, maar zo werken we aan onze fysiek. Ons eerste stuk is naar de Westerplas, waar een vogelkijkhut is, blijkbaar zijn er nu al twee, dus we stoppen aan beide eventjes. We zien aalscholvers, grauwe ganzen, een brilduiker, een fuut heel erg dichtbij. Evy heeft als missie een paar mooie inflight foto’s te maken. Dat lijkt wel te lukken, hoewel het niet makkelijk is met de grijze wolken en het gebrek aan licht om de zoomlens deftig te laten functioneren. In de eerste hut zie je de plas vlak voor je en rechts van je. In de tweede hut kijk je recht op een eilandje met bomen waar aalscholvers zich hebben gevestigd en er is er eentje zelfs al met een kleintje in zijn nest. De mama, denken we, blijft bij het kleintje en de papa komt regelmatig aanvliegen of zwemmen met eten. We blijven een kwartiertje in elke hut. Alles bij elkaar zien we een smient (eendensoort), slobeend, kieviten, veel rotganzen en aalscholvers. We zijn nu bijna aan de kustlijn, helemaal in het zuidwesten van Schiermonnikoog. Hier staat de Bank van Banck: een stenen driehoekige bank van graniet met een gedenkplaat. Van hieruit heb je een prachtig zicht over het natuurgebied tussen de dijk en het water, de polders tussen de dijk en het dorp en ook de haven, zelfs in de verte de haven waar de veerdienst ons afgezet heeft. Hier eten we ook iets, genieten van het uitzicht en rijden dan verder naar de andere kant van het eiland, naar het meest zuidoostelijke punt van het eiland.

Even langs de dijk met zicht op het strand en de keien die de dijk vormen, voorbij de jachthaven, dan verder naar de Veerdam en zo door het natuurgebied verder naar Kaap Willemsduin. Voorbij de dijk naar Veerdam gaat het naar beneden een hele tijd met zicht op het water, dan gaan we even landinwaarts en doorkruisen een heel ander gebied dan de duinen die we eerder hadden. Hier rijden we over de slenk: dit is een soort geul waar het water met vloed in kan stromen landinwaarts en stroomt weer terug naar zee langs dezelfde weg bij eb. Er liggen hier plassen en het lijkt wel eerder veengebied dan duingebied. De plassen bestaan uit donkerbruin water, dat misschien al lange tijd hier staat. We zien een bruine kiekendief overvliegen en genieten van de natuur van het Nationaal Park en ze noemen dit gebied ook de kwelders. Echt apart, maar ook erg mooi. Schapen grazen hier samen met de rotganzen en ze zorgen ervoor dat de begroeiing hier niet de overhand heeft en dat dit gebied blijft zoals het is. We zien het baken al van ver staan, want hier is alles plat, geen heuveltje te bespeuren, wel wat wind, maar nog niet mega, dus het fietsen lukt wel. We rijden door tot een grote parkeerplaats voor fietsen, echt druk terug hier. We zetten onze fiets hier even en wandelen verder tot aan het baken.

Het is hier erg rustig en je hebt een prachtig zicht op de kwelder, echt prachtig. Een grote groep met gids komt hier toe en wij vertrekken, want die zijn een beetje luidruchtig. Gelukkig hebben we al iets kunnen eten en drinken en genieten van de rust voor de drukte hier begon. We wandelen terug via een andere weg naar de fietsen, onderweg krijgen Arne en Evy nog wat achtergrond informatie over wat hier te zien is. Zij weten al dat hier overal tussen de duinen fazanten zitten, maar blijkbaar zitten hier ook uilen. Ik vind namelijk net naast het pad een paar braakballen van een uil, ik meen gehoord te hebben dat het vooral de velduil is die hier voorkomt, dus we veronderstellen dat dit ook de velduil zijn werk is. We klimmen terug op onze fiets en keren door de kwelders terug naar het dorp. We volgen eerst het kwelderpad, what’s in a name? en rijden dan verder via het Johannes De Jongpad zo verder naar de Kooiweg om op die manier het dorp te bereiken. Dit ritje alleen is een van de langste stukken de je kan doen op het eiland en is slechts iets meer dan tien kilometer. De hele rit vandaag zal 25 kilometer zijn. Wanneer we door de kwelders rijden zien we regelmatig ganzen aankomen vliegen en zich een plekje zoeken, ook zien we kopjes tussen de grassen uitsteken en dan komen we langs de Kooiweg waar we mega veel vogels zien links op de polders en rechts grote zwarte runderen die de duinen onderhouden. De vogels zijn vooral de kievit, de rotgans en de scholeksters. Ik vind dit natuurlijk cool, maar ook Evy en Arne hebben de schoonheid van de vogels al leren ontdekken.

We genieten in Landal Vitamaris nog even van de zon achteraan de appartementen. Naast de fietsenstalling is een speeltuin en daar zitten wij even op een bankje en Arne springt op het springding hier en gaat op de schommel en van de glijbaan. Hier is een hele familie paaseieren aan het zoeken en dat hadden we ook bij Kaap Willemsduin gezien. Twee kinderen waren de chocolade eieren aan het verstoppen en anderen zouden die dan gaan zoeken. Er stond zelfs een mega paashaas verstopt ergens, zalig. We hebben die dan ook laten staan. Tegen vijf uur gaat de sauna open en dat doen we hier elke dag: een uurtje zwemmen en dan een uurtje wellness of soms ook in omgekeerde volgorde. We doen dan de sauna, het stoombad en de infraroodcabine. Arne vindt dit ondertussen ook allemaal top. Het enige dat hij minder leuk vindt, is dat alles naakt is, maar tegen het einde van de week is dat wel OK. We doen het rustig aan en genieten van de wellness, echt top. Tegen zeven uur hadden we gereserveerd bij Hotel Restaurant Duinzicht op minder dan 5 minuten stappen, dus dan ernaartoe. We drinken een paddenstoelensoep en een tomatensoep en dan eten we schnitzel met pikante rode saus, maar echt lekker. We krijgen er frietjes en gebakken aardappelen bij, een salade en licht geblancheerde schorseneren, top. Arne eet frietjes met twee frikandellen en ik neem het juttersmaal. Dat zijn vier soorten gebakken vis, echt keilekker en de bijgerechten deel ik met Evy. Als nagerecht delen Arne en Evy een dame blanche en ik neem een koffie met een eilanderdrankje. Het is een kallemooitje, een likeur op basis van rum. Evy lust het ook en dus zullen we later deze week nog wel een fles kopen. We wandelen terug naar huis, kijken nog even TV en gaan dan slapen, want het was een vermoeiende dag.

Maandag 10 april 2023: Bunker Wasserman, Vredenhof en strandwandeling

Het weer gaat op en af, deze ochtend tijdens het ontbijt is het goed aan het regenen, maar we zijn blij dat het iets later een beetje opklaart en dat we met de fietsen kunnen vertrekken voor een uitje, nu gaan we richting oosten en volgen vlakbij onze Landal het fietspad Cornelis Visserpad en zo komen we voorbij de Berkenplas, slaan hier linksaf, want die doen we misschien nog een andere keer en we arriveren na een twintig minuten rustig fietsen aan bij de Bunker Wasserman. Hier rusten we even uit, bekijken de bunker en zelfs Arne is geïnteresseerd wat zich hier allemaal afgespeeld heeft; dat opent perspectieven om later deze week eens naar het Bunkermuseum te gaan. De Wassermann is een ruim 27 meter lange bunker met een grote radar type S (Schwer). De bunker maakte deel uit van de Atlantikwall, een verdedigingslinie van de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. Het is een zogenoemde Nachrichtenanlage. De bunker ontleent haar naam aan het type radarinrichting die erop had moeten worden geplaatst: de FuMG.42 „Wassermann S“. We wandelen even door de bunker en denken aan de gruwel van de oorlog en hoe de mensen hier vast moeten gezeten hebben. Geen pleziertje waarschijnlijk.

Hier hangt een beetje informatie over de bunker zelf, de omgeving en je hebt hier een prachtig zicht over bijna heel het eiland. Je ziet overal verschillende oriëntatiepunten: naar het oosten zien we Kaap Willemsduin, in het westen zien we de rode vuurtoren, maar dat is niet verwonderlijk, want die zie je van overal. De duinen hierrond zijn ook prachtig om wandelingen te doen en hier zien we grote zwarte runderen grazen om de duinen te bewaren. Er zouden hier zeldzame planten en bloemen groeien en ze doen de moeite om de berken te snoeien of uit te doen, want die zijn niet inheems op het eiland. Alles om de originele toestand van het eiland zo veel mogelijk te vrijwaren. Goed idee allicht. We dalen af door de heide en de duinen naar het Vredenhof. Aanvankelijk werden aangespoelde drenkelingen op Schiermonnikoog begraven in de duinen. In 1863 werden zeven bemanningsleden van een gestrand Zweeds schip begraven op de plek in de buurt van het latere Vredenhof. Ook later werd er nog een drenkeling in deze omgeving begraven. In 1917 namen enkele inwoners van Schiermonnikoog het initiatief voor de stichting van Vredenhof, een begraafplaats voor de aangespoelde drenkelingen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ook drenkelingen uit de Tweede Wereldoorlog liggen hier begraven. Het huisje dateert uit 1925 en is ontworpen door gemeentearchitect Klaas Kuipers uit Olst. Een van de stichters van het kerkhof, de hotelhouder Sake van der Werff, werd er zelf op 6 mei 1955 begraven. Na zijn overlijden kwam het beheer van het kerkhof in handen van de stichting "Vredenhof".

Het is hier rustig, je ziet de graven van Duitsers, Polen, Fransen, Nederlanders, Canadezen en nog een paar andere nationaliteiten. Je ziet ook in sommige gevallen hoe oud ze waren en welke functie ze hadden uitgevoerd in het leger. De graven zijn bedekt met schelpen en schelpenzand en dat is wel speciaal voor ons. Het is logisch voor een eiland als Schiermonnikoog, maar voor ons lijkt het toch speciaal. De begraafplaats is een kom met twee plateaus en met een klein huisje in het midden. Links, rechts en achteraan staan er veel paasbloemen en andere bloemen te bloeien nu het lente begint te worden. Je merkt ook dat zelfs op de graven de natuur een voetafdruk nalaat op de graven, want regelmatig zie je paarse en witte bloemen groeien en bloeien tussen en op de graven. We genieten even van de rust en komen even tot bezinning over de oorlogen en wandelen dan naar het natuurgebied dat hier vlak achter het kerkhof begint. We bekijken het eens en denken eraan later deze week misschien een wandeling te komen doen hier wanneer het weer het toelaat.

We wandelen terug naar de bunker en nemen onze fietsen om door te rijden naar het strand en het bunkermuseum. Er is een grote plaats waar je de fiets kan plaatsen en over de dijk is het strandpaviljoen De Marlijn, de weg links een beetje volgen kom je aan het museum. We kijken even rond en merken dat we woensdag nog eens terug zullen moeten komen, want dan pas is het terug open. We kiezen er nu dan voor om eerst even over het strand te wandelen en dan te gaan lunchen in het paviljoen. Eerst dus het strand op aan strandpaal 7; hier wandelen we naar het water en stappen langs de vloedlijn om te zien of er het een en ander aangespoeld is. We zien keiveel kleine doorzichtige bolletjes en Arne vraagt wat dat allemaal is en waar die van komen. Ik ken ze vanuit de Oosterschelde en het zijn zeedruifjes: ze liggen hier massaal langs het water net als andere kwallensoorten. Het is hier kalm, enkel een paar wandelaars. Het weer is ook niet schitterend, dus dat is misschien de reden. Een half uurtje wandelen en dan keren we terug, uitgewaaid en nu gaan we iets dichter tegen de duinen, ook leuk om dit te zien en ook hier vinden we schelpen en andere dingen die door de Noordzee aan land zijn gegooid. Een man komt aangewandeld met zijn hond en die herdershond legt zijn bal voor ons om die weg te gooien. Dat doen we ook een paar keer en dan gaan we andere richtingen uit.

Even de duinen over en dan een plaatsje zoeken in het strandpaviljoen. We wachten aan de deur omdat er een bord stond, gelieve hier te wachten, maar we krijgen commentaar dat we al te ver zijn doorgekomen, we hadden buiten moeten wachten blijkbaar. We hebben honger en hier is niks anders, dus nemen plaats en zien wel wat het wordt. De dame die hier het drinken komt opnemen is alvast veel vriendelijker, top. Ik drink een Tripel De Marlijn, een echt Balgisch bier. Ik dacht eerst Belgisch, maar ze noemen het echt Balgisch, naar de naam van het strand hier verderop: De Balg. We bestellen iets later nog iets te eten: een soep, een garnalensalade, bitterballen en garnaalkroketjes mét echte garnalen. Een geluk dat we met de fiets zijn, want die hebben we nodig om van de ene garnaal naar de andere te fietsen. Wel allemaal lekker en zeker Arne vindt het leuk, omdat hij er nog frietjes bijneemt. Tegen een uur of drie gaan we terug naar Landal en willen we daar een beetje zwemmen en de sauna gebruiken. We genieten de komende uren binnen, want het was weer beginnen regenen. Tof dat het pas laat in de namiddag is, want nu hebben we nog een droge dag gehad tot we terug thuis waren.

Na het genieten van sauna en dergelijke gaan we nog iets eten en daarna terug naar ons appartement en weer op tijd gaan slapen zoals anders.

Dinsdag 11 april 2023: Chillen, wandeling en Balg Express

Het weer is wederom niet zo goed deze ochtend, dus na het ontbijt blijven we nog even binnen. Het is een chill voormiddag en dus kan Arne even het zwembad in. Die vindt dat op elk moment van de dag OK. Wij zouden erna niet veel zin meer hebben om nog buiten te komen, maar hij vindt het OK. Iets na de middag is het een beetje opgeklaard, dus we wandelen naar het centrum om een paar dingen te bekijken qua shops en toeristenbureau en dergelijke en dan hebben we al terug honger. Wij zoeken en vinden een plaatsje in Graaf Bernstoff, drinken er iets en nemen een salade met frietjes en Arne doet lekker ongezond met frietjes en chicken nuggets. Hij zal er deze vakantie weer eens van profiteren. Ah ja, lekker ongezond, mama en papa zeggen toch niks daarop tijdens het verlof. Erna nog een koffie en een portie poffertjes en we kunnen er weeral tegen. We fotograferen de walviskaak hier in het dorp en gaan dan even op toer door de kleine straatjes en willen zo op tijd komen aan het vertrek van de Balg Express. De kleine huisjes met hun specifieke stijl zijn echt zalig om te bekijken, de kleine steegjes zijn zalig om langs te wandelen. We genieten dus volle bak.

Na een anderhalf of twee uur wandelen komen we bij de witte vuurtoren en hier in de buurt moeten we zijn voor het vertrek. We bekijken eerst alles hier nog in de buurt en zeker de prachtig witte vuurtoren met groene koepel en dan wandelen we naar de Noorstreek 40 en daar zien we de tractor al staan. De Eilander Balgexpres is een tractor met een lange grote kar aan de trekhaak. Wij hebben alles op onze telefoon staan om makkelijk te kunnen instappen en zo zijn we een kwartiertje later weg. Om iets voor vijf zit iedereen erin en dan zijn we weg. We rijden direct het strand op en dan is het toch een half uur rijden langs het strand naar de Balg. Je ziet constant het zand door de wind over het strand geblazen worden en langs de andere kant zie je de golven breken op het strand. Er is dus constant langs beide kanten iets te zien. Veel meeuwen en scholeksters vliegen op wanneer we dichterbij komen en na een rit van ongeveer drie kwartier zijn we er. De Balg lag vroeger net naast het eiland in het oosten, maar door constante afzetting van zand is het een deel van het eiland geworden en groeit elk jaar nog aan. Er hebben zich duinen gevormd, dus er groeien ook al planten en dit deel is erg geliefd bij zeehonden.

Wij stappen uit en zijn verbaasd hoeveel wind er eigenlijk is. We gaan een andere richting uit dan de anderen van onze trip om wat te genieten van de rust. Je hoort hier enkel het waaien van de wind en je ziet enkel water, zand en duinen. We hebben geluk dat regelmatig door de grijze wolken de zon komt kijken en dan is dit strand een zalige plek om te vertoeven en foto’s te nemen. Na een half uurtje zit iedereen terug op de bus en keren we terug, maar het was leuk om je even op het einde van de wereld te wanen. We nemen dezelfde weg terug en zien vaak de sporen van het vertrek langs links. Die liggen nu veel verder van het water dan ervoor, want het water is aan het afgaan. Het zal opnieuw ongeveer even lang duren eer we terug zijn en dan keren we terug naar ons appartement. We hadden deze middag gegeten in Graaf Bernstoff, iets meer dan gewoon lunch, dus ’s avonds eten we gewoon brood met wat beleg en dat smaakt ook altijd. We genieten nog van de rust, de sauna en alles. We drinken nog een lekker wijntje, kijken erna nog even TV en praten wat na over wat we gedaan hebben vandaag en dan gaan we op tijd slapen. Morgen wat fietsen en doen.

Woensdag 12 april 2023: Dagje musea en vuurtorenstrandwandeling

Opstaan, eten en ons klaarmaken om te gaan fietsen. In de voormiddag zelf doen we niet veel, gewoon wat rondlummelen en onze fietsen nemen om net voor de middag te kunnen vertrekken naar het Bunkermuseum. Dat wilden we sowieso nog doen en vandaag is het rond de middag open. We fietsen rustig die richting uit, stoppen een paar keer voor het mooie uitzicht en Arne en ik even bij een speeltuin. Evy was iets vergeten, dus die rijdt even heen en terug en we zien elkaar bij de bunker waar we eerder al geweest waren. Van hier is het de weg af richting restaurant Marlijn en dan even een zijbaantje naar links om af te zakken naar het museum.

We betalen 7.5 Euro voor een volwassene en 4 Euro voor Arne om het museum te bezoeken. Arne had eerder al geleerd over de oorlog, dus hij kan toch al een beetje vatten wat er hier zou gebeurd zijn. Niet ten volle natuurlijk, maar we zijn alle drie toch wel onder de indruk. Er zijn hier veel dingen gevonden in de buurt en later aangespoeld op het strand en er heeft iemand alles verzameld en zo in een ruimte of zes tentoongesteld aan het publiek. Je ziet de slaap- en eetplaats van de bunker, ook een vergaderruimte van de SS uit die oorlogstijd. Toch wel beklijvend. We bekijken alle ruimtes goed, Evy en ik geven af en toe een beetje extra uitleg voor Arne, zeker omdat er veel dingen in het Duits getoond zijn. We blijven hier ongeveer een uurtje en dan nemen we de fiets terug richting dorp.

Op Schiermonnikoog is niets echt heel ver, alles kan perfect met de fiets gedaan worden. Het museum bevindt zich op Martjeland 14 en het bevindt zich het oosten van het dorp, dus we hebben wederom een groot deel van het eiland gezien met de fiets. Zo gaat dat hier. Echt megaleuk om het zo te doen, zeker omdat hier voor de rest geen auto’s van toeristen zijn, dus echt wel zalig. Op ongeveer twintig minuten zijn we er, maar zien niet direct de ingang. Gewoon de oprit op van het huis en achteraan staat er een klein extra gebouwtje en daar betalen we 5 euro inkom om de verzameling schelpen de kunnen zien. De man die ons hier ontvangt als eerste bezoekers van de dag rond een uur of twee, geeft vooral Arne een beetje meer informatie over wat hier te zien is en ook dat hij alles zelf gevonden heeft. Sommige vondsten zijn van hier op het eiland, andere komen uit vele delen van de wereld. Hij laat zelfs vallen dat in sommige landen het illegaal is om dingen mee te nemen. Dat weten we zelf ook van Egypte. Arne hangt aan de man zijn lippen en dan kan hij niet snel genoeg losgelaten worden in het museum.

Het is niet alleen Arne die dit fantastisch vindt, maar ook wij vinden dit super. Voor mij zeker, want dit doet me echt ook denken aan mijn duiken en aan mijn oude verzameling schelpen die ik had toen ik klein was. Het was niet zoals dit, want hier liggen duizenden en duizenden schelpen, maar ook weekdieren en  dergelijke. Arne kan af en toe ook een paar vragen stellen en die worden echt met mega veel enthousiasme beantwoord. Hier blijven we ook een uurtje in totaal en denken nog even na over wat we deze namiddag nog zouden kunnen doen. We rijden naar de rode vuurtoren en gaan daar nog even op het strand wandelen, genieten van het goede weer dat we vandaag hebben. Genieten en ervan profiteren. Een half uurtje uitwaaien op het strand en dan terug naar Landal. We maken ons klaar om nog even te genieten van het zwembad en van de sauna en keren dan terug naar ons appartement. Dan bestellen we bij de pizza delivery een paar pizza’s om te leveren en we mengen een beetje met de macaroni en de lasagne die we hadden meegebracht. De pizza van Vrouwe Jakoba is echt lekker en wordt ook snel geleverd. Even een beetje verwarring waar ze moeten zijn: we hadden het kamernummer meegegeven, maar die vinden ze niet. Uiteindelijk gaan we de pizza zelf buiten halen. Dan zoals andere dagen nog een beetje spelletjes spelen, TV kijken en daarna gaan we slapen.

Donderdag 13 april 2023: Souvenirjacht en vogelkijkhuttentocht

Na het ontbijt nemen we de fiets naar het centrum om daar nog even een paar winkeltjes te doen en te kijken of we mooie souvenirs kunnen kopen voor ons en voor het thuisfront. We beginnen bij het Toerismebureau en kopen daar voor straks nog en voor andere reizen een verrekijker voor Arne. Hij was daar al even naar aan het kijken en dat is dan nog een cadeau dat de moeite is en dat in de toekomst nog kan gebruikt worden, en niet alleen door hem. Een paar stenen beeldjes en een mooie pen en dan gaan we een andere winkel binnen, in dezelfde straat net naast het restaurant waar we eerder deze week gegeten hadden. Daar zien we een aantal koffiemokken met het eiland op geschilderd of een vuurtoren en ook een paar kaarsjes met Schiermonnikoog of een vuurtoren. We nemen voor iedereen een beetje mee en Arne krijgt ook nog een mooie sweater. Daarna nemen we de fiets en doen nog een paar routes die we al gedaan hebben. We stoppen een klein uurtje bij een vogelkijkhut en dan ook nog een half uurtje bij de tweede.

Ganzen, eenden, futen, aalscholvers, slobeenden, kuifeenden, lepelaars en nog vele andere soorten, echt een zalige plek voor een grote vogelliefhebber. We zien nu ook meer dankzij de verrekijker, dus nu kan iedereen genieten. Echt top. Het weer is er ondertussen niet beter op aan het worden, dus we keren stilaan terug naar de kamer, maar we hebben honger en ineens begint het mega hard te regenen. Wij weten dat er hier in de buurt nog iets is waar we nog niet gestopt zijn, dus rijden er nu naartoe: de Berkenplas. We zetten onze fietsen snel weg, want het is erg hard aan het regenen en komen binnen als verzopen kiekens. Er staan nu vier of vijf personen in de bediening voor ons en een andere tafel, dus we worden snel bediend. We bestellen pannenkoeken en twee soepen. De eerste soep was tomatensoep, lekker en de tweede was mosterdsoep. Ik lust keigraag mosterd, dus wou die zeker eens proberen. Evy lust die wel, maar ik vind die niet super. Dus gewoon wisselen he. Dat smaakt. Het begint stilaan lichter te worden en dus keren we nu echt terug naar ons appartement en genieten nog van de sauna, het zwembad en de andere spa faciliteiten hier. Zalig!

’s Avonds gaan we opnieuw in het restaurant eten en daar genieten we van ons laatste avondmaal hier, echt genieten. We zitten goed aan het raam en eten bitterballen en mini loempia’s en als hoofdgerecht ribbetjes en chicken nuggets. We drinken er een lekker flesje wijn bij en genieten ten volle. Na het eten nog een koffie en een lekker typisch eilanddrankje en dan wandelen we terug naar huis. We hebben goed genoten hier.

Vrijdag 14 april 2023: Inpakken, laatste wandeling en terug naar huis

De zon schijnt vandaag en dus genieten we na het ontbijt nog van een korte wandeling naar de vuurtoren en het strand. Dan ruimen we alles op in ons appartement en zorgen ervoor dat al onze bagage al klaar staat en dat we kunnen uitchecken op tijd. De taxi is besteld om ons vandaag naar de haven terug te brengen en tegen 13:00 zijn we er als een van de eersten. We drinken hier nog iets en zien dan de ferry aankomen van het Nederlandse vasteland. We zijn blij dat we nog een beetje van de zon hebben kunnen genieten en we gaan ook als een van de eersten aan boord. We kopen aan boort iets om te eten net als toen we de route andersom maakten. Het is niet het gezondste, maar we moeten nog iets gegeten en gedronken hebben om de trip naar huis vlotjes te kunnen doen. Het zal ongeveer een vier uur duren, eer we terug thuis zijn zonder file. We doen de trip relatief snel, dus zijn op tijd thuis en kunnen terugkijken op een leuke vakantie op een Waddeneiland. Een plan dat we al lang hadden, hebben we nu kunnen uitvoeren.